mashzahra
12-26-2013, 05:34 AM
تاریخچه تای چی
[Only registered and activated users can see links]
استاد یانگ چنگ فو، نسل سوم از اساتید تای چی خاندان یانگ
روایت اول: طبق اسناد موجود گفته می‌شود "چانگ سان فنگ" (Zhang San Feng) در سال ۱۱۰۱ پس از میلاد، اولین شخصی بوده که تای چی چوان را ابدا کرده، همچنین گفته می‌شود که در زمان سلسله لیانگ (۵۰۲ – ۵۵۷ پس از میلاد) تکنیکها و فرمهایی شبیه به تای چی چوان وجود داشته‌است که توسط "هان گونگ یو"، " چنگ لینگ شی" و " چنگ بی " تدریس می‌شد. بعدها در سلسله تانگ (۶۱۸ – ۹۰۷ پس از میلاد) " شو شوان اوینگ"، " لی دائو زی" و "یین لی پنگ " تکنیکهای رزمی مشابهی را تدریس می‌کردند که این تکنیکها بدین نامها بودند: تمرینات ۳۷ وضعیت – تکنیکهای فرا آسمانی – هفت آسمان کوچک (این تکنیک بیش از ۱۷ وضعیت داشته‌است). صحت این روایات مورد بحث است و در واقع به طور قطع مشخص نیست که تای چی چوان را چه کسی و در چه زمانی خلق کرده است؛ تنها بدان علت که تاریخ ثبت شده بیشتری از "چانگ سانگ فنگ" موجود است، اغلب خلق تای چی چوان را به او نسبت می‌دهند.
طبق اسناد تاریخی موجود تاریخ مینگ، "چانگ سان فنگ " راهبی تائوئیست از کوههای وودانگ بوده‌است، البته بر این اسناد نیز شک و شبهاتی وارد است زیرا بر این اساس چانگ سان فنگ در آن زمان می‌بایست بیش از ۵۰۰ سال سن داشته باشد (که البته ممکن است باور این مسئله در عصر حاضر دشوار باشد، اما درتاریخ فرهنگ چین و تائو افراد بسیاری با عمرهای طولانی وجود داشته‌اند)، در هرصورت نقل شده چانگ سان فنگ با دیدن مبارزه یک مار و یک درنا یکباره متوجه تکنیک‌هایی می‌شود که باعث می‌شود تای چی چوان را خلق کند. بعد از او "وانگ زونگ " در استان شانشی، "چن تونگ ژو" در استان ون، "ژانگ سونگ شی" درهای یان، "یه جی می" در سی مینگ، "وانگ زونگ یو" در شان یو، و "چیانگ فا" در هوبی، تای چی را ادامه دادند. تکنیکهای تای چی چوان تا ۱۴ نسل منتقل شد و تکنیکهای تای چی به شمالی و جنوبی و قدیمی و جدید تقسیم شد که سبک جدید تای چی را "چن یو بن" و سبک قدیم را "چن چانگ شینگ " ادامه دادند.
"چن چانگ شینگ " تای چی را به پسرش "گنگ یون" و همچنین خانواده اش "چن" آموخت، او همچنین تای چی چوان را به افرادی بیرون از خانواده چون " یانگ لوچان" و "لی بو کویی " یاد داد که هر دو از استان هوبی بودند. این فرم را فرم ۱۳ حرکتی قدیم می‌گفتند. بعدها "یانگ لوچان" تای چی را به دو پسرش "یانگ بان هو" و "یانگ جیان هو" یاد داد. و "یانگ جیان هو" نیز به دو پسرش "یانگ شائو هو " و " یانگ چنگ فو" یاد داد، به این سبک از تای چی چوان که در خاندان "یانگ" پرورش و گسترش پیدا کرد را سبک "یانگ" می‌گویند. همچنین فردی به نام "وو چوان یو" تای چی را از "یانگ بان هو" یاد گرفت و سبک "وو" را پایه گذاری کرد. "چن یو بن" نیز سبک جدید خود را به "چن چینگ پینگ" که خالق سبک "ژاو باو " تای چی چوان است یاد داد.
"وو یو شیانگ " سبک قدیم تای چی را از "یانگ لوچان" و سبک جدید را از " چن چینگ پینگ " یاد گرفت و سبک "وو هاو " را ابداع کرد. به دلیل نقش بسیار موثر هاو وی جن در گسترش این سبک و به دلیل ایجاد تمایز با دیگر سبک وو (سبک وو چوان یو)، نام او، هاو، را به انتهای نام این سبک اضافه کردند و به سبک وو-هاو مشهور شد. "سون لو تانگ " پس از فراگیری سبک "هاو" سبک "سون" را به وجود آورد. تمام این سبکهای ذکر شده در چین و آسیای جنوبی محبوب بودند اما "سبک یانگ" از بقیه آنها محبوب تر بود.
روایت دوم: طبق روایت خاندان چن، ایشان معتقدند تای چی چوان، در روستای چن جیاگو، توسط استاد چن وان تینگ(۱۶۰۰-۱۶۸۰ پس از میلاد) معرفی شده‌است. نقل شده فرم اولیه‌ای که چن وان تینگ ابدا نمود، شامل ۵ ست (ست اول:۱۳ حرکتی و چهار ست دیگر) فرمهای معمول چن بود به اضافه یک فرم ۱۰۸ حرکتی مشت بلند و یک ست از پائو چویی canon fist، که در مجموع ۷ ست را شامل می‌شد. فرمهای سبک چن به دو بخش اصلی لائو جیا (فرمهای قالب قدیم) و شین جیا (فرمهای قالب جدید) تقسیم می‌شوند. قالب شین جیا (قالب جدید)، توسط چن فاکه (۱۸۸۷-۱۹۵۷) ساخته شد و پیش از وی صرفاٌ لائوجیا (قالب قدیم) کار می‌شده است.
فرمهای لائو جیا نیز خود به دو بخش ای لو (راه اول) و آر لو (راه دوم) تقسیم می‌شوند. بخش ئی لو (راه اول) شامل، فرمهای آرامتر و دورنی تر تای چی است و بخش آر لو (راه دوم) در حقیقت همان سبک پائو چویی (canon fist) است که شامل حرکات سرعتی و قدرتی میباشد. فرمهای شین جیا (قالب جدید) بیشتر شامل حرکات آموزش تای چی ([Only registered and activated users can see links])به همراه تکنیهای تخلیه انرژی بیشتر، ترکیبات پیچیده تر و بیچش‌های بیشتر و حرکات چین نا میباشد که در مجموع برکاربرد رزمی تای چی تأکید بیشتری دارد. اما فرمهای لائوجیا، ئی لو بسیار آرامتر هستند و بر چرخش انرژی تأکید بیشتری داشته و در مجموع فرمهای آهسته تری هستند.
در عصر حاضر ما چهار استاد بسیار برجسته از خاندان چن وجود دارند که میراث دار این خاندان می‌باشند، این اساتید عبارتند از: چن ژنگ لی Chen Zheng Lei، چن ژیائو وانگ Chen Xhiao Wang، وانگ ژیان Wang Xian، ژو تین چای Zhou Tianchai. که به این اساتید "چهار ببر خاندان چن" یا " چهارمبارزِ مرید بودا" در خاندان چن می‌گویند. سپس استادی به نام یانگ لوچان، از خاندان چن، تای چی را آموزش دیده و با مطالعه رساله‌های کهن تای چی، سبک یانگ تای چی را معرفی نمودند، سایر سبکهای تای چی نیز از شاگردان ایشان بوده و یا از شاگردان ایشان آموزش دیده بودند.
[Only registered and activated users can see links]
استاد یانگ چنگ فو، نسل سوم از اساتید تای چی خاندان یانگ
روایت اول: طبق اسناد موجود گفته می‌شود "چانگ سان فنگ" (Zhang San Feng) در سال ۱۱۰۱ پس از میلاد، اولین شخصی بوده که تای چی چوان را ابدا کرده، همچنین گفته می‌شود که در زمان سلسله لیانگ (۵۰۲ – ۵۵۷ پس از میلاد) تکنیکها و فرمهایی شبیه به تای چی چوان وجود داشته‌است که توسط "هان گونگ یو"، " چنگ لینگ شی" و " چنگ بی " تدریس می‌شد. بعدها در سلسله تانگ (۶۱۸ – ۹۰۷ پس از میلاد) " شو شوان اوینگ"، " لی دائو زی" و "یین لی پنگ " تکنیکهای رزمی مشابهی را تدریس می‌کردند که این تکنیکها بدین نامها بودند: تمرینات ۳۷ وضعیت – تکنیکهای فرا آسمانی – هفت آسمان کوچک (این تکنیک بیش از ۱۷ وضعیت داشته‌است). صحت این روایات مورد بحث است و در واقع به طور قطع مشخص نیست که تای چی چوان را چه کسی و در چه زمانی خلق کرده است؛ تنها بدان علت که تاریخ ثبت شده بیشتری از "چانگ سانگ فنگ" موجود است، اغلب خلق تای چی چوان را به او نسبت می‌دهند.
طبق اسناد تاریخی موجود تاریخ مینگ، "چانگ سان فنگ " راهبی تائوئیست از کوههای وودانگ بوده‌است، البته بر این اسناد نیز شک و شبهاتی وارد است زیرا بر این اساس چانگ سان فنگ در آن زمان می‌بایست بیش از ۵۰۰ سال سن داشته باشد (که البته ممکن است باور این مسئله در عصر حاضر دشوار باشد، اما درتاریخ فرهنگ چین و تائو افراد بسیاری با عمرهای طولانی وجود داشته‌اند)، در هرصورت نقل شده چانگ سان فنگ با دیدن مبارزه یک مار و یک درنا یکباره متوجه تکنیک‌هایی می‌شود که باعث می‌شود تای چی چوان را خلق کند. بعد از او "وانگ زونگ " در استان شانشی، "چن تونگ ژو" در استان ون، "ژانگ سونگ شی" درهای یان، "یه جی می" در سی مینگ، "وانگ زونگ یو" در شان یو، و "چیانگ فا" در هوبی، تای چی را ادامه دادند. تکنیکهای تای چی چوان تا ۱۴ نسل منتقل شد و تکنیکهای تای چی به شمالی و جنوبی و قدیمی و جدید تقسیم شد که سبک جدید تای چی را "چن یو بن" و سبک قدیم را "چن چانگ شینگ " ادامه دادند.
