نخستین دوره آموزش روزنامه نگاری در ایران ۱۴ ژوئن ۱۹۵۶ (خرداد ۱۳۳۵ هجری خورشیدی) با استفاده از استادان داخلی و خارجی در ساختمان مؤسسه مطبوعاتی اطلاعات (تهران – ابتدای خیابان خیام) آغاز به كار كرد. دانشجویان این دوره توسط دانشگاه تهران، از میان صدها متقاضی از طریق امتحان كتبی معلومات و هوش و نیز مصاحبه و داشتن قیافه و برخورد اجتماعی متناسب انتخاب شده بودند که پس از شروع به كار باعث ایجاد تحول در ژورنالیسم ایران شدند. 
روش کار این دوره آموزشی بسیار مدرن بود؛ به این ترتیب که دانشجویان در ساعات صبح در تحریریه روزنامه خبرنگاری می کردند و عصرها در کلاس به درس مدرسان گوش فرا می دادند. می توان گفت که لکچر همراه با پرکتیکوم در یک دوره آموزشی روزنامه نگاری از همین کلاس آغاز شد. روزنامه نگاری یک دیسیپلین صد در صد آکادمیک نیست، و برای تولید یک روزنامه نگار موفق استعداد، معلومات عمومی، تجربه بسیار، هوش سرشار و بنیه و علاقه مندی فراوان پیش شرط لازم ورود به دنیای روزنامه نگاری است. 
غلامحسین صالحیار كه از او به عنوان روزنامه نگار اول ایران نام برده می شود، ر. اعتمادی، نوشیروان كیهانی زاده (مولف این سایت)، یوسف خوشرو، هوشنگ پورشریعتی، همایون فروزان، محسن میرزایی، دكتر مستوفی، منوچهر صمصامی و محمدعلی مقدس زاده از جمله فارغ التحصیلان این دوره بودند.

۱۲ ژوئن سال ۸۱۳ میلادی ۳۰ هزار داوطلب ایرانی كه از خراسان به حركت آمده بودند تا مأمون حاكم خراسان را خلیفه عباسیان كنند كه از جانب مادر، ایرانی بود در نبرد همدان بر سپاه انبوه عباسیان قاطعانه پیروز شدند. این داوطلبان كه توسط شبكه های زیرزمینی ایراندوستان آماده شده بودند قبلا در محل تهران امروز (شمال غربی شهر ری) سپاه خلیفه را كه از لحاظ شمار سه برابر آنان بود درهم شكسته و فراری داده بودند. انگیزه واقعی این داوطلبان كسب استقلال وطن بود. 
در نبرد همدان (مورخ ۱۲ ژوئن ۸۱۳ میلادی) علی بن عیسی بن ماهان فرمانده ارتش عرب كشته و این سپاه تارو مار شد. استقلال طلبان ایرانی ۲۵ سپتامبر سال ۸۱۳، بغداد را نیز تصرف و امین خلیفه وقت (برادر مامون از مادر عرب) را كه در حال فرار بود دستگیر كردند و سر او را برای مأمون به خراسان فرستادند و به این ترتیب مأمون خلیفه شد و ایرانیان بیش از گذشته وارد دستگاه عباسیان شدند، مناطق كشور استقلال بیشتری به دست آوردند و این فرصت فراهم آمد تا در گوشه و كنار بپاخیزند و استقلال وطن را تامین كنند.

تاریخنگاران دوران معاصر بر پایه نوشته های مورخان عهد باستان و اسناد باقی مانده از آن عهد و محاسبات تقویمی، ۱۲ ژوئن در سال ۶۲۵ پیش از میلاد را روزی دانسته اند كه هوخشتره (كیاكزار = سیاخارس = سیاخریس) «همدان» را پایتخت ایران كرد. همدان كه مورخان یونانی آن را «اكباتانا» نوشته اند قبلا در تابستانها محل «همایی» و نشست سران بود و احتمالا نام آن به همین دلیل انتخاب شده است. هوخشتره در آن زمان رهبر ایرانیان از طایقه ماد بود كه پارس ها (طبق تلفظ آشوری ها و بنا به تلفظ آنان پارسوا ها) نیز از او اطاعت می كردند. هم او بود كه با پادشاه بابل متحد شد و امپراتوری ستمگر آشور را برای همیشه نابود كرد. در سال ۶۱۲ پیش از میلاد و پس از تصرف و ویرانی شهر نینوا و در زمان هوخشتره بود كه نخستین تقسیم سرزمین ها میان قدرت های وقت انجام شد كه این بدعت باقی مانده است. در آن سال آشور و متصرفات آن میان ایران، بابل و مصر تقسیم شدند. همدان كه امروز از پایتخت شدنش دو هزار و ۶۳۱ سال می گذرد در زمان هخامنشیان نیز یكی از دو پایتخت اداری ایران بود (زمستان: شوش و تابستان: همدان). همدان در عین حال صحنه یكی از تاریخسازترین نبردهای استقلال ایران بود كه آن هم ۱۲ ژوئن روی داد كه شرحش جداگانه در زیر می آید. «استر» زن خشاریارشا و ابوعلی سینا نیز در همدان مدفونند.

