سیاحتنامه ابراهیم بیگ 

نویسنده کتاب : حاج زین العابدین مراغه ای

انتشارات کتاب : سپیده

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 300

قطع کتاب : رقعی – سال چاپ کتاب : 1357 – نوبت چاپ کتاب : 4 

کمیاب –  عالی ~ درحد نو
 

خلاصه ای از کتاب 

با مقدمه و حواشی باقر مومنی

در دهه‌های آخر دوره قاجار که اوضاع ایران آشفته بود، برخی میهن‌پرستان آگاه درصدد اصلاح و نجات وطن برآمده‌اند. انقلاب مشروطیت ایران، مرحله نهایی یک تحول دراز فکری بود. گروهی از ایرانیان بیرون از کشور توانستند اندیشه و قلم خود را به کار گیرند و در بیان عقب‌ماندگی‌ها و ترویج فکر آزادی سخن بگویند.

نویسندگانی چند که در این دوره به وجود آمده‌اند، بیشتر در قالب رساله و مقاله و داستان می‌نوشتند. البته داستان‌نویسی در مقایسه با رساله و مقاله، کم رونق به نظر می‌رسد. اما همان چند داستان‌نویسی هم که پیدا شدند، از دو نظر حائز اهیت‌اند : نخست از بابت تأثیر بر جامعه معاصرشان، و دوم از بابت تأثیر بر اهل قلم.

از این داستان نویسان که به تعبیری، آباء داستان‌نویسان امروزند، چهار تن شاخص‌اند :

میرزا عبدالرحیم طالبوف تبریزی، حاج زین‌العابدین مراغه‌ای، سیدعلی‌اکبر دهخدا و سیدمحمدعلی جمال‌زاده.وجه مشخص حکایتهای اینان، التزام در بیدار کردن و آگاهی دادن بوده است.

نویسنده سیاحتنامه، خواسته است اهل انصاف باشد. اگر شاعران تنبل و یاوه‌گو را ملامت می‌کند، در مقابل، فردوسی را می‌ستاید. زیرا که زبان مرده ملتی را احیا، و به تاریخ ملت، خدمتی بسزا کرده است. ابراهیم بیگ، شیفته‌وار می‌کوشیده است هر چیز پسندیده در ایران را نیز بیابد و به قلم آورد. حالا اگر مشاهدات او بیشتر ناخوشایند بوده، این نکته‌ای مربوط به اوضاع و احوال ایران در آن سالهای تاریک است.