شبكه تلویزیونی «ای بی سی» آمریكا در بخش اخبار مشروح ساعت شش و نیم بعد از ظهر بیستم مه ۲۰۰۴ خود از قول خبرنگار ویژه اش گزارش داد كه برخی از مستشاران زندان ابو غریب كه در آمریكا استخدام و اعزام شده بودند در آمریکا هم سابقه اذیت و آزار زندانیان را داشته اند. این عده برای راه اندازی مجدد و رو به راه كردن زندان «ابوغریب» به عراق فرستاده شده بودند. 
«ای بی سی» اضافه كرد كه «لین مك كاتر» یكی از این كمیسیونرها قبلا در ایالت یوتا مدیر زندان بود و در سال ۱۹۹۷ یك امریكایی زندانی به نام «مایكل والنت» را كه مشكل روانی داشت و به حرف زندانبابان اعتنا نمی كرد به مدت ۱۶ ساعت به صندلی بسته بود كه بر اثر لخته شدن خون درگذشت. یكی دیگر «گری دلاند» بوده است كه در آمریکا به او برچسب سادیستیك بودن زده بودند. یك مستشار هم به نام«جان آرامسترانگ» تا سال ۲۰۰۳ رئیس زندان ایالت كانكتیكت بود كه اجرای تاكتیك او در این زندان منجر به مرگ سه زندانی شده بود. از او برای آموزش زندانبانان ابو غریب استفاده شده است و …. 
این شبكه همچنین عكس های تازه ای را كه از زندان ابوغریب به دست آورده بود منتشر ساخت كه نشان می داد مامور آمریكایی پس از معاینه یك زندانی بر زمین افتاده (عراقی) و اطمینان از مرگ او، انگشت شست خود را به علامت پیروزی بلند كرده بود.

۲۰ ماه مه ۲۰۰۴ خبر اول بخش مشروح اخبار شب شبكه های تلویزیونی آمریكا و تیتر اول روزنامه های بامداد روز بعد ( ۲۱ ماه مه ) این كشور بازرسی از دفتر و منزل احمد چلبی و ضبط اسناد و كامپیوتر های او و گلوله زدن به قاب عكسش بود. این رسانه ها از چلبی به عنوان فردی كه تا چند روز پیش از آن بازرسی، نزدیكترین همكار پنتاگون بود و جمعا ۲۷ میلیون دلار بابت گزارشها و همكاری خود از آمریكا دریافت داشته نام برده و اشاره كرده بودند كه قبلا قرار بود او را بر جای صدام حسین بنشانند.  
هنگام بازرسی از خانه احمد چلبی در بغداد، او را از اطاق خوابش بیرون كشیده بودند. مقامات آمریكایی این اتهام چلبی را كه سازمانهای اف. بی. آی و «سیا» در بازرسی خانه او دست داشتند تكذیب كرده و گفته بودند كه پلیس عراق به دستور مقامات قضایی محلی دست به بازرسی زده بود و آمریكا دخالت نداشت.  
چلبی عضو شورای حاكمه وقت عراق پس از بازرسی از خانه و دفترش گفته بود: وقتی آمریكاییان با دوست خود چنین كنند با دیگران چه خواهند كرد.  
رسانه های آمریكا آخرین دریافتی ماهانه چلبی از خزانه این دولت را ۳۴۰ هزار دلار ذكر كرده بودند. برخی عراقی ها گفته بودند كه تیراندازی به قاب عكس چلبی كه نشانه تنفر پلیس تازه عراق ازوست؛ نكته ای است كه دیگران باید به آن توجه کنند!. به باور اصحاب نظر، گزارش های نادرست و ساختگی احمد چلبی از تلاشهای اتمی دولت صدام حسین و مصاحبه های تلویزیونی وی در این زمینه، سند حمله نظامی آمریکا به عراق قرار گرفته بود که این دولت از مدتها قبل در فکر استقرار در عراق جهت حفظ اقتدار جهانی خود بود. چلبی در زمان صدام حسین به صورت «خود تبعیدی» در خارج از عراق زندگی می کرد و سازمانی جهت مبارزه با صدام تاسیس کرده بود. 
جمعه شب ( ۲۱ مه ۲۰۰۴) شبكه «ای بی سی» آمریكا گفت كه یكی از اتهامات وارده به احمد چلبی تماس با مقامات جمهوری اسلامی ایران و دادن اطلاعات محرمانه به آنان بوده است كه این اطلاعات را از مقامات آمریكایی به دست آورده بود.

● ۱۹۵۱: در سال ۱۳۳۰ خورشیدی تهرانی ها در میدان بهارستان بر ضد مداخلات انگلستان و در همین روز درسال ۱۳۵۸(درست ۲۸ سال بعد) بر ضد مداخلات آمریكا وسیعا تظاهرات كردند!.  
● ۲۰۰۳: در الجزایر در یك زمین لرزه شدید بیش از ۲ هزار تن كشته شدند.

۲۱ ماه مه سال ۱۹۹۱ راجیو گاندی ۴۷ ساله نخست وزیر پیشین هند كه از جانب پدرش فیروز، یك پارسی بود درجریان تبلیغات انتخاباتی در منطقه تامیل نادو (نزدیک مدرس) توسط یك زن در یك انفجار انتحاری كشته شد. این زن که بمب را بر شکم بسته بود از هواداران ببرهای تامیل (جدایی طلبان سریلانکا) بود. راجیو در زمان نخست وزیری خود، واحد نظامی به سریلانکا فرستاده بود تا به برقراری صلح کمک کنند که تامیلی ها این عمل را اقدامی برضد خود که خواهان استقلال بوده اند تلقی کرده بودند. راجیو درجریان تیلیغ برای یک نامزد محلی از حزب کنگره به «تامیل نادو» رفته بود تا در اجتماع مردم سخنرانی کند. 
راجیو پسر ایندیرا که قبلا خلبان هواپیمای مسافربر در خطوط «ایرایندیا» بود پس از مرگ برادرش «سنجای» وارد سیاست شد و بعد از قتل مادرش، نخست وزیری هند را پذیرفت ولی هنوز دوره اش به پایان نرسیده بود که کناره گیری کرد. سونیا همسر ایتالیایی تبار راجیو، اینک بالا ترین مقام حزب کنگره را که نهرو پدر بزرگ راجیو از موسسان آن بود برعهده دارد.

ژنرال سوهارتو ۲۱ ماه مه ۱۹۶۶ با كودتا در اندونزی قدرت را به دست گرفت. وی ظرف سه ماه بیش از یكصد هزار كمونیست را در آن كشور نابود كرد. 
سورهارتو ۳۲ سال بعد در همین روز بر اثر فشار مخالفان كه اورا متهم به فسادمالی و دیكتاتوری كرده بودند و نیز تظاهرات پی گیر مردم مجبور به كناره گیری شد و بعدا نیز تحت تعقیب قضایی قرار گرفت. 
در پی این رویداد به تدریج گروهی از همان دسته ای كه توسط سوهارتو و همدستانش بر كنار شده بودند به قدرت باز گشتند و دختر سوكارنو برای یک دوره بر جای پدرش كه سوهارتو او را بر كنار كرده بود نشست. دكتر احمد سوكارنو بنیاد گذار جمهوری اندونزی بود كه سوهارتو قدرت حكومتی را از او گرفت. سوهارتو و همدستانش به خواست و حمایت غرب سوکارنو را از کار برکنار کردند تا نه تنها به نفوذ چین و شوروی در اندونزی پایان داده شود، بلکه جنبش عدم تعهد که سوکارنو یکی از بنیادگذاران آن بود تضعیف و بی دندان شود و هر دو هدف با برکناری سوکارنو تامین شد.

بیست و یکم مه مه سال ۱۸۹۴ «امیل هنری» آنارشیست ۲۲ ساله فرانسوی كه كافه پاتوق ثروتمندان (بورژواها) را در پاریس با انفجار بمب ویران ساخته بود كه ضمن آن یك تن كشته و ۲۰ نفر مجروح شده بودند و چند اتهام دیگر از این قبیل، به حكم دادگاه با گیوتین گردن زده شد. وی كه وابسته به یك فامیل اعیان بود در دادگاه گفته بود كه به نظراو، هیچ ثروتمندی بی گناه نیست.  
اگر دفاعیات «امیل هانری» در ماه مه ۱۸۹۴ که در محکمه ایراد شد مورد توجه قرار گرفته بود تكرار آن تا به امروز ادامه نداشت. اتهام «امیل هنری» چند مورد بمب گذاری منجر به مرگ و جرح و ویرانی از جمله قرار دادن بمب در راهرو ساختمان یك كمپانی معدن، در پاسگاه پلیس و همچنین در كافه پاتوق ثروتمندان. 
امیل دانشجوی دانشگاه بود. پدر «امیل» با این که وابسته به یک خانواده از اشراف بود با انقلابیون فرانسه همکاری می کرد و از اعضای كمون پاریس بود. وی در سال ۱۸۷۱ با خانواده اش به اسپانیا گریخته بود که سال بعد، امیل در این كشور به دنیا آمده بود و بنابراین از كودكی با افكار انقلابی و مبارزه با ظلم و تعدی و دفاع از طبقه تنگدست آشنا شده بود. امیل با این افکار در دانشگاه به صف آنارشیستها كه پرچم مبارزه با ظلم و كاهش قدرت حكام (با توزیع اختیارات دولت میان شوراهای محلی) را به دوش می كشیدند پیوسته بود. (در دههوه های آخر قرن ۲۰ و دههوه اول قرن ۲۱ عنوان تروریست بر افرادی با طرز عمل آنارشیست ها گذارده اند) 
پس از دستگیر شدن، دفاعیات امیل در دادگاه كه در حقیقت بیان انگیزه بود از اسناد مهم تاریخ معاصر است. وی گفته بود كه اظهاراتش برای رهانیدن خود از اعدام نیست و صرفا به خاطر دادن هشدار به مقامات ارشد دولتی است تا «علت» را بشناسند و برطرف سازند و سراغ «معلول» نروند كه اصل مسئله را حل نمی كند. 
دفاعیات امیل در كتب درسی رشته های تاریخ دانشگاههوها آمده بود، مخصوصا كه روز اعدام او، ۲۲ مه، مصادف با سالروز رویدادی بود كه در شب آن روز (۲۲ مه سال ۱۱۷۶ میلادی) فدائیان (اسماعیلیه) در چادر صلاح الدین ایوبی كه درحاشیه حلب (قدیمی ترین شهر سوریه و دومین شهر فعلی این كشور از نظر جمعیت) استقرار یافته بود به عنوان هشدار، خنجر و نوشته ای گذارده بودند كه از محاصره نظامی پایگاه آنان دست بردارد، به همان گونه كه گروه ایرانی این جمعیت (الموتی ها) چنین خنجری و نوشته ای را در خوابگاه سلطان سنجر قرار داده بودند و صلاح الدین هشدار را پذیرفته بود. می دانیم كه واژه بین المللی «اسسین» به معنای تروریست از كلمه حشاشین است كه ماركوپولو و یك سیاح اروپایی دیگر بر فدائیان (سازمان تاسیس شده توسط حسن صباح) گذارده بودند و تا به امروز بكار برده می شود. 
امیل در جلسه دادگاه گفته بود: تجربه كوتاه من نشان داد كه بر خلاف تصور هر انسان ناآلوده – تنها چاپلوسی، دروغگویی، دو رویی، حیله، تقلب و داشتن استعداد ظلم كردن، اجحاف و حق كشی وسیله كسب قدرت و ثروت و داشتن زندگانی مرفه است و كسی در اندیشه تامین عدالت برای تنگدستان، رنجبران و ضعفاء نیست. ضعفاء با بدبختی و مشقت زندگی می كنند و در میان فقر و حرمان می میرند؛ درست مثل این كه به دنیا آمده اند تا رنج ببرند و وسائل خوشی و زندگانی مرّفه شمار كمی را تامین كنند و این وضعیت مرا به تغییر دادن این وضعیت برانگیخت و ….

در این روز در سال ۱۸۷۱حمله نظامیان فرانسوی به كمون پاریس آغاز شد كه در این جنگ خیابانی و تن به تن خونین و طولانی بیش از ۲۰ هزار كمونارد كشته و ۳۸ هزار تن دیگر اسیر شدند. بسیاری از كموناردها را كه مدتی بر پاریس حكومت كردند زنان تشكیل داده بودند. پایتخت فرانسه از زمان شکست ارتش این کشوراز آلمان عملا در کنترل کمون پاریس بود که خیابانها و کوچه ها را برای دفاع، به صورتی که در عکس دیده می شود سنگربندی کرده بودند.

