نگاهي به تاريخچه "كره جنوبي"+تصاوير
کره جنوبی که با نام رسمی جمهوری کره (به کره‌ای: 대한민국) نیز شناخته می‌شود، کشوری است در بخش جنوبی شبه‌جزیره کره در شرق آسیا. پایتخت آن شهر سئول است.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران :
کره جنوبی
کره جنوبی که با نام رسمی جمهوری کره (به کره‌ای: 대한민국) نیز شناخته می‌شود، کشوری است در بخش جنوبی شبه‌جزیره کره در شرق آسیا. پایتخت آن شهر سئول است.
تاریخ
برای آگاهی از تاریخ شبه جزیره کره پیش از جدایی دو کره به کره شمالی بنگرید. در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به ترتیب بخش‌های شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناختن اولیهٔ کرهٔ متحد در اعلامیهٔ قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه با ایدئولوژی‌های مختص خود منجر شده و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا را باعث گشت: کره شمالی و کره جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست، کیم ایل سونگ و در جنوب یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، سینگمان ری به عنوان رئیس جمهور به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز نمود. سرانجام و پس از پیشرفتهای زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که هیچگاه توسط کره جنوبی امضا نشد، شبه جزیره را در امتداد منطقه بی‌طرف در نزدیکی خط سر حدی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تا کنون هیچ معاهده صلحی امضا نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
سیاست
حکومت این کشور جمهوری است. قوه مقننه از یک مجلس ملی با ۲۳۱ عضو (برای یک دوره شش ساله) تشکیل گردیده‌است. قانون اساسی موجود در سال ۱۹۴۸ تدوین شده و در سال ۱۹۷۲ اصلاحاتی بر آن افزوده گردیده‌است.
احزاب مهم ان عبارت‌اند از: حزب جمهوری دموکراتیک (DRP) حزب دموکراتیک جدید و حزب دموکراتیک عدالت.
کره جنوبی در سال ۱۹۴۵ مستقل شده و روزهای ملی آن ۱ مارس و ۵ اوت است. علاوه بر عضویت در سازمان ملل، در سازمانهای زیر نیز عضویت دارد: آدب - آسپاک - سی سی دی - اسکاپ - فائو - گات - یااآ - ایکائو - بانک جهانی - ایفک - ایمکو - ایمف - ایتو - اونکتاد - یونسکو - یوپو - وهو - ومو.
جغرافیا
کره جنوبی با ۹۸۴۸۴ کیلومتر مربع وسعت (صد و سومین کشور جهان) در نیمکره شمالی نیمکره شرقی در شرق قاره آسیا در کنار دریای زرد (در مغرب) ژاپن (در مشرق) و چین شرقی (در جنوب) و در همسایگی کشور کره شمالی در شمال واقع شده‌است . کره جنوبی کشوری نیمه کوهستانی بوده و ارتفاعات آن عمدتاً در نواحی مرکزی و شمال شرقی واقع شده‌اند (از جمله کوهای تیسماک). جلگه‌ها در آن وسعت فراوانی داشته و مهمترین رودهای آن عبارت‌اند از: سومجینوکوم هان پوکهان و ناکتونگ. دارای جزیره‌های فراوانی بوده و جنگلها در آن وسعت زیادی دارند. آب و هوای آن گرم و مرطوب و پرباران است.
اقتصاد
کرهٔ جنوبی دومین رشد سریع اقتصادی دنیا در ۴ دههٔ اخیر را دارا می‌باشد. این پیشرفت قابل توجه که کرهٔ جنوبی را در کمتر از نیم قرن بدل به کشوری پیشرفته و ثروتمند نمود، اغلب معجزهٔ رودخانهٔ هان نامیده می‌شود و در مجامع بین‌المللی صفت "ببر آسیاً را برای این کشور به ارمغان آورده‌است.
