رجعت، ظهور، و تقابل ایمان و کفر

ما می دانیم که مسأله رجعت از مهم ترین و قابل توجه ترین مباحث اسلامی است. رجعت واقعه ای حکیمانه و هدفمند است و با عقل و ایمان نیز هماهنگ می باشد. این مسأله مطابق با خواست و اراده الهی صورت می پذیرد. به گونه ای که خداوند مۆمنان را اختیاراً و کافران را اجباراً برمی انگیزد. مۆمنان را برمی انگیزد، تا پاداش ایمان خود را در رکاب و یاری امامشان دریافت نمایند و کافران را برمی انگیزد، تا انتقام کفرشان را از آنان در دنیا بگیرد.

در روایتی از امام صادق(علیه السلام) توضیح داده شده است که اختیاراً یعنی اینکه: چون قائم(علیه السلام) ظهور کند، بالای سر مۆمن روند در قبر او، و به او گویند ای فلانی، به راستی صاحب الأمر تو ظهور کرده، اگر خواهی خود را به او برسانی، برسان و اگر خواهی در سایه کرامت پروردگار خود بیارامی، بیارام.

تقابل محضِ ایمان و کفر

این مبحث همان طور که گفته شد یکی از مباحث مهم دین اسلام است. اهمیت این مسأله به خاطر این است که، این واقعه در زمان حضور حضرت مهدی(علیه السلام) صورت می گیرد و علاوه بر آن زمانی است که، مۆمنان خالص در ایمان و کافران محض در کفرشان، در مقابل هم قرار می گیرند و وعده خداوند این گونه محقق می شود. بدین جهت است که این واقعه از مهمترین وقایع اسلام به شمار می آید و منکران فراوانی نیز دارد.

علمای بزرگ اسلام همچون: شیخ صدوق، مسعود عیاشی، شیخ مفید، سید مرتضی، علامه مجلسی و… در زمینه رجعت، کتاب های فراوانی نگاشته اند. به طوری که علامه مجلسی می گوید: من در کتاب بحارالأنوار، جلد۱۳ بیش از دویست حدیث از چهل و چند اصل معتبر، درباره رجعت نقل کرده ام و همه صریح در اثبات رجعت هستند.
درست است که ائمه اطهار(علیهم السلام) صاحب ولایتند و ولایتشان پیش از زمان رجعت هم برای بندگان مقرب و مخلص خدا ظهور دارد، اما در رجعت ولایت برای عموم تجلی پیدا می کند

اهمیت فوق العاده رجعت

عقیده رجعت یک اصل اسلامی است که از صدر اسلام، مورد توجه پیامبر(صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیهم السلام) بوده است.

با توجه به روایات وارده از معصومین(علیهم السلام):

الف- رجعت، تجلی قدرت الهی است،

امام صادق(علیه السلام) روز رجعت را یکی از روزهای الهی برشمرده اند. و فرموده اند که روزهای الهی سه تاست: روزی که قائم آل محمد(علیه السلام) قیام خواهد کرد و روز رجعت و روز قیامت.

علامه طباطبایی(رحمه الله) ذیل آیه ۲۱۰ سوره بقره که:

«هل ینظرون إلّا أن یأتیهم الله فی ظللٍ من الغمام و الملائکه و قضی الأمر و إلی الله ترجع الأمور. آیا اینان منتظر آن هستند که خدا با فرشتگان، در زیر سایبانی از ابر نزدشان بیاید و کار یکسره شود؟ حال آنکه خداوند مرجع همه کارهاست».
می فرماید: روایاتی که اثبات رجعت می کنند، گرچه به حسب آحاد مختلف است، ولی همه در این معنا متحدند که، نظام دنیوی در سیر خود، متوجه روزی است که آیات الهی به منتهای ظهور خود برسند و در آن روز، تنها خدا عبادت می شود؛ عبادتی که از شائبه هوای نفس و اغوای شیطان خالی باشد، و در آن روز، کسی نافرمانی خدا نکند و جمعی از دوستان و دشمنان خداوند به دنیا بازگردند و حق و باطل کاملاً ممتاز گردد.

ب- رجعت نیز مقام ظهور ولایت می باشد،

به این معنی که درست است که ائمه اطهار(علیهم السلام) صاحب ولایتند و ولایتشان پیش از زمان رجعت هم برای بندگان مقرب و مخلص خدا ظهور دارد، اما در رجعت ولایت برای عموم تجلی پیدا می کند.
ج-  رجعت شرط ایمان است و از اصول ضروری تشیع می باشد،

برخی از روایات، اعتقاد به رجعت را از جمله شروط ایمان دانسته و اعتقاد به رجعت را در ردیف اعتقاد به معراج و شفاعت، بعث و نشور، جزا و حساب ذکر کرده اند.

اهمیت این مسأله به خاطر این است که، این واقعه در زمان حضور حضرت مهدی (علیه السلام) صورت می گیرد و علاوه بر آن زمانی است که، مۆمنان خالص در ایمان و کافران محض در کفرشان، در مقابل هم قرار می گیرند و وعده خداوند این گونه محقق می شود

امام صادق(علیه السلام) فرموده اند: هرکس به هفت چیز اعتقاد داشته باشد، مۆمن است و در میان آن هفت چیز، ایمان به رجعت را ذکر کرده اند.
و در روایتی دیگر می فرمایند: اگر کسی به رجعت ایمان نداشته باشد، از دایره ولایت خارج می شود.

اصل دینی انکارناپذیر

اخبار و روایاتی که پیرامون رجعت، از معصومین(علیهم السلام) نقل شده، به قدری زیاد است که بسیاری از بزرگان و علمای دین در طول تاریخ شیعه درباره آنها ادعای تواتر کرده اند. مرحوم طبرسی می گوید: از امامان به طور متواتر روایت شده که خداوند به هنگام قیام مهدی(علیه السلام) گروهی از دوستان و دشمنان آن حضرت را برمی گرداند.

اهمیت موضوع رجعت از ادعیه و زیارات اهل بیت(علیهم السلام) نیز برمی آید چرا که در ادعیه هایی همچون، دعای عهد، زیارت جامعه، دعای روز سوم شعبان صراحتاً بحث رجعت را بیان می دارد. پس این مسأله، قطعی الوقوع است و در زمان حضور آخرین منجی عالم، به وقوع می پیوندد.
تبیان