متحدالشکل-حجاب (بخش 2)

پوشش در تمدن سومری و ایران
یکی از باستان شناسان، لباس مردم سومری را که حدود سه هزار سال قبل از میلاد زندگی می کرده اند، چنین ترسیم می کند: زنان روپوشی از روی شانه چپ بر بدن خود می انداختند و مردان پوشش خود را به کمر می بستند و نیمه بالای بدنشان برهنه می ماند، ولی با پیشرفت تمدن، لباس هم بلندتر شد تا جایی که همه ی بدن خود را تا ….

گردن می پوشاندند. بنابراین با توجه به شواهد مزبور می توان گفت که سرما و گرما علت اصلی اختیار پوشاک نبوده بلکه علت آن، حیا و پوشاندن شرمگاه بوده است حتی در زمان ایران باستان به تصاویری از بانوان ایرانی برمی خوریم که علاوه بر لباس بدن، خود را با چادری که شبیه به چادر زن امروز ایران است می پوشاندند. (مرتضی عطایی، ۱۳۷۳، ص ۱۴)
آغاز بی حجابی در ایران
روز ۱۷ دی سال ۱۳۱۴ شمسی که قرار بود روز جشن فارغ التحصیلی دانشسرای عالی باشد، علی اصغر حکمت وزیر معارف وقت به رضاشاه پیشنهاد کرد که همراه با اعضای خانواده سلطنتی بی حجاب در این مراسم شرکت جویند. رضاشاه که از قبل به علی اصغر حکمت دستور آماده سازی بی حجاب نمودن زنان مسلمان را داده بود، و نیز در ماه تیر همان سال واقعه ی خونبار مسجد گوهرشاد رخ نموده بود، این پیشنهاد را تمکین نموده و در روز موعود در دانشسرای تربیت معلم با اعضای خانواده ی سلطنتی به طور کاملاً بی حجابی شرکت نمود و بدین ترتیب رفع حجاب از زنان مسلمان از طرف رئیس قدرت حکومت به گونه ای کاملاً رسمی اعلام گردید و در پی آمد این روز دولت، همه ی تلاش خویش را مصروف بی حجابی نمودن زنان مسلمان کرد. (مرتضی عطایی، ۱۳۷۳، ص ۲۳)
کلاهی که غربیها سر ما گذاشتند
دو خیاط به شهری وارد شدند و پادشاه را فریفتند که ما در فن خیاطی استادیم و بهترین لباس ها را که برازنده ی قامت بزرگان باشد می دوزیم. اما هنر ما این است که می توانیم لباسی برای پادشاه بدوزیم که فقط حلال زاده ها قادر به دیدن آن باشند و هیچ حرام زاده ای آن را نبیند.
خیاط ها پول و زر و سیم را گرفتند و کارگاهی عریض و طویل دایر کردند و دوک و چرخ و قیچی و سوزن را به راه انداختند و بدون آنکه پارچه، نخ، طلا و نقره ای صرف کنند، دست های خود را چنان استادانه در هوا تکان می دادند که گفتی مشغول دوختن لباس اند. روزی پادشاه نخست وزیر را به دیدن لباس نیمه کاره فرستاد. اما صدر اعظم هرچه نگاه کرد چیزی ندید، از ترس آنکه مبادا دیگران بفهمند که او حلال زاده نیست، با جدّیت تمام زبان به تعریف لباس و تمجید از هنر خیاطان گشود و به پادشاه گزارش داد که کار لباس به خوبی رو به پیشرفت است.
مأموران عالی رتبه ی دیگر هم به تدریج از کارگاه خیاطی دیدن می کردند و پس از آنکه با ندیدن لباس به حرام زادگی خود پی می بردند، در تأیید کار خیاطان و توصیف لباس بر یکدیگر سبقت می گرفتند تا بالاخره نوبت به خود پادشاه رسید، پادشاه هم چیزی ندید و پیش خود گفت معلوم می شود فقط من یکی در میان این همه حلال زاده نیستم، او هم با کمال دیرباوری و ناراحتی، ناچار وجود لباس و زیبایی و ظرافت آن را تصدیق کرد و در مقابل آینه ایستاد تا آن را به تن او اندازه کنند.
خیاطان حقه باز پس می رفتند و پیش می آمدند و لباس موهوم را به تن پادشاه راست و درست می کردند و آن بیچاره لخت ایستاده بود و از ترس سخن نمی گفت و ناچار دائماً از داشتن چنان لباسی اظهار مسرّت نیز می نمود. سرانجام قرار شد جشنی عظیم در شهر به پا شود تا پادشاه جامه ی تازه را بپوشد و خلایق همه او را در آن لباس ببینند. مردم نیز با آنکه هیچ کدامشان لباس بر تن پادشاه نمی دیدند، از ترس تهمت حرام زادگی غریو شادی سر داده بودند و لباس جدید را به پادشاه تبریک می گفتند.
ناگاه کودکی از میان مردم فریاد زد: این که لباس به تن ندارد این چرا لخت است؟
کم کم یکی دو بچه ی دیگر هم همین حرف را تکرار کردند و بعضی از تماشاچیان با تردید حرف را برای هم نقل کردند و دیری نگذشت که جمعیت یک پارچه فریاد زد که چرا پادشاه لخت است و چرا ….
اینک تمدن غرب چنین وانمود می کند که می خواهد برای انسان لباس بدوزد اما در حقیقت به جای آنکه لباس بر تن او کند، او را برهنه ساخته است و هیچ کس جرأت نمی کند فریاد برآورد که لباسی در کار نیست و حاصل این همه مد و پارچه و چه و چه، برهنگی انسان است. همه می ترسند که مبادا خیاطان حقه بازی که زر و سیم را برده اند و می برند آنها را به ناپاکی در اصل و نسب متهم کنند.
(غلامعلی حداد عادل، ۱۳۷۲، ص۷۳- ص۷۴)
اولین زن بی حجاب در ایران
قره العین، اولین زنی است که در تاریخ معاصر ایران بر اساس دستورالعمل یک مکتب استعماری پوشش از روی و تن برگرفت و در اجتماع مردان ظاهر گشت و با این اقدام گستاخانه، اولین سنگ بنای بی حجابی در ایران را در جامعه ی اسلامی ایران به جا گذاشت، او از مکتب بهائیت پیروی می کرد. این آغازی بودن بر تهی نمودن زن مسلمان از هویت دینی خود. (مرتضی عطایی، ۱۳۷۳، ص۴۵- ص۴۶)
سخنی از حجه الاسلام قرائتی در مورد حجاب
شما جنس مرغوب را در کادو می پیچید، روی تلویزیون پارچه می اندازید، کتاب قیمتی را جلد می کنید، طلا و جواهرات را ساده در دسترس قرار نمی دهید. بنابراین جلد و حجاب نشانه ارزش است.
خداوند برای چشم که ظریف است و خطرات آن را تهدید می کند حجاب قرار داده. حجاب باعث تمرکز فکر مردان که بخش عمده ی تولید جامعه به دست آنان است، می گردد.
باید دانست که حجاب مانع تولید نیست، بزرگترین صادرات ایران بعد از نفت، قالی است که تولیدش به دست زنان باحجاب است.
دنیا انقلاب اسلامی ایران را با حجاب بانوان می شناسد و ابرقدرتها از این نشانه ی پرارزش انقلاب آنقدر هراس دارند که چند دختر مسلمان را با پوشش اسلامی بر سر درس تحمل نمی کنند (مرتضی عطایی، ۱۳۷۳، ص۵۳- ص۵۴)
مدل و شکل پوشاک
شکل و نوع لباس از مسائل قابل توجه است، که چگونه دوخته شده و چه طرحی داشته باشد. چرا که از لحاظ رشد جسمی و قدرت سلامت بدن، بین وضع پوشاک و سلامتی و طول عمر، رابطه مستقیم وجود دارد.
شکل لباس از لحاظ بهداشتی در حفظ و تأمین سلامتی، یا برعکس به خطر انداختن آن، می تواند مؤثر باشد، که اساس امر را در این سه موضوع مختلف زیر تشکیل می دهد، که از لحاظ تأمین رفاه و سلامتی و طول عمر بشر اثر مستقیم داشته و لذا در انتخاب فرم و شکل پوشاک باید بدان توجه نمود:
– عملکرد تنفس پوستی در تأمین سلامتی
– عملکرد آزادی جریان خون در تأمین سلامتی
– عملکرد حذف فعالیت های روانی و عصبی غیرارادی در تأمین سلامت
اما فراموشی اصول و پیروی از هر فرم و مدی باعث شده است که امروزه بشر بدون در نظر گرفتن جنبه های مفید و مضر، به صورت کلی از هر مد و فرمی استقبال نماید،بدون اینکه برای رفاه و سلامتی خود ارج و اهمیت قائل شود. (کاظم بنی اسدی، ۱۳۸۲، ص۱۸)
بی حجابی از عوامل افت تحصیلی و آموزشی
یکی از پیامدهای سوء و ناگوار بدحجابی و ابتذال در پوشش و یکی از نمونه های بارز رکود فعالیتها، افت تحصیلی و آموزشی در میان دانش آموزان دختر و پسر است.
