sedigh89
03-04-2014, 07:26 PM
مولای من
مولای من! ای ماه تمام در تاریکی! دستم را بگیر که در گرداب ها افتاده ام.
شگفتی هایِ زیبایی ات، همچون دریا تمام نشدنی است؛ و درباره اش هر چه می خواهی بگو!
به حقِّ آن که خط سیمایت را کشید و بر دل ها مسلط ساخت، دستان کریمت را به سویم بگشای و از صمیم دل، برایم گشایش بطلب.
به آن که چهره اش از ناوک نگاه، خونین است، بگو که رحمی کن که دل در عشق تو خونین است.
ای چشم بیمار و خمار! اگر درراه چشم تو مُردم، ملامتم مکن.
من با دلی شیفته ات شده ام، دریایی!
پایدار بی زوال
ما گواهی می دهیم که خدای عزّوجل، یکتای بی همتاست پیش از هر چیز، اول است و پس از فنای هر چیز، باقی است. دانایی است که چیزی از او نهفته نیست؛ توانایی است که چیزی او را ناتوان نمی سازد؛ زنده ای با مرگ است و پایداری بی زوال، قدیمی است جاودانه، زنده ای است شنوا و بینا؛ دانایی است توانا؛ بی نیاز از مکان و زمان و نام و نشان و از هر کس و هر چیز از اوصاف پدیده ها و آفریده ها، مبرّاست و ز حد و مرز و اندام و اعضا و شباهت با اشیا و همگونی با اجناس و همسانی با اشخاص منزه است. یکتا خدایی است، فراتر از درک اندیشه ها و تصور وهم ها و دیدِ نگاه ها، و او خود، دیده ها را می بیند و به هر چیز، پیش از پیدایش آن آگاه است. و آنچه که بوده است و خواهد بود، می شناسد؛ و آنچه را که نیست، می داند که اگر می بود، چگونه بود؛ علمش فراگیر همه چیز است.
بصیرت زلال
حمد خدای را بر دانش و درکی که بخشید و بصیرتی که زلال نمود و خطایی که بخشود وطلبی که آسان نمود و ادبی که بنیان نهاد.
حمد خدای را که حقی را تدبیر کرد که پیروی می شود و از باطل و بدعت باز داشت؛ به رهنمایی و دلالت، ارشاد کرد. آنان که راهش را پیمودند و صحبت های او را شنودند و آیین او را از دگرگونی نگاه داشتند و مجمل آن را روشن و مشکل آن را تفسیر نمودند و پایه هایش را برافراشتند.
:smiles-takbook:
مولای من! ای ماه تمام در تاریکی! دستم را بگیر که در گرداب ها افتاده ام.
شگفتی هایِ زیبایی ات، همچون دریا تمام نشدنی است؛ و درباره اش هر چه می خواهی بگو!
به حقِّ آن که خط سیمایت را کشید و بر دل ها مسلط ساخت، دستان کریمت را به سویم بگشای و از صمیم دل، برایم گشایش بطلب.
به آن که چهره اش از ناوک نگاه، خونین است، بگو که رحمی کن که دل در عشق تو خونین است.
ای چشم بیمار و خمار! اگر درراه چشم تو مُردم، ملامتم مکن.
من با دلی شیفته ات شده ام، دریایی!
پایدار بی زوال
ما گواهی می دهیم که خدای عزّوجل، یکتای بی همتاست پیش از هر چیز، اول است و پس از فنای هر چیز، باقی است. دانایی است که چیزی از او نهفته نیست؛ توانایی است که چیزی او را ناتوان نمی سازد؛ زنده ای با مرگ است و پایداری بی زوال، قدیمی است جاودانه، زنده ای است شنوا و بینا؛ دانایی است توانا؛ بی نیاز از مکان و زمان و نام و نشان و از هر کس و هر چیز از اوصاف پدیده ها و آفریده ها، مبرّاست و ز حد و مرز و اندام و اعضا و شباهت با اشیا و همگونی با اجناس و همسانی با اشخاص منزه است. یکتا خدایی است، فراتر از درک اندیشه ها و تصور وهم ها و دیدِ نگاه ها، و او خود، دیده ها را می بیند و به هر چیز، پیش از پیدایش آن آگاه است. و آنچه که بوده است و خواهد بود، می شناسد؛ و آنچه را که نیست، می داند که اگر می بود، چگونه بود؛ علمش فراگیر همه چیز است.
بصیرت زلال
حمد خدای را بر دانش و درکی که بخشید و بصیرتی که زلال نمود و خطایی که بخشود وطلبی که آسان نمود و ادبی که بنیان نهاد.
حمد خدای را که حقی را تدبیر کرد که پیروی می شود و از باطل و بدعت باز داشت؛ به رهنمایی و دلالت، ارشاد کرد. آنان که راهش را پیمودند و صحبت های او را شنودند و آیین او را از دگرگونی نگاه داشتند و مجمل آن را روشن و مشکل آن را تفسیر نمودند و پایه هایش را برافراشتند.
:smiles-takbook: