دل نوشته های من
امشب. پر از هیچم. تنها مانده ام با تمام دلخوشیهای خاک شده ام وسوالاتی که هیچ جوابی ندارند. پر از فریاد نا باوریست دل بی زبانم. امشب افتخار میکنم به ذره ذره وجودم و لحظه لحظه لحظاتم. که چه آسان کسی را کودکانه بزرگ می کردم. کسیکه حتی کوچکترین واژه های زیبایی که برای قلب من سروده بود به کسانش ارزانی کرد. به همه احساسات زنانه ام می بالم که دانست و خواست باور نکند. امشب دیگر نمی دانم خدا باز این کودک بی پناه را می پذیرد. خدایا امشب چه سخت کسی که روزی آسان ولی نه به زور به من هدیه کرده بودی، از من گرفتی . بگو تاوان چه بود؟ کدام بنده آزاریم؟ گوشم پرست و دلم پرتر از حرفهای این عجوزه دنیای گران فروش که بدنبال آدمها برای هر چیزی قیمتی دارد. این غمها قیمت آن دلخنده هاست. چه زمانه ی خوش حسابی ست .. نمی دانم برای این همه افسون چگونه از کجای قلبم ترانه افسوس بخوانم. آخر تو بگو ترا از کجای قلبم بیرون بکشم وقتی خودت همه قلب منی. دل خوش میکنم به حماقت های شیرینم و ترا و تمام احساسم را می سپارم به خدای خوش انصافی ها. ولی جای خالی آخرین شعری که خواستی برایم بنویسی و ننوشتی تا همیشه در دفترم سنگینی خواهد کرد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)