امروزه اقتصاد موفق کرهٔ جنوبی الگویی برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه‌است. کرهٔ جنوبی اکنون دارای اقتصاد توسعه یافتهٔ چندین هزار میلیارد دلاری است و یکی از اعضای OECD می‌باشد و توسط بانک جهانی جزءاقتصادهای با در آمد بالا و از دیدگاه IMF و CIA به عنوان یکی اقتصادهای پیشرفته طبقه بندی شده‌است و در همین راستا سئول، پایتخت این کشور یکی از ده شهر برجستهٔ اقتصاد ی و مالی جهان است. کرهٔ جنوبی علی رغم کمبود منابع طبیعی و دارابودن کمترین مساحت در میان کشورهای گروه G ۲۰ به عنوان یکی از اقتصادهای نیرومند دنیا تلقی می‌شود. اقتصاد کرهٔ جنوبی، چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و سیزدهمین در دنیاست.
همانند آلمان غربی و ژاپن، صنعتی سازی سریع از دههٔ ۱۹۶۰ کرهٔ جنوبی را به یکی از بزرگترین کشورهای صادر کننده در جهان تبدیل نمود. این کشور هفتمین شریک بزرگ تجاری آمریکاست. کرهٔ جنوبی دومین میزان ذخایر را درمیان کشورهای توسعه یافته داراست و همچنین ششمین ذخایر ارزهای خارجی را در جهان داراست. با وجود دارا بودن وضعیت توسعه یافته، کرهٔ جنوبی حرکت خودرا به سوی رشد اقتصادی سریع همراه با بالاترین میزان تولید ناخالص ملی، صادرات و تولیدات صنعتی در جهان توسعه یافته را ادامه می‌دهد. در اکتبر سال ۲۰۰۸ ،IMF پیش بینی کرد که اقتصاد کره جنوبی در سال ۲۰۰۹ از کانادا و در سال ۲۰۱۱ از اسپانیا پیشی خواهد گرفت و سرانهٔ تولید ناخالص این کشور در سال ۲۰۰۹ از نیوزلند، در سال ۲۰۱۲ از ایتالیا و در سال ۲۰۱۳ از اسپانیا بیشتر خواهد شد.
در سال ۱۹۹۶ کرهٔ جنوبی یکی از اعضای OECD پیمانی برای رشد اقتصادی بیشتر گشت. کرهٔ جنوبی همانند بسیاری دیگر از همسایه‌های آسیایی خود، متحمل بحران اقتصادی سال ۱۹۹۷ آسیا شد. اما این کشور قادر گشت که دوباره برخیزد و پس از یک ترمیم سریع به رشد خود به سوی یکی از قدرت‌های عمدهٔ اقتصادی ادامه دهد.
مردم و فرهنگ
از سال ۱۹۴۵ که دو کره جدا شدند تغییرات فرهنگی ای را تجربه کرده‌اند ولیکن فرهنگی مشترک داشته‌اند. به نظر تاریخی، کره جزوی از همسایهٔ بزرگترش چین بوده‌است. کره هیچ وقت نتوانسته که از این حیث جدا از چین باشد. در برنامه‌های فرهنگی و آموزشی، وزیر فرهنگ کره هم به هنر سنتی و هم به هنر مدرن افراد را تشویق می‌کنند. هنر سنتی تحت تاثیر کنفسیوسی و تائویسم بوده. سفالگری کره نظیر جوسون، بیکجا، بونچونگ و گوریو در عالم زبان زد است. معماری آنان با توجه به این که کره در تاریخش ویرانی و سازندگی زیادی را تجربه کرده‌است، آمیزه زیبایی از ترکیب طبیعت با معماری به وجود آمده‌است. پشت بام کاهگلی و سامانهٔ دوبنده دار (شبیه هلال) و زمینی آن که توسط اوندول فرا گرفته شده و گرما داده شده‌است. کمال هنرشان را می‌توان در ۹ اثر به ثبت رسیده در یونسکو مشاهده کرد.
اکثریت نژادی این کشور را کره‌ای‌ها تشکیل می‌دهند. ۴۶٫۵٪ ازمردم این کشور بی دیننند ولی مابقی مردم آن اکثراً پیرو آئین‌های بودائی، کنفوسیوسی، چوندوگیو و مسیحی پروتستان و کاتولیک هستند. زبان رسمی ورایج زبان کره‌ای است.
