sedigh89
02-06-2012, 08:35 PM
کمدی باشید، کمدی بازی کنید
رازهای یک بازیگر کمدی از زبان ماهایا پطروسیان
ماهایا پطروسیان را همه می شناسند به خصوص که این روزها فیلم «اسب حیوان نجیبی است» را روی پرده سینماها دارد. بازیگری که نخستین بازیگر زن نقش های کمدی شناخته می شود و با آمدنش تعریف جدید از بازی کمدی را ارائه داد. گرچه این روزها کمتر روی پرده نقره ای دیده می شود اما نمی توان این موضوع را انکار کرد که او شناخته شده ترین بازیگر زن ایرانی است که در ژانر کمدی بازی می کند. با توجه به این موضوع که این روزها تعداد فیلم های کمدی رو به افزایش است و استقبال خوبی نیز از آن ها شده است، بسیاری از علاقه مندان به بازیگری تمایل دارند نقش های طنز بازی کنند. ماهایا پطروسیان به این گروه توصیه می کند ، سخت تلاش کنند و سعی کنند تا انتخاب خوبی داشته باشند و تن به بازی در هر فیلم کمدی را ندهند که تاریخچه یک بازیگر از تعداد فیلم هایی که بازی کرده، مهم تر است.
● شانس ، فاکتور مهمی است
در کشوری مثل ایران؛ استعداد بیشتر به صورت شانسی شناخته می شود و کمتر پیش می آید که این استعداد پرورش داده شود و به نتیجه برسد. اگر خود بازیگر سراغ این پرورش دادن برود مشکلی نیست اما اغلب موارد این اتفاق نمی افتد و استعداد ها یا در همان حد و اندازه و کیفیت می ماند یا کم کم از بین می رود، چون کار تازه و جلوه ویژه ای از استعداد نمایش داده نمی شود دیگر زیبایی ندارد. به شما می گویم شانس مهم است اما برای ماندگاری کافی نیست. در مورد خود من این که وارد دانشگاه شدم و در رشته نمایش شروع به تحصیل کردم تلاش و خواسته خودم بود اما آن قسمتی را که واروژ کریم مسیحی من را برای پرده آخر برگزید، فقط شانس بود اما یادتان باشد که منتظر شانس ننشینید چون اکثر اوقات ما شانس را نمی بینیم، آن چیزی که مهم است این است که شانس عامل ماندگاری نیست. باید سخت تلاش کنید. بازی در نقش طنز به این راحتی ها نیست به خصوص در سرزمینی که مردمش سخت می خندند.
● کمدی بازی کردن سخت است
من از ابتدا کارم را با کمدی شروع نکردم. من ارائه کننده یک بازی پرجنب و جوش بودم که رگه هایی از طنز در آن بود و در ادامه این راه به سینمای کمدی کشیده شدم. برای کسانی که علاقه مند به بازی در فیلم های کمدی هستند، باید بگویم که از ابتدا راه خود را انتخاب کنند و این را بدانند که در این زمانه بازی در یک نقش کمدی آن هم در یک فیلم مناسب و با فیلمنامه خوب کار سختی است و اگر می خواهند کمدی بازی کنند، باید بدانند که فیلم کمدی خوب به سختی ساخته می شود. البته این راهم باید بگویم که شانس آن ها نسبت به دوران ما بیشتر شده. در حال حاضر اکثر فیلم هایی که ساخته می شوند کمدی هستند و به همین دلیل پیشنهاد برای بازی در فیلم طنز هم بیشتر شده است
یک توصیه هم دارم و آن این که اگر فیلم طنز بازی می کنید و می خواهید بازیگر کمدی باشید، بهتر است در همان ژانر باقی بمانید. در این صورت شانس موفقیت شما بیشتر است. این را هم باید بدانید که دیده شدن و کسب جایزه در این ژانر بسیار سخت است. در همین ایران خودمان فیلم های کمدی و بازیگرانی که در این ژانر بازی می کنند و صاحب تجربه و سبک هستند، هیچ وقت از جشنواره فیلم فجر صاحب جایزه نشدند (البته اگر ورود آقایان ممنوع را فاکتور بگیریم که آن هم جای بحث زیادی دارد)البته این قضیه جایزه به سلیقه افراد هم بازمی گردد و مشکلش در این است که هر وقت پای سینمای کمدی به میان است ترس از انگ سلیقه عوامانه داشتن هم در میان بوده است اما کسی نمی تواند انکار کند که تنی چند از بازیگران مشهور دنیا به سینمای کمدی تعلق داشتند و معروف ترین شان هم چاپلین است. با وجود این که سینمای کمدی در حال حاضر جزو ژانرهای غالب سینمای جهان و ایران است اما نوع این فیلم ها و محتوایی که دارند، موجب می شود تا من رغبتی به بازی در آنها نداشته باشم. می بینید کارتان برای بازی در نقش طنز خیلی سخت است و راه سختی را در پیش رو دارید.
