در دهة گذشته، شيوع چاقي 50 درصد افزايش يافته است. نوع رژيم غذايي و كاهش فعاليت بدني عوامل اصلي اين صعود ارقام شناخته شدهاند. چاقي عارضهاي است كه پيشگيري از آن امكانپذير است. پيشگيري از چاقي بسيار آسانتر، ارزانتر و مؤثرتر از درمان آن است. عارضة چاقي در طي زمان بروز ميكند. بنابراين، درمان آن در مراحل شكلگرفتة بيماري به تلاش زيادي نياز دارد.
امروزه چاقي يكي از معضلات زندگي صنعتي براي تمام گروههاي سني است. بيماريهاي قلبي و عروقي، ديابت (افزايش قند خون)، پرفشاري خون، سنگ كيسة صفرا، نقرس، آرتروز و نيز سرطانهاي سينه، رودة بزرگ و پروستات به دنبال چاقي شكل ميگيرند. همچنين ميزان بستري شدن افراد چاق در بخشهاي مختلف بيمارستاني و نيز زمان لازم براي بهبود كامل آنان تفاوت بسياري با ساير گروهها دارد.
چاقي در كودكان نيز، اگرچه در ظاهر ناپسند و مشكلآفرين نيست، نياز به توجه و درمان دارد.
ميزان شيوع چاقي در ايران
طبق پژوهشهاي انجامشده در ايران، ميزان شيوع چاقي در مردان حدود 27 درصد و در زنان 40 درصد است. همچنين، شايعترين محدودة سني ابتلا به چاقي در مردان 40 تا 50 سالگي و در زنان 50 تا 60 سالگي است.
چاقي در ايران حدود 32 درصد شيوع دارد كه ميزان آن از كشورهاي غربي كمتر است. يك بررسي عمومي نشان داد كه نزديك به 13 درصد از دختران تهراني در زمرة افراد چاق قرار دارند و شيوع چاقي در سنين مدرسه در حدود 10 درصد تخمين زده شده است.
چاقي در سنين مدرسه مشكلات متعددي به دنبال دارد. بيماريهاي روحي ـ رواني نظير افسردگي، اجتماعگريزي، كاهش اعتمادبهنفس و سرخوردگي در اين گروه به ميزان گستردهتري رخ ميدهد. چاقي در دوران كودكي، بخصوص در ميان پسربچهها، با افزايش احتمال وقوع آن در بزرگسالي همراه است. 26 تا 41 درصد كودكان چاق در سنين پيش از مدرسه، در بزرگسالي نيز به عارضة چاقي مبتلا خواهند شد.
با توجه به مشكلات فراوان حاصل از چاقي، حتي كم كردن مقدار اندكي از وزن نيز عوارض سوء چاقي را كاهش ميدهد يا از شدت آنها ميكاهد. به اعتقاد متخصصان، كاهش 5 تا 20 درصد از وزن بدن در افراد چاق موجب از ميان رفتن بسياري از عوامل خطرساز ميشود.
علاقه مندی ها (Bookmarks)