«مطالعات دانشمندان تربیتی نشان داده، مدارسی که در آن دختر و پسر با هم درس می خوانند، کم کاری، عقب افتادگی و عدم مسئولیت به خوبی مشاهده شده است.» زیرا «بدحجابی» مشغولیت دختران را فزونی می دهد، تلاش های آنان را به سوی شناخت مدل های گوناگون آرایش موی سر و تقلید از مدل های متنوع سوق می دهد. و وقت زیادی از فرصت های مطالعه را مصروف آرایش ها و آراستگی های سر و صورت و لباس می نماید، مقدار زیادی از وقت آنان نیز به سخن گفتن درباره ی اینگونه امور و طریقه ی دسترسی و تهیه ی البسه و لوازم آرایش، ولو به قیمت گران و به طریق نامطلوب می گذرد. ارتباط های دوستانه با دانش آموزان علاقه مند به این گونه امور ایجاد می شود و معلوم است که در چنین مجمعی با این ویژگی ها درباره ی چه مواردی صحبت می شود؟ یعنی آیا در بحث ها و ارتباط های کلامی آنان، نوع آرایش و مد لباس و رنگ بیشتر جای دارد یا پرداختن به مباحث درسی؟
دختری که در یک روز موهای سر خود را ممکن است چند نوع آرایش کند، آیا می تواند فرصتی برای مطالعه داشته باشد؟ از سوی پسران دانش آموز که دوران بحرانی بلوغ را سپری می کنند، ممکن است ساعت ها در کوچه ها و خیابان ها پرسه بزنند تا شاید مزاحمتی برای دختری با این اوصاف فراهم آورند، و از پس آن چه بسا آراستن ها وقت بیشتری را به خود اختصاص دهد.
از سویی تأمل در چگونگی ارتباط و برخورد مجدد با دختر مورد نظر، ساعت ها مشغولشان می دارد. و به این طریق درس و مطالعه در پیش آنان قدر و منزلت خود را از دست می دهد و در نتیجه افرادی سرخورده و  بی هدف و سرانجام «ناخوانده نقش مقصود ازکارگاه هستی» از آب در می آیند. بنابراین پدران و مادرانی که خواهان پیشرفت و تکامل روحی و علمی فرزندان خویش هستند، بایستی به آنان آموزش های لازم را در ارتباط با مسئله ی پوشش و آداب نگاه کردن بدهند. (ستار هدایتخواه، ۱۳۷۵، ص ۱۰۲- ص ۱۰۴)
بی حجابی و میل به خودنمایی بیماری روانی است.
چنانکه پیشتر هم اشاره شد از دیدگاه روانشناسی آدمی در مسیر تکامل خویش مراحل و دوره های مختلفی از رشد را پشت سر می گذارد، و هر مرحله از دوران رشد نیازهای ویژه ای را می طلبد، چنانچه در هر دوره این نیازها به نحو مطلوب و از مجرای صحیحی برآورده نشود، شخص دچار بیماری روانی «توقف شخصیت» شده و تا پایان عمر در طلب نیازهای آن مرحله از دوران رشد است و نیز گفته شد که چنانچه دختران در مرحله ی چهارم رشد که همان مرحله ی گیرندگی و گیرندگی فعال است، دچار عارضه ی توقف شخصیت گردند میل به خودنمایی و جلب توجه دیگران در آن ها تا پایان عمر باقی می ماند. بر پایه ی این حقیقت علمی می گوییم میل به خودنمایی و برهنگی حاکی از بیماری روانی است.