● داستان بازیگرشدن ماهایا
من به همه علاقه مندان توصیه می کنم که به دانشگاه بروند و رشته هنر بخوانند. اگر هم به کارشان مطمئن نیستند حتما به یکی از کلاس های بازیگری بروند. کلاس های بازیگری راه ورود به سینما نیست بلکه محک زدن استعداد، پشتکار و اراده خودتان است. اگر از این کلاس ها سربلند بیرون آمدید، مطمئن باشید که به هدف تان می رسید. این موضوع در مورد من نیز صادق بود. من از نوجوانی عاشق بازیگری بودم. هیچ کدام از خانواده ام اهل هنر نبودند؛ پدرم، مهندس راه و ساختمان و مادرم متخصص بهداشت کودکان است، دوران ابتدایی را در مدرسه فرانسوی زبان ژاندارک گذراندم و سال ۶۶ دیپلم تجربی گرفتم اما اصلا دوست نداشتم پزشکی بخوانم و عاشق بازیگری بودم. در اصل روحیه شاد و پرجنب و جوش من با پزشکی میانه خوبی نداشت، به همین دلیل تصمیم گرفتم تا هنرپیشه شوم. برای شروع کار در کلاس های کنکور شرکت کردم و به کلاس های «شهره لرستانی» در جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران رفتم و با نمرات بالا هم قبول شدم. نخستین تجربه بازی برای من در همین کلاس های تئاتر آغاز شد. بعد از قبولی در رشته نمایش در دانشکده هنرهای زیبا، تنها شانسی که در این بین آوردم این بود که به اتفاق بچه های دانشکده در یک تئاتر خوب یعنی خواستگاری چخوف بازی کردم و این تئاتر توانست در تالار مولوی اجرا بگیرد و در همان اجرا بود که دستیار آقای اعلامی من را برای بازی فیلم «عشق و مرگ» انتخاب کرد.
● بازیگر کمدی زن کم داریم
در حال حاضر بازیگر کمدی زن کم داریم و بیشتر بازیگران کمدی ما آن هایی بوده اند که در ژانرهای جدی بازی کرده اند. شاید بتوان گفت که فاطمه معتمدآریا و خانم گلاب آدینه تا کنون بازی های کمدی خوبی را از خود به جا گذاشته اند و استعداد بازی طنز را دارند. البته این بحران در کنار کوتاهی در پرورش استعدادهای نو، نبود متن و فیلمنامه خوب کمدی که در آن یک شخصیت زن کمدی به درستی پرداخت شده باشد، هم باز می گردد. متاسفانه متن های ما هم برای بازیگران زن چیزی دربرندارند.
● دانستنی های یک بازیگر
دانش و مطالعه برای یک بازیگر از هر فعالیت دیگری واجب تر است.یک بازیگر باید نسبت به اتفاقات پیرامون خود آگاه باشد و مطالعات کافی در زمینه هنر داشته باشد. فیلم زیاد ببینید و فیلمنامه هم زیاد بخواند، اما هیچ چیز مانند کتاب خواندن به ذهن یک بازیگر کمک نمی کند. ایده ها و شخصیت هایی که در داستان ها وجود دارند موجب می شود تا بازیگر به جنبه های شخصیتی مختلف افراد رسوخ پیدا کند. بهتر است دیگر محافل و مجالسی که بازیگران تمام وقت خود را وقف حضور و دیده شدن در آن می کنند، هدر ندهید. استعداد شما سرمایه شماست.