نهم ژوئن سال ۶۳۰ میلادی سپهبد شهربراز (شهروراز) ژنرال مشهور ایرانی و فاتح مصر در شهر تیسفون كشته شد. وی پس از مرگ مرموز (احیانا قتل) اردشیر سوم شاه ۹ ساله ایران عملا به مدت ۴۴ روز امور سلطنت ایران را به دست گرفته بود تا امپراتوری ما را از خطر اضمحلال برهاند. این ژنرال بود كه اورشلیم و دمشق را از روم پس گرفته، صلیبی را كه مسیح بر آن مصلوب شده بود به تیسفون (مدائن) منتقل كرده، مصر را متصرف شده و در اسكندریه، پادگان ایرانی را ساخته و مقام اداری گمارده بود. محبوبیت این ژنرال در جامعه ایران آن زمان باعث تحریك احساس بخل و حسد خسرو پرویز (شاه وقت) نسبت به او شده بود و نقشه بركناری، تبعید حتی قتلش را كشیده بود كه این خبر در جریان جنگ ایران با ارتش هراكلیوس امپراتور روم شرقی به گوش او رسید و وی را سست كرد و بعدا تا پایان كار خسرو پرویز عملا خود را منزوی ساخت. 
پس از قتل خسرو پرویز و پایان حكومت قباد دوم جانشین او، بزرگان كشور با این شرط با پادشاهی پسر هفت ساله قباد دوم موافقت كردند كه شهربراز نایب السلطنه شود و او پذیرفت. شهربراز با هراكلیوس صلح كرد ولی خیلی زود متوجه شد كه كشور دچار بی نظمی و در آستانه هرج و مرج كامل است و هر صاحب قدرت، خودسرانه اجرای مقررات را به دست گرفته است و مسئله راه حلی جز توسل به روش نظامی (انجام مقررات، بی چون و چرا) ندارد و از بزرگان كشور خواست كه قدرت را به طور كامل تا زمانی كه مسائل حل شوند به او بسپارند كه بزرگان چون منافع خود را در خطر دیدند زیر بار نرفتند. اندكی بعد، شاه خردسال كه نام اردشیر سوم بر او گذارده بشده بود درگذشت و شهربراز قدرت كامل را به دست گرفت كه بزرگان شایع كردند كه او اردشیر خردسال را كشته است (برخی از مورخان رومی این اتهام را تایید كرده و شهربراز را عامل مرگ اردشیر نوشته اند). این شایعه مردم و برخی از افسران جزء ارتش را خشمگین كرد و در یك فرصت مناسب در نهم ژوئن شهربراز را از میان برداشتند و با قتل شهربراز سقوط امپراتوری ساسانیان تسریع شد.

ماجرای اتومبیل در ایران از آنجا آغاز شد كه مظفرالدین شاه در سفر خود به اروپا و با مشاهده اتومبیل و مزایای آن به سعد الدوله وزیر مختار ایران در بلژیك دستور داد كه اتومبیلی برای وی خریداری كند و با راننده مخصوص به ایران بفرستد . 
این ماشین و راننده در سال ۱۲۷۸ خورشیدی وارد شد د بعد از مدتی به علت نا آشنایی راننده با راه های ایران و نا مناسب بودن راه‌ها با كوه برخورد می‌كند و اولین حادثه رانندگی را در تاریخ ایران ثبت میشود . 
برخلاف خودروهای امروزی سوخت اتومبیلهای اولیه از نفت بود د در ابتدا به علت نبود راه های مناسب و سوخت (كه از روسیه وارد می شد) استقبال چندانی از این وسیله نشد ولی با گذشت زمان ورود خودرو به كشور سرعت بیشتری یافت، به طوری كه در سال ۱۳۰۵ تعداد اتومبیل های ایران به ۶۰۸ دستگاه رسیده بود كه در بین آنها سی و شش دستگاه مربوط به سفارتخانه ها بودند.

درسال ۱۲۶۱ شمسی خط آهنی در حدود هشت كیلومتر و بعرض ۱۰۰۰ میلیمتر از تهران به شهرری بوسیله مسیوبواتال فرانسوی كشیده شد كه بعدا امنیاز آن به یك كمپانی بلژیكی واگذار گردید . 
● راه آهن شركت نقت 
شركت سابق نفت نیز برای رفع حوائج خود در محوطه تاسیسات نقت جنوب اقدام باحداث راه آهنی نمود كه حدود آن ۱۶۵ كیلومتر و عرض آن بین خزیمه و مسجد سلیمان ۷۶۰ میلیمتر و درآبادان به ۹۲۰ میلیمتر می رسید د از خصایص لكوموتیوهای این راه آهن آن بود كه در موقع سوختن و كار جرقه تولید نمی كردند. 
● راه آهن سراسری  
ایجاد راه آهن درایران همواره یكی از آرزوهای بزرگ و ملی محسوب می گزدید د و باینكه در حدود نیم قرن كوشش هائی از طرف اولیاء امور در انجام این امر خطیر بعمل می آمد تحقق این آرزوی ملی تا سال ۱۳۰۶ بطول انجامید . 
در۲۳ مهرماه ۱۳۰۶ اولین كلنگ ساختمان سراسری در تهران محل فعلی ایستگاه تهران برزمین زده شد و از همان وقت رسما ساختمان راه آهن از سه نقطه جنوب – مركز – شمال آغاز گردید و برای اینكه این امر خطیر با سرمایه داخلی و بدون استمداد از بیگانگان انجام یابد و از طرفی تحمل هزینه آن برای ملت ایران طاقت فرسا نباشد، قبل از شروع بساختمان راه آهن بنا بفرمان دولت وقت قانون انحصار قند و شكر و چای را وضع و درنهم خرداد ۱۳۰۴ بتصویب مجلس شورای ملی رسانید . 
بموجب این قانون مقررگردید از هر سه كیلو قند و شكر دو ریال و از هرسه كیلو چای شش ریال مالیات اخذ و درآمد حاصله از آن صرف هزینه ساختمان راه آهن سراسری گردد د راه آهن سراسری در۲۷ مرداد ماه ۱۳۱۷ بپایان رسیده و دوخط شمال و جنوب درایستگاه سمیه بیكدیگر متصل و در روز سوم شهریورماه ۱۳۱۷ این خط با تشریفات خاصی رسما افتتاح و بهره برداری آن شروع شد . 
● راه آهن گرمسار- مشهد  
زمانیكه راه آهن سراسری درشرف اتمام بود، وزارت راه مامور ساختمان سایر خطوط گردید و اولین خطی كه پس از خط سراسری اقدام بساختمان آن گردید ، خط گرمسار-مشهد است د ساختمان خط مذبور از روز ۲۴ اسفند ۱۳۱۶ آغاز و زیرسازی و ریل گذاری آن تا ایستگاه شاهرود بطول ۳۱۵ كیلومتر تا سال ۱۳۲۰ باتمام رسیده و بهره برداری از آن شروع شدد لیكن عملیات ساختمانی از شاهرود ببعد بعلت بروز جنگ جهانی دوم متوقف گردید تااینكه بعداز پایان جنگ و رفع محظورات مجددا عملیات ساختمانی آن از سال ۱۳۲۶ بوسیله وزارت راه و از اعتبارات سازمان برنامه شروع گردید و پس از پیشرفت عملیات ساختمانی از 
اسفندماه ۱۳۳۳ ریل گذاری آن بوسیله اداره ساختمان وزارت راه و از هفدهم  
دیماه ۱۳۳۴ توسط راه آهن دولتی ایران آغاز و درهفدهم دیماه ۱۳۳۵ خاتمه یافت و از همان تاریخ اقدام به قبول بار ازهمه نقاط راه آهن به این خط گردید . 
● راه آهن تهران – تبریز 
دومین خطی كه پس ازتكمیل راه آهن سراسری اقدام بساختمان آن گردید، خط تهران – تبریز میباشد د ساختمان این خط روز هیجدهم آبانماه ۱۳۱۷ از تهران شروع و تا روز چهاردهم آبانماه ۱۳۲۱ ساختمان و ریلگذاری آن تا میانه خاتمه یافت و بلافاصله بهره برداری ازآن شروع گردید . 
لیكن بعلت بروز جنگ دوم جهانی عملیات این خط نیز متوقف و پس از پایان جنگ مانند خط گرمسار تا مشهد عملیات ساختمانی آن بوسیله وزارت راه شروع و ریلگذاری آن از میانه شروع و روز ۲۹ مهر ۱۳۳۵ به ایستگاه مراغه رسیده و از دهم دیماه ۱۳۳۵ بهره برداری از تهران تا مراغه آغاز گردید . 
● راه آهن قم -یزد 
ساختمان این خط از نهم آذرماه ۱۳۱۷ از قم شروع و پیش بینی شده بود كه در سال ۱۳۲۱ خاتمه یابد لیكن پس از وقایع ۱۳۲۰ عملیات خط مذبور نیز متوقف گردید . 
چون قسمتی از زیرسازی این خط حاضر و برای ریلگذاری آماده بود در تاریخ ۲۹ فروردین ۱۳۲۶ راه آهن دولتی ایران با مصالح موجود اقدام بریلگذاری از قم بكاشان نموده و در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ماه ۱۳۲۸ عملیات ریلگذاری خاتمه یافته و از روز ۱۹ خرداد ماه ۱۳۲۸ بهره برداری آن شروع شد .

واحد پول ایران در اواخر دوره قاجاریه «تومان» بود و كوچك‌ترین واحد پول قدیم (تا آخر دوره قاجار) در ایران «دینار» بود. یك تومان معادل ۱۰ قران و برابر هزار دینار بود. سكه اسپانیایی رئال پس از ورود به ایران با نام ریال بر مبنای وزنش، مطابق ۵/۱۱۷ دینار گرفته شد، اما از آغاز دوران رضاشاه پهلوی سكه‌های ریال به جای ۵/۱۱۷ دینار به مبلغ ۱۰۰ دینار (مطابق قران) كاهش داده شدند. بنابراین قران و ریالی كه امروزه ما به كار می‌بریم، مقداری با مفهوم آن در دوران قدیم متفاوت است. در سال ۱۳۰۸ شمسی به موجب قانون آحاد، پول ایران تغییر یافت و واحد پول به ریال تبدیل شد.

هشتم ژوئن ۱۹۷۹ نشست وزیران كشورهای غیر متعهد (بی طرف) در نخستین جلسه خود عضویت ایران در این جنبش را تصویب كرد. این نشست در كلمبو پایتخت سریلانكا تشكیل شده بود. ایران از زمان اشغال نظامی توسط متفقین در ۱۹۴۱، از متحدان غرب به شمار می رفت و به همین سبب دائما با شوروی و كشورهای سوسیالیستی دیگر درگیری داشت و كمونیستها و سوسیالیستهای داخلی را سركوب می كرد. دیدیم كه دو سه سال پس از پیوستن ایران به جنبش عدم تعهد، قلع و قمع كمونیستها كه در انقلاب سال ۱۹۷۹ نقشی موثر داشتند از سر گرفته شد و حتی دریابان افضلی فرمانده نیروی دریایی ارتش كه گفته شده است یك كمونیست بود (درجریان جنگ با عراق) به جوخه اعدام سپرده شد.

شورای انقلاب ضمن مصوبه ای، از ۱۸ خرداد ۱۳۵۸ بانكهای غیر دولتی ایران را ملی اعلام كرد. این تصمیم ۲۴ بانك غیردولتی و بانك مختلط (كه بامشاركت بانكهای خارجی تاسیس شده بودند ) را شامل شد. به علاوه، اعلام شد كه این بانكها با هم ادغام و بانكهای بزرگتری را به وجود خواهند آورد. در همان سال قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز ضمن اصل ۴۴ خود تاسیس بانك و بیمه غیر دولتی را ممنوع ساخته است این همان اصل مهمی است كه به موجب آن در ایران همه صنایع بزرگ، صنایع مادر، بازرگانی خارجی ، معادن بزرگ ، بانكداری، بیمه، تامین نیرو، سدها و شبكه های آب رسانی، رادیو ـ تلویزیون ، پست و تلگراف و تلفن، هواپیمایی ، كشتیرانی، راه و راه آهن و … مالكیت عمومی دارد و دراختیار دولت استو رئیس جمهور به رعایت این اصول سوگند یاد می كند و شورای نگهبان مكلف است مصوباتی را كه مغایر قانون اساسی است رد كند. در تفسیر مصوبه ۱۸ خرداد ۱۳۵۸ شورای انقلاب و بعدا اصل ۴۴ قانون اساسی بود كه اندیشمندان جهان نوشتند ایران نخستین گام به سوی سوسیالیسم را برداشته است ـ سوسیالیسمی ملایم و اسلامی. 
در اجرای مصوبه ملی شدن بانكها، موسسات مالی غیر دولتی برای دو روز تعطیل شدند. چندی بعد هم بهره كاری به دلیل منع «رباء» در اسلام ممنوع شد و حسابهای پس انداز به صورت قرض الحسنه (بدون بهره) درآمد. 
مرور زمان نشان داد كه از این اقدام عملا عدول شده است. باوجود اصل ۴۴، به درستی دانسته نیست که با چه تفسیرهایی شرکتهای هواپیمایی ماهان و … و بانک غیردولتی به وجود آمده اند و در نظر است در خط راه آهن کرمان، ترن غیردولتی بکار اندازند و ….

كلكسیون گیاهی منطقه رویشی ایرانی – تورانی یكی از قسمتهای باغ گیاهشناسی ملی ایران می باشد . این كلكسیون با هدف جمع آوری ، پرورش ، حفظ و در معرض نمایش قرار دادن گیاهان معرف و مهم ناحیه رویشی ایرانی – تورانی در جهت رفع نیازهای آموزشی و تحقیقاتی افراد مختلف ایجاد و در حال اجرا می باشد. این ناحیه بخش وسیعی از ایران را دربرمی گیرد كه از شمال به كوهپایه های سلسله جبال البرز و كوههوهای شمالی خراسان ، از جنوب به منطقه صحرایی – سندی ، از شرق به مرز كشورهای افغانستان و پاكستان و از غرب به سلسله جبال زاگرس محدود می باشد.  
این منطقه بر حسب ارتفاع از سطح دریا به دو بخش كوهستانی و دشتی تقسیم می شود . بخش دشتی دارای ارتفاع بین ۱۵۰۰ -۸۰۰متر می باشد. متوسط بارندگی در این منطقه ۲۵۰ میلیمتر بوده ، در حالی كه در برخی از نقاط حداكثر بارندگی ۵۰ میلیمتر گزارش گردیده است. متوسط دمای حداكثر گرمترین ماه سال بین ۴۰-۳۰ درجه سانتیگراد ومتوسط دمای حداقل سرد ترین ماه سال تا ۵ – درجه سانتیگراد متغیر است .  
پوشش گیاهی ناحیه ایرانی- تورانی غالبا”شامل گونه های درمنه دشتی( Artemisia sieberi )است. علاوه بر آن گونه های مختلف از جنس گون (Astragalus )، قیچ ( Zygophylum)، پرند ( Pteropyrum) و … در نواحی مختلف حضور دارند.كویرها ، بیابانها ، شوره زارها و تپه های شنی بخش مركزی ایران در این منطقه قرار دارند.  
در این طرح ضمن ایجاد پیاده روها جهت تفكیك اجتماعات گیاهی و جاده های دسترسی اقدام به احداث دریاچه نمك گردید .در اطراف دریاچه گونه های شورپسند عمدتا” از خانواده Chenopodiaceae) )كاشته شده است . همچنین ۲۳ اجتماع گیاهی معرف ناحیه دشتی ایرانی- تورانی در كلكسیون در نظر گرفته شده است كه تاكنون حدود ۴۰ گونه گیاهی از مهمترین گیاهان معرف اجتماع در كلكسیون كاشته و استقرار یافته است .  
اسامی تعدادی از گیاهان به شرح زیر می باشد :  
▪ Seidlitzia rosmarinus  
▪ Halocnemum strobilaceum  
▪ Salicornia herbacea  
▪ Ephedra strobilacea  
▪ Pteropyrum olivieri  
▪ Noaea mucronata  
▪ Astragalus gossypinus  
▪ Atriplex verrucifera  
▪ Nitraria schoberi  
▪ Atriplex leucoclada

