سرنوشت
جان می دهم به گوشه زندان سرنوشتسر را به تازیانه او خم نمیكنمافسوس بر دو روزه هستی نمی خورمزاری براین سراچه ماتم نمی كنم
با تازیانه های گرانبار جانگدازپندارد آنكه روح مرا رام كرده استجان سختیم نگر كه فریبم نداده استاین بندگی كه زندگیش نام كرده است
بیمی به دل زمرگ ندارم كه زندگیجز زهر غم نریخت شرابی به جام منگر به من تنگنای ملال آور حیاتآسوده یك نفس زده باشم حرام من
تا دل به زندگی نسپارم به صد فریبمی پوشم از كرشمه هستی نگاه راهر صبح و شام چهره نهان میكنم به اشكتا ننگرم تبسم خورشید و ماه را
ای سرنوشت از تو كجا می توان گریختمن راه آشیان خود از یاد برده امیك دم مرا به گوشه راحت رها مكنبا من تلاش كن كه بدانم نمرده ام
ای سرنوشت مرد نبردت منم بیازخمی دگر بزن كه نیفتاده ام هنوزشادم از این شكنجه خدا را مكن دریغروح مرا در آتش بیداد خود بسوز
ای سرنوشت هستی من در نبرد تستبر من ببخش زندگی جاودانه رامنشین كه دست مرگ ز بندم رها كندمحكم بزن به شانه من تازیانه را
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)