ژنرال «گایوس ماریوس» فرمانده ارتش روم، در این روز در ماه مه سال ۱۰۷ پیش از میلاد سیاستمداران و دولتمردان رومی را قانع كرد كه این كشور ارتشی مشابه ارتش ایران دوران هخامنشیان لازم دارد تا ابر قدرت واقعی و دائمی شود. 
تا آن زمان ارتش روم مركب از مردان داوطلب طبقات اول و دوم جامعه این كشور بود كه بدون دریافت دستمزد، و صرفاً به منظورخدمت به وطن به جنگ می رفتند و پس از پایان هر جنگ، دیگر عملاً ارتشی وجودنداشت. ماریوس كه تاریخ هخامنشیان ، نوشته مورخان یونانی ، را خوانده و در یك جنگ نیز با ایرانیان روبه رو شده بود عقیده داشت كه روم به ارتشی دائم مركب از همه داوطلبان از طبقه پایین تا بالا لازم دارد كه سپاهیگری را شغل و منبع درآمد قرار دهند و به مدت ۲۰ سال، شب و روز آماده خدمت باشند و در سربازخانه ها بسر برند. این پیشنهاد ژنرال ماریوس به تصویب رسید و روم در سایه آن دارای یك ارتش دائمی نیرومند شد و ابر قدرت گردید. این رویداد در تاریخ عهد باستان «رفورم نظامی ماریوس» عنوان گرفته است.

۲۱ماه مه سال ۲۱۶ پیش از میلاد نیروهای كارتاژ به فرماندهی هانیبال كه وارد شمال ایتالیا شده بود، در این منطقه ارتش روم را شكست دادند. در این جنگ بیش از ۴۵ هزار سرباز رومی كشته شدند. هانیبال قبلا اسپانیا و قسمتی از فرانسه را گرفته بود.

۲۱ ماه مه زادروز «امیل ارماتینگر» مورخ سویسی است كه بسال ۱۸۷۳ چشم به جهان گشود. وی در اثر مهم خود «تاریخ ادبیات جهان» در مقدمه فصل «ادبیات ایران در قرون وسطی» خاطر نشان كرده است كه در این قرون (قرون وسطا)، ایرانیان با خلق آثاری بی همتا، میهن خود را یك بار دیگر ابر قدرت جهان كرده بودند، این بار با اندیشه و قلم، نه زور سرباز و نیزه. در این قرون، ایران زمین در معرض تاخت و تاز لاینقطع قبایل خارجی بود و به ایرانیان مجال فعالیت حكومتی نمی داد. تا نیمه قرن هفتم میلادی، قسمت بزرگی از تلاش هر دولت وقت ایران صرف این می شد كه قبایل خارجی كه تمدنی عقب مانده داشتند و غارت كردن ملل متمدن و انسان شهر نشین به صورت فرهنگشان در آمده بود پای به قلمرو ایران نگذارند. 
امیل ارماتینگر در فصل «نوشته های باقیمانده از جهان باستان»، سنگنبشته های ایران، اوستا و زند و نیز عقابد مانی و كتب دیگر از جمله ترجمه كلیله و دمنه از هندی به «پارسی میانه»، یادگار زریران، كارنامك اردشیرپاپكان و … را به تفصیل شرح و در ردیف ادبیات جهان در عهد باستان قرار داده است.

«هارولد رابینز» نویسنده ای كه حقایق مكشوفه خود را به صورت داستان می نوشت ۲۱ ماه مه ۱۹۱۶ به دنیا آمد. داستان های معروف وی که ۸۱ سال عمر کرد عبارتند از: هرگز با غریبه دوست نشو، خانه شماره ۷۹ خیابان پارک، بانوی تنها، کافی نیست، تایکون (توانگر) و …. 
رابینز تنها رویدادهایی را خود تجربه کرده بود و یا شاهد عینی آنها بود به صورت داستان می نوشت و لذا بر دل می نشستند و پند می آموختند.

امروز زادروز افلاتون اندیشمند بزرگ یونان باستان است كه ۲۱ ماه مه سال ۴۲۷ پیش از میلاد به دنیا آمده بود. اندیشه های افلاطون به ویژه در زمینه دمكراسی، بیش از هر فیلسوف عهد باستان در شكل گرفتن افكار اندیشمندان قرون جدید و معاصر نفوذ داشته است. گرچه نتیجه انتخابات چند دههوه اخیر در كشورهای مختلف، اندیشمندان معاصر را بر آن داشته است كه بگویند مشاركت و شناخت، اراده و آزادی عمل رای دهندگان در تمرین دمكراسی اصیل (حكومت مردم) و در نتیجه تحقق آن به معنای واقعی كلمه، حتی در كشورهای بسیار پیشرفته هم آن طور كه باید، عملی نشده است. 
به نظر این اندیشمندان، عوام الناس قبلا و وسیعا باید آموزش دمكراسی ببینند و با فلسفه انتخاب نماینده از جانب خود عمیقا آشنا شوند و با تمام وجود و علاقه و احساس مسئولیت در انتخابات مشاركت كنند.  
بسیاری از این اندیشمندان خواستار تجدید نظر در روش های تمرین دمكراسی و بازسازی ابزارهای مربوط شده اند و گفته اند كه وضعیت دمكراسی سال به سال نمایشی تر و ظاهری می شود زیرا كه احزاب برپایه منافع اشخاص ایجاد و یا تغییر شكل می دهند، رسانه ها هرچه بیشتر تجاری و محل كسب درآمد شده اند و طبقه کوچکی از مردم با استفاده از بی اعتنایی و غفلت توده ها نسبت به فرضیه ها و اصول دمكراسی كه «انتخاب بهتر ها و داوطلبان صمیمی خدمت به جامعه خود و بشریت» است دارد به صورت «مشتاقان حكومت كردن بر دیگران، سلاطین كوچولو، رؤسای مادام العمر و …» ایجاد می شود كه پس از ریشه گرفتن آن، تصحیح وضعیت با راههوهای متعارف امكان پذیر نخواهد بود. تجدید انتخاب مكرر همان نمایندگان، خرید تمایل مردم به نامزد مورد نظر با آگهی و اعلان و هزینه كردن پول (تبلیغات)، نبود منطق انتخاباتی و … از جمله این مسائل و انحراف از اصول و تعاریف دمكراسی است. دولت و اصحاب فرضیه دمكراسی و مصلحین باید چشم و گوش رای دهندگان برای گزینش هرچه بهتر و دقیقتر را باز كنند. متدهای دمكراسی در هر جامعه باید برپایه شرایط و روانشناسی آن جامعه باشد. بنابراین تا صدها سال دیگر هم نمی شود یك الگوی دمكراسی برای همه جوامع بشر در نظر گرفت و به اجرا درآورد. 
به نظر این اندیشمندان، دمكراسی افلاتون را در جوامع كوچك (روستاها، شهرهای كم جمعیت و كوی و برزن شهرهای بزرگتر) می توان به صورتی دقیقتر پیاده كرد و در اصل هم، فرضیه افلاتون برای شهر آتن آن زمان طراحی شده بود كه نفوس چندانی نداشت. بنابراین، عملی ترین راه انتخابات، فعلا باید به صورت هرم دمكراسی (شبیه به روش ساویت ها در روسیه پس از انقلاب ۱۹۱۷، ولی نه ظاهری بلكه واقعی) باشد.  
افلاتون شاگرد سقراط و معلم ارسطو و بنیادگذار آكادمی (مدرسه علوم، فلسفه و ادبیات) بود. آثار او به صورت گفت و شنود (مناظره) است كه معروفترینشان «جمهوری» است و همچنین «پوزش» و «ذات عدالت». 
افلاتون در سال ۳۹۹ پیش از میلاد شاهد خودكشی آموزگارش سقراط به حكم دادگاه آتن (محكمه خلق) بود و در این باره نوشته است كه سقراط پیشنهاد فرار از آتن را رد كرد و به حكم دادگاه كه می دانست درست نبوده تسلیم شد و جام زهر را نوشید تا احترام به قوه قضایی كه حفظ حقوق مردم و امنیت و آرامش آنان برعهده آن است محفوظ بماند. 
این نظر افلاتون كه سران دولتها باید فیلسوف باشند و یا فلسفه بدانند و نیز نخبگان دارای یكی از این سه خصلت؛ هوشمندی (آگاه)، دلیری (شجاع) و زور بازو (نیروی جسمانی، هدف: آگاه از فنون رزم بوده است) باید باشند تا كنون در هیچ تفسیری رد نشده اند. وی برجستگان یك ملت را دو گروه كرده است: مردان (افراد) عمل و مردان فكر، كه جامعه باید از هر فرد در جای خود استفاده كند و اگر هر دو شرط در یك و یا چندین فرد یك جامعه جمع باشد، كه خوشا به حال آن جامعه. افلاتون روی مدیریت شایسته و استفاده بهینه یك جامعه از دانش، استعداد، لیاقت و مهارت اعضای خود تاكید و سفارش بسیار كرده است. 
افلاتون (Plato پلیتو، كه پلاتون در زبان یونانی به معنای چهار شانه است، بنابراین نام دوران كودكی او باید چیز دیگری باشد) در ۷۴ سالگی در سال ۳۴۷ پیش از میلاد درگذشت.

