عیب یابی - پایگاه دانلود رایگان کتاب | دانلود کتاب

سایت‌ها و خدمات دایرکتوری فعال
نمای فوری Active Directory Sites and Service ساختار فیزیکی و مختلفی ویندوز سرور ۲۰۰۳ را مدیریت می‌کند. سایت محلی فیزیکی است که می‌تواند زیر شبکه‌ها یا مجموعه‌ای از آنها را در خود جای می‌دهد. با این نمای فوری می‌توانید سایت‌های چندگانه‌ای ایجاد کنید که محل‌های فیزیکی مختلفی را شامل شوند. این محل‌های فیزیکی توسط اتصالات WAN با هم ارتباط دارند. با ایجاد سایت‌ها می‌توانید میزان رونوشت‌برداری میان اجزای شبکه‌های با اتصالات WAN و LAN داخل را کنترل کنید.
افزودن کاربر به ناحیه
شناسه‌های کاربر توسط نمای فوری Active Directory users and Computers به ناحیه اضافه می‌شوند. جهت افزودن کاربر به ناحیه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- نمای فوری Active Directory Users and Computers را باز کنید.
۲- در درخت نمای فوری گره ناحیه را باز کنید و پوشه user را انتخاب کنید. در صفحه جزییات فهرستی از کاربران و گروه‌های پیش‌فرض را مشاهده می‌کنید.
۳- برای ایجاد کار جدید، روی نوار ابزار دایرکتوری فعال دکمه Current Container و گزینه Create a New User را انتخاب کنید. جعبه محاوره‌ای New Object – User باز می‌شود.
۴- نام و نام‌‌خانوادگی کاربر را وارد کنید. این نام در دایرکتوری فعال ظاهر خواهد شد.
۵- در جعبه User Login Name ، نام کاربر برای ورود به ناحیه را وارد کنید.
۶- پس از وارد کردن اطلاعات درخواستی روی Next کلیک کنید.
۷- در این صفحه، رمز عبور کاربر درخواست می‌شود. پس از وارد کردن رمز و تأیید آن می‌توانید خصوصیات رمز عبور را تعیین کنید. شما با چهار گزینه روبرو هستید:
* کاربر در ورود به شبکه بعدی باید رمز عبور را تغییر دهد : اگر می‌خواهید کاربران روی رمز عبور خود کنترل داشته باشند این گزینه را انتخاب کنید.
* کاربر نمی‌تواند رمز عبور را تغییر دهد : اگر قصد دارید کاربران را محدود کرده و حق انتخاب رمز عبور را از آنها سلب کنید، این گزینه را انتخاب کنید.
* رمز عبور محدودیت زمانی ندارد : با انتخاب این گزینه تا زمانی که ناحیه وجود دارد رمز عبورتان قابل استفاده است.
* شناسه غیر فعال است : با انتخاب این گزینه شناسه را غیرفعال می‌کنید بدون این که آن را حذف کنید.
۸- پس از تنظیم خصوصیات رمز عبور روی Next کلیک کرده، پنجره خلاصه را مشاهده و Finish را انتخاب کنید. شناسه کاربر جدید در صفحه جزییات نمای فوری ظاهر می‌شود.
تنظیمات زمان ورود به شبکه و کامپیوترهای شبکه
کادر Account زمان ورود به شبکه و کامپیوترهایی که کاربر می‌تواند وارد آنها شود را تنظیم می‌کند. برای تنظیم زمان ورود کاربر به شبکه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- در صفحه جزییات از نمای فوری Active Directory users computers روی شناسه کاربر کلیک راست کرده و از منوی ظاهر شده گزینه Properties را انتخاب کنید. سپس کادر Account را انتخاب کنید.
۲- در کادر Account دکمه Logon Hours را انتخاب کنید تا جعبه محاوره‌ای آن باز شود.
۳- به صورت پیش‌فرض همه ساعت‌ها انتخاب شده‌اند (رنگ آبی دارند). برای این که کاربر نتواند در روز شنبه وارد شبکه شود با کلیک کردن و کیدن (Click-Drag) محدود زمانی روز شنبه را انتخاب کرده و روی دکمه Logon Demed کلیک کنید. چارچوب زمانی انتخاب شده سفید می‌شود و کاربر در این چارچوب زمانی حق ورود به شبکه را ندارد. پس از تعیین ساعات مجاز و غیرمجاز برای ورود به شبکه روی Ok کلیک کنید.