تقسیمات کشوری
شهرهای مهم
پایتخت این کشور شهر سئول (نه میلیون وششصد هزار نفر در سال دو هزار پنج) بوده و پرجمعیت ترین شهرها عبارت‌اند از: پوسان (۳٬۷۰۰٬۰۰۰), دائجو (۱٬۳۰۹٬۰۰۰), اینچئون (۷۹۷٬۰۰۰) و [کوانگجو]] (۶۰۶٬۵۰۰ نفر). کرهٔ جنوبی بخش جنوبی [شبه جزیره کره] که تقریبا ۱۱۰۰ کیلومتر طول دارد را اشغال نموده‌است.
کرهٔ جنوبی بخش جنوبی [شبه جزیره کره] که تقریبا ۱۱۰۰ کیلومتر طول دارد را اشغال نموده‌است.
این شبه جزیرهٔ کوهستانی از غرب در کنار دریای زرد و از شرق در مجاورت دریای ژاپن (دریای شرق) قرار دارد. در جنوب این شبه جزیره، تنگه کره و دریای جنوب چین واقع شده‌اند.
کل مساحت کشور ، ۰۳۲/۱۰۰ کیلومتر مربع می‌باشد. کره جنوبی را می‌توان به ۴ منطقهٔ کلی تقسیم نمود : منطقهٔ شرقی که دارای رشته کوههای مرتفع و ساحل مسطح است، منطقهٔ غربی با ساحل سطح و وسیع که حوزهٔ آبگیر رودخانه‌ها است و دارای تپه‌های دوار می‌باشد، منطقهٔ جنوب غربی با کوه‌ها و دره‌ها و منطقهٔ شمال شرقی که حوزهٔ وسیع رودخانهٔ Nok dong است.
نوع زمین در کره جنوبی بیشتر کوهستانی است که بیشتر آن قابل کشت نمی‌باشد. زمین‌های پست عمدتا در غرب و جنوب شرقی این کشور واقع شده‌اند و تقریبا۳۰٪ کل مساحت کشور را تشکیل می‌دهند. تقریبا سه هزار جزیره که بیشتر انها کوچک و غیر مسکون می‌باشند در سواحل غربی و جنوبی این کشور واقع شده‌اند. استان Jeju تقریبا در ۱۰۰ کیلومتری جنوب ساحل کره قرار دارد که بزرگترین جزیرهٔ این کشور می‌باشد و که مساحت آن ۸۴۵/۱کیلومتر مربع است. Jeju همچنین مکان قرار گیری مرتفع‌ترین نقطه کرهٔ جنوبی Hallasa می‌باشد که دارای ارتفاع ۱۹۵۰ متر از سطح دریا است. جزایر Liancourt Rocks و vlleungdo شرقی‌ترین و Socotra Rock جنوبی‌ترین جزایر کرهٔ جنوبی می‌باشند. کرهٔ جنوبی دارای ۲۰ پارک ملی و چندین مکان طبیعی ملی مانند Boseon و همچنین پارک اکولوژیکی خلیج Sun cjeon دراستان Jeohha جنوبی می‌باشد.
بنادر
بنادر مهم کره جنوبی عبارت‌اند از: پوسان در ساحل دریای ژاپن و اینچون در ساحل دریای زرد.
اشنايي با برخي شهرها و ايالتهاي كره جنوبي
سئول
سِئول (به کره‌ای: 서울) پایتخت و کلان شهر کشور کره جنوبی با جمعیت بیش از ۱۰ میلیون نفر، یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است.
شهر سئول از ساختار زیربنایی بسیار پیشرفتهای برخوردار است و متروی آن که هرساله بیش از ۲۰۰ میلیون مسافر را جابجا میکند سومین شبکه بزرگ مترو در جهان است.
بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۸ و مسابقات جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ در این شهر برگزار شد.
تاریخچه
سئول بیش از دو هزار سال است که از سکونتگاه‌های اصلی منطقه خود به شمار می‌آید و بنیاد آن به سال ۱۸ پیش از میلاد بازمی‌گردد.
باکجه (۱۸ ق.م. - ۶۶۰ ب.م) یکی از سه پادشاهی اصلی کره، پایتخت خود را در جایی که هم‌اکنون جنوب خاوری سئول است قرار داد. این شهر پایتخت دودمان گوجوسان (۱۳۹۲-۱۹۱۰) هم بوده‌است.