۲۱ ماه مه ۱۹۵۲ (اردیبهشت ۱۳۳۱و ۱۴ ماه پس از ملی شدن نفت ایران) دانكن سندز (ساندز) سیاستمدار، دولتمرد انگلیسی و داماد وینستون چرچیل نخست وزیر وقت پیشنهاد كرد كه آسانترین راه حل مسئله ای به نام «ایران» كه به وجود آمده است این است كه ایران باردیگر میان دولتهای لندن و مسكو قسمت شود!. وی كه در پارلمان انگلستان سخن می گفت، اضافه كرده بود: «محاصره اقتصادی ایران موثر واقع نخواهد شد. مروری بر تاریخ ایران نشان می دهد كه چگونه ایرانیان یاد گرفته اند كه در جریان سختی ها خود را با هر وضعیت روز تطبیق و بدون خم آوردن به ابرو به زندگانی عادی ادامه دهند. آنان بدون صادرات و واردات هم می توانند دوام یابند؛ به همان گونه كه در یك سال اخیر (سال ۱۹۵۱) زندگانی عادی خود را ادامه دادند و به گزارش روزنامه نگارانی كه از ایران دیدار كرده اند سرزنده و مبارزطلب هم شده اند. بنابراین، به زانو در آمدن دولت ایران از راه محاصره اقتصادی و انزوای سیاسی، تصوری بیهوده است. تبلیغ رسانه ای بر ضد دولت ایران (دولت مصدق)، با هدف تغییر تفكر مردم نسبت به آن نیز سودی ندارد، زیرا كه اولا این تبلیغات به گوش عوام الناس ایران كه شیفته سخنان دكتر مصدق شده است نمی رسد و ثانیا، طبقه متوسط ایران كه تبلیغات ما را می شنود و یا می خواند ذاتا متمایل به ناسیونالیسم ایرانی است و سخنی جز به سود وطن به گوشش فرو نمی رود.». 
سندز افزوده بود: «مشاهده درهم شكسته شدن ناسیونالیسم ایرانی؛ آرزوی مشترك ما (غرب) و شوروی است و آسانترین راه وصول به آن، مذاكره با مسكو برای تقسیم مجدد ایران، میان ما دو دولت به دو منطقه نفوذ است، تقریبا با همان فرمول ۱۹۰۷(قرارداد سن پترز بورگ) و یا هر شكلی دیگر». 
وی تاكید كرده بود كه اگر به ناسیونالیسم ایرانی فرصت ادامه حیات داده شود، فردا از یك سوی در صدد احیاء ایرانزمین بر خواهد آمد و به استناد اطلس جغرافیای تاریخی ادعای ارضی نسبت به چندین كشور خواهد كرد و از سوی دیگر به حمایت شیعیان در كشورهای عربی برخواهد خاست كه برای غرب و شوروی، هردو، درد سری بزرگ و پایان ناپذیر خواهد بود.  
دانكن سندز گفته بود كه باید از فرصت جنگ كره (گرفتاری آمریكا و چین – آمریكا در آن زمان رقابت با انگلستان بر سر نفوذ در خاور میانه را آغاز كرده بود) برای رسیدن به آن هدف استفاده كنیم و …. 
دانكن سندز (سندیز – ساندز) شوهر دیانا دختر چرچیل سالها نماینده پارلمان و وزیر وزارتخانه هایی از جمله دفاع، مستعمرات، ساپلای (تداركات) و خانه سازی بود. وی بود كه اعلام كرد عصر هواپیماهای شكاری و بمب افكن به پایان رسیده و باید روی موشك سازی تمركز كرد و چون «قدرت» از این پس ناشی از تسلیحات اتمی است، باید پا به پای آمریكا و شوروی بمب اتمی ساخت كه دست كم سلاحی بازدارنده است و هر دو اندیشه خود را به اجراء گذارد.  
دانكن در عین حال از حامیان اصلی تشكیل اتحادیه ای از اروپاییان غیر اسلاو (روسیه، لهستان، یوگوسلاوی و …) بود تا قدرتی در برابر مسكو و واشنگتن باشد و به علاوه ممالك اروپایی وارد جنگ دیگری با خود نشوند. 
برخی مطبوعات وقت تهران بعدا به این پیشنهاد داماد چرچیل اعتراض و از آن انتقاد كردند و نوشتند كه محافظه كاران انگلستان هنوز در رؤیاهای قرون ۱۸ و ۱۹ هستند و تحولات تازه جهان را درك نكرده اند. روزنامه های آمریكا نیز تفسیرهای انتقاد آمیز بر پیشنهاد «سندز» منتشر ساختند كه همین سر و صدا، توجه مورخان را جلب كرد و متن اظهارات داماد چرچیل را در تاریخ ضبط كرده اند. این مورخان اظهار نظر كرده اند كه این پیشنهاد مآلا فشار دیگری به دولت واشنگتن بود تا تسلیم خواست لندن مبنی بر براندازی دولت دكتر مصدق شود.

