قرص متورال Tablet: 50mg
موارد مصرف
متوپرولول در درمان آنژین صدری مزمن، کنترل زیادی فشا رخون (به تنهایی یا همراه با سایر داروهای کاهنده فشارخون) و پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد مصرف میشود.
هشدارها
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، مصرف این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان صورت گیرد: سابقه آلرژی، آسم نایژهای، آمفیزم یا برونشیت غیرآلرژیک، نارسایی احتقانی قلب، دیابت، پرکاری تیروئید، افسردگی روانی یا سابقه ابتلاء به آن.
۲- مقدار مصرف این دارو در سالمندان باید بر اساس پاسخ بیمار تعیین شود، زیرا از یک طرف به علت کاهش حساسیت این بیماران به اثر دارو ممکن است افزایش مقدار مصرف لازم باشد و از طرف دیگر به علت کاهش توانایی متابولیسم و دفع دارو، کاهش مقدار مصرف ممکن است ضرورت یابد.
۳- در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، مقادیر مصرف متوپرولول باید کاهش یابد
۴- در صورت بروز افسردگی ناشی از این دارو، مصرف آن باید قطع شود
۵- اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیدا کند، باید بتدریج و حداقل طی سه روز تا دو هفته مصرف دارو قطع شود.
در طول این مدت، بیمار باید از فعالیتهای شدید بدنی پرهیز کند تا خطر بروز انفارکتوس میوکارد یا آریتمی به حداقل برسد. اگر پس از قطع مصرف دارو،
علایم قطع مصرف بروز کرد، باید مصرف دارو را به طور موقت مجدداً شروع نمود و به دنبال بهبود بیمار، مصرف دارو را با احتیاط قطع کرد.
۶- در طول مصرف این دارو، پیگیری عملکرد قلب، تعیین نبض، اندازهگیری فشار خون و ثبت نوار قلبی و اندازهگیری ضربان قلب ضروری است.
فارماکوکینتیک
حدود ۹۵ درصد دارو از مجرای گوارش جذب میشود. پیوند این دارو به پروتئین کم است. متابولیسم دارو کبدی و نیمهعمر آن ۷-۳ ساعت میباشد. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر از راه خوراکی ۴-۶ ساعت و از راه تزریق وریدی ۲۰ دقیقه است. دفع دارو از راه کلیه است (۱۰-۳ درصد دارو بصورت تغییرنیافته دفع میشود
موارد منع مصرف
این دارو در شوک قلبی، نارسایی آشکار قلب، بلوک قلبی درجه دو یا سه دهلیزی – بطنی ، برادیکاردی سینوسی و کاهش فشار خون سیستولیک به کمتر از ۱۰۰ میلیمتر جیوه (برای پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد) نباید مصرف شود.
عوارض جانبی
برادیکاردی علامتی (سرگیجه)، اسپاسم برونش (اشکال در تنفس یا خسخس سینه)، نارسایی احتقانی قلب (تورم مچ پا و اندامهای تحتانی، تنگی نفس)، افسردگی روانی و کاهش گردش خون محیطی (سردی دستها و پاها) با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخل های دارویی
مقدار مصرف انسولین و داروهای خوراکی پایینآورنده قند خون، هنگام مصرف همزمان با این دارو باید تنظیم گردد تا از کاهش بیش ازحد قند خون جلوگیری شود. در صورت مصرف همزمان داروهای مسدودکننده گیرنده بتا – آدرنرژیک با داروهای مسدودکننده کانالهای کلسیمی یا کلونیدین،
اثرات کاهش فشارخون ممکن است تشدید شود. مصرف همزمان داروهای مهارکننده مونوآمین اکسیداز با این دارو (مانند فورازولیدون و پروکاربازین)به علت امکان افزایش شدید فشار خون، توصیه نمیشود.
در صورت مصرف همزمان این دارو با آمینهای مقلد سمپاتیک که دارای فعالیت بتا -آدرنرژیک هستند، ممکن است اثرات هر دو دسته دارو کاهش یابند. گزانتینها در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است موجب مهار اثرات درمانی هر دو دسته دارو شوند. همچنین، کلیرانس تئوفیلین افزایش مییابد.
نکات قابل توصیه:
۱-هیچیک از نوبتهای مصرف این دارو نباید فراموش شود، بخصوص اگر روزی یک بار مصرف میشود.
۲- این دارو، زیادی فشار خون را درمان نمیکند، بلکه آن را کنترل مینماید. مصرف آن ممکن است تا پایان عمر ضروری باشد.
۳- مصرف دارو حتی در صورت احساس بهبودی، باید ادامه یابد.
۴- در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، به محض بهیادآوردن آن نوبت باید مصرف شود. ولی اگر تا زمان مصرف نوبت بعدی
۴ ساعت باقیمانده باشد، از مصرف آن نوبت باید خودداری شده و مقدار مصرف بعدی نیز دوبرابر نگردد
۵- در بیماران مبتلا به دیابت، با مصرف این دارو علائم کمی قند خون ممکن است پوشانده شود یا غلظت قند خون افزایش پیدا کند یا کاهش قند خون طولانی شود.
۶- از مصرف این دارو با سایر داروها، بویژه داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه پزشک ندارند، باید خودداری شود.
۷- قبل از قطع مصرف دارو، باید با پزشک مشورت شود.
۸- به علت احتمال بروز سرگیجه، خوابآلودگی و منگی ، هنگام رانندگی یا کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.
مقدار مصرف
خوراکی بزرگسالان:
در درمان آنژین صدری و به عنوان کاهنده فشار خون، ابتدا ۱۰۰ میلیگرم یکبار در روز در یکنوبت (زیادی فشار خون) یا چند نوبت (آنژین یا زیادی فشارخون) مصرف میشود که این مقدار در فواصل یک هفتهای بر اساس نیاز و تحمل بیمار تا مقدار تام ۴۵۰mg/day ممکن است افزایش یابد.
در بعضی از بیماران جهت کنترل رضایتبخش فشار خون، ممکن است به مصرف مقدار تام دارو در سه مقدار منقسم نیاز باشد.
در انفارکتوس میوکارد، به عنوان درمان سریع، ابتدا ۵۰ میلیگرم (برای بیمارانی که مقدار تام وریدی را تحمل میکنند) یا ۵۰-۲۵ میلیگرم (برای بیمارانی که مقدار تام رویدی را تحمل نمیکنند) هر ۶ ساعت ، ۱۵ دقیقه پس از شروع آخرین مقدار منقسم وریدی یا به محض اینکه وضعیت بالینی بیمار مناسب شود، مصرف میشود. این مقدار تا ۴۸ ساعت ادامه مییابد.
در درمان تاخیری ۱۰۰ میلیگرم دو بار در روز برای حداقل ۳ ماه و احتمالاً ۳-۱ سال مصرف میشود.
منبع
:پزشکان بدون مرز
بازنشر:takbook.com:smiles-takbook26:
