جستجو در تک بوک با گوگل!

بازدید
فریاد نیمهشب (ساموئل خاچیکیان – ۱۳۴۰)
امین نور: سینمای ایران دهه ۴۰ پر بود از آثار کپیِ پلیسی که در غرب رواج داشت. در این میان خاچیکیان یک نمونه استثناست. فیلمهایی که او ساخت (خصوصا ضربت و دلهره) در این بین یک سر و گردن بالاتر هستند، که مسبباش کارگردانی ماهرانه و چیرهدستانهاش است که در تمام جزییات فیلم هم رسوخ میکند. برای مثال در همین فیلم فریاد نیمهشب این موتیفها قابل مشاهدهاند. شخصیتهای فیلم قهوه میخورند، که این خب برای تماشاگران عادی نامتعارف است و از ارمنی بودن سازنده نشأت گرفته است. هنگام تماشای فیلم، گویی کلمات در دهان بازیگران جا داده شدهاند، منطق داستانی خندهدار است و تقریبا کمترین نشانهای از یک فضای بومی داریم. تماما یک فیلم نوآر امریکایی. زن خیانتکار، شوهر حسود، دختر معصوم که خب قاعدتا مو مشکی است و آن یکی که قرار است فم فتال باشد، بلوند. حتی حاشیه صوتی اثر پر است از ترکهای بلوز و جز. نورپردازی به سبک اکسپرسیونستی با کنتراست بالا. اما این بومی بودن یا نبودن فیلم خیلی هم نکتهی مهمی نیست.