بنابراین مرد یا زنی که لباس تنگ و چسبیده و کوتاه و بدن نما می پوشد، تا بدین وسیله نقاط محرک بدن خود را بهتر جلوه دهد، مرد یا زنی که لباس های مخصوص از نظر فرم و رنگ پوشیده تا از این نظر موجبات تحریک چشم چران ها را فراهم سازد و بالاخره کسانی که با پشت پا زدن به کلیه ی قید و بندهای انسانی آزادانه اندام خویش را در اختیار دیدگان شهوانی چشم چران ها قرار می دهد، و نظایر اینها باید خود را بشناسند و بدانند که به مرض خطرناک روانی دچار گشته اند که اگر در صدد درمان آن برنیایند، عوارض ناگواری در پی خواهد داشت. (ستار هدایتخواه، ۱۳۷۵، ص ۱۲۲- ص۱۲۴)
آثار سوء و خطرات بی حجابی از دیدگاه پزشکی
علاوه بر زیان های اخلاقی، اقتصادی و اجتماعی که از دستاوردهای نامیمون و پلید پدیده ی بی حجابی است، از دیدگاه علم پزشکی و بهداشت فردی نیز این پدیده ی شوم، عواقب وخیم و ناگواری در پی دارد که در اینجا فهرست وار به پاره ای از‌ آن ها اشاره می شود و طالبان می توانند به کتاب مفصل در این زمینه به ویژه کتاب «اولین دانشگاه و آخرین پیامبر» مراجعه نمایند.
۱) چاق شدن ران های لخت
۲) پیدایش سنگ کیسه ای صفراء
۳) التهاب مثانه
۴) پیدایش ترشحات زنانه
۵) ازدیاد تمایلات غیرطبیعی جنسی
۶) یقه ی تنگ بر شریان های گردن فشار می آورد.
۷) لباس تنگ بر هر نقطه که فشار آورد، سبب ابتلا به بیماری های پوستی می شود.
۸) سرماخوردگی و عوارض آن در زنان بی حجاب بیشتر است.
۹) پاره ای از جوانان برای اینکه «مد روز» بپوشند، البسه ی خارجی دست دوم و چندم را می خرند که نوعاً آلوده و مشکوک به نظر می رسد.
۱۰) و خطرناک تر از همه بیماری هولناک و درمان ناپذیر ایدز که جزء جدیدترین دستاوردهای بی حجابی است. (ستار هدایتخواه، ۱۳۷۵، ص ۱۳۲)
ابتذال در پوشش و مدپرستی ضرورتی برای ادامه ی حیات غرب و سرمایه داری
نظام سرمایه داری غرب برای ادامه حیات سیاسی و اقتصادی خویش، نیازمند بازار مصرف هرچه بیشتر برای تولیدات خود بوده است، ولی تحقیق این امر دو شرط اساسی داشت:
اول: اینکه محظورات سیاسی وجود نداشته باشد.
دوم: تقاضا وجود داشته باشد، یعنی کالاهای تولید شده در جهان سوم خریدار داشته باشد. برای تحقیق شرط اول به قدرت نظامی، سیاسی متوسل شده و به منظور تحقق شرط دوم، وابستگی فرهنگی را در کشورهای مورد نظر تعمیق نموده و با تحمیل عادات و طرز فکر  و طرز زندگی و قالب های غربی کوشیدند برای تولیدات و مصنوعات کارخانه های خود تقاضا ایجاد نمایند.
استاد شهید مرتضی مطهری در مقدمه کتاب «مسئله ی حجاب» می نویسد:
بدون شک پدیده ی «برهنگی» بیماری عصر ما است. دیر یا زود این پدیده به عنوان یک «بیماری» شناخته خواهد شد.
اگر می خواهید ببینید کار برهنگی در غرب به کجا رسید، این قسمت از نامه ی یکی از هنرپیشگان معروف جهان (چارلی چاپلین) را به دخترش، که به قول خودش چهل سال مردم روی زمین را خندانده است، بخوانید:
«… برهنگی بیماری عصر ما است. من پیرمردم و شاید حرف های خنده آور بزنم اما به گمان من تن عریان تو باید از آن کسی باشد که روح عریانش را دوست می داری.» (مرتضی مطهری، ۱۳۷۰، ص۵)
برهنگی و ابتذال در پوشش انحراف از فطرت است.
فطرت کمال جوی و تعالی طلب آدمی، چون بی حجابی و بدن نمایی را مانع تکامل معنوی و تعالی روحی خود می بیند، از آن گریزان و بیزار است.
اما هرگاه چراغ روشنی بخش فطرت با تند باد هوا و هو سها فرو میرد، و چهره ی تابناک این آینه ی حق نما، با زنگار تربیت سوء و آموزش های غلط پوشانده شود، قباحت آن از نظرها محو می گردد و از آنجا که این پدیده، اشباع گر خواسته های حیوانی و برآورنده ی خواهش های نفسانی منحرفان از فطرت انسانی است، نه تنها از آن گریزان نیستند بلکه آن را ارزش و محبوب می شمارند و هرگاه در کشاکش حوادث روزگار ناگاه پرده از چهره ی فطرت فرو افتد و آن چراغ دیگر بار روشنی و فروغ خداداد خویش را بازیابد، از گذشته ی گناه آمیز خویش شرمسار گشته و چونان هنرپیشگانی، یکبار دیگر حجاب اسلامی و پوشش فطری خویش را بر همه ی نام و نشان ها ترجیح داده، رجعتی مقدس به فطرت خویش را آغاز می نماید. (ستار هدایتخواه، ۱۳۷۵، ص ۱۴۹)
علل و عوامل بی حجابی و ابتذال در پوشش
الف) استعمار و استکبار خارجی
ب) رشد نظام سرمایه داری
ج) مستبدین بدین داخلی
د) مسلک های استعماری
ه) روشنفکران غربزده
و) جریان ها و گروهک های ضد انقلاب و معاند
ز) عدم آگاهی و ناآشنایی با احکام پوشش و لباس.
ح) تعلیم و تربیت نادرست
ط) اقلّیت های مذهبی
ی) ضعف های اعتقادی و اخلاقی
س) بدآموزی برنامه های تلویزیونی و فیلم های سینمایی و مطبوعات
ع) عوامل روانی
ف) عوامل اقتصادی و اجتماعی (ستار هدایتخواه، ۱۳۷۵، ص۱۵۱- ص۱۷۲)
کیفیت پوشش
قرآن کتاب هدایت انسان به سرمنزل سعادت در دنیا و آخرت است. در این کتاب انسان ساز آیات متعددی در ارتباط با حدود و احکام حجاب آمده است.
بر اساس بخشی از آیه ی ۳۱ سوره ی نور:
زینت های زنان ۲ نوع است: زینت های نهان و زینت های آشکار
پوشیدن نوع اول واجب است، اما پوشیدن نوع دوم واجب نیست.
همه ی مفسران و علماء اتفاق نظر دارند که طبق این آیه زنان باید بدن و موی خود را از نامحرم بپوشانند. بنابر این آیه زنان حق ندارند زینت هایی را که معمولاً پنهان است آشکار سازند. هرچند اندامشان نمایان نشود، و به این ترتیب آشکار کردن لباس های زینتی مخصوصی را که در زیر لباس های عادی یا چادر می پوشند، مجاز نیست چرا که قرآن ظاهر ساختن چنین زینت هایی را نهی کرده است.
در ادامه آیه به زنان دستور می دهد که «آن ها باید مقنعه های خود را بر روی سینه و گریبان خویش قرار دهند».
فقهای اسلام گفته اند: از این آیه می توان استفاده کرد که پوشیدن صورت بر زن واجب نیست، زیرا از آن صحبتی به میان نیامده و تنها از پوشش سر و گریبان صحبت شده است.
حدود پوشش و حجاب اسلامی
به طور کلی با دقت در آیات و روایات و آراء فقها، می توان گفت که حجاب و پوشش زن مسلمان باید دارای ۳ ویژگی باشد:
نخست: اینکه تمام اعضای بدن از فرق سر تا ناخن پا (به جز دست ها تا مچ و گردی صورت) را بپوشاند.
دوم: تمام برجستگی ها و پستی و بلندی بدن زن را بپوشاند، به طوری که حجم بدن زن نامشخص باشد.
سوم: توجه نامحرم را به خود جلب نکند و تحریک آمیز نباشد.
بر اساس ویژگی اول؛ هر لباسی که در آن قسمتی از بدن زن آشکار باشد، ولو چند تار مو، یا چند سانتی متر بالاتر از مچ و یا پاها و لباس ها و جوراب های نازکی که بدن در زیر آن ها پیداست، روسری هایی که قسمتی از زیر چانه یا گردن را نمی پوشاند و… از دایره ی حجاب اسلامی خارج است.
بر اساس ویژگی دوم؛ لباس هایی که برجستگی های بدن را نشان دهد و حتی جوراب های ضخیمی که حجم ماهیچه های بدن را نشان دهد، در صورت تهییج آمیز بودن از محدوده ی حجاب اسلامی بیرون است.
