kakajan
03-24-2009, 03:56 PM
دو پرسش جالب که برای ورزشکاران ( به خصوص ورزشکارانی که در سطح قهرمانی فعالیت می کنند مطرح می شود این است : ( کدام بیماری ها در ورزش منتقل می شود و در کدام ورزش احتمال سرایت بیشتر است ؟
احتمال ابتلا در ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی همچون کشتی ، راگبی ، فوتبال ( به خصوص فوتبال آمریکایی ) بالا می رود . ورزشکارانی که ناگزیر به هر نوع تماس ، به خصوص تماس های پوستی هستند در صورت داشتن خراش زخم و یا هر منفض باز بر روی پوست این احتمال را دو چندان می نمایند .همچنین استفاده از وسایل بهداشتی مشترک – حتی صابون مشترک – نیز از عوامل خطر محسوب می گردد . اگر چه نوشیدن مایعات از وسایل مشترک مثل بطری ها اب به معنی به دردسر افتادن نیست اما به نظر می افتد استفاده از بطری های آب مشترک ، کلید پخش بیماریاست .احتمال انتقال بیماری در افرادی که در ورزش های خانگی شرکت میکنند به اندازه دیگر ورزشکاران ( کشتی گیران ، بسکتبالیستها و ورزش های گروهی و آبی ) است . خصوصاٌ اگر محل مسابقات، تمرین و حتی خوابگاه ورزشکاران مرطوب باشد چرا که رطوبت موقعیت مناسبی برای انتقال ویروس از فردی به فرد دیگر می باشد . جای تعجب نیست که متخصصین سلامتی پیشنهاد می کنند اکثر ورزشگاهها واکسینه شوند . البته احتمال انتقال در ورزش های غیر تماس همچن شطرنج کمتر می باشد بهمین جهت کودکانی که مبتلا به هپاتیت هستند و یا بهبود یافتگان این مرض ، در مدارس از ورزشهای تماسی به شدت نهی شده و اجازه شرکت در ورزشهای غیر تماسی را دارند .
گزارشی از کشور ژاپن نشان می دهد پس از صدمه و خونریزی یک کشتی گیر ، 5 کشتی گیر هم تیمی با او هپاتیت Bعفونی شدند و این یکی از گزارشاتی است که به طور مشخص خبر در گیر شدن با ویروس هپاتیت را در طی فعالیتهای ورزشی نشان می دهد .حرف آخر : اگر شما آگاه باشید که باید از تماس دهانی با وسایل نوشیدنی و عمومی و همچنین استفاده از وسایل مشترک اجتناب کنید و علاوه بر این از هر نوع تماس پوستی با بیماران عمومی نیز پرهیز کنید ، احتمال خطر در طی فعالیتهای ورزشی به شدت پایین می آید . شما همچنین می توانید ریسک ابتلا به هپاتیت را به وسیله استفاده از واکسن هپاتیت B به حداقل برسانید .
احتمال ابتلا در ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی همچون کشتی ، راگبی ، فوتبال ( به خصوص فوتبال آمریکایی ) بالا می رود . ورزشکارانی که ناگزیر به هر نوع تماس ، به خصوص تماس های پوستی هستند در صورت داشتن خراش زخم و یا هر منفض باز بر روی پوست این احتمال را دو چندان می نمایند .همچنین استفاده از وسایل بهداشتی مشترک – حتی صابون مشترک – نیز از عوامل خطر محسوب می گردد . اگر چه نوشیدن مایعات از وسایل مشترک مثل بطری ها اب به معنی به دردسر افتادن نیست اما به نظر می افتد استفاده از بطری های آب مشترک ، کلید پخش بیماریاست .احتمال انتقال بیماری در افرادی که در ورزش های خانگی شرکت میکنند به اندازه دیگر ورزشکاران ( کشتی گیران ، بسکتبالیستها و ورزش های گروهی و آبی ) است . خصوصاٌ اگر محل مسابقات، تمرین و حتی خوابگاه ورزشکاران مرطوب باشد چرا که رطوبت موقعیت مناسبی برای انتقال ویروس از فردی به فرد دیگر می باشد . جای تعجب نیست که متخصصین سلامتی پیشنهاد می کنند اکثر ورزشگاهها واکسینه شوند . البته احتمال انتقال در ورزش های غیر تماس همچن شطرنج کمتر می باشد بهمین جهت کودکانی که مبتلا به هپاتیت هستند و یا بهبود یافتگان این مرض ، در مدارس از ورزشهای تماسی به شدت نهی شده و اجازه شرکت در ورزشهای غیر تماسی را دارند .
گزارشی از کشور ژاپن نشان می دهد پس از صدمه و خونریزی یک کشتی گیر ، 5 کشتی گیر هم تیمی با او هپاتیت Bعفونی شدند و این یکی از گزارشاتی است که به طور مشخص خبر در گیر شدن با ویروس هپاتیت را در طی فعالیتهای ورزشی نشان می دهد .حرف آخر : اگر شما آگاه باشید که باید از تماس دهانی با وسایل نوشیدنی و عمومی و همچنین استفاده از وسایل مشترک اجتناب کنید و علاوه بر این از هر نوع تماس پوستی با بیماران عمومی نیز پرهیز کنید ، احتمال خطر در طی فعالیتهای ورزشی به شدت پایین می آید . شما همچنین می توانید ریسک ابتلا به هپاتیت را به وسیله استفاده از واکسن هپاتیت B به حداقل برسانید .