yas706
08-22-2012, 04:05 AM
شکل گیری شخصیت در خانواده های دو فرزندی
دو پسر در خانواده مرفه
تربیت و شخصیت دو پسر بستگی به فرهنگ حاکم برخانواده داردکه به کدام سوگرایش دارند . اگر فرهنگ خانواده کاملاً مادی باشد ، آندو پسر هم به سوی مادیات گرایش می یابند . در عین حال چون پسر بزرگ بیشتر موردتوجه است و روی او اعتبار بیشتری باز شده است حالت اقتدار بیشتری دارد ، مسئولیتپذیر و کاری است و در انجام کارها ساعی است و از خود تنبلی نشان نمی دهد .
در حالی که دومی تا حدودی تنبل است و ازاقتدار کمتری برخوردار است . از سوی دیگر به دلیل وجود امکانات ، این بچه ها با همدرگیر نشده و کاری به کار هم ندارند .
دو پسر در خانواده فقیر و معمولی
پسر اول مدام نظارت پدر را بر خود احساس میکند . او دائم از سوی پدر و مادر تحت کنترل است . از این رو کوچکترین عمل او زیرذره بین برده شده و مورد نقد و بررسی است . و با شدت با آن برخورد می شود . پسراول معمولاً احساس دوگانه ای در خود دارد . از یک سو مدام به او تذکر می دهند کهبزرگتر است ، باید گذشت کند ، رفتار بزرگترها را داشته باشد حتّی رفتارهای بچه گانهرا انجام ندهد ، از سوی دیگر مدام در حال امر و نهی شدن است . در حالی که درمقایسه با پسر دوم راحت تر و آزادتر است . معمولاً پسر بزرگتر رفتارهای پدر راتقلید کرده و همان روش را برسر برادر کوچک انتقال می دهد .
یک نکته هم در مورد فرزند بزرگ پسر آن است کهپس از ازدواج علاقه دارد ، در رابطه با همسر خود در برخی موارد حالت کودکانه یافتهو همسر ش نقش مادری را هم ایفاء کند.
معمولاً پسر دوم بیشتر سرکوفت می شود درنتیجه اراده ای ضعیف تر دارد ، پسر اول حالت حاکمیت و آمریت دارد . به این جهتروحیه رهبری در او قوی است ، به عکس در پسر دوم که حالت رهبری کمتر و آرام تر است .
اگر پدر و مادر به بچه اول بیشتر از بچه دومتوجه کنند ، دومی آرام و خمود می شود ، حتی ممکن است احساس افسردگی داشته باشد.زیرا تصور می کند وجود او اهمیت چندانی در خانه ندارد و کسی به او اعتنا و توجهیندارد ،لذا تمایل به گوشه نشینی و انزوا می یابد .
حال به عکس اگر در خانواده توجه کمتر به پسربزرگتر باشد . پسر دوم شرور ، تهاجمی و بی تربیت می شود ، زیرا پدر و مادر به دلیلتوجه بیش از حد به او ، او را لوس و بی مسئولیت بار می آورند . این فرد در زندگیعملی خود هم فاقد پشتکار و انضباط است و پس از ازدواج این موضوع را به خانواده خودنیز تسری خواهد داد .
دختر – پسر
اگر فرزند اول دختر ([Only registered and activated users can see links])و فرزند ([Only registered and activated users can see links])دوم پسر باشد . حالت حاکمبر روابط خواهر و برادر بر محور لجبازی است ، چون معمولاً پسرها مورد توجه زیادوالدین هستند ( در مقایسه با دخترها) از سوی دیگر دختر بزرگ ناچار است کارهای خانهرا هم انجام دهد ، اما توجه و پاداش ها به طرف پسر کوچک تر منتقل می شود . اینمسأله هم سبب برخورد رقابت آمیز برادر و خواهر و توسعه لج بازی میان آنها می شود .این رابطه به صورت مداوم تکرار شده و ادامه می یابد . در این وضع هر دو در صدداعمال سلطه هستند ، لچ بازی سبب می شود ، آنها حالت یکدندگی یافته و در همهخواستهای خویش بدون توجه به دیگری پافشاری کنند .
پسر – دختر
در صورتیکه در میان خانواده دو فرزندی ،فرزند اول پسر و دومی دختر باشد . پسر حالت تحکم و رهبری دارد. دنبال اعمال سلطه وحاکمیت است . اما دختر حالت مادرانه می یابد. از سویی تصور می کند که هم طرازبرادر بزرگش است . احساس کوچک بودن ندارد . اما از آنجا که مادر هم از او توقعاتیدارد ، لذا احساس مادر بودن دارد.
دختر – دختر
اگردر خانواده دو فرزند. هر دو دختر باشند ، در نتیجه نوعی رقابت میان دو فرزند آغازو توسعه می یابد . زیرا هر دو آنها می کوشند حالت مادرانه داشته باشند . اما به هرحال معمولاً در خانواده ایرانی بچه اول بیشتر حالت مادرانه می یابد و حالت دومی دراین مورد عقب تر
دو پسر در خانواده مرفه
تربیت و شخصیت دو پسر بستگی به فرهنگ حاکم برخانواده داردکه به کدام سوگرایش دارند . اگر فرهنگ خانواده کاملاً مادی باشد ، آندو پسر هم به سوی مادیات گرایش می یابند . در عین حال چون پسر بزرگ بیشتر موردتوجه است و روی او اعتبار بیشتری باز شده است حالت اقتدار بیشتری دارد ، مسئولیتپذیر و کاری است و در انجام کارها ساعی است و از خود تنبلی نشان نمی دهد .
در حالی که دومی تا حدودی تنبل است و ازاقتدار کمتری برخوردار است . از سوی دیگر به دلیل وجود امکانات ، این بچه ها با همدرگیر نشده و کاری به کار هم ندارند .
دو پسر در خانواده فقیر و معمولی
پسر اول مدام نظارت پدر را بر خود احساس میکند . او دائم از سوی پدر و مادر تحت کنترل است . از این رو کوچکترین عمل او زیرذره بین برده شده و مورد نقد و بررسی است . و با شدت با آن برخورد می شود . پسراول معمولاً احساس دوگانه ای در خود دارد . از یک سو مدام به او تذکر می دهند کهبزرگتر است ، باید گذشت کند ، رفتار بزرگترها را داشته باشد حتّی رفتارهای بچه گانهرا انجام ندهد ، از سوی دیگر مدام در حال امر و نهی شدن است . در حالی که درمقایسه با پسر دوم راحت تر و آزادتر است . معمولاً پسر بزرگتر رفتارهای پدر راتقلید کرده و همان روش را برسر برادر کوچک انتقال می دهد .
یک نکته هم در مورد فرزند بزرگ پسر آن است کهپس از ازدواج علاقه دارد ، در رابطه با همسر خود در برخی موارد حالت کودکانه یافتهو همسر ش نقش مادری را هم ایفاء کند.
معمولاً پسر دوم بیشتر سرکوفت می شود درنتیجه اراده ای ضعیف تر دارد ، پسر اول حالت حاکمیت و آمریت دارد . به این جهتروحیه رهبری در او قوی است ، به عکس در پسر دوم که حالت رهبری کمتر و آرام تر است .
اگر پدر و مادر به بچه اول بیشتر از بچه دومتوجه کنند ، دومی آرام و خمود می شود ، حتی ممکن است احساس افسردگی داشته باشد.زیرا تصور می کند وجود او اهمیت چندانی در خانه ندارد و کسی به او اعتنا و توجهیندارد ،لذا تمایل به گوشه نشینی و انزوا می یابد .
حال به عکس اگر در خانواده توجه کمتر به پسربزرگتر باشد . پسر دوم شرور ، تهاجمی و بی تربیت می شود ، زیرا پدر و مادر به دلیلتوجه بیش از حد به او ، او را لوس و بی مسئولیت بار می آورند . این فرد در زندگیعملی خود هم فاقد پشتکار و انضباط است و پس از ازدواج این موضوع را به خانواده خودنیز تسری خواهد داد .
دختر – پسر
اگر فرزند اول دختر ([Only registered and activated users can see links])و فرزند ([Only registered and activated users can see links])دوم پسر باشد . حالت حاکمبر روابط خواهر و برادر بر محور لجبازی است ، چون معمولاً پسرها مورد توجه زیادوالدین هستند ( در مقایسه با دخترها) از سوی دیگر دختر بزرگ ناچار است کارهای خانهرا هم انجام دهد ، اما توجه و پاداش ها به طرف پسر کوچک تر منتقل می شود . اینمسأله هم سبب برخورد رقابت آمیز برادر و خواهر و توسعه لج بازی میان آنها می شود .این رابطه به صورت مداوم تکرار شده و ادامه می یابد . در این وضع هر دو در صدداعمال سلطه هستند ، لچ بازی سبب می شود ، آنها حالت یکدندگی یافته و در همهخواستهای خویش بدون توجه به دیگری پافشاری کنند .
پسر – دختر
در صورتیکه در میان خانواده دو فرزندی ،فرزند اول پسر و دومی دختر باشد . پسر حالت تحکم و رهبری دارد. دنبال اعمال سلطه وحاکمیت است . اما دختر حالت مادرانه می یابد. از سویی تصور می کند که هم طرازبرادر بزرگش است . احساس کوچک بودن ندارد . اما از آنجا که مادر هم از او توقعاتیدارد ، لذا احساس مادر بودن دارد.
دختر – دختر
اگردر خانواده دو فرزند. هر دو دختر باشند ، در نتیجه نوعی رقابت میان دو فرزند آغازو توسعه می یابد . زیرا هر دو آنها می کوشند حالت مادرانه داشته باشند . اما به هرحال معمولاً در خانواده ایرانی بچه اول بیشتر حالت مادرانه می یابد و حالت دومی دراین مورد عقب تر