و بر اساس ویژگی سوم: هر نوع پوشش و رفتار یا گفتار عشوه آمیز و محرک و یا رنگ و مدل لباس یا آرایش و عطر و یا آشکار کردن زیور آلات که سبب جلب نظر نامحرم می گردد، حرام و از دایره ی حجاب اسلامی خارج است.
همین جا لازم است به این سئوال پاسخ داده شود که: آیا همه ی مانتوییها  بی حجابند؟
یا انکه فقط با چادر بر سر کردن حجاب اسلامی تأمین می شود؟
در پاسخ باید گفت: اصولاً در اسلام اسم مانتو، چادر و… ملاک نیست، هر لباسی که ملاک های سه گانه پیشین را دارا باشد، مصداق حجاب اسلامی است. هر نامی که می خواهد داشته باشد.
(ستار هدایتخواه،۱۳۷۵، ص ۱۷۴- ص ۱۹۶)
رنگ پوشاک
رنگ لباس در قبال دخالت علل و عوامل مؤثر حاد و محسوس دیگری از نظر رفاه حال و تأمین سلامتی و اعتدال جسمی و روحی، ظاهراً مؤثر و مهم به شمار نمی آید ولی مطابق اصول تأثیر روانی رنگ ها در انسان و عکس العمل های حیاتی، این تأثیرپذیری در این مورد نیز صادق است.

از نظر روانی پوشاک سفید مانند نور و روشنایی اثر محرک عمومی در انسان داشته و از عوامل مؤثر در ایجاد سرور و انبساط خاطر بوده و مفرّح و دلگشاست و به همین لحاظ است که باز هم به طور تجربی و در بسیاری از موارد به جهت ضرورت و برحسب موقعیت های شغلی و حرفه ای، بشر روحاً و فطرتاً ترجیح داده است که از پوشاک سفید استفاده کند.
به طور کلی از نظر اسلام، بهترین رنگ برای لباس، در درجه ی اول رنگ سفید و سپس رنگ های دیگر است.
اسلام به جهت اهمیت خاصی که به روابط زن و مرد قائل شده است، در باب پوشاک نیز، لباسی که سبب جلب توجه و تحریک حالات و امیال شهوانی مرد میشود، قبول نمی کند و چون چادر مشکی یا جوراب و کفش سیاه از این نظر امتیازاتی دارد، لذا در حکم موارد استثنایی است که می تواند مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین در مقام مقابله با جنس مخالف استفاده از پوشاک سیاه برای بانوان اثرات مطلوبی از نظر تخفیف حالات و امیال جنسی دارد. (کاظم بنی اسدی، ۱۳۸۲، ص۱۹)
لباس متحدالشکل
برای لباس متحدالشکل در زبان فارسی اصطلاح معین و خاصی وجود ندارد ولی اصطلاح عمومی عنوان «اونیفرم» در مواردی که گروهی با لباس مشابه و هماهنگ ظاهر می گردند به کار برده می شود.
اونیفرم به لباس یکسان و متحدالشکلی اطلاق می شود که گروهی، قشری یا صنفی از مردم آن را به تن کرده و بدین وسیله موقعیت های شغلی یا صنفی خود را اعلام و از گروه های اجتماعی دیگر متمایز می گردند مانند نظامیان، روحانیون و… (کاظم بنی اسدی، ۱۳۸۲، ص ۲۰)
حجاب در خاطره ی ادبیات
خواهرم! حجاب تو از همه ی عریانی ها زیباتر و چشم های تو که غزالان رمنده ی تجلّی اند، در پشت معجرهای کهن به کاخ های عتیق ماننده تر است، بدان که دست های فاخته گان ولایت خورشیدند و هنگامی که آیینه داران عفاف تو از پس کوچه های عصمت می گذرند، شفیره آشتی فریباتر در باغچه ی رؤیا خواهد روئید، خواهرم! رایحه ی گلخانه های نهانی ات را به بادهای هرزه مبخش و عطر آسمانی دیدارت را به آیینه های هر جایی مفروش!
مگذار سوداگران اندام، کالای آسمانی نگاهت را در مغازه ی تماشا حراج کنند و تاجران هوس، کنیزان لبخند تو را به مزایده ی خواجه گان بگذارند!
خواهرم! حجاب تو رنگین تر از نسترن های جهان است و خلسه ای که در غنچه های شرم تو شبنم می ریزد، داروی آسمانی ترین رنج های زمینی است. (مرتضیعطایی، ۱۳۷۳، ص۵۹)

خواهرم ! حجاب تو نشانه وقار توست.