● ستاره ها چگونه وارد سینما شدند؟
▪ نیکی کریمی
بیشتر مردم او را با «عروس» می شناسند. فیلمی که بعد از انقلاب برای نخستین بار، کلوزآپ هایی از سیمای بازیگر جوان فیلم به مخاطبان عرضه می کرد. «عروس» بهروز افخمی مانند «شور عشق» ستاره آفرین بود. نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب، با این فیلم محبوب قلب ها شدند و خیلی ها یادشان رفت که نیکی کریمی را برای نخستین بار، در سال ۶۸ در فیلم «وسوسه» جمشید حیدری دیده اند. کسی که از دوران دبیرستان، علاقه زیادی به تئاترهای مدرسه ای داشت و همین علاقه، او را سرانجام به ستاره سال های نه چندان دور سینمای ایران تبدیل کرد. درباره ورود او به سینما هیچ وقت حرف و حدیثی وجود نداشت. آن سال ها آن قدر سینمای ایران بی ستاره بود که همه از حضور بازیگر تازه واردی مثل او در سینما استقبال می کردند.
▪ هانیه توسلی
او جزو کسانی است که رشته تحصیلی اش با کاری که اکنون انجام می دهد، متناسب است. تحصیل کرده ادبیات نمایشی است و کار بازیگری را از تئاتر شروع کرده است تا بالاخره در فیلم کوتاه «روی جاده نمناک» به کارگردانی مهدی کرم پور، جلوی دوربین می رود. تست دادن او در دفاتر مختلف سینمایی آن قدر پیش رفت که تنها یک سال و نیم بعد از آمدنش از همدان به تهران، در مجموعه تلویزیونی «غریبه» بازی کرد.
▪ لاله اسکندری
وقتی خیلی بچه بود جلوی دوربین ظاهر شد. عمویش کارگردان و فیلمنامه نویس بود و وقتی او ۵ ساله بود، جلوی دوربین فیلم ۸ میلی متری عمویش رفت تا جرقه بازیگر شدن به سرش بیفتد. چند سال بعد هم در فیلم کوتاه «بازیگر فیلم زن لر» از روح انگیز ساقی نژاد بازی کرد و پایش به سینما و تلویزیون باز شد؛ هرچند درس خواندن او در دانشکده هنر و معماری هم او را به فضاهای هنری نزدیک کرد. سال ۷۸ برای اسکندری سال دیده شدن بود؛ یک نقش کوتاه در «متولد ماه مهر» کافی بود تا لاله اسکندری جا پایش را در سینما محکم کند.
مجله تپش
بازنشراطلاعات:takbook.com
رازهای یک بازیگر کمدی از زبان ماهایا پطروسیان
ماهایا پطروسیان را همه می شناسند به خصوص که این روزها فیلم «اسب حیوان نجیبی است» را روی پرده سینماها دارد. بازیگری که نخستین بازیگر زن نقش های کمدی شناخته می شود و با آمدنش تعریف جدید از بازی کمدی را ارائه داد. گرچه این روزها کمتر روی پرده نقره ای دیده می شود اما نمی توان این موضوع را انکار کرد که او شناخته شده ترین بازیگر زن ایرانی است که در ژانر کمدی بازی می کند. با توجه به این موضوع که این روزها تعداد فیلم های کمدی رو به افزایش است و استقبال خوبی نیز از آن ها شده است، بسیاری از علاقه مندان به بازیگری تمایل دارند نقش های طنز بازی کنند. ماهایا پطروسیان به این گروه توصیه می کند ، سخت تلاش کنند و سعی کنند تا انتخاب خوبی داشته باشند و تن به بازی در هر فیلم کمدی را ندهند که تاریخچه یک بازیگر از تعداد فیلم هایی که بازی کرده، مهم تر است.
● شانس ، فاکتور مهمی است
در کشوری مثل ایران؛ استعداد بیشتر به صورت شانسی شناخته می شود و کمتر پیش می آید که این استعداد پرورش داده شود و به نتیجه برسد. اگر خود بازیگر سراغ این پرورش دادن برود مشکلی نیست اما اغلب موارد این اتفاق نمی افتد و استعداد ها یا در همان حد و اندازه و کیفیت می ماند یا کم کم از بین می رود، چون کار تازه و جلوه ویژه ای از استعداد نمایش داده نمی شود دیگر زیبایی ندارد. به شما می گویم شانس مهم است اما برای ماندگاری کافی نیست. در مورد خود من این که وارد دانشگاه شدم و در رشته نمایش شروع به تحصیل کردم تلاش و خواسته خودم بود اما آن قسمتی را که واروژ کریم مسیحی من را برای پرده آخر برگزید، فقط شانس بود اما یادتان باشد که منتظر شانس ننشینید چون اکثر اوقات ما شانس را نمی بینیم، آن چیزی که مهم است این است که شانس عامل ماندگاری نیست. باید سخت تلاش کنید. بازی در نقش طنز به این راحتی ها نیست به خصوص در سرزمینی که مردمش سخت می خندند.
● کمدی بازی کردن سخت است
من از ابتدا کارم را با کمدی شروع نکردم. من ارائه کننده یک بازی پرجنب و جوش بودم که رگه هایی از طنز در آن بود و در ادامه این راه به سینمای کمدی کشیده شدم. برای کسانی که علاقه مند به بازی در فیلم های کمدی هستند، باید بگویم که از ابتدا راه خود را انتخاب کنند و این را بدانند که در این زمانه بازی در یک نقش کمدی آن هم در یک فیلم مناسب و با فیلمنامه خوب کار سختی است و اگر می خواهند کمدی بازی کنند، باید بدانند که فیلم کمدی خوب به سختی ساخته می شود. البته این راهم باید بگویم که شانس آن ها نسبت به دوران ما بیشتر شده. در حال حاضر اکثر فیلم هایی که ساخته می شوند کمدی هستند و به همین دلیل پیشنهاد برای بازی در فیلم طنز هم بیشتر شده است
یک توصیه هم دارم و آن این که اگر فیلم طنز بازی می کنید و می خواهید بازیگر کمدی باشید، بهتر است در همان ژانر باقی بمانید. در این صورت شانس موفقیت شما بیشتر است. این را هم باید بدانید که دیده شدن و کسب جایزه در این ژانر بسیار سخت است. در همین ایران خودمان فیلم های کمدی و بازیگرانی که در این ژانر بازی می کنند و صاحب تجربه و سبک هستند، هیچ وقت از جشنواره فیلم فجر صاحب جایزه نشدند (البته اگر ورود آقایان ممنوع را فاکتور بگیریم که آن هم جای بحث زیادی دارد)البته این قضیه جایزه به سلیقه افراد هم بازمی گردد و مشکلش در این است که هر وقت پای سینمای کمدی به میان است ترس از انگ سلیقه عوامانه داشتن هم در میان بوده است اما کسی نمی تواند انکار کند که تنی چند از بازیگران مشهور دنیا به سینمای کمدی تعلق داشتند و معروف ترین شان هم چاپلین است. با وجود این که سینمای کمدی در حال حاضر جزو ژانرهای غالب سینمای جهان و ایران است اما نوع این فیلم ها و محتوایی که دارند، موجب می شود تا من رغبتی به بازی در آنها نداشته باشم. می بینید کارتان برای بازی در نقش طنز خیلی سخت است و راه سختی را در پیش رو دارید.
● داستان بازیگرشدن ماهایا
من به همه علاقه مندان توصیه می کنم که به دانشگاه بروند و رشته هنر بخوانند. اگر هم به کارشان مطمئن نیستند حتما به یکی از کلاس های بازیگری بروند. کلاس های بازیگری راه ورود به سینما نیست بلکه محک زدن استعداد، پشتکار و اراده خودتان است. اگر از این کلاس ها سربلند بیرون آمدید، مطمئن باشید که به هدف تان می رسید. این موضوع در مورد من نیز صادق بود. من از نوجوانی عاشق بازیگری بودم. هیچ کدام از خانواده ام اهل هنر نبودند؛ پدرم، مهندس راه و ساختمان و مادرم متخصص بهداشت کودکان است، دوران ابتدایی را در مدرسه فرانسوی زبان ژاندارک گذراندم و سال ۶۶ دیپلم تجربی گرفتم اما اصلا دوست نداشتم پزشکی بخوانم و عاشق بازیگری بودم. در اصل روحیه شاد و پرجنب و جوش من با پزشکی میانه خوبی نداشت، به همین دلیل تصمیم گرفتم تا هنرپیشه شوم. برای شروع کار در کلاس های کنکور شرکت کردم و به کلاس های «شهره لرستانی» در جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران رفتم و با نمرات بالا هم قبول شدم. نخستین تجربه بازی برای من در همین کلاس های تئاتر آغاز شد. بعد از قبولی در رشته نمایش در دانشکده هنرهای زیبا، تنها شانسی که در این بین آوردم این بود که به اتفاق بچه های دانشکده در یک تئاتر خوب یعنی خواستگاری چخوف بازی کردم و این تئاتر توانست در تالار مولوی اجرا بگیرد و در همان اجرا بود که دستیار آقای اعلامی من را برای بازی فیلم «عشق و مرگ» انتخاب کرد.
● بازیگر کمدی زن کم داریم
در حال حاضر بازیگر کمدی زن کم داریم و بیشتر بازیگران کمدی ما آن هایی بوده اند که در ژانرهای جدی بازی کرده اند. شاید بتوان گفت که فاطمه معتمدآریا و خانم گلاب آدینه تا کنون بازی های کمدی خوبی را از خود به جا گذاشته اند و استعداد بازی طنز را دارند. البته این بحران در کنار کوتاهی در پرورش استعدادهای نو، نبود متن و فیلمنامه خوب کمدی که در آن یک شخصیت زن کمدی به درستی پرداخت شده باشد، هم باز می گردد. متاسفانه متن های ما هم برای بازیگران زن چیزی دربرندارند.
● دانستنی های یک بازیگر
دانش و مطالعه برای یک بازیگر از هر فعالیت دیگری واجب تر است.یک بازیگر باید نسبت به اتفاقات پیرامون خود آگاه باشد و مطالعات کافی در زمینه هنر داشته باشد. فیلم زیاد ببینید و فیلمنامه هم زیاد بخواند، اما هیچ چیز مانند کتاب خواندن به ذهن یک بازیگر کمک نمی کند. ایده ها و شخصیت هایی که در داستان ها وجود دارند موجب می شود تا بازیگر به جنبه های شخصیتی مختلف افراد رسوخ پیدا کند. بهتر است دیگر محافل و مجالسی که بازیگران تمام وقت خود را وقف حضور و دیده شدن در آن می کنند، هدر ندهید. استعداد شما سرمایه شماست.
● ستاره ها چگونه وارد سینما شدند؟
▪ نیکی کریمی
بیشتر مردم او را با «عروس» می شناسند. فیلمی که بعد از انقلاب برای نخستین بار، کلوزآپ هایی از سیمای بازیگر جوان فیلم به مخاطبان عرضه می کرد. «عروس» بهروز افخمی مانند «شور عشق» ستاره آفرین بود. نیکی کریمی و ابوالفضل پورعرب، با این فیلم محبوب قلب ها شدند و خیلی ها یادشان رفت که نیکی کریمی را برای نخستین بار، در سال ۶۸ در فیلم «وسوسه» جمشید حیدری دیده اند. کسی که از دوران دبیرستان، علاقه زیادی به تئاترهای مدرسه ای داشت و همین علاقه، او را سرانجام به ستاره سال های نه چندان دور سینمای ایران تبدیل کرد. درباره ورود او به سینما هیچ وقت حرف و حدیثی وجود نداشت. آن سال ها آن قدر سینمای ایران بی ستاره بود که همه از حضور بازیگر تازه واردی مثل او در سینما استقبال می کردند.
▪ هانیه توسلی
او جزو کسانی است که رشته تحصیلی اش با کاری که اکنون انجام می دهد، متناسب است. تحصیل کرده ادبیات نمایشی است و کار بازیگری را از تئاتر شروع کرده است تا بالاخره در فیلم کوتاه «روی جاده نمناک» به کارگردانی مهدی کرم پور، جلوی دوربین می رود. تست دادن او در دفاتر مختلف سینمایی آن قدر پیش رفت که تنها یک سال و نیم بعد از آمدنش از همدان به تهران، در مجموعه تلویزیونی «غریبه» بازی کرد.
▪ لاله اسکندری
وقتی خیلی بچه بود جلوی دوربین ظاهر شد. عمویش کارگردان و فیلمنامه نویس بود و وقتی او ۵ ساله بود، جلوی دوربین فیلم ۸ میلی متری عمویش رفت تا جرقه بازیگر شدن به سرش بیفتد. چند سال بعد هم در فیلم کوتاه «بازیگر فیلم زن لر» از روح انگیز ساقی نژاد بازی کرد و پایش به سینما و تلویزیون باز شد؛ هرچند درس خواندن او در دانشکده هنر و معماری هم او را به فضاهای هنری نزدیک کرد. سال ۷۸ برای اسکندری سال دیده شدن بود؛ یک نقش کوتاه در «متولد ماه مهر» کافی بود تا لاله اسکندری جا پایش را در سینما محکم کند.
مجله تپش
بازنشراطلاعات:takbook.com