"چن چانگ شینگ " تای چی را به پسرش "گنگ یون" و همچنین خانواده اش "چن" آموخت، او همچنین تای چی چوان را به افرادی بیرون از خانواده چون " یانگ لوچان" و "لی بو کویی " یاد داد که هر دو از استان هوبی بودند. این فرم را فرم ۱۳ حرکتی قدیم می‌گفتند. بعدها "یانگ لوچان" تای چی را به دو پسرش "یانگ بان هو" و "یانگ جیان هو" یاد داد. و "یانگ جیان هو" نیز به دو پسرش "یانگ شائو هو " و " یانگ چنگ فو" یاد داد، به این سبک از تای چی چوان که در خاندان "یانگ" پرورش و گسترش پیدا کرد را سبک "یانگ" می‌گویند. همچنین فردی به نام "وو چوان یو" تای چی را از "یانگ بان هو" یاد گرفت و سبک "وو" را پایه گذاری کرد. "چن یو بن" نیز سبک جدید خود را به "چن چینگ پینگ" که خالق سبک "ژاو باو " تای چی چوان است یاد داد.
"وو یو شیانگ " سبک قدیم تای چی را از "یانگ لوچان" و سبک جدید را از " چن چینگ پینگ " یاد گرفت و سبک "وو هاو " را ابداع کرد. به دلیل نقش بسیار موثر هاو وی جن در گسترش این سبک و به دلیل ایجاد تمایز با دیگر سبک وو (سبک وو چوان یو)، نام او، هاو، را به انتهای نام این سبک اضافه کردند و به سبک وو-هاو مشهور شد. "سون لو تانگ " پس از فراگیری سبک "هاو" سبک "سون" را به وجود آورد. تمام این سبکهای ذکر شده در چین و آسیای جنوبی محبوب بودند اما "سبک یانگ" از بقیه آنها محبوب تر بود.
روایت دوم: طبق روایت خاندان چن، ایشان معتقدند تای چی چوان، در روستای چن جیاگو، توسط استاد چن وان تینگ(۱۶۰۰-۱۶۸۰ پس از میلاد) معرفی شده‌است. نقل شده فرم اولیه‌ای که چن وان تینگ ابدا نمود، شامل ۵ ست (ست اول:۱۳ حرکتی و چهار ست دیگر) فرمهای معمول چن بود به اضافه یک فرم ۱۰۸ حرکتی مشت بلند و یک ست از پائو چویی canon fist، که در مجموع ۷ ست را شامل می‌شد. فرمهای سبک چن به دو بخش اصلی لائو جیا (فرمهای قالب قدیم) و شین جیا (فرمهای قالب جدید) تقسیم می‌شوند. قالب شین جیا (قالب جدید)، توسط چن فاکه (۱۸۸۷-۱۹۵۷) ساخته شد و پیش از وی صرفاٌ لائوجیا (قالب قدیم) کار می‌شده است.
فرمهای لائو جیا نیز خود به دو بخش ای لو (راه اول) و آر لو (راه دوم) تقسیم می‌شوند. بخش ئی لو (راه اول) شامل، فرمهای آرامتر و دورنی تر تای چی است و بخش آر لو (راه دوم) در حقیقت همان سبک پائو چویی (canon fist) است که شامل حرکات سرعتی و قدرتی میباشد. فرمهای شین جیا (قالب جدید) بیشتر شامل حرکات آموزش تای چی ([Only registered and activated users can see links])به همراه تکنیهای تخلیه انرژی بیشتر، ترکیبات پیچیده تر و بیچش‌های بیشتر و حرکات چین نا میباشد که در مجموع برکاربرد رزمی تای چی تأکید بیشتری دارد. اما فرمهای لائوجیا، ئی لو بسیار آرامتر هستند و بر چرخش انرژی تأکید بیشتری داشته و در مجموع فرمهای آهسته تری هستند.
در عصر حاضر ما چهار استاد بسیار برجسته از خاندان چن وجود دارند که میراث دار این خاندان می‌باشند، این اساتید عبارتند از: چن ژنگ لی Chen Zheng Lei، چن ژیائو وانگ Chen Xhiao Wang، وانگ ژیان Wang Xian، ژو تین چای Zhou Tianchai. که به این اساتید "چهار ببر خاندان چن" یا " چهارمبارزِ مرید بودا" در خاندان چن می‌گویند. سپس استادی به نام یانگ لوچان، از خاندان چن، تای چی را آموزش دیده و با مطالعه رساله‌های کهن تای چی، سبک یانگ تای چی را معرفی نمودند، سایر سبکهای تای چی نیز از شاگردان ایشان بوده و یا از شاگردان ایشان آموزش دیده بودند.