۴- برای تعیین کامپیوترهایی که کاربر حق ورود به آنها را دارد در کارد Tab روی دکمه
Log on To کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Logon Workstations باز می‌شود.
۵- گزینه The following Computers را انتخاب کنید. برای وارد کردن یک کامپیوتر در فهرست، نام NetBIOS آن را در جعبه Computer name وارد کنید (نام NetBIOS ، ۱۵ کاراکتر اول نام کامپیوتر است و پسوند نام ناحیه را شامل نمی‌شود).
۶- پس از وارد کردن نام کامپیوتر روی دکمه Add کلیک کنید. نام هر تعداد کامپیوتر که کاربر حق ورود به آنها را دارد وارد کنید و روی Ok کلیک کنید.
تغییر نام کاربر
برای تغییر شناسه کاربر ناحیه از صفحه جزییات Active Directory users and Computers استفاده کنید. روی نام کاربر کلیک راست کرده و گزینه Rename را انتخاب کنید. پس از ویرایش نام کاربر روی نقطه‌ای دلخواه از پنجره دایرکتوری کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Rename User ظاهر می‌شود و تغییرات اعمال شده در نام کاربر را نشان می‌دهد.
توجه داشته باشید که با تغییر نام کاربر، عضویت کاربر در گروه‌ها و مجوزهای وی تغییر نمی‌کنند. در صورت لزوم تغییرات دیگری در جعبه محاوره‌ای Rename User اعمال کنید و روی Ok کلیک کنید تا نام جدید در دایرکتوری فعال نمایان شود.
فصل پنجم : خدمات نام ناحیه (DNS)
مروری بر سرورهای DNS
خدمات نام ناحیه (DNS) یک ساختار سلسله مراتبی (هرمی شکل) پدید می‌آورد که توسط آن نام‌های کامل ناحیه (FQDN)، نام‌های میزبان و نام‌های دیگری را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. نامگذاری در DNS ممکن است به صورت نام‌های آشنا و روزمره یا آدرس‌های منطقی (آدرس‌های IP) باشد. مثلا هنگامی که در پنجره آدرس مرورگر وب عبارت Microsoft.com را تایپ کنید، یکی از سرورهای DNS که روی شبکه اینترنت قرار دارد یک نام FQDN (نام Microsoft.com) را به آدرس IP سایت Microsoft web نسبت می‌دهد.
بنابراین در شبکه‌های TCP/IP ، به طور خاص شبکه اینترنت، هر سازمان و موسسه‌ای از سرورهای DNS برخوردار است که FQDN را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. در واقع هر سازمان، موسسه یا شرکت دارای وظایف نامگذاری قسمت‌های مختلف اینترنت است. در واقع هنگامی که یک شرکت نام ناحیه‌ای را در Inter NIC ثبت می‌کند، باید آدرس‌های IP دو سرور DNS که وظایف نامگذاری را بر عهده دارند را به Inter NIC ارائه کند. کاربران می‌توانند پیاده‌سازی DNS را خودشان بکار گیرند یا آن را بر عهده ISPهایی بگذارند که این خدمات را ارائه می‌دهند.
سرورهایی که توسط Inter NIC اداره می‌شوند به یکی از سرورهای DNS محلی اجازه می‌دهند تا FQDN را به آدرس IP اختصاص دهد. سرورهای Inter NIC پایگاه داده‌ای دارند که در آن فهرست همه سرورهای DNS ناحیه و آدرس‌های IP آنها قرار دارد. بنابراین سرور DNS محلی درون سرور Inter NIC به جستجو پرداخته و آدرس IP مربوط به سرور DNS که به ناحیه خاصی خدمات ارائه می‌کند را پیدا می‌کنند. هنگامی که سرور محلی آدرس‌های IP مربوط به یک سرور DNS راه دور را دریافت می‌کند سرور محلی می‌تواند به صورت مستقیم به جستجو پرداخته و FQDN راه دور را به یک آدرس IP نسبت دهد.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ از استاندارد سرور DNS پویا (DDNS) استفاده می‌کند که کارهای سرپرستی مربوط به نگهداری پایگاه داده DNS را به شدت کاهش داده است (در مقایسه با سرورهای DNS). سرور و مشتری‌های DNS پایگاه داده DDNS را به صورت پویا می‌سازند.