پس از تشکیل کشور کره جنوبی در سال ۱۹۴۸، سئول به عنوان پایتخت این کشور برگزیده‌شد. واژه سئول در زبان کره‌ای خود به معنای پایتخت است.
بوسان
بوسان یا پوسان یکی از مهمترین و بزرگترین شهرهای کشور کره جنوبی است. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۶ برابر با ۳٬۶۳۵٬۳۸۹ نفر بوده است. این شهر دومین شهر پرجمعیت کره جنوبی بعد از سئول (پایتخت کره جنوبی) می‌باشد.این شهر در چهارده نوامبر سال ۲۰۰۵ برای میزبانی المپیک تابستانی سال ۲۰۲۰ اعلام آمادگی کرده است.
دائجو
شهر دائجو (به کره‌ای: 대구) دئیگو (به انگلیسی: Daegu) با جمعیت ۲٫۴۶۴٫۵۴۷ نفر در ایالت دائجو در جنوب شرقی کره جنوبی در حدود 80 کیلومتری از ساحل اقیانوس آرام و در نزدیکی رودخانه Geumho و جلگه مرکزی منطقه Yeongnam قرار گرفته است،این شهر مرکز سیاست ، اقتصاد و فرهنگ منطقه است.
تاریخ
در دوران باستان، شهر دئیگو بخشی از پادشاهی سیلا که اولین تلاش موفق برای متحد کردن شبه جزیره کره را نموده بود. در طول دوران چوسون این شهر پایتخت سلسله Gyeongsang و یکی از هشت استان کشور بود.امپراتوری سیلا یا شیلا همسایه امپراتوری گوگوریو، باکجه و گایا و قدیمی‌ترین امپراتوری در میان سه امپراتوری کره ( گوگوریو، باکجه ) بود. این امپراتوری در سال ۵۷ پیش از میلاد تاسیس شد و در سال ۹۳۵ میلادی سقوط کرد. امپراتوری شیلا، در سال ۴۱۴ میلادی تسلیم گوگوریو شد و ۱۵۰ سال بعد، گایا را تصرف کرد و در سال ۶۶۲ میلادی، با کمک امپراتوری تانگ، باکجه را تصرف و ۶ سال بعد، گوگوریو را هم تصرف کرد. پس از آن امپراتوری تانگ را شکست داد و چینی‌ها را از کره بیرون کرد. حدود ۳۰۰ سال بعد، شیلا سقوط کرد و با سقوط این امپراتوری، آخرین امپراتوری از سه امپراتوری کره هم فرو پاشید.
دئیگو موتور مهم پیشرفت سریع کره جنوبی در دوره رشد اقتصادی (1960s-1980s) بود و در حال حاضر به یک مرکز پیشرو در کره جنوبی برای صنایع با تکنولوژی بالا و مد تبدیل شده است و با توجه به این وضعیت خود را به عنوان یک مرکز فرهنگی با نام مستعار، «شهر زیبایی»، «شهرنساجی» و «مد سیتی» می شناسد.
جغرافیا
شهر دئیگو توسط کوه ها احاطه شده است. Palgongsan در شمال، Biseulsan در جنوب و Waryongsan از سوی غرب و مجموعه ای از تپه های کوچکتر در شرق دشت دائیگو را محصور نموده اند.رودخانه Geumho در امتداد لبه شمالی شرقی این شهر جریان دارد که در غرب این شهر در رودخانه Nakdong می ریزد.
اینچئون
اینچئون از شهرهای بزرگ و از بنادر مهم کشور کره جنوبی به‌شمار می رود. فرودگاه اینچئون بزرگترین فرودگاه کره‌جنوبی است. این شهر در شمال‌غرب کره جنوبی واقع شده است.
گوانگجو
گوانگجو ششمین شهر بزرگ کره جنوبی است. گوانگجو یکی از کلان‌شهرهای کره است که مستقیما تحت اداره حکومت مرکزی قرار دارند.
تاریخچه
این شهر همچنین تا سال ۲۰۰۵ مرکز استان جولا جنوبی (جولانام-دو) بود تا اینکه در این سال، مرکز اداری استان به روستای جنوبی نمک، در موآن انتقال یافت.