برخی از كرونیكلهای رویدادهای جهان، فوت ابو محمد روزبهان فسایی را پس از تطبیق تقویم ها، ۲۱ ماه مه سال ۱۲۰۹ میلادی ذكر كرده اند. این عارف و اندیشمند ایرانی درشیراز درگذشت. تالیف مهم او «لطائف البیان» عنوان دارد.

● ۱۸۹۲: اتحاد مثلث مرکب از آلمان، اتریش و ایتالیا تشکیل شد و اروپا یک گام به جنگ نزدیک گردید.  
● ۱۹۰۰: دومین مسابقه های ورزشی المپیک در عصر جدید، در پاریس آغاز شد.  
● ۱۹۰۲: خروج نیروهای آمریکایی که در جریان جنگ آمریکا و اسپانیا، کوبا را اشغال کرده بودند از این جزیره آغاز شد.  
● ۱۹۹۲: هند نخستین ماهواره خود را بدون کمک کشوری دیگر ( با موشکی که ساخته بود ) در مدار زمین قرار داد.

دولت انگلستان طبق قرارداد جده، بیستم ماه مه ۱۹۲۷حاكمیت ابن سعود (عبدالعزیز) را بر نجد و حجاز برسمیت شناخت كه بعدا از ادغام آنها كشور سعودی به وجود آمد. كشور سعودی تنها مملكتی در جهان است كه به اسم فرد نامیده شده است. به موجب توافق ماه مه ۱۹۱۶ انگلستان و فرانسه بر سر تقسیم سرزمین های عربی میان خود در صورت شكست امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول، جز سوریه و لبنان كه سهم فرانسه قرار گرفت، قرار شده بود كه مابقی از جمله حجاز در اختیار انگلستان قرار گیرد. 
سرهنگ تی. ای. (لورنس لورنس عربستان) كه ۱۹ ماه مه ۱۹۳۵ در پی یك تصادف موتوسیكلت درگذشت درجریان جنگ جهانی اول در شبه جزیره عربستان، با توسل به روشی تازه، اعراب را به قیام برضد سلطه طولانی عثمانی برانگیخته و موفق شده بود. در مارس ۱۹۲۱ در زمانی كه چرچیل وزیر مستعمرات انگلستان بود با حضور لورنس ، پرسی كاكس، آرنولد ویلسون و … ترتیب تقسیم سرزمین های عربی سهم انگلستان هم داده شد و پادشاهان دست نشانده اردن و عراق تعیین و و همان وقت در باره آینده حجاز و نجد هم توافق شده بود.

