از قدیم تصورات زیادی درمورد دید و بینایی وجود داشته است. از تماشای تلویزیون گرفته تا خوردن هویج، در این مقاله به همه تصورات و واقعیات مربوط به بینایی اشاره می‌کنیم.


تصور: خیلی نزدیک تلویزیون نشستن، برای چشم‌ها خوب نیست.


واقعیت: گرچه از زمانیکه تلویزیون برای اولین بار وارد خانه‌ها شد والدین این را به بچه‌ها می‌گفتند اما هیچ‌گونه شواهدی وجود ندارد که ثابت کند درست جلوی تلویزیون نشستن باعث ضعیف شدن بینایی یک فرد می‌شود. آکادمی چشم‌پزشکی امریکا (AAO) عنوان کرده است که کودکان می‌توانند بسیار بهتر از بزرگسالان، بدون خسته شدن چشمشان روی چیزی توجه کنند، به همین خاطر معمولاً عادت می‌کنند که درست جلوی تلویزیون بنشینند یا وقتی مطالعه می‌کنند کتاب را نزدیک چشمانشان می‌گیرند. اما، خیلی نزدیک تلویزیون نشستن می‌تواند نشانه نزدیک بینی فرد هم باشد.




تصور: اگر چشمانتان را چپ کنید، همان شکلی می‌ماند.


واقعیت: برخلاف آنچه از قدیم می‌گفته‌اند، اگر چشمتان را چپ کنید آن شکلی نمی‌ماند. اگر یکی از چشمان فرزندتان بطور مداوم چپ می‌شود حتماً او را نزد چشم‌پزشک ببرید.




تصور: اگر بینایی والدین ضعیف باشد، بچه‌ها هم این خصوصیت را ارث می‌برند.


واقعیت: متاسفانه، این تصور گاهی درست است. اگر خودتان عینکی هستید یا دچار یک مشکل چشمی شده‌اید (مثل آب‌مروارید)، ممکن است فرزندتان هم این خصوصیت را ارث ببرد. درمورد سابقه بینایی خانواده‌تان با پزشک فرزندتان صحبت کنید.




تصور: خوردن هویج بینایی را تقویت می‌کند.


واقعیت: با اینکه صحیح است که هویج سرشار از ویتامین A می‌باشد که برای بینایی ضروری است، اما خیلی موادغذایی دیگر مثل زردآلو، هلو و شلیل، شیر و مارچوبه هم مقادیر زیادی از این ویتامین را در خود دارند. باتوجه به توصیه‌های آکادمی چشم‌پزشکی امریکا، در یک رژیم‌غذایی خوب و متعادل باید از میزان کافی ویتامین A استفاده شود.




تصور: استفاده از کامپیوتر چشم را ضعیف می‌کند.


واقعیت: براساس آکادمی چشم‌پزشکی امریکا، استفاده از کامپیوتر موجب ضعیف شدن چشم نمی‌شود. اما وقتی طولانی‌مدت از کامپیوتر استفاده شود، تعداد پلک‌ زدن‌های چشم کمتر می‌شود (درست مثل زمان کتاب خواندن یا انجام سایر کارهای دقیق) و همین مسئله باعث خشک شدن چشم‌ها می‌شود که به خستگی چشم می‌انجامد. از اینرو فرزندانتان را ترغیب کنید که در فواصل استفاده از کامپیوتر حتماً استراحت داشته باشند.




تصور: وقتی هر دو والدین چشمانشان آبی باشد، چشم فرزندشان قهوه‌ای نخواهد شد.


واقعیت: با اینکه نادر است اما امکان‌پذیر می‌باشد. برعکس این مسئله هم صادق است یعنی اگر هر دو والدین چشمان قهوه‌ای داشته باشند می‌توانند فرزندی با چشمان آبی به‌دنیا آورند، گرچه این هم تقریباً نادر است.




تصور: فقط پسرها کور-چشمی می‌گیرند.


واقعیت: برآورد شده است که تقرییاً 8% از پسرها دچار کورچشمی هستند و این آمار برای دختران کمتر از 1% است.




تصور: چشم در زمان تولد در اندازه کامل خود است.


واقعیت: اینطور نیست و چشم با رشد کودک بزرگتر می‌شود. این رشد به‌خاطر تغییرات انکساری طی دوران کودکی است.



تصور: عینک زدن زیاد چشم را به آن وابسته می‌کند.



واقعیت: اشتباهات انکساری (نزدیک‌بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم) با بزرگ‌تر شدن کودک تغییر می‌کند. متغیرهای زیادی وارد بازی می‌شوند اما اکثر این تغییرات معمولاً به‌دلیل ژنتیک افراد است و با وجود عینک زدن زودهنگام یا دیرهنگام یا کم و زیاد تغییر نمی‌کند. عینک زدن چشم را ضعیف‌تر نمی‌کند.