جمعیت و مساحت
جمعیت این شهر بر اساس آمار سال ۲۰۰۶ برابر با ۱٬۴۱۵٬۹۵۳ نفر بوده است. وسعت این شهر ۵۰۱٫۳۶ کیلومتر مربع است.
دائجونگ
شهر دائجونگ (به کره‌ای: 대전) (به انگلیسی: Daejeon) با جمعیت ۱٫۴۴۲٫۸۵۶ نفر در ایالت دائجونگ در کشور کره‌جنوبی واقع شده‌است.
اولسان
شهر اولسان (به کره‌ای: 울산) (به انگلیسی: Ulsan) با جمعیت ۱٫۰۴۹٫۱۷۷ نفر در ایالت اولسان در کشور کره‌جنوبی واقع شده‌است.
ججو-دو
ایالت ججو-دو (به انگلیسی: Jeju-do) یکی از ۱۶ ایالت کشور کره‌جنوبی است.
آب و هوا
این جزیره دارای آب و هوای اقیانوسی ملایم است که در طی سال کمترین بازه تغییرات دما را در بین شهرهای کره جنوبی دارد. دمای این جزیره در گرمترین فصل سال در تابستان بیش از 35.8 درجه سانتیگراد و در زمستان در سردترین زمان کمتر از -2.3 درجه سانتیگراد نمی شود.
تاریخچه پیدایش
این جزیره 700 تا 1200 هزار سال قبل با فوران گدازه های یک آتشفشان از زیر آب های اقیانوس به وجود آمده است. پس از آن در حدود 100 تا 300 هزار سال قبل با فوران یک آتشفشان دیگر کوه هالا (Halla) به وجود آمد. آخرین آتشفشان که حدود 25 هزار سال پیش فوران کرد باعث به وجود آمدن دریاچه دهانه، و سد Baekrok در قله کوه شد. در حال حاضر قله Halla در وسط جزیره قرار گرفته است و با ارتفاع 1950 متری بالاترین نقطه جزیره می باشد. بقیه جزیره در واقع دامنه های پایینی این کوه است که با سنگ خاکستری تیره آتشفشانی و خاک خاکستر آتشفشان پوشیده شده است.
جئولانام-دو
ایالت جئولانام-دو (به انگلیسی: Jeollanam-do) یکی از ۱۶ ایالت کشور کره‌جنوبی است.
چونگچئونگنام-دو
ایالت چونگچئونگنام-دو (به انگلیسی: Chungcheongnam-do) یکی از ۱۶ ایالت کشور کره‌جنوبی است.
گانکون-دو (کره جنوبی)
ایالت گانکون-دو (به انگلیسی: Gangwon-do) یکی از ۱۶ ایالت کشور کره‌جنوبی است.
معرفي برخي جاذبه هاي گردشگري كشور كره جنوبي
پارك جنگلي سئول
پارک جنگلی سئول (Seoul Forest)، یکی از پارک های بزرگ و طبیعی در سئول ، پایتخت کره جنوبی می باشد. جنگل سئول در ماه ژوئن سال 2005 افتتاح شد . جنگل سئول که جزو جنگلهای بارانی محسوب می شود، در فصول تابستان دارای هوایی نسبتا گرم با رطوبتی زیاد می‌باشند. متوسط درجه حرارت، در مرکز جنگل، در حدود ۳۰ درجه سانتیگراد می باشد و غربی‌ترین بخش این منطقه، در حدود ۲۵ درجه سانتیگراد می‌باشد.
این پارک جنگلی علاوه بر مناظر زیبا و طبیعی دارای آثار هنری متعدد ساخته شده توسط معماران و هنرمندان می باشد که در سراسر پارک به چشم می خوردند. یکی از خصوصیات بارز جنگل سئول که آن را از دیگر پارکهای مشابه متمایز می کند، زیبایی و منحصر بفرد بودن این پارک در فصل پاییز می باشد. در این فصل ، برگ های رنگارنگ ریخته شده در مسیر جنگلی، جلوه خاصی به پارک می بخشد. این پارک جنگلی زیستگاهی مناسب برای انواع گیاهان و درختان و حیوانات می باشد و دارای بیش از چهارصد هزار درخت و بالغ بر صد نمونه حیوان می باشد. جنگل سئول به پنج منطقه مختف تقسیم بندی شده است: پارک فرهنگی هنری، جنگل بوم شناسی، میدان مطالعات طبیعی، میدان تالاب بوم شناسی و پارک رودخان هان. پارک دارای مناطق متعدد دیگری از جمله میدان جنگل سئول، زمین بازی اکولوژیکی، گلخانه پروانه ، جاده دوچرخه سواری و پیاده روی می باشد.
