قال الرضا (علیه السلام) :
من كان يوم عاشورا يوم مصيبته و حزنه و بكائه جعل الله عزوجل يوم القيامة يوم فرحه و سروره؛
امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
هر كس كه عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريهاش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مىدهد.
قال الرضا (علیه السلام) :
كان ابى اذا دخل شهر المحرم لا يرى ضاحكا و كانت الكابة تغلب عليه حتى يمضى منه عشرة ايام، فاذا كان اليوم العاشر كان ذلك اليوم يوم مصيبته و حزنه و بكائه...؛
امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
هر گاه ماه محرم فرا مىرسيد، پدرم (موسى بن جعفر) ديگر خندان ديده نمىشد وغم و افسردگى بر او غلبه مىيافت تا آن كه ده روز از محرم مىگذشت، روز دهم محرم كه مىشد، آن روز، روز مصيبت و اندوه و گريه پدرم بود.
قال الرضا (علیه السلام) :
يا دعبل! احب ان تنشدنى شعرا فان هذه الايام حزن كانت علينا اهل البيت؛
امام رضا (علیه السلام) به دعبل (شاعر اهل بيت) فرمودند:
اى دعبل! دوست دارم كه برايم شعرى بسرايى و بخوانى، چرا كه اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمى است كه بر ما خاندان رفته است.
عن الرضا (علیه السلام) :
يا دعبل! ارث الحسين (علیه السلام) فانت ناصرنا و مادحنا ما دمت حيا فلا تقصر عن نصرنا ما استطعت؛
امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
اى دعبل! براى حسين بن على (علیه السلام) مرثيه بگو، تو تا زندهاى، ياور و ستايشگر مايى، تا مىتوانى، از يارى ما كوتاهى مكن.
قال الرضا (علیه السلام) : يا ابن شبيب! ان كنت باكيا لشىء فابك للحسين بن على بن ابى طالب (علیه السلام) فانه ذبح كما يذبح الكبش؛
امام رضا (علیه السلام) به «ريان بن شبيب» فرمودند: اى پسر شبيب! اگر بر چيزى گريه مىكنى، بر حسين بن على بن ابى طالب (علیه السلام) گريه كن، چرا كه او را مانند گوسفند سر بريدند.
(بحارالانوار، ج 44، ص 286)
قال الرضا (علیه السلام) :
من جلس مجلسا يحيى فيه امرنا لم يمت قلبه يوم تموت القلوب؛
امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
هر كس در مجلسى بنشيند كه در آن، امر (و خط و مرام ما) احيا مىشود، دلش در روزى كه دلها مىميرند، نمىميرد.
قال الرضا (علیه السلام) :
فعلى مثل الحسين فليبك الباكون فان البكاء عليه يحط الذنوب العظام؛
امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
گريه كنندگان بايد بر كسى همچون حسين (علیه السلام) گريه كنند، چرا كه گريستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مىريزد.
بازنشر:takbook.com
علاقه مندی ها (Bookmarks)