بیستم ماه مه سال ۱۹۲۷ «چارلز لیندبرگ» هوانورد آمریكایی در میان استقبال بیش از یكصد هزار تن، پس از ۲۷ ساعت پرواز و پیمودن عرض اقیانوس اطلس در پاریس فرود آمد. وی ۱۹ مه با یك هواپیمای یك موتوره به تنهایی از فرودگاهی در لانگ آیلند (واقع در ایالت نیویورك و مجاور شهر نیویورک) به پرواز در آمده بود و بدون توقف، هزاران مایل فاصله دو قاره را پرواز كرده بود. این نخستین پرواز بدون توقف میان آمریكا و اروپا بود.

در مه سال ۱۵۰۶ در سوی دیگر كره زمین، دریانورد پرتغالی آلفونسو دوآلبوكرك «سكوتره» را در دریای عرب تصرف كرد و سال بعد (۵۰۷) با هدف تصرف جزیره ایرانی هرمز در مدخل خلیج فارس وارد آبهای ایران شد تا ناظربر راههوهای دریایی اقیانوس هند باشد. 
برخی از مورخان، تصرف سكوتره را آغاز استعمار آسیا نوشته اند. حال آنکه وسكو دا گاما Vasco da Gama دریانورد پرتغالی هشت سال پیش از آلبوکرک و بیستم ماه مه سال ۱۴۹۸ وارد «كالیكتCalicut» در جنوب غربی هند شده و با خود استعمار غرب را هم وارد قاره آسیا كرده بود.

بیستم ماه مه ۱۵۰۶كریستف كلمب (كریستوفر كلمبوس) كه راه استیلای اروپائیان بر قاره آمریكا را باز كرد در ۵۵ سالگی در اسپانیا درگذشت. وی كه در سال ۱۴۹۲ در چارچوب رقابت اسپانیا و پرتغال در یافتن راههوهای دریایی، در جهت غرب عازم هند بود به قاره ناشناخته آمریكا (ناشناخته برای ساکنان سایر قاره ها) رسید و جزیره ای را كه امروز نیمی از آن جمهوری دومینیكن را تشكیل می دهد و نیم دیگر هائیتی، «هیسپانیولا» نامید و مقر حكومت اسپانیایی ها قرار داد و مقدمات بنای شهر «سانتو دومینگو» را در آن جزیره فراهم ساخت.  
برخی مورخان نوشته اند: كلمب كه بعدا مورد بی مهری پادشاه اسپانیا قرار گرفته بود در تنگدستی و انزوا از این دنیا رفت. وی در ایتالیا به دنیا آمده بود.

وسكو دا گاما Vasco da Gama دریانورد پرتغالی بیستم ماه مه سال ۱۴۹۸ وارد «كالیكتCalicut» در جنوب غربی هند شد و با خود استعمار غرب را هم وارد قاره آسیا كرد كه ۵۰۹ سال است با چند بار تغییر لباس دادن هنوز ماندگار است. دا گاما هشتم ژوئیه سال ۱۴۹۷ پرتغال را با چهار كشتی به مقصد هند ترك كرده بود. وی پس از عبور از دماغه جنوب آفریقا (امید نیك!) و اندك توقف در موزامبیك عازم هند شده بود. او فاصله ساحل شرقی آفریقا تا ساحل غربی هند را ظرف ۲۳ روز طی كرده بود. حاكم هندی منطقه برخورد بدی با او نداشت زیرا به نیات وی پی نبرده بود. دا گاما پس از یك بررسی، عزم بازگشت كرد و نهم سپتامبر سال ۱۴۹۹ به لیسبون رسید و عنوان دریا سالاری گرفت. دولت پرتغال برپایه اطلاعاتی كه داگاما به دست آورده بود هیات دیگری را به هند فرستاد كه حكمران محل به این هیات روی خوش نشان نداد. این خبر كه به داگاما رسید، خود با ۲۰ كشتی و عمدتا توپدار و صدها تفنگدار عازم هند شد و به ایجاد قرارگاه و مستعمره دست زد. داگاما بازهم به هند سفر كرد و ۲۴ دسامبر سال ۱۵۲۴ در همانجا درگذشت.