فضای نام DNS
برای درک نحوه تعیین DNS یا FQDN باید با فضای نام ناحیه آشنا شوید. فضای نام ناحیه (Domain namespace) طرحی است که برای نامگذاری ناحیه‌ها به کار می‌رود. این ناحیه‌ها در سطوح مختلف درخت سلسله مراتبی ناحیه DNS قرار دارند. فضای نام ناحیه، همچنین، نام‌های کامپیوتر منفرد و دیگر وسایل موجود روی شبکه را در بر می‌گیرد.
ابتدا باید رابطه بین ناحیه و DNS را مشخص کنیم. هر بخش روی DNS به عنوان یک درخت در نظر گرفته می‌شود.
پایه درخت DNS را ریشه ناحیه تشکیل می‌دهد. ناحیه ریشه اینترنت با نقطه (.) نمایش داده می‌شوند. پایین ناحیه ریشه، ناحیه‌های سطح بالا قرار دارند. ناحیه‌های سطح بالا شامل پسوندهایی مانند com و edu است. فهرست نام‌های ناحیه سطح بالا عبارتست از:
* Com : توسط موسسات بازرگانی استفاده می‌شود. مثلا Samspublishing.com نام ناحیه انتشارات SAMS است.
* edu : توسط موسسات آموزشی استفاده می‌شود. مثلا une.edu نام ناحیه دانشگاه England New است.
* org : توسط موسسات غیر بازرگانی استفاده می‌شود. مثلا Sanjesh.org نام ناحیه سازمان سنجش است.
* gov : توسط سازمان‌های دولتی ایالات متحده استفاده می‌شوند. Senate.gov نام ناحیه سنایی آمریکاست.
* net : توسط شرکت‌های اینترنتی مانند ISP ها استفاده می‌شوند.
* Country names : مثلا ir برای ایران و us برای آمریکا.
* biz : یک ناحیه سطح بالای جدید است که برای موسسات تجاری به کار می‌رود.

هدف
رشته مهندسی کامپیوتر که به طراحی و ساخت اجزای مختلف کامپیوتر می پردازد، لذا اهمیت بسیار زیادی در دنیای امروز برخوردار است. هدف از طی این دوره تربیت کارشناسانی است که در زمینه تحلیل، طراحی، ساخت و راه اندازی دستگاهها و مجموعه های سخت افزاری جدید، بررسی و شناخت مجموعه های سخت افزاری و نرم افزاری موجود، نگه داری، عیب یابی و تعمیر و اصلاح و توسعه فعالیت کنند
طراحی، شبیه سازی، فرآوری، پردازش، سنجش، آموزش، ویرایش و … همه مفاهیمی هستند که با بالاترین دقت و در کوتاهترین مدت زمان ممکن در برنامه های نرم افزاری کامپیوتر انجام می شوند. لذا هدف از این رشته تربیت نیروی متخصص برای انجام امور فوق است
تواناییهای فارغ التحصیلان فارغ التحصیلان این مقطع، قابلیتها و تواناییهای زیادی دارند و چنانچه در مسیر مناسب هدایت شوند، قادر خواهد بود مشکلات زیادی را حل کنند. برخی از این تواناییها به شرح زیر است:
۱) بررسی و شناخت نرم افزارها و سخت افزارهای جدید و به کارگیری آنها.
۲) بررسی کمبودها و نیازهای نرم افزاری و سخت افزاری بخشهای صنعت و خدمات و تدوین نیازهای آنها، امکان سنجی و تعیین ابزار و نیروی انسانی لازم برای رفع کمبودها ۳) تجزیه و تحلیل سیستمهای کوچک و متوسط نرم افزاری و سخت افزاری و ارائه راه حل مناسب برای اجرای آنها.
۴) طراحی مجموعه های کوچک و متوسط نرم افزاری و سخت افزرای و تولید طرحهای اجرایی برای انها۵) اجرای طرحهای کامپیوتری، نصب، آزمایش و آموزش آنها۶) پشتیبانی و نگه داری سیستمهای نرم افزاری شامل شناسایی خطاها، رفع خطاها و افزودن امکانات جدید به سیستمها.
۷) عیب یابی کامپیوترها و سیستمهای کامپیوتری و رفع عیبها.
۸) شناسایی فنون جدید طراحی و ساخت کامپیوتر و ارزیابی و به کارگیری آنها
تواناییهای ذکر شده مربوط به کارشناسان نرم افزار و سخت افزار می باشد، اما روشن است که کارشناسان نرم افزار در محدوده مسائل نرم افزاری توانایی بیشتری دارند و برعکس کارشناسان سخت افزار در محدوده مسائل سخت افزاری از توانایی بیشتری برخوردارند.
ماهیت:
کامپیوتر دارای دو جزء متفاوت سخت افزار و نرم افزار است. اجزاء فیزیکی و قابل لمس کامپیوتر مانند مدارها و بردهای الکترونیکی سخت افزار نامیده می شوند.
نرم افزار جزء غیرقابل لمس کامپیوتر است. نرم افزار برنامه ها و داده هایی است که به کامپیوتر فرمان می دهند که چه عملی را انجام دهد. یک مهندس نرم افزار یاد می گیرد که چگونه نرم افزارهای بزرگ و عظیم را طراحی و برنامه ریزی کند، تست و ارزیابی نهایی نماید و در نهایت مستند سازد.
پس بدین گونه نسبت که یک تعمیرکار کامپیوتری یک مهندس سخت افزار و یک اپراتور کامپیوتر یک مهندس نرم افزار تلقی گردد.

“نرم افزار در حقیقت روح و جان کامپیوتر است که به سخت افزار هویت می بخشد و اصولاً به برنامه ای گفته می شود که برای به کارگیری سخت افزار ساخته شده باشد.
نرم افزارها را می توان به دوره کلی دسته بندی کرد که عبارتند از : نرم افزارهای سیستمی و نرم افزارهای کاربردی.
نرم افزراهای سیستمی برنامه هایی هستند که کامپیوتر برای فعال شدن یا سرویس دادن به آن نیاز دارد و این دلیل از سوی سازندگان سیستم کامپیوتری عرضه می شوند و مهمترین آنها سیستم عامل، برنامه های سودمند و مترجم های زبان می باشد.
نرم افزارهای کاربردی نیز برنامه هایی هستند که کاربر یا خود آن ها را می نویسد یا شرکت های نرم افزاری آنها را تهیه کرده و برای فروش عرضه می کنند. این گونه برنامه ها معمولاً عمومیت برنامه های سیستم را نداشته و برای زمینه های مختلف مهندسی، علمی، تجاری، آموزشی، تفریحی و یا طراحی نوشته می شوند.”
“مهندسی سخت افزار در مقطع لیسانس به مطالعه و بررسی طراحی سخت افزاری، کنترل سخت افزاری و شبکه های کامپیوتری می پردازد. برای مثال یک مهندس سخت افزار می تواند طراحی سخت افزاری کند که با IC ها کار کند، با کامپیوتر کار کند و یا از دروازه های کامپیوتر استفاده نماید و در نهایت می تواند به طراحی مدارهای مجتمع دیجیتالی بپردازد. که البته به این بخش از سخت افزار بیشتر در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری پرداخته می شود.”
گرایش های مقطع لیسانس:
رشته مهندسی کامپیوتر در مقطع کارشناسی دارای دو گرایش سخت افزار و نرم افزار است که البته این دو گرایش در مقطع کارشناسی تفاوت قابل توجهی با یکدیگر ندارند.
“گرایش سخت افزار در برگیرنده فعالیت های آموزشی، پژوهشی و صنعتی در خصوص قطعات، بردها، تجهیزات و در نهایت سیستم های کامپیوتری در مقیاس های مختلف است و یکی از شاخه های مهم آن به نام معماری کامپیوتر (طراحی و ساخت کامپیوتر) می باشد.”
“هدف از گرایش نرم افزار کامپیوتر، آموزش و پژوهش در زمینه زبانهای مختلف برنامه نویسی، سیستم های عامل مختلف و طراحی انواع الگوریتم ها می باشد.”

آینده شغلی، بازار کار، درآمد:
با توجه به گسترش روزافزون دنیای کامپیوتر امروزه بیش از هر زمان دیگری نیاز به متخصصان کامپیوتر احساس می شود. امروزه یک مهندس کامپیوتر اگر علاقمند به کار باشد، هیچ وقت با مشکل بیکاری روبه رو نمی شود. به خصوص مهندسین نرم افزار فرصت های شغلی بیشتری داشته و برای کارکردن نیاز به امکانات و تجهیزات زیادی ندارند. فرصت های شغلی این رشته به حدی گسترده و متعدد است که نه تنها فارغ التحصیلان این رشته به راحتی جذب بازار کار می شوند بلکه دانشجویان دو سال آخر این رشته نیز می توانند وارد بازار کار شده و فعالیت کنند. برای مهندسین سخت افزار هم امکان کار در شرکتهای تولید کننده قطعات و دستگاهها و مراکز صنعتی – تولیدی بسیار فراهم است و از نظر سطح درآمدی هم با توجه به دانش و پشتکار شخصی در حد قابل قبول و ایده آلی قرار دارند. از طرفی با توجه به استفاده روزافزون از شبکه اینترنت زمینه کار در این موضوع نیز بسیار مهیاست.
