در اواخر سالهای ۱۹۴۰ دو سقوط شهابسنگی تماشایی به وقوع پیوست. در بامداد ۱۲ فوریه ۱۹۴۷، در اوسوری تایگا، شمال شرقی ولادی وستک، در اتحاد شوروی یک شهابسنگ فلزی جامد، ناگهان متلاشی و خرد شد و به صورت یک «رگبار آهن» فرو بارید و بیش از ۱۲۰ حفره، که بعضی از آنها به اندازه ای بزرگ بودند که می توانستند یک ساختمان دو طبقه را در خود جای دهند،به وجود آوردند. یکی از جرمهای باز سازی شده، به وزن ۱۷۴۵ گرم، بزرگ ترین شهابسنگ سقوط کرده مشاهده شده ای است که تاکنون در جهان باز سازی کرده اند.  
بر طبق برآورد دانشمندان، شهابسنگ اوسوری که در اتحاد شوروی به شهابسنگ سیخوت آلاین معروف است، پیش از بر خورد با جو زمین، بیش از یک صد تن وزن داشته است.  
در بعد از ۱۸ فوریه ۱۹۴۸، در کانزاس، نبراسکا و ایالتهای مجاور ، صدها هزار نفر سقوط یک شهابسنگ سنگی (شخانه) را به چشم خود تماشا کردند جرم اصلی این شهابسنگ که به سنگ استان فورناس معروف است، بیش از یک تن وزن دارد و بزرگ ترین شهابسنگ سنگی است که تاکنون در جهان باز سازی شده است. بر طبق محافظه کارانه ترین برآوردها وزن کل شهابسنگ اصلی پیش از بر خورد با جو، باید بیش از ۱۰ تن بوده باشد. 
یک رویداد دیگر ممکن است پی آمد سقوط شهابسنگی به اندازه چندین برابر شهابسنگ اوسوری با استان فورناس بوده باشد در ۳۰ ژوئن ۱۹۰۸ در وسط آسمان منطقه تونگوسکا، سیبری آتشگویی ظاهر شد در این حادثه موجهای هوایی به غایت شدید پدید آمدند (که در سراسر جهان ضبط شدند) و پس از برخورد شهابسنگ زمین لرزه هایی به وجود آمدند. در منطقه مرکزی سقوط بیش از هشت میلیون درخت بر اثر فشار از ریشه کنده شدند. حرارت به وجود آمده به قدری زیاد بود که تنه های درختان و اجساد گوزنهای کشته شده را به ذغال تبدیل کرد. 
از این ناحیه تاکنون هیچ شهابسنگی به دست نیامده است. این امر تقریباً باور نکردنی، موجب شده است که بسیاری درباره خود واقعه شک کنند نظریه های متعددی که بعضی از آنها تخیلی است ارائه شده است ولی معما همچنان باقی است. فقط معدودی از شهابسنگها یی که تا کنون در سراسر جهان جمع آوری شده اند، از نظر اندازه با شهابسنگهای اوسوری و استان فورناس که به فاصله یک سال از یکدیگر سقوط کرده اند قابل مقایسه اند.