admin
10-28-2011, 10:38 AM
عادل فردوسی پور را باید موفق ترین برنامه ساز تلویزیون در ۳۰ سال اخیر دانست. این را نه تنها از تعداد اس ام اس هایی که برای برنامه اش ارسال می شود بلکه از این رو که او بعد از نزدیک به ۱۰سال ، هنوز آن قدر جالب هست که مردم را هر دوشنبه شب پای تلویزیون بکشاند و تا ساعت ها بیدار نگه دارد. حتما می دانید که برنامه های زیادی چه ورزشی و چه سینمایی – در این سال ها تولید شده اند تا با عادل فردوسی پور و برنامه ۹۰ رقابت کنند اما هیچگاه به توفیق نرسیدند. ۹۰ همان عادل است و البته عادل فراتر از ۹۰. جدا از این که او بهترین گزارشگر فوتبال این مملکت به شمار می رود، اگر همین امروز کرکره ۹۰ را پایین بکشد و برنامه ای تازه را راه اندازی کند باز هم بینندگان زیادی را جذب خواهد کرد. راستی دلیل این همه جذابیت چیست؟
موفقیت و محبوبیت ۲ عنصر جدا از یکدیگر هستند. توماس ادیسون یک آدم موفق است اما ناپلئون که یک دیکتاتور بوده محبوب است اما موفقیت به ۲ صورت فردی و گروهی تعریف می شود. موفقیت فردی یکسری برنامه ریزی هایی است که برای خود فرد اهمیت ویژه ای دارند و شاید برای افراد دیگر و جامعه اهمیتی نداشته باشند. رسیدن به این اهداف موفقیت فردی است اما یک نگاه کلان هم وجود دارد. ادیسون ۱۰۷۹ اختراع به ثبت رسانده و همه دنیا بر این اتفاق نظر دارند که او فرد موفقی است. جالب است که معمولا ما به موفقیت های کلان فکر می کنیم درحالی که این موفقیت فردی است که تبدیل به موفقیت کلان می شود. سهراب سپهری هیچگاه تصور این که شاعری جهانی شود را نداشته او علاقه مند بوده که به موفقیت فردی برسد یعنی آنچه برای رسیدن به آن برنامه داشته است.
● صداقت
با وجود این که این کار ممکن است او را در حرفه اش دچار مشکل کند اما عادل صداقتش را با وجود این نیز حفظ می کند. این صداقت از کجا سرچشمه می گیرد؟! این توانمندی از دوران بچگی شکل می گیرد و در سن رشد به مرحله انتخاب می رسد. این توانمندی به گونه ای است که حتی می تواند آسیب رسان نیز باشد اما همه چیز به خود فرد بستگی دارد. این که چه مسیری را انتخاب می کند. ما در تلویزیون کسانی را داشتیم که به واسطه رک گویی، حرفه شان به خطر افتاده است.
● راحتی
عادل فردوسی پور راحت حرفش را می زند. او چیزی را که در ذهنش هست بیان می کند مثلا در صحبت هایی که در برنامه آخرش با کاشانی داشت نتایج جالبی از گفت وگو استنباط می کرد که بسیار جالب بود.
● خانواده
خانواده محیطی است که افراد در آن رشد می کنند و خیلی از مسائل از همین دوران شکل می گیرد اما مسئله ای که وجود دارد این است که بسیار دیده ایم در یک خانواده یکی از فرزندان موفق می شود، یکی دیگر نه... !ممکن است فرزندان توانمندی هایی داشته باشند اما به هر دلیلی از آن ها استفاده نکرده یا درست استفاده نکنند.
● جسارت
مثالی هست که زیاد زده می شود. این که چه بسیار سهراب سپهری هایی که پشت میزهای ادارات خاک می خورند! چه شاملوها و چه دولت آبادی هایی... !این موضوعی است که واقعیت دارد چون هرکسی جسارت این را ندارد که به آنچه می خواهد دست یابد. چندی قبل داشتم گزارش وضع هوا را از تلویزیون می دیدم؛ مجری این برنامه کارش را به نحوی انجام داد که من را به فکر فرو برد. فیلمی به نام «هواشناس» هست که نیکلاس کیج در آن نقش یک کارشناس هواشناسی را بازی می کند. مجری برنامه هواشناسی تلویزیون من را به یاد نیکلاس کیج انداخت به طوری که احساس کردم تحت تاثیر این فیلم قرار دارد. با این وصف باید گفت که حتی در عرض چند دقیقه هم می توان توانایی های خود را نشان داد.
● خلاقیت
در کار عادل فردوسی پور خلاقیت وجود دارد. او خیلی از مواقع در بحث هایش نوعی جدل سقراطی هم دارد. او بحث را با سوال های خاص و تیزهوشانه اش به بن بست می رساند و بعد با لبخندی که می زند تاثیری اساسی را به مخاطب منتقل می کند.
● رو بازی می کند
فردوسی پور رو بازی می کند و این برای بینندگان خیلی اهمیت دارد. به همین دلیل هست که حتی در مواقعی که او به اصطلاح نمی تواند در بحث موفق باشد باز هم حق را به او می دهیم.
● چهره
درباره نظراتی که در مورد زیبایی چهره عادل بیان می شود، تردید وجود دارد اما نکته جالبی که باید در اینجا به آن اشاره کنم این است که وقتی به هر بهانه ای تصاویر برنامه های قدیمی۹۰ پخش می شود، متوجه می شویم که طی این سال ها چهره عادل تفاوتی نکرده است. او همان عادل است.
● اعتماد و عزت نفس
اعتماد به نفس و عزت نفس از مولفه های اساسی موفقیت هستند. ما هر ۲ این موارد را در عادل فردوسی پور می بینیم. کسی که عزت نفس و اعتماد به نفس بالا دارد بدین معنی است که در زندگی با خودش درست رفتار کرده است. خودش را خوب می شناسد. یکسری چیزها را در این رابطه خانواده به انسان می دهد و یک مقدار نیز توسط خود شخص به دست می آید. عادل به نظر می رسد، خیلی خوب خودش را می شناسد.
منبع:مجله تپش به نقل از آفتاب
موفقیت و محبوبیت ۲ عنصر جدا از یکدیگر هستند. توماس ادیسون یک آدم موفق است اما ناپلئون که یک دیکتاتور بوده محبوب است اما موفقیت به ۲ صورت فردی و گروهی تعریف می شود. موفقیت فردی یکسری برنامه ریزی هایی است که برای خود فرد اهمیت ویژه ای دارند و شاید برای افراد دیگر و جامعه اهمیتی نداشته باشند. رسیدن به این اهداف موفقیت فردی است اما یک نگاه کلان هم وجود دارد. ادیسون ۱۰۷۹ اختراع به ثبت رسانده و همه دنیا بر این اتفاق نظر دارند که او فرد موفقی است. جالب است که معمولا ما به موفقیت های کلان فکر می کنیم درحالی که این موفقیت فردی است که تبدیل به موفقیت کلان می شود. سهراب سپهری هیچگاه تصور این که شاعری جهانی شود را نداشته او علاقه مند بوده که به موفقیت فردی برسد یعنی آنچه برای رسیدن به آن برنامه داشته است.
● صداقت
با وجود این که این کار ممکن است او را در حرفه اش دچار مشکل کند اما عادل صداقتش را با وجود این نیز حفظ می کند. این صداقت از کجا سرچشمه می گیرد؟! این توانمندی از دوران بچگی شکل می گیرد و در سن رشد به مرحله انتخاب می رسد. این توانمندی به گونه ای است که حتی می تواند آسیب رسان نیز باشد اما همه چیز به خود فرد بستگی دارد. این که چه مسیری را انتخاب می کند. ما در تلویزیون کسانی را داشتیم که به واسطه رک گویی، حرفه شان به خطر افتاده است.
● راحتی
عادل فردوسی پور راحت حرفش را می زند. او چیزی را که در ذهنش هست بیان می کند مثلا در صحبت هایی که در برنامه آخرش با کاشانی داشت نتایج جالبی از گفت وگو استنباط می کرد که بسیار جالب بود.
● خانواده
خانواده محیطی است که افراد در آن رشد می کنند و خیلی از مسائل از همین دوران شکل می گیرد اما مسئله ای که وجود دارد این است که بسیار دیده ایم در یک خانواده یکی از فرزندان موفق می شود، یکی دیگر نه... !ممکن است فرزندان توانمندی هایی داشته باشند اما به هر دلیلی از آن ها استفاده نکرده یا درست استفاده نکنند.
● جسارت
مثالی هست که زیاد زده می شود. این که چه بسیار سهراب سپهری هایی که پشت میزهای ادارات خاک می خورند! چه شاملوها و چه دولت آبادی هایی... !این موضوعی است که واقعیت دارد چون هرکسی جسارت این را ندارد که به آنچه می خواهد دست یابد. چندی قبل داشتم گزارش وضع هوا را از تلویزیون می دیدم؛ مجری این برنامه کارش را به نحوی انجام داد که من را به فکر فرو برد. فیلمی به نام «هواشناس» هست که نیکلاس کیج در آن نقش یک کارشناس هواشناسی را بازی می کند. مجری برنامه هواشناسی تلویزیون من را به یاد نیکلاس کیج انداخت به طوری که احساس کردم تحت تاثیر این فیلم قرار دارد. با این وصف باید گفت که حتی در عرض چند دقیقه هم می توان توانایی های خود را نشان داد.
● خلاقیت
در کار عادل فردوسی پور خلاقیت وجود دارد. او خیلی از مواقع در بحث هایش نوعی جدل سقراطی هم دارد. او بحث را با سوال های خاص و تیزهوشانه اش به بن بست می رساند و بعد با لبخندی که می زند تاثیری اساسی را به مخاطب منتقل می کند.
● رو بازی می کند
فردوسی پور رو بازی می کند و این برای بینندگان خیلی اهمیت دارد. به همین دلیل هست که حتی در مواقعی که او به اصطلاح نمی تواند در بحث موفق باشد باز هم حق را به او می دهیم.
● چهره
درباره نظراتی که در مورد زیبایی چهره عادل بیان می شود، تردید وجود دارد اما نکته جالبی که باید در اینجا به آن اشاره کنم این است که وقتی به هر بهانه ای تصاویر برنامه های قدیمی۹۰ پخش می شود، متوجه می شویم که طی این سال ها چهره عادل تفاوتی نکرده است. او همان عادل است.
● اعتماد و عزت نفس
اعتماد به نفس و عزت نفس از مولفه های اساسی موفقیت هستند. ما هر ۲ این موارد را در عادل فردوسی پور می بینیم. کسی که عزت نفس و اعتماد به نفس بالا دارد بدین معنی است که در زندگی با خودش درست رفتار کرده است. خودش را خوب می شناسد. یکسری چیزها را در این رابطه خانواده به انسان می دهد و یک مقدار نیز توسط خود شخص به دست می آید. عادل به نظر می رسد، خیلی خوب خودش را می شناسد.
منبع:مجله تپش به نقل از آفتاب