همه چیز در مورد سرویس وایمکس ایرانسل!

امروزه فناوری اطلاعات به سرعت در حال گسترش است. تا چندی پیش اتصال به اینترنت به یکی از سه روش زیر محدود شده بود که هر کدام کاستی ها و مشکلاتی داشتند:

نخست، دسترسی از طریق خط تلفن به صورت Dial-up که دارای سرعتی پایین و همراه با اشغال شدن خطوط تلفن بود.

دوم، دسترسی از طریق خط تلفن با استفاده از فناوری XDSL و مودمهای کابلی که نیازمند زیرساختهای وسیع و پرهزینه است و در بسیاری از مناطق امکان دسترسی به آن وجود ندارد. ضمنا" منحصر به مکان و محدوده ای خاص است و از مزایای اینترنت بی سیم بی بهره است.

سوم، دسترسی Wi-Fi از طریق امواج رادیویی است که به صورت بی سیم و تنها در محوطه یک ساختمان امکان پذیر است.

اما اکنون با ظهور وایمکس جهان در آستانه تحولی دیگر در عصر اینترنت قرار گرفته است.

وایمکس سیستم دیجیتال ارتباط بی سیم است که با استفاده از منطقه بسیار وسیع تحت پوشش دکلهای وایمکس ، کل شهر و شهرکهای صنعتی ومناطق راهبردی را پوشش می دهد و اینتر نت پر سرعت را برای سازمانها، موسسات و شرکتهای تجاری و همچنین منازل مسکونی و کلیه افراد در هر نقطه ای از مکانهای تحت پوشش فراهم می آورد. به طوری که کاربر قادر خواهد بود در هر لحظه، حتی در شهرهای دیگر تحت پوشش، توسط رایانه اش به اینترنت پر سرعت متصل شود.

اطلاعات کلی
آمارها نشان می دهد تا پایان سال ٢٠٠٨ بیش از ٢٠٠ اپراتور در جهان خدمات وایمکس را عرضه کرده اند و این آمار تا سال ٢٠١٢ به ۵٣٨ اپراتور خواهد رسید. تعداد کاربران جهانی وایمکس نیز به سرعت در حال افزایش است به طوری که از ٣٠٠ هزار کاربر در سال ٢٠٠۶ به ١٣١ میلیون کاربر در سال ٢٠١١ خواهد رسید.

اطلاعات فنی
نام وایمکس مخفف عبارات Worldwide Interoperability for Microwave Access است و به معنای دستیابی گسترده و جهانی به امواج مایکرویو به گونه ای است که از قابلیت تعامل و تقابل داخلی برخوردار باشد. وایمکس در سال 2001 میلادی، با هدف انتقال داده به صورت بی سیم معرفی شده و فناوری آن شباهت زیادی به وای فای دارد با این تفاوت که سرعت انتقال و گستره ی آن به مراتب از وای فای بیشتر است.
وایمکس توسط IEEE به عنوان پروتکل ۸۰۲٫۱۶ نیز شناخته شده‌است و جایگزینی برای شبکه‌های بی سیم نواحی شهری تعیین شده‌است. این فناوری می‌تواند با امکان دسترسی به بی سیم پهن باند(BWA) فاصله ای معادل ۳۰ مایل (۵۰ کیلومتر) برای ایستگاه‌های ثابت و ۳ تا ۱۰ مایل (۵ تا ۱۵ کیلومتر) را برای ایستگاه‌های سیار پوشش می‌دهد. برعکس آن، استانداردهای شبکه‌های بی سیم محلی برای سیستم Wi-Fi در پروتکل ۸۰۲٫۱۱ در اکثر حالت‌ها تنها به ۳۰ تا ۱۰۰ متر محدود شده‌است.

برد فرکانسی این فناوری از 2 GHz تا 66 GHz متغیر است و پهنای باند آن به ازای هر فرستنده از 1.5 MHz تا MHz 20است که نرخ تبادل اطلاعات آن را تا70Mbps می‌رساند و این عدد باز هم قابل ارتقاست. برد دامنه تحت پوشش این شبکه محدوده‌ای به شعاع 80 کیلومتر است که این مساله می‌تواند برای یک شهر بزرگ با چند آنتن معدود انجام شود.

تبادل اطلاعات بین فرستنده و گیرنده به صورت Line-of-sight و Non-line-of-sight انجام می‌شود. این فناوری قابلیت هماهنگی با فناوری‌های دیگری که اکنون در حال استفاده است را دارد مانند امکان اتصال به لینک‌های کابلی T1،E1 و DSL. جالب این‌که برای استفاده از این فناوری، نیازی به تعویض امکانات وسایلی مانند لپ‌تاپ‌ها نیست و قابلیت سازگاری با فناوری‌هایی مانند Wi-Fi می تواند بدون اختلال در کار، مزایای بسیاری را برای کابران فراهم کند. به‌علاوه پشتیبانی از توپولوژی‌های تحت استانداردIEEE مانند Token Ring و نیز ساختارهایی خارج از استانداردIEEE مانندLLC می‌تواند آن را در تمام شبکه‌ها قابل استفاده کند.

اتحادیه وایمکس (WiMAX Forum) که به عنوان مرجع مجوزدهی و تست دستگاه ها و تجهیزات وایمکس شناخته می شود، اعلام کرده تا اواخر سال 2008، 62 شرکت در حال توسعه تراشه‌های وایمکس و دستگاه های کاربران نهایی بوده و 37 شرکت نیز در حال ساخت تجهیزات زیرساختی بوده اند و محصولات این شرکت ها تاکنون در توسعه شبکه های وایمکس توسط 407 اپراتور در 133 کشور جهان بکار رفته است. پیش‌بینی می شود که وایمکس در آینده بسیار نزدیک، اینترنت را در کنار شبکه مخابراتى قرار خواهد داد و چنان انقلابى را در این زمینه به‌ وجود خواهد آورد که روشن کردن اکثر کامپیوترهاى قابل حمل، خانگى و یا خاص، مساوى با اتصال آنها به اینترنت باشد.
برگرفته از :سایت تخصصی موبایل
نشر :takbook.com :smiles-takbook42: