پیکر بندی - پایگاه دانلود رایگان کتاب | دانلود کتاب

سایت‌ها و خدمات دایرکتوری فعال
نمای فوری Active Directory Sites and Service ساختار فیزیکی و مختلفی ویندوز سرور ۲۰۰۳ را مدیریت می‌کند. سایت محلی فیزیکی است که می‌تواند زیر شبکه‌ها یا مجموعه‌ای از آنها را در خود جای می‌دهد. با این نمای فوری می‌توانید سایت‌های چندگانه‌ای ایجاد کنید که محل‌های فیزیکی مختلفی را شامل شوند. این محل‌های فیزیکی توسط اتصالات WAN با هم ارتباط دارند. با ایجاد سایت‌ها می‌توانید میزان رونوشت‌برداری میان اجزای شبکه‌های با اتصالات WAN و LAN داخل را کنترل کنید.
افزودن کاربر به ناحیه
شناسه‌های کاربر توسط نمای فوری Active Directory users and Computers به ناحیه اضافه می‌شوند. جهت افزودن کاربر به ناحیه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- نمای فوری Active Directory Users and Computers را باز کنید.
۲- در درخت نمای فوری گره ناحیه را باز کنید و پوشه user را انتخاب کنید. در صفحه جزییات فهرستی از کاربران و گروه‌های پیش‌فرض را مشاهده می‌کنید.
۳- برای ایجاد کار جدید، روی نوار ابزار دایرکتوری فعال دکمه Current Container و گزینه Create a New User را انتخاب کنید. جعبه محاوره‌ای New Object – User باز می‌شود.
۴- نام و نام‌‌خانوادگی کاربر را وارد کنید. این نام در دایرکتوری فعال ظاهر خواهد شد.
۵- در جعبه User Login Name ، نام کاربر برای ورود به ناحیه را وارد کنید.
۶- پس از وارد کردن اطلاعات درخواستی روی Next کلیک کنید.
۷- در این صفحه، رمز عبور کاربر درخواست می‌شود. پس از وارد کردن رمز و تأیید آن می‌توانید خصوصیات رمز عبور را تعیین کنید. شما با چهار گزینه روبرو هستید:
* کاربر در ورود به شبکه بعدی باید رمز عبور را تغییر دهد : اگر می‌خواهید کاربران روی رمز عبور خود کنترل داشته باشند این گزینه را انتخاب کنید.
* کاربر نمی‌تواند رمز عبور را تغییر دهد : اگر قصد دارید کاربران را محدود کرده و حق انتخاب رمز عبور را از آنها سلب کنید، این گزینه را انتخاب کنید.
* رمز عبور محدودیت زمانی ندارد : با انتخاب این گزینه تا زمانی که ناحیه وجود دارد رمز عبورتان قابل استفاده است.
* شناسه غیر فعال است : با انتخاب این گزینه شناسه را غیرفعال می‌کنید بدون این که آن را حذف کنید.
۸- پس از تنظیم خصوصیات رمز عبور روی Next کلیک کرده، پنجره خلاصه را مشاهده و Finish را انتخاب کنید. شناسه کاربر جدید در صفحه جزییات نمای فوری ظاهر می‌شود.
تنظیمات زمان ورود به شبکه و کامپیوترهای شبکه
کادر Account زمان ورود به شبکه و کامپیوترهایی که کاربر می‌تواند وارد آنها شود را تنظیم می‌کند. برای تنظیم زمان ورود کاربر به شبکه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- در صفحه جزییات از نمای فوری Active Directory users computers روی شناسه کاربر کلیک راست کرده و از منوی ظاهر شده گزینه Properties را انتخاب کنید. سپس کادر Account را انتخاب کنید.
۲- در کادر Account دکمه Logon Hours را انتخاب کنید تا جعبه محاوره‌ای آن باز شود.
۳- به صورت پیش‌فرض همه ساعت‌ها انتخاب شده‌اند (رنگ آبی دارند). برای این که کاربر نتواند در روز شنبه وارد شبکه شود با کلیک کردن و کیدن (Click-Drag) محدود زمانی روز شنبه را انتخاب کرده و روی دکمه Logon Demed کلیک کنید. چارچوب زمانی انتخاب شده سفید می‌شود و کاربر در این چارچوب زمانی حق ورود به شبکه را ندارد. پس از تعیین ساعات مجاز و غیرمجاز برای ورود به شبکه روی Ok کلیک کنید.
۴- برای تعیین کامپیوترهایی که کاربر حق ورود به آنها را دارد در کارد Tab روی دکمه
Log on To کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Logon Workstations باز می‌شود.
۵- گزینه The following Computers را انتخاب کنید. برای وارد کردن یک کامپیوتر در فهرست، نام NetBIOS آن را در جعبه Computer name وارد کنید (نام NetBIOS ، ۱۵ کاراکتر اول نام کامپیوتر است و پسوند نام ناحیه را شامل نمی‌شود).
۶- پس از وارد کردن نام کامپیوتر روی دکمه Add کلیک کنید. نام هر تعداد کامپیوتر که کاربر حق ورود به آنها را دارد وارد کنید و روی Ok کلیک کنید.
تغییر نام کاربر
برای تغییر شناسه کاربر ناحیه از صفحه جزییات Active Directory users and Computers استفاده کنید. روی نام کاربر کلیک راست کرده و گزینه Rename را انتخاب کنید. پس از ویرایش نام کاربر روی نقطه‌ای دلخواه از پنجره دایرکتوری کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Rename User ظاهر می‌شود و تغییرات اعمال شده در نام کاربر را نشان می‌دهد.
توجه داشته باشید که با تغییر نام کاربر، عضویت کاربر در گروه‌ها و مجوزهای وی تغییر نمی‌کنند. در صورت لزوم تغییرات دیگری در جعبه محاوره‌ای Rename User اعمال کنید و روی Ok کلیک کنید تا نام جدید در دایرکتوری فعال نمایان شود.
فصل پنجم : خدمات نام ناحیه (DNS)
مروری بر سرورهای DNS
خدمات نام ناحیه (DNS) یک ساختار سلسله مراتبی (هرمی شکل) پدید می‌آورد که توسط آن نام‌های کامل ناحیه (FQDN)، نام‌های میزبان و نام‌های دیگری را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. نامگذاری در DNS ممکن است به صورت نام‌های آشنا و روزمره یا آدرس‌های منطقی (آدرس‌های IP) باشد. مثلا هنگامی که در پنجره آدرس مرورگر وب عبارت Microsoft.com را تایپ کنید، یکی از سرورهای DNS که روی شبکه اینترنت قرار دارد یک نام FQDN (نام Microsoft.com) را به آدرس IP سایت Microsoft web نسبت می‌دهد.
بنابراین در شبکه‌های TCP/IP ، به طور خاص شبکه اینترنت، هر سازمان و موسسه‌ای از سرورهای DNS برخوردار است که FQDN را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. در واقع هر سازمان، موسسه یا شرکت دارای وظایف نامگذاری قسمت‌های مختلف اینترنت است. در واقع هنگامی که یک شرکت نام ناحیه‌ای را در Inter NIC ثبت می‌کند، باید آدرس‌های IP دو سرور DNS که وظایف نامگذاری را بر عهده دارند را به Inter NIC ارائه کند. کاربران می‌توانند پیاده‌سازی DNS را خودشان بکار گیرند یا آن را بر عهده ISPهایی بگذارند که این خدمات را ارائه می‌دهند.
سرورهایی که توسط Inter NIC اداره می‌شوند به یکی از سرورهای DNS محلی اجازه می‌دهند تا FQDN را به آدرس IP اختصاص دهد. سرورهای Inter NIC پایگاه داده‌ای دارند که در آن فهرست همه سرورهای DNS ناحیه و آدرس‌های IP آنها قرار دارد. بنابراین سرور DNS محلی درون سرور Inter NIC به جستجو پرداخته و آدرس IP مربوط به سرور DNS که به ناحیه خاصی خدمات ارائه می‌کند را پیدا می‌کنند. هنگامی که سرور محلی آدرس‌های IP مربوط به یک سرور DNS راه دور را دریافت می‌کند سرور محلی می‌تواند به صورت مستقیم به جستجو پرداخته و FQDN راه دور را به یک آدرس IP نسبت دهد.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ از استاندارد سرور DNS پویا (DDNS) استفاده می‌کند که کارهای سرپرستی مربوط به نگهداری پایگاه داده DNS را به شدت کاهش داده است (در مقایسه با سرورهای DNS). سرور و مشتری‌های DNS پایگاه داده DDNS را به صورت پویا می‌سازند.
فضای نام DNS
برای درک نحوه تعیین DNS یا FQDN باید با فضای نام ناحیه آشنا شوید. فضای نام ناحیه (Domain namespace) طرحی است که برای نامگذاری ناحیه‌ها به کار می‌رود. این ناحیه‌ها در سطوح مختلف درخت سلسله مراتبی ناحیه DNS قرار دارند. فضای نام ناحیه، همچنین، نام‌های کامپیوتر منفرد و دیگر وسایل موجود روی شبکه را در بر می‌گیرد.
ابتدا باید رابطه بین ناحیه و DNS را مشخص کنیم. هر بخش روی DNS به عنوان یک درخت در نظر گرفته می‌شود.
پایه درخت DNS را ریشه ناحیه تشکیل می‌دهد. ناحیه ریشه اینترنت با نقطه (.) نمایش داده می‌شوند. پایین ناحیه ریشه، ناحیه‌های سطح بالا قرار دارند. ناحیه‌های سطح بالا شامل پسوندهایی مانند com و edu است. فهرست نام‌های ناحیه سطح بالا عبارتست از:
* Com : توسط موسسات بازرگانی استفاده می‌شود. مثلا Samspublishing.com نام ناحیه انتشارات SAMS است.
* edu : توسط موسسات آموزشی استفاده می‌شود. مثلا une.edu نام ناحیه دانشگاه England New است.
* org : توسط موسسات غیر بازرگانی استفاده می‌شود. مثلا Sanjesh.org نام ناحیه سازمان سنجش است.
* gov : توسط سازمان‌های دولتی ایالات متحده استفاده می‌شوند. Senate.gov نام ناحیه سنایی آمریکاست.
* net : توسط شرکت‌های اینترنتی مانند ISP ها استفاده می‌شوند.
* Country names : مثلا ir برای ایران و us برای آمریکا.
* biz : یک ناحیه سطح بالای جدید است که برای موسسات تجاری به کار می‌رود.

لینوکس یک سیستم عامل چند کاربره و چند وظیفه ای است که روی سخت افزارهای مختلف اجرا می شود.
نسخه اول لینوکس توسط یک دانشجوی فنلاندی به نام لینوکس توروالدز ارایه شد. توروالدز این نسخه را در وب برای سایر برنامه نویسان ارسال کرد تا از آن استفاده کنند و آن را بهبود بخشند. توروالدز خود این سیستم عامل را بر اساس یک سیستم دانشگاهی به نام MINIX توسعه داد. این سیستم عامل توسط آقای تنن بام به عنوان یک سیستم عامل آموزشی ایجاد شده بود.

نسخه تجاری
در حال حاضر، شرکت های زیادی روی سیستم عامل لینوکس کار می کنند. برای مثال شرکت RED HAT یکی از شرکت های مهم توزیع کننده لینوکس به شمار می رود. لازم به ذکر است که RED HAT LINUX 7 آخرین گونه ارایه شده توسط این شرکت می باشد. از ویژگی های این گونه می توان به نصب آسان و نیز امکانات مدیریتی سیستم اشاره نمود. در حال حاضر، شرکت های دیگری نیز گونه های تجاری لینوکس را توزیع می کنند که اسامی تعدادی از این شرکت های عبارت است از:
CALDERA, COREL, SLACKWARE, DEBIAN, MANDARK, TURBOLINUX, EASYLINUX
افزون بر این، بسیاری از شرکت های سخت افزاری، مانند: IBM, COMPAC محصولات و خدمات مرتبط با لینوکس را ارایه می دهند. شرکت IBM اعلام کرده است که تمامی محصولاتش را با لینوکس سازگار می کند. همچنین شرکت INTEL نیز اعلام کرده است که سرورهای اینترنتی مبتنی بر سخت افزار INTEL را با سیستم عامل لینوکس عرضه می کند. در حال حاضر بسیاری از شرکت های کامپیوتری دست به فروش کامپیوترهایی زده اند که لینکس را به عنوان سیستم عامل اولیه خود دارند. از جمله پیشتازان جدید سیستم عامل لینوکس می توان به شرکت های بزرگی چون SUN, ORACLE اشاره کرد. شرکت BORLAND نیز در تلاش برای ارایه محصول کاربردی INTERBASE روی سیستم عامل لینوکس است.
میزان افزایش استفاده از سیستم عامل لینوکس
مطالعه IDC نشان داده است که در فاصله سال های ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ میزان استفاده از لینوکس افزایش چشمگیری داشته است. موارد بسیاری باعث محبوبیت لینوکس گردیده است. از جمله: پشتیبانی از پروتکل SMB و فایل سیستم CIFS (که باعث راحتی کار با ماشین های وینوزی می شود)، وجود برنامه هایی نطیر X-WIN32 که امکان اجرای برنامه ها را روی ماشین لینوکس و نیز مشاهده آنها روی ماشین ویندوزی را می دهد. همچنین، امکاناتی نطیر پشتیبانی از فایل سیستم های DOS, NTFS, VFAT باعث شده است که میزان استفاده از لینوکس بیشتر شود.
شرکت COREL نیز این امکان را فرهم آورده است تا برنامه های کاربردی ویندوز به طور کامل از یک اصال روی لینوکس اجرا شوند. IDC پیش بینی می کند تا سال ۲۰۰۲ نسخه های لینوکس خدود ۲۵% افزایش فروش را نشان دهند.

دلایل استفاده از سیستم عامل لینوکس
کنترل: کاربران، کنترل کاملی بر وطیعه مندی سیستم دارند و می توانند مشخصشه ها و قابلیت های مورد علاقه و نیاز خود را اضافه کنند، اشکالات را بیابند و بدون نیاز به نرم افزارهای ارتقاء دهنده ارتقاء خود را انجام دهند.
انعطاف پذیری: سیستم عامل لینوکس، با پشتیبانی طیف وسیعی از پروتکل های شبکه های LAN, WAN و فایل سیستم های مختلف، امکان ارتباط لینکس با سایر سیستم های عامل را فراهم کرده است. همچنین، با استفاده از برنامه های ماشین مجازی، لینوکس قادر می باشد تا سیستم های عامل مختکفی را شبیه سازی کند.
همچنین سیستم عامل لینوکس روی طیف وسیعی از سخت افزارها موجود است از جمله سخت افزارهایی مانند: X86, MIPS, ALPHA, MOTORLA, VAX .
پایداری: شرکت های بسیاری سالیانه ملیون ها دلار به خاطر بروز اشالاتی در سرورهایشان ضرر می کنند. ولی در مقابل ماشین های لینوکس بسیار پایدار هستند و اغلب برای ماه ها یا سال ها به کارشان ادامه می دهند،‌بدون آن که برایشان مشکلی پیش بیاید.
امنیت: به طور کلی ویروس به آن مفهومی که در سیستم های عامل ویندوزی متداول است، در محیط های یونکسی و لینوکسی وجود ندارد. علت این امر، امنیت بالای فایل سیستم لینوکس و یونیکس است. ابزارهای متعددی برای پیدا کردن اشکالات احتمالی لینوکس وجود دارد. این ابزارها یافتن و  برطرف کردن اشکالات احتمالی را آسان می کنند.
هزینه پایین: اغلب نرم افزارهای لینوکس مجانی هستند و خود سیستم عامل هم قیمتی ندارد. نرم افزارهای مجانی شامی نرم افزارهای اداری، ابزارهای گرافیکی، ویرایشگرها و مرورگرهای وب هستند. در ضمن، ارتقاء لینوکس نیز هزینه های در پی نخواهد داشت.
قدرت سیستم عامل پانزده ابرکامپیوتر  از ۱۰۰ ابرکامپیوتر موجود، از نوع لینوکس است. لینوکس از منابع سخت افزاری به طور کارایی بهره می برد و این امر سبب می شود تا سرعت و توانایی آن بالا برود.
مصارف رومیزی: مهمترین نقطه ضعف سیستم های عامل مبتنی بر یونیکس عدم وجود یک واسط گرافیک زیبا و راحت برای استفاده کاربران است. در حال حاضر، با سرمایه گذاری شرکت های مختلف و با ارائه WINDOWS MANAGER های بسیار زیبا برای محیط X سیستم عامل لینوکس این مشکل تقریباً برطرف گردیده است. وجود ابزار START OFFICE ، که به طور کامل تمام امکانات MS-OFFICE را روی محیط لینوکس و به همان راحتی که در محیط ویندوز وجود دارد را فراهم می کند، باعث گردیده است تا سیستم عامل لینوکیس برای مصارف شخصی نیز مناسب گردد.

امکانات سیستم عامل LINUX :
سیستم عامل لینوکس تمام امکانات لازم به عنوان یک سیستم عامل CLIENT (سرویس گیرنده)، همچنین یک سیستم عامل SERVER (سرویس دهنده) را دارا می باشد.

سیستم عامل چیست؟
سیستم عامل برنامه ای است که به عنوان رابط بین کاربر و سخت افزار عمل می کند. همچنین به عنوان یک تخصیص دهنده منابع از قبیل: زمان پردازش، فضای حفظه، فضای ذخیره سازی، دستگاه های ورودی-خروجی به شمار می رود. اهداف سیستم عامل:
سیستم عامل دو هدف عمده زیر را بر عهده دارد:

RESOURCE MANAGER:
سیستم عامل مدیریت منابع را بر عهده دارد و هنچ کاری بدون همهنگی و نظارت سیستم عامل صورت نمی گیرد. برای مثال، اگر کاربر بخاهد کاری را در مورد سخت افزار انجام دهد،‌این کار باید از طریق سیستم عامل صورت گیرد.
EXTENDED MACHINE:
سیستم عامل به عنوان یک دستگاه توسعه یافته عمل می کند. به عبارت دیگر  سیستم عامل کارهای کوچک و جزئی و با پیچیدگی بالا و همچنین کارهایی را که کابر علاقه مند به انجام آن ها نمی باشد را انجام می دهد.

تاریخچه سیستم عامل

کامپیوترهای نسل اول:
کامپیوترهای نسل اول از لامپ خلأ استفاده می کردند و برای نوشتن برنامه ها همه کارها باید بوسط کاربر انجام می گرفت. در واقع ، روی این کامپیوترها سیستم عامل وجود نداشت، زیرا سیستم عامل خود نیز به عنوان یک برنامه باید نخست در حافظه بار می شد و سپس برنامه های کاربردی مورد اجرا و بررسی قرار می گرفت.

کامپیوترهای نسل دوم:
در کامپیوترهای نسل دوم استفاده از ترانزیستور متداول گردید. در این کامپیوترها تنها یک برنامه وارد حافظه شده و اجرا می گردید. لذا در هنگام اجرای برنامه، کامپیوتر نمی توانست توسط برنامه دیگری مورد استفاده قرار گیرد. یعنی برای انجام هر کاری بقیه برنامه ها باید در سیستم باقی می ماندند.

کامپیوترهای نسل سوم:
سخت افزار این نسل از کامپیوترها به ICها مجهز گردیدند و به کامپیوترها امکان MULTIPROGRAMING افزوده شد. یعنی این کامپیوترها می توانستند به صورت همزمان چند برنامه را در پردازشگر اجرا کنند. همچنین، در این نسل از کامپیوترها مفهوم TIME SHARING به وجود آمد و مورد بهره برداری قرار گرفت.

کامپیوترهای نسل چهارم:
در این نسل از کامپیوترها قابلیت توانایی کار با چندین پردازنده افزوده گردید. بدین معنی که می توان برنامه های مختلف را روی پردازنده های متفاوت در سیستم اجرا نمود و چون در این نسل امکان MULTI PROGRAMING نیز وجود داشت، در بعضی موارد قابلیت پردازش موازی امکان پذیر بود.
یعنی یک برنامه را به چند قسمت تقسیم کرده و هر قسمت آن توسط یک پردازشگر مورد پردازش قرار گیرد.

چند تعریف :

SHELL :
SHELL یکی از لایه های سیستمهای عامل مبتنی بر یونیکس است. در واقع ، SHELL  در این سیستم عاملها مفسر فرمان به شمار می رود.
در اینجا شل های معروفی را که سیستم عامل RED HAT LINUX  در اختیار کاربران قرار می دهد را در جدول زیر فهرست شده است.

KERNEL  :
KERNELL قسمتی است که به منابع سخت افزاری دسترسی دارد. درخواست کاربر ابتدا وارد SELL  می شود. SELL برنامه ای است که BUFFER صفحه کلید را جهت داده های مختلفی که کاربر وارد کرده است جستجو می کند و پس از جستجوی این BUFFER توسط SELL محتوای آن برای سیستم عامل تفسیر می شود و در صورت معتبر بودن درخواست مورد نظر، به KERNEL  فرمان می دهد تا رویه مورد نظر اجرا گردد و بدین ترتیب سرویس لازم در اختیار کاربر قرار گیرد و در صورت عدم اعتبار درخواست کاربر توسط SELL ، پیغام خطایی جهت اطلاع به کاربر روی صفحه نمایشگر ظاهر می گردد.
از مزایای سیستمهای عامل مبتنی بر یونیکس این است که به یک مفسر فرمان وابسته نیستند. اینگونه سیستم عاملها SELL های مختلفی را پشتیبانی می کنند.

SCHEDULDER :
SCHEDULDER یکی از بخشهای مهم سیستم عامل چند کاربره (MULTI USER ) می باشد . در واقع SCHEDULDER برنامه‌ای است که امکان استفاده تعداد زیادی کاربر را بصورت همزمان از سیستم فراهم می‌سازد. در اینگونه سیستمها، کاربران تصور می‌کنند که همگی بصورت همزمان و در یک لحظه از کامپیوتر استفاده می کنند، امّا در واقع در هر لحظه فقط یک کاربر از سیستم استفاده می کند.

چند تعریف:
فایل سیستم:
هر دیسک فیزیکی متصل به سیستم در سیستم عامل لینوکس باید فایل سیستم مربوط به خود را داشته باشد. به عنوان مثال در هنگام نصب سیستم عامل لینوکس حداقل دو فایل سیستم یکی با نام LINUX SWAP و دیگری LINUX NATIVE روی سیستم ایجاد می گردند. در سیستم عامل لینوکس اطلاعات مربوط به هر فایل سیستم از قبیل لیست بلوک‌های دیسک، جدول آدرس محل استقرار فایل‌ها و اطلاعات دیگر مربوط به آن دیسک بطور مجزای ذخیره و نگهداری  می شوند.

BOOT BLOCK :
این BLOCK بخشی از فایل سیستم می باشد که برای ذخیره سازی برنامه مربوط به راه اندازی سیستم مورد استفاده قرار می گیرند.

DATA BLOCK  :
این بخش شامل اطلاعات بلوک های آزاد سیستم می‌باشد که می‌توانند اطلاعات و داده های سیستم عامل لینوکس را در بر گیرند.

جدول I-NODE :
جدول I- NAODE اطلاعاتی در ارتباط با فایلهایی که در فایل سیستم لینوکس ایجاد می گردند را شامل می شود. این اطلاعات از قبیل :
۱-    USERI-D  و GROUP-ID مربوط به کاربران سیستم عامل.
۲-     زمان ایجاد یک فایل، آخرین زمان استفاده از یک فایل و اعمال تغییرات روی آن.
۳-     تعداد الحاقات (LINK) یک فایل.
۴-    تعیین نوع فایل معمولی، دایرکتوری و فایل های ویژه.
۵-    تعداد بایت‌های فایل.
۶-    حفاظت از حقوق دسترسی (خواندن، نوشتن و اجرا کردن).
سیستم عامل RED HAT LINUX  در مقایسه با سیستم عامل های مبتنی بر یونیکس و سایر شرکت‌های توزیع کننده این سیستم عامل، فایل‌ها را بصورت مناسبی روی سیستم سازماندهی می کند که این امر بدلیل آنستکه سیستم عامل RED HAT LINUX  از فایل سیستم استانداردی موسوم به FSSTND استفاده می کند.

SUPER BLOCK :
این BLOCK شامل اطلاعاتی است که بر کل فایل سیستم دیسک نظارت می‌کند. این BLOCK شامل اطلاعات زیر می باشد:
۱-    اندازه فضایی که فایل سیستم روی دیسک اشغال کرده است.
۲-    نوع فایل سیستم.
۳-    تعداد BLOCK های خالی روی DATA BLOCK.
۴-    شماره بلوک های آزاد روی دیسک.
۵-    اندازه بخش I-NODE:
۶-    آخرین زمان اعمل تغییرات روی SUPER BLOCK.

فهرست راهنمای /BIN:
تمامی فایل های موجود در این فهرست قابل اجرا می باشند، همچنین فایل ها درون این فهرست، دستورات اصلی سیستم عامل را تشکیل می دهند.

فهرست راهنمای /SBIN:
در این فهرست راهنما اغلب برنامه های مربوط به سیستم، همچنین برنامه های اساسی و بنیادی برای نگهداری سیستم عامل قرار می گیرند.
برخی از این برنامه ها عبارتند از:
FSCK – FDISK – MKFS – SHUT DOWN – LILO – INIT

فهرست راهنمای /ETC:
اغلب دستورات جهت مدیریت سیستم در این فهرست راهنما قرار می گیرند.
بعضی از فایل ها و برنامه های مهم دراین فهرست عبارتند از:
PASSWD – SHADOW – FSTAB – HOSTS – INITTAB – MOTD – PRSFILE – SHELLS – SERVICES – LILO.CONF – RC.D.
نصب قدم به قدم
نسخه های متعددی از سیستم هامل لینوکس در بازار موجود می باشد که این امر به علت OPEN SOURCE CODE بودن و رایگان بودن سیستم عامل لینوکس می باشد. به همین دلیل شرکت های بسیاری اقدام به فروش و عرضه این سیستم عