کنکور باز هم آمد و رفت و باز هم چون اغلب رقابتها عده معدودی به آن چه میخواستند رسیدند و عده کثیری از آن چه میخواستن بازماندند
و من نمیدانم تو که خواننده این سطوری از کدام گروهی اما یک چیز را میدانم و از آن بیم دارم و از آن بیم دارم که در میان این هیاهو شخصیت انسانی تو تبدیل به یک عدد شده باشد
این روزها این روزهایی که همگان خودشان را یک عدد میبینند که پای کارنامه شان درج شده و این مستقل از انکه این عدد کوچک باشد یا بزرگ یک رقمی باشد یا چند رقمی چیزی نیست جز به حقارت کشیدن ظرفیت وجودی انسان
زندانی ها وقتی وارد زندان میشوند نام و فامیل و هویت بیرونی ندارند
تبدیل میشوند به یک شماره که از همان بدو ورود به گردن می اندازند
و چه قدر سخت است که ما در هر سال شاهد یک زندان 5/1 میلیون نفره باشیم که همه آدمهایش به یک شماره تبدیل شده باشند
شماره 1،2،3 عکس تمام رخشان را میبینند این جا و آن جا چاپ شده زندانی غرور خود میشوند . آنهایی که رقمشان بیش از آنی ست که میخواستند به کنجی میخزند و خود را در زندان غم اسیر میکنند
زندانی زندانی است چه زندانی غرور و چه زندانی غم
و این که انسان با تمام ظرائف رو حی اش،با تمام حساسیت هایش،با تمام خوبی ها و بدی هایش را تبدیل کنیم به یک عدد و این بشود معیار ارزش گذاری چیزی نیست جز به حقارت کشیدن وجود بشر و مایه تاسف
اما این با توست که در میان این قیل و قال از کدام گروه باشی
میتوانی به این حقارت تن در دهی با جریان سیلابی که شخصیت انسانی ات را به قهقرا میبرد همراه شوی
یا میتوانی در غرور رتبه ات گم شوی یا در غم رتبه ای که مناسب خودت نمیدانی
اما میتوانی جور دیگری هم باشی میتوانی زنجیر را پاره کنی خودت را از زندان تنگ آن چندرقمی لعنتی رها کنی و به سوی حقیقت فرار کنی بر فراز قله توانایی های بشر بایستی دستانت را از هم باز کنی و بلند فریاد بزنی
من یک انسانم با تمام خصوصیاتی که بسیاری از آن منحصر به فردند
زنجیرهارا پاره کردم و مسیر عروج را میبینم که چقدر راه های مختلف دارد من در هر حال در مسیر تعالی پیش خواهم رفت
