یکدسته از بیماریهای انسان، بیماریهای روانی است که مربوط به کارکرد مغز میباشد و در خیلی از موارد علت اصلی آنها مشخص نیست.
بنابراین با نامشخص بودن علل این بیماریها، درمان آنها نیز با مشکل روبهروست.
یکی از روشهای درمانی که امروز تأکید میشود؛ نقش ورزش، خصوصاً ورزش مفرح شنا در پیشگیری و درمان بیماریهای روان میباشد.
آمادگی جسمانی بهخصوص در افراد روانی، که از اجتماع کناره گرفته و فعالیت جسمانی خاصی ندارند، بسیار پائین است.
تحقیقات امروز نشان میدهد که داشتن آمادگی جسمی بر بهبود بیماریهای روانی تأثیر قابل توجهی دارد. فعالیت عضلانی در فشارهای عاطفی موجب میشود مقداری از واکنش فیزیولوژیکی ناشی از هیجان، از بین برود.
اضطراب یا سایر هیجانهای شدید، باعث میشود بدن دستخوش تغییراتی شود که مقدمه عمل است، از جمله این تغییرات، کاتکل آمین ریلیز (آزاد شدن زیاد هورمونهای سیستم اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک، مثل آدرنالین و استیل کولین)، افزایش جریان خون و اختلال در جریان ترشحات معده است پس به دنبال هیجان ممکن است اختلال عملکرد بعضی از ارگانها مثل نفخ و ناراحتی معده و یا اختلال در جریان خون مغز و هورمونهای سیستم اتونوم ایجاد گردد؛ اما اگر در پی هیجانهای شدید، فعالیت بدنی انجام شود، هورمونهای ناشی از هیجان صرف انجام فعالیت بدنی میشود.
بنابراین در این راه مصرف شده و کمتر باعث آسیب روان میشوند.
مشخص شده بسیاری از ناراحتیهای روانی از فشارهای هیجانی مکرر در افراد استرسی ایجاد میشود که با فعالیت بدنی منظم و مفرح از جمله شنا، میتوان جلوی این آسیبهای روانی ناشی از هیجانات را گرفت.
▪ نتیجه
به افراد استرسی توصیه میشود به دنبال هر هیجان یا استرس ورزش مداوم، پرتحرک و مفرح از جمله شنا، داشته باشند، تا بدینترتیب، افزایش هورمونهای فیزیولوژیک بدن، ناشی از استرس، در فعالیت عضلانی مصرف شود و آسیب کمتری بر روان آن فرد بگذارد.
البته یکی از مشکلات اینگونه افراد، بیمیلی آنها به فعالیت بدنی است که در این مورد نقش یک مربی تربیت بدنی دقیق و متعهد به کار در وادار کردن آنها به ورزش و ایجاد انگیزه بسیار حائز اهمیت است