بولگوکسا
اصلی ترین معبد قوانین جوگی در بودای کره‌ای در استان جئون سانگبوک در کره جنوبی است. این مکان جایگاه هفت گنجینه کره جنوبی است که شامل دابوتاپ و پاگودای سنگی سئوک گاتاپ، چئونگان گیو (پل ابر آبی) و دو مجسمه برنزی از بودا می‌باشد. این معبد توسط دولت کره جنوبی به عنوان مکان تاریخی و نمایشی شماره ۱ طبقه بندی شده‌است . در سال ۱۹۹۵، بولگوکسا همراه با سئوک گورام که در چهار کیلومتری شرق واقع شده‌است، به فهرست میراث جهانی اضافه شدند.
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
بولگوکسا
تریپیتاکا کوریانا
(گوریو تریپیتاکا) یا پالمان داییجانگ یونگ مجموعه‌ای کره‌ای از کتاب مقدس ترپیتاکا است که در قرن سیزدهم بر روی ۸۱۲۵۸ قطعه چوبی حکاکی شده‌است. این مجموعه، جامع ترین و قدیمی ترین نسخه قوانین بودایی در جهان است که در هانجا (هانجا در زبان کره‌ای به معنای حروف چینی است. به صورت دقیق تر، هانجا مربوط به حروف کره‌ای است که از زبان چینی قرض گرفته شده و در کره‌ای ادغام شده اند.) و متن آن خطای مشهودی وجود ندارد. این متن‌ها شامل ۵۲۳۸۲۹۶۰ کاراکتر است که ۱۴۹۶ عنوان و ۶۵۶۸ جلد را تشکیل داده‌اند. این مجموعه نوشتارهای مقدس بودایی به همراه معبد هائینسا در سال ۱۹۹۵ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
تریپیتاکا کوریانا
دژ هوآسیونگ
یا قلعه درخشان دیواری است در اطراف مرکز سوون، مرکز گیونگی دو، کره جنوبی، که در اواخر قرن ۱۸ به وسیله پادشاه سلسله چوسون، جیونگجو ساخته شده‌است. او این دیوار را برای احترام به پدرش شاهزاده سادو که توسط پادشاه یی اونگ جو، به علت عدم اطاعت شاهزاده از پادشاه برای خودکشی، در کیسه‌ای از برنج محبوس شد و به قتل رسید، بنا نهاده‌است.
این مکان در ۳۰ کیلومتری ( ۱۹ مایلی ) جنوب سئول قرار داشته و در اطراف سوون مرکزی که شامل کاخ پادشاه جیونگجو نیز می‌شود، قرار دارد و در سال ۱۹۹۷ به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شده‌است. سوئون چیون( نهر باقی مانده در سوان ) از میان این قلعه می‌گذرد.
پل سئوگنگ
پل سئوگنگ پلی روی رودخانه هان در سئول است. این پل منطقه Mapo و Yeongdeungpo را به هم وصل میکند.
[Only registered and activated users can see links. Click Here To Register...]
پل سئوگنگ
چانگ دیوک گونگ
که به نام کاخ چانگ دیوک گونگ یا کاخ چانگ دیوک نیز شناخته می‌شود، به همراه پارکی بزرگ در جانگ نوگو، سئول، کره جنوبی واقع شده‌است. این کاخ یکی از پنج کاخ مشهور سئول است که به وسیله پادشاهان سلسله چوسون بنا شده‌اند.
از آنجا که مکان آن در شرق کاخ جیونگ بوک قرار گرفته، چانگ دیوک گونگ همراه با چانگ گیونگ گونگ به عنوان کاخ شرقی شناخته می‌شوند. معنای تحت اللفظی چانگ دیوک گونگ، کاخ کامیابی در پاکدامنی است. این کاخ در سال ۱۹۹۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
