آب پنير منبعي از پروبيوتيك ها

روده جوجه پیش از هچ ، عاری از هرگونه باکتری می باشد. با شروع نوک زدن به پوسته و تولد جوجه ، وضعیت باکتریایی روده سریعاً تغییر می نماید. جوجه هایی که در شرایط طبیعی بدنیا می آیند ، با مجموعه ای از ویروس ها ، باکتریها و قارچهایی موجود در گله ، در تماس می باشند. این ارگانیسم ها در عرض چند ساعت تکثیر یافته و فلور طبیعی روده که میکروفلور روده نامیده می شود ، را تشکیل می دهند.
این باکتریها غالباً مفید بوده و خطری برای جوجه در بر ندارند. لایه مخاطی روده همراه با این باکتریهای مفید موجب تثبیت عملکرد دستگاه گوارش گشته و دستگاه گوارش جوجه را در مقابل هجوم باکتریهای پاتوژن و مضر محافظت می نماید.
 با ایجاد این میکروفلور ، رشد باکتریهای مضر از قبیل سالمونلا و کلی باسیلهای مضر و پاتوژن ، از چینه ان تا کلواک محدود می شود.
همچنین گروههایی که محلول ۴% آب پنیر دریافت کرده بودند ، بطور قابل توجهی نسبت به گروههای کنترل بسیار سالمتر بودند. نهایتاً بعنوان نتیجه ای از این بررسی ، مشخص شد که ، آب پنیر در ایجاد و تکثیر کلونی های باکتریایی در مراحل اولیه ، بطور موثری از رشد برخی از باکتریها مضر ، مانند سالمونلا و سویه های بیماریزای کلی باسیل جلوگیری نموده و بنابراین یک پروبیوتیک طبیعی موثر می باشد.

 

محیط مصنوعی امروز

در پرورش مدرن طیور ، بخش قابل توجهی از کوشش ها در جهت دور نگهداشتن جوجه های جوان از بالغین به منظور پیشگیری از گسترش بیماریها به عمل می آید. سالن های مرغداری در فاصله دو دوره تخلیه و تمیز می شوند. جوجه هایی که در چنین محیطی هچ و رشد می یابند ، در محیطی نسبتاً مصنوعی قرار داشته و بنابراین همان اندازه فلور روده تغییر می کند. ارگانیسم های متعددی که در دستگاه گوارش این جوجه ها تکثیر می یابند با جوجه هایی که در شرایط طبیعی با گله ها در ارتباط هستند متفاوت می باشند. این مسئله موجب می شود تا این جوجه ها نسبت به عفونت های روده و مشکلات دارای خطر کمتر حساستر باشند. در تلاش برای رفع این معضل در پرورش مدرن مرغ گوشتی ، بخش بزرگی از تحقیقات بر روی نواحی کثیر میکروبی در روده جوجه های جوان معطوف شده است.
انجام این تحقیقات موجب جداسازی و تکثیر باکتریها و قارچ ها از روده جوجه های جوان گشته است. در مطالعه حاضر که توسط مرکز تحقیقات وزات جهاد سازندگی انجام پذیرفت ، محققین باکتریها را به منظور مشخص ساختن مضر و یا مفید بودن آنها از آب پنیر جدا ساختند.
باکتریهای جدا شده عموماً به جنس های متفاوتی از لاکترباسیل تعلق داشتند ، که در اکثر فراورده های شیر ، بویژه که آب پنیر یافت می شوند. اثرات مفید آب پنیر به عنوان منبعی طبیعی و ارزشمند از پروبیوتیک ها و ارگانیسم های محدود کننده رقابتی ، اساساً بدنبال حضور این ارگانیسم ها می باشد. این ارگانیسم ها با محدودترین پاتوژن ها ، تحریک سیستم ایمنی ، تحصیل در هضم ، سنتز و جذب برخی از ویتامین ها و مواد معدنی و کمک به هضم برخی از اجزای جیره نقش خویش را ایفا می نمایند و با عنوان مواد پروبیوتیک شناخته شده اند که مکمل های باکتریایی زنده ای که بر روی تعادل باکتریها اثرات مثبتی دارا می باشند.

یک پروبیوتیک طبیعی

در این بررسی ، تمامی محلول های آب پنیر اثرات مفید قابل توجهی داشتند. محلول ۴% آب پنیر تهیه و از طریق تانکرهای دستی خاصی مورد استفاده قرار گرفت و توسط آب خوریهای اتوماتیک و دستی معمولی در اختیار طیور قرار گرفت. نهایتاً مشخص شد که آب پنیر خصوصاً در پرورش طیور گوشتی به عنوان جایگزینی برای پروبیوتیک های تجاری مورد استفاده قرار گیرد.
در بررسی دوم ، آزمایشهای مکرری بر روی ۴ گروه ۴۰ تایی و به همان تعداد تکرار گروه کنترل انجام پذیرفت. محلولهای ۲ ، ۴ ، ۶ ، ۸% آب پنیر از طریق آب خوری در اختیار طیور قرار گرفت. در طی ۶ روز اول ، جوجه های هیبرو مورد آزمایش جیره معمولی و آب پنیر را به روش آشامیدنی دریافت نمودند. از پایان روز ۶ تا روز ۲۴ ، آب پنیر قطع و تمامی پرندگان از جیره یکسانی برخوردار بودند.
با استفاده از وزن کشی روزانه غذا و پس مانده ها ، اطلاعات دقیقی درباره میزان جیره مصرفی و تأثیر جیره بدست آمد. تمامی گروه ها بطور روزانه توسط دامپزشک های ماهری به منظور اخذ تاریخچه ایی مختصر و تشخیص عفونت های متفاوت ، بازدید می شدند.

اثرات مشخص آب پنیر

نتایج بدست آمده از این بررسی ها مشخصاً نشان داد که پرندگانی که آب پنیر دریافت کرده بودند ، دارای میانگین افزایش وزن روزانه بالاتر ( gr 1/30 ) و وزن نهایی gr 1795 نسبت به پرندگان گروه کنترل بودند