باغ نگاه baghe negah

[saravali]

گل مــی کنـــد به باغ نگـاهت جـوانیم



وقــتی بروی دامـــن خـــود می نشانیم



داغ جنون قـــطره ی اشــکم به چشم تو



هر چند از دو چـشم خودت می چکانیم



مـن عابـــر شــکســته دل خـلوت تو ام



تا بیـکران چشــم خـــودت مــی کشانیم



یک مشـت بغض یخ زده تفسیر می کند



انـــــدوه و درد غربــت بــی همــزبانیم



وقــتی پـرید رنگ تو از پشت قصه ها



تصــویر شد نهـــایت رنـــگــین کـمانیم



تو، آن گلی که می شــکفی در خیال من



پُر می شود زعطر خوشــت زنــدگانیم



در کـهــکشان چـشم تو گم می شود دلم



سرگـشتـــه در نــــهایــتی از بی نشانیم



زیــبـــاترین ردیف غـــزلهای من توئی



ای یـــــار ســــرو قـــامت ابـرو کمانیم



حـــالا بیـــا و غــربت ما را مرور کن



ای یــــادگــــــار وســعت سبـز جوانیم