ششم ژوئن سال ۳۴۴ پیش از میلاد اردشیر دوم، شاه هخامنشی ایران شورش قبرسی ها برضد امپراتوری ایران را درهم شكست. قبرس از زمان داریوش بزرگ تا جنگ ایسوس و سلطه اسكند بر شرق مدیترانه، نزدیك به دو قرن از سرزمین های امپراتوری ایران و پایگاه ناوگان ما در مدیترانه بود. آتن طبق پیمان آنتالكیداس منعقده در سال ۳۸۶ پیش از میلاد حكومت ایران بر قبرس را به رسمیت شناخته بود.طبق این پیمان كه به صلح جهانی معروف است، جهان یونانی زبان ایران را به عنوان قدرت اول گیتی به رسمیت شناخته و متعهد شده بود كه اقدامی برضد منافع ایران بعمل نیاورد. 
اوایل قرن گذشته، در اكتشافات باستان شناسی در قبرس تعدادی سكه ایرانی رایج در قرن پنجم پیش از میلاد (۲۵ قرن پیش) به دست آمد. 
اردشیر دوم از سال ۴۰۴ تا ۳۵۸ پیش از میلاد حكومت كرد. از رویدادهای معروف دوران حكومت او، شورش برادرش كوروش كوچك است كه مدعی سلطنت بود و در جنگ «كوناكسا» كشته شد و شرح این شورش را گزنفون مورخ و ژنرال یونانی در كتاب «عقب نشینی ده هزار نفری» آورده است. 
قبرس پس از گسترش قلمرو امپراتوری روم تا شرق مدیترانه به دست این دولت افتاد. بعدا جمهوری «ونیز» آن را مالك شد و آنگاه به تصرف عثمانی در آمد. عثمانی چهارم ژوئن ۱۸۷۸ قبرس را در ازاء تعهد دولت انگلستان كه در هر جنگ عثمانی و روسیه از عثمانی حمایت كند آن جزیره را به انگلستان واگذار كرد و این دولت در سال ۱۹۱۴ (آغاز جنگ جهانی اول) قبرس را ضمیمه خود ساخت. قبرس در پی یك بپاخیزی طولانی و خونین بر ضد سلطه انگلستان، در سال ۱۹۶۰ استقلال به دست آورد وجمهوری شد. با وجود این، دولت انگلستان پایگاه نظامی خود در آن جزیره را حفظ كرده است. در دههوه ۱۹۷۰ تركهای قبرس كه در دوران سلطه عثمانی به این جزیره مهاجرت كرده بودند با كمك نظامی تركیه كه نیرو به قبرس فرستاده بود این جزیره را تجزیه كردند كه این مسئله در حال حل شدن است. داستان قبرس درس عبرتی است برای مللی كه در صدد تجزیه و كوچك كردن و تضعیف خود باشند، وضعیتی كه قدرتهای بزرگتر خواهان آنند.

فریدون وردی نژاد – دکتر در مدیریت – در این روز در سال ۱۳۳۵ خورشیدی چشم به جهان گشود. وی به موازات روزنامه نگاری در دانشکده های مختلف ،” روزنامه نگاری و علوم ارتباطات ” تدریس کرد و یک دههوه مدیر خبرگزاری ملی – ایرنا – بود. وردی نژاد در ۱۳۷۳ با تلاش فراوان که می توان آن را فداکاری و حتی مشقت خواند، روزنامه ایران را تاسیس کرد که بدون هرگونه ملاحظه در خدمت ایران و ایرانیان باشد. وی سپس با هدف ایجاد دوستی و تفاهم میان ایران و همسایگان عرب،روزنامه الوفاق را به زبان عربی منتشر ساخت. آنگاه به تاسیس روزنامه انگلیسی زبان ” ایران دیلی ” همت گمارد تا ایران حال و ایران گذشته و فرهنگ و تمدن و اقتصاد و هنر و ادبیات آن را به سایر ملل بشناساند و بیگانگان مقیم ایران را در جریان اخبار درست تحولات ایران و بیانات مقامات آن قرار دهد. تاسیس این روزنامه ها که به موازات گسترش و ارتقاء و بهبود کیفیت کار ” ایرنا ” بود وردی نژاد را قانع نساخت که کار دولتی را با آموزگاری در دبستان آغاز کرده بود تا بتواند درآمد برای ادامه تحصیل در دانشگاه داشته باشد . وی که توجه به نسل جوان و آموزش عمومی آن داشت مجله ایران جوان و روزنامه دنیای ورزش را تاسیس کرد. او متوجه ” نبود یک مرکز دولتی انتشار کتاب” شده بود، مرکزی که به مولفان به یک چشم بنگرد ، و به همین لحاظ به منظور تشویق مولفان و مترجمان و تسهیل کار آنان یک مرکز بزرگ انتشار کتاب به وجود آورد. دکتر وردی نژاد خیلی زود درک کرده بود که ایران دچار کمبود روزنامه نگار متخصص و حرفه ای است ؛لذا با تلاش فراوان دانشکده خبر را تاسیس کرد و خود به تدریس در آن پرداخت. 
در زمینه روزنامه نگاری، دکتر وردی نژاد معتقد به جریان آزاد اطلاعات، رعایت اصول روز نامه نگاری و خبرگیری و خبر نویسی ، احترام به اصول اخلاقی روزنامه نگاری و مخالف شدید سانسور است. وی اجازه نداد که مطالب در روزنامه ایران و انتشاریات وابسته حتی دچار “خود سانسوری ” شود و قربانی همین باور خود گردید ، در قوه قضایی دارای چند پرونده شد و یک بار هم برای مدتی کوتاه بازداشت گردید. او که در علوم ارتباطات و تجربه روزنامه نگاری شهرت بسیار دارد صاحب فرضیه ” آموزش عمومی ” از طریق رسانه ها است و در طول مدیریت بر روزنامه ایران و ” ایرنا ” تلاش کرد که گزارشها و مطالب با این هدف نگاشته شود و در روزنامه ایران صفحات تاریخ و ستونهای ” دانایی ” و ” دانش و زندگی ” و …را به وجود آورد. در این صفحه و ستونها بود که بار دیگر کوروش را ” کوروش بزرگ ” نوشتند و همچنین شاهان دیگر و گذشته وطن به همان صورتی که بود به یاد آورده شد که دیگر،باقی ماند. پس از انقلاب و پیش از مدیریت وردی نژاد کسی جرات این کار را نداشت،گرچه منعی هم نبود. او حتی در نوشتن حوادث شهری و اتفاقات به خبرنگاران روزنامه ایران سفارش کرده بود که مطلب را طوری بنویسند که آموزنده باشد و هرکس از لغزش و اشتباه دیگری درس عبرت بگیرد. او اجازه داد که عکس دکتر مصدق را که نوه اش در بغلش بود و ناشتایی می خورد در صفحه اول روزنامه ایران به قطع درشت چاپ کنند که تا آن تاریخ در مطبوعات ایران سابقه نداشت. 
از کارهای بزرگ وردی نژاد در تاریخ روزنامه نگاری ایران؛ یکی این بود که برای تحریریه روزنامه ایران از روزنامه نگاری قدیمی که تا آن زمان خانه نشین بودند و یا در خارج از کشور زندگی می کردند دعوت به کار کرد و به رغم مخالفت بعضی گروههوها و حتی مقامات مربوط دولتی به آنان سمت دبیری و سردبیری داد و اعلام کرد که مسئولیت کار آنان را شخصا بر عهده می گیرد و به این ترتیب بسیاری از دبیران سابق روزنامه های کیهان و اطلاعات که پس از انقلاب اخراج شده بودند بکار روزنامه نگاری در موسسه ایران باز گشتند. علاقه این روزنامه نگاران قدیمی به وردی نژاد به حدی است که به محض تغییر مقام او از دنیای خبر به جهان دیپلماسی ،روزنامه ایران را ترک گفتند. دکتر وردی نژاد همچنین در طول مدیریت خود بر خبرگزاری ، بسیاری از کارکنان سابق خبرگزاری را که پس از انقلاب برکنار شده و یا برای ادامه کار مراجعت نکرده بودند به دفتر خود دعوت کرد و از آنان دلجویی بعمل آورد که کاری بزرگ منشانه بود و بر محبوبیت او در جامعه روزنامه نگاران افزود. 
وردی نژاد که فردی میانه رو و پرگماتیست است و با همکاران رفتاری بسیار صمیمانه و دوستانه دارد طرحهایی برای ایجاد یک خبرگزاری غیر متعهد بین الملل داشته است که به علت خصلت پشت کار داشتن گمان نمی رود تا تحقق این آرزو آرام بگیرد. او با مطالعات و تجربیاتی که دارد نمی تواند به صداقت خبرگزاری های بین الملل موجود اعتماد داشته باشد. وی مبتکر شیوه خاص در خبر نوشتن است که با رعایت آن، خبر، منصفانه و بی طرفانه تنظیم می شود و زوائد و هدفهای خبرگزاری های خارجی و ادارات روابط عمومی به آن راه نخواهد یافت و یا در حداقل خواهد بود. 
محافل مطبوعاتی تغییر مقام وردی نژاد را از خبر به دیپلماسی کاری داوطلبانه ندانسته اند و بر این باورند که وی قربانی اعتقاد خود به بی طرفانه بودن کار روزنامه نگاری و در مورد یک رسانه دولتی،متساویا در خدمت هر سه قوه حکومتی بودن آن شد و زیر بار یک قوه مثلا قوه اجرایی که سازی دیگر می نواخت نمی رفت. انتظار می رفت که مقام بعدی او وزارت ارشاد باشد تا دانش و تجربه خود را در حل مسائل رسانه های کشور بکار برد که سر از چین در آورد و سفیر ایران در چین شد. باید دانست که دکتر وردی نژاد از دههوها سال پیش متوجه اهمیت چین برای ایران شده بود و بارها به تحریریه روزنامه هایش و ایرنا تاکید کرده بود که در مورد چین جز حقیقت نویسی گامی برندارند؛ مثلا هنگ کنگ را هنگ کنک چین و تایوان را تایوان چین بنویسند و به نویسندگان ستون و صفحه تاریخ گفته بود که اهمیت جهانی چین و فرهنگ و تمدن آن را و این که در آینده بزرگترین قدرت جهان خواهد شد از نظر دور ندارند. 
وردی نژاد دارای تالیفات و تحقیقات متعدد است و در ساعات فراغت به کار تحقیق ادامه می دهد. وی که از انقلابیون اولیه( سالهای ۵۵ تا ۱۳۵۷)است در جریان جنگ با عراق اسلحه به دست گرفت ،به مساعی جنگ کمک فراوان ، و در دفع دشمن و حفظ تمامیت وطن جانفشانی کرد.