توانایی های جسمی، علمی، روانی و … مورد نیاز و قابل توصیه
توانایی علمی: یک مهندس کامپیوتر باید سخت کوش و با پشتکار باشد چون رشته کامپیوتر رشته پویایی است و همیشه باید اطلاعاتش به روز بوده و به دنبال فراگرفتن مطالب جدید باشد. مهندس کامپیوتر باید پایه ریاضی قوی داشته و توانایی اش در زمینه فیزیک خوب باشد. همچنین لازم است فردی خلاق باشد تا بتواند مسایل را از راههای ابتکاری حل کند.
علاقمندیها: مهندس کامپیوتر نرم افزار و سخت افزار باید به یادگیری و مطالعه علاقمند باشد تا پیشرفت در خور توجه داشته باشد. همچنین باید از جستجو و کاوش در مدارها و ریزساختارها استقبال کند و به کار با کامپیوتر علاقه داشته باشد.
توانایی مالی: با توجه به توضیحات گفته شده داشتن یک دستگاه کامپیوتر برای یک مهندس کامپیوتر امری ضروری به نظر می رسد ولی این گونه نیست که بدون داشتن کامپیوتر دانشجویان از ادامه تحصیل و پیشرفت باز بمانند.
وضعیت نیاز کشور به این رشته در حال حاضر:
رشته کامپیوتر که باعث جهانی شدن اطلاعات و ارتباطات شده است ، رشته روز و رشته آینده است تا جایی که پیش بینی می شود تا ۱۰ سال دیگر در کشورهای پیشرفته مردم همان قدر که بر نیروی برق وابسته هستند به شبکه اینترنت وابسته خواهند شد. با توجه به توضیحات گفته شده روند رو به رشد استفاده از کامپیوتر در زندگی روزانه اشتغال و موقعیت کاری برای فارغ التحصیلان این رشته فراهم است تا در قالب شرکتهای تولیدکننده نرم افزار، شرکتهای تولیدکننده قطعات، مراکز صنعتی – تولیدی، شرکتها و موسسات خدماتی، مراکز آموزشی و … مشغول به کار شده و فعالیت کنند. با توجه به پیشرفت کند ایران نسبت به جامعه جهانی کامپیوتر در سالهای اخیر نیاز به مهندسین خلاق و کوشا در این زمینه کاملاً احساس می شود.
روند رو به رشد استفاده از کامپیوتر در محافل عمومی و خصوصی، استفاده گسترده از شبکه اینترنت و زمینه های مرتبط با آن، فراهم آمدن شرایط آموزش و تجارت الکترونیک همه و همه دست به دست هم داده اند تا از اکنون چشم انداز روشنی نسبت به آینده این رشته وجود داشته باشد به نحوی که فعالان در این زمینه از آینده معلوم و مطمئنی برخوردار خواهند بود. تنها نگرانی به قسمت نرم افزار مربوط می شود که باید مهندسان خلاق ایرانی اقدام به تهیه نرم افزارهای گوناگون و کارآمد کرده تا تنها مصرف کننده صرف نباشیم.
نکات تکمیلی:
“بعضی از افراد تصور می کنند که مهندسی سخت افزار در حد یک تعمیرکار کامپیوتر است در حالی که کار یک مهندس سخت افزار، تعمیر یا نصب و راه اندازی کامپیوتر نیست. هر چند که می تواند چنین کاری را انجام دهد. در واقع کار یک مهندس سخت افزار، طراحی های سخت افزاری است و به همین دلیل در دانشگاه دروسی مثل ریاضیات و یا مدارهای منطقی را مطالعه می کند همچنین برخلاف تصور کسانی که یک اپراتور را در حد یک مهندس نرم افزار می دانند، باید گفت که یک مهندس نرم افزار لازم است از دانش ریاضی خوبی برخوردار باشد تا بتواند برنامه های کامپیوتری را طراحی کند و آنها را توسعه دهد. برای مثال باید بتواند یک کار گرافیکی را از بنیان طراحی کند. کاری که از عهده یک اپراتور بر نمی آید. و به همین دلیل ما معتقدیم که کلاسهای آزاد آموزش کامپیوتر هیچ وقت نمی توانند یک مهندس کامپیوتر پرورش دهند.