از آنجا كه در مراكز بهداشتي و درماني نظير بيمارستانها شرايط هواي حاكم در روند بهبودي بيماران موثر است، بايد علاوه بر شرايط و استانداردهاي آسايش كه درمورد ساير مراكز استفاده ميشود، مسايل و پارامترهاي خاص را در محاسبات تهويه مطبوع و حرارت مركزي اين مكانها در نظر گرفت كه در اين قسمت به بررسي آنها پرداخته شده است. به طور كلي فضاهاي متنوعي به جهت شرايط تهويه مطبوعي در يك بيمارستان وجود دارد. به عنوان مثال شرايط مورد نياز اتاق عمل با شرايط اتاق بستري كاملاً متفاوت است. در اتاق عمل به جهت عملياتي كه در آن در حال انجام است، بازگشت هيچ مقداري از هوا مجاز نبوده و در عين حال هواي ساير فضاها نيز نبايد به اتاق عمل راه يابند. بنابراين معمولا براي اتاقهاي عمل از صددرصد هواي خارج استفاده ميشود به طوريكه يك فشار مثبت در اتاق ايجاد شود تا هواي ساير فضاها به اتاق عمل وارد نشود ولي اتاق بستري نيازي به داشتن شرايطي به اين دقت نيست و در عين حال شرايط آن از قسمت اداري، يا ورودي ساختمان حساس تر است. بنابراين در يك بيمارستان با تنوع كاربريها مواجهيم كه بايد تمامي شرايط مورد نياز براي هوا توسط سيستم تهويه مطبوع و حرارت مركزي آن تامين شود.
از طرف ديگر ميدانيم كه شرايط طرح داخل علاوه بر درجه حرارت و رطوبت نسبي شامل نحوه توزيع هوا در فضا و پاكيزگي آن نيز ميشود. همانطوركه بيان شد، بازگشت هوا به برخي از فضاهاي بيمارستان نظير اتاق عمل و C.C.U مجاز نيست و اين فضاها معمولاً از صد در صد هواي تازه استفاده مينمايند. بنابراين براي محاسبه مقدار هواي مورد نياز چنين فضاهايي بايد علاوه بر محاسبه بار ساختمان؛ مقدار فشار نسبي هواي داخل آن فضاها را نيز بدانيم. براي روشنتر شدن بحث، اتاق عمل و اتاق ريكاوري (به هوش آمدن) را در نظر بگيريد كه هر دو داراي مساحت و ارتفاع مساوي هستند، ولي از آنجا كه فشار هواي مورد نياز براي اين دو فضا متفاوت است، حتي اگر براي هردوي اين فضاها از صد در صد هواي خارج استفاده شود، هر كدام به حجم هواي متفاوتي نياز خواهند داشت. بنابراين فشار هواي مورد نياز هر فضا نقش عمدهاي در تعيين مقدار هواي مورد نياز آن فضا خواهد داشت.
علاقه مندی ها (Bookmarks)