در نخستین هفته از ماه ژوئن سال ۹۸۸ میلادی (دوران فردوسی) یك بانوی با تدبیر رئیس ایالت ری و سایر مناطق مركزی ایران از جمله اراك شد. بانو ملك خاتون (سیده ملك خاتون) پس از درگذشت شوهرش علی دیلمی ملقب به فخرالدوله، با صلاحدید افسران لشكر و بزرگان ایالت به این سمت دست یافته بود. سمت این بانو به تایید پسر عموی شوهرش شرف الدوله دیلمی حكمران بغداد نیز رسید. در آن زمان، جز خراسان و سیستان بقیه نقاط ایران به دست دیلمیان اداره می شد. حكومتهای سیستان بزرگتر و خراسان بزرگتر نیز در دست دو دودمان ایرانی دیگر بود.

▪ نویسنده: محمد تقی تقی پور  
یهودی ها در قرن نوزده میلادی با در دست گرفتن قدرت پولی و اقتصادی، جایگاه بسیار ممتاز و ویژه ای در اروپا به دست آورده بودند. نفوذ در كانون های سیاسی قدرت، و به دست گرفتن اهرم های تأثیرگذاری فكری و فرهنگی، حضور در اركان حقوقی و مجامع قانونگذاری، موقعیت بسیار مناسبی را برای این قوم فراهم آورده بود. در چنین دوره ای بود كه شماری از رهبران و سران یهود، ترویج و تبلیغ اندیشه قدیمی استقرار یهود در سرزمین فلسطین را كاملا مساعد و مناسب تشخیص دادند. با پشتوانه قدرت اقتصادی یهود در اروپا، سازمان ها و تشكل های سیاسی و فرهنگی جدیدی از سوی بعضی رهبران و اندیشه مندان یهود تأسیس شد. رسالت و مأموریت عمده این كانون ها، تبلیغ، ترویج و گسترش اندیشه ای بود كه بعدها «صهیونیسم» نام گرفت. 
كتاب حاضر كه به قلم محمد تقی تقی پور نگاشته شده است سعد دارد تا به بررسی بخش ها و گوشه هایی از ابعاد گسترده حضور و نفوذ مأموران و كانون های صهیونیستی در ایران عصر پهلوی، بپردازد. 
بدین منظور چهار سرفصل تشكل های یهود ایران، صهیونیسم و موقعیت یهود ایران، سازمان های صهیونیستی در ایران، اسرائیل در ایران مورد مداقه قرار گرفته است. نویسنده ضمن تشریح ابعاد و نحوه نفوذ و عملكرد تشكیلات صهیونیستی در ایران معاصر فهرست هایی از افراد، سازمان ها، موسسات صنعتی و تجاری وابسته به تشكیلات صهیونیستی فعال در ایران ارائه داده است كه در نوع خود جالب توجه می باشد. 
فهرست مطالب كتاب به شرح زیر است: 
▪ آغاز سخن  
▪ اتحادیه جهانی یهود 
▪ آلیانس اسرائیلی در ایران  
▪ «صیونیت» ایران  
▪ طرح اسكان یهودیان جهان در ایران  
▪ صعود رضاخان  
▪ تكاپوی صهیونی در ایران

آیه الله روح الله خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ۱۴ خرداد ۱۳۶۸ (سوم ژوئن ۱۹۸۹) وفات یافت. از وصایای او یکی این بود که روحانیون از قبول کارهای اجرایی خودداری ورزند.

سوم ژوئن سال ۱۹۵۳ (دو ماه و نیم پیش از براندازی ۲۸ مرداد۱۳۳۲ ) جان فاستر دالس وزیر امور خارجه وقت آمریکا (از حزب جمهوریخواه كه از ژانویه همین سال حكومت را به دست گرفته بود) پس از یک دیدار طولانی با «لوی هندرسون» سفیر این کشور در تهران اعلام کرد که دولت آمریکا نمی گذارد ایران به دست کمونیستها و مخالفان آمریكا افتد. وی که در واشنگتن سخن می گفت اظهار داشت که با افتادن ایران به دامان مسكو، خاور میانه استراتژیک و نفتدار از دست خواهد رفت و چراغ اقتصاد اروپا و ژاپن خاموش خواهد شد. وی دولت حزب دمکرات (حكومت ترومن) را متهم كرد كه سیاست روشن و درستی در قبال تحولات جاری ایران نداشت. دالس گفت: برای ما ایران غیر کمونیست و متحد غرب به مراتب مهمتر از نفت است. دولت ایران، صرف نظر از چه کسی نخست وزیر آن باشد، باید در كنار ما، دوست و متحد اطمینان بخش ما باشد. 
روزنامه های تهران عموما، از این اظهارات دالس ابراز تعجب کرده بودند و روزنامه اطلاعات در شماره ۱۶ خرداد خود سئوال کرده بود: مقصود آمریکا چیست؟.

در این روز در خرداد سال ۱۳۳۱ خورشیدی( ژوئن ۱۸۵۲) روزنامه های تهران ضمن چاپ گزارش طولانی بانك جهانی درباره مناقشه ایران و انگلستان بر سر نفت، شدیدا از این بانك انتقاد كرده و نوشته بودند كه بانك جهانی با این گزارش ماهیت سیاسی خود را به جهانیان نشان داد و ثابت كرد كه صرفا یك موسسه پولی بی طرف نیست و در پشت چهره آرام و ظاهر الصلاح خود به سود برخی قدرتها سیاسی كاری می كند و یك ابزار اعمال سلطه گری است . 
بانك جهانی در پی دیدار نمایندگانش از تهران و آبادان، در گزارشی كه در واشنگتن منتشر ساخته بود ضمن تشریح تاریخچه نفت ایران و قرارداد نفتی ۱۹۰۱ و تمدید آن در ۱۹۳۳ با شركت نفت انگلستان كه سهامدار عمده آن دولت انگلستان بود نوشته بود كه اگر دولت ایران ( دكتر مصدق ) تصور می كند كه قطع صدور نفت و تعطیل بودن پالایشگاه آبادان، جهان را با كمبود رو به رو می سازد، این یك اشتباه است؛ زیرا با تاسیس پالایشگاههوهای تازه و استخراج بیشتر از میدانهای نفتی سایر كشورها به ویژه عراق، این كمبود ها رفع می شود و ایران ، بازنده « خیال » و محاسبه خود خواهد بود. جملات این گزارش نیز چنان انتخاب شده بود كه گویا، نفت ایران ملی نشده و هنوز متعلق به انگلستان است. 
این نخستین بار بود كه دست بانك جهانی خوانده شده و ماهیت آن فاش گردیده بود. بعدا و تا به امروز سایر كشورها همین اتهامات را كه ایران آغازگر آن بود به این بانك وارد آورده اند.

۱۲ خرداد ۱۳۳۱ (دوم ژوئن ۱۹۵۲) وزارت امور خارجه ایران (دولت دكتر مصدق) طی یادداشتی به دولت انگلستان تاكید كرد كه امضای هرگونه قرارداد انگلستان با بحرین ایران را، نقض تعهدات و یك دو – رویی محض می داند.  
در این یادداشت آمده بود كه دولت انگلستان طبق اسناد موجود از زمان شاه عباس به بعد، بارها پذیرفته است كه مجمع الجزایر بحرین گوشه ای از قلمرو ایران است. بنابراین، نباید با متمردین این جزایر قرار داد امضاء می كرد. دولت انگلستان با این عمل غیر قابل قبول، تعهدات خود و موازین بین المللی را نقض كرده و شئون و حیثیت خود را نادیده گرفته است. 
نسخه ای از این یادداشت به سفارت انگلستان در تهران تسلیم شده بود.  
سه دههوه بعد، یكی از موارد جرم امیر عباس هویدا كه در بهار سال ۱۳۵۸ به حکم قاضی شرع دادگاه انقلاب اعدام شد؛ گذشتن از حقوق ایران در قبال بحرین بود كه وی در زمان نخست وزیری اش در مجلس حاضر شده بود و بدون كسب نظر ملت ایران در یك رفراندم، از آن صرف نظر كرده بود.

«لیو بانگ» كه به نام «گائو زو» امپراتور چین شده بود در می سال ۱۹۸ پیش از میلاد ایران را به اتحاد با چین دعوت كرد. «گائو زو» در نامه خود كه به اردوان سوم چهارمین شاه ایران از دودمان اشكانی تسلیم شد پیش بینی كرده بود كه اگر هم دولت آنتیوكوس سوم در انتاكیه (از جانشینان اسكندر) از میان برود جایش را دولت دیگری از غرب (رومیان) خواهند گرفت و شرق را آسوده نخواهند گذارد مگر این كه متحد شود. اردوان كه سخت درگیر جنگ با آنتوكوس سوم بود به واقعیتی كه گائو زو در نامه اش نوشته بود توجه نكرد و مناسبات ایران و چین در همان سطح سابق باقی ماند. در آن زمان آنتیوكوس سوم كه مردی جاه طلب بود دست به جهانگشایی و توسعه قلمرو زده بود به گونه ای كه دو دولت محلی واقع در آناتولی از رومیان استمداد كرده بودند كه خود در صدد تصرف یونان و مقدونیه و همسایه شدن بی واسطه با ایران برآمده بودند و این استمداد بهانه خوبی به دست رومیان تازه به قدرت رسیده داد كه متوجه شرق شوند. گائو زو موسس دودمان «هان» در چین كه بر جای دودمان شین (چین) نشسته بود از سال ۲۰۲ تا سال ۱۹۵ پیش از میلاد امپراتور چین بود و یكم جون این سال (۲ هزار و ۲۰۱ سال پیش) درگذشت. «تاریخ» او را مردی با تدبیر و دوراندیش مورد قضاوت قرارداده است. اگر اردوان سوم به نامه گائو زو توجه كرده بود شاید درگیری ۸۰۰ ساله ایران و روم صورت نمی گرفت.

۲۹ ما مه مه در سال ۱۹۷۹ ( هشتم اردیبهشت ۱۳۵۸) مهدی بازرگان نخست وزیر دولت موقت انقلاب اعلام كرد كه تعدد مراكز قدرت امور كشور (ایران) را فلج كرده و اگر ادامه یابد مسائلی به وجود خواهد آورد كه تا دههوها سال گریبانگیر ملت خواهد بود. 
وی این مطلب را در یک مصاحیه عمومی بیان داشته بود که در صفحات اول روزنامه های تهران انتشار و از رادیو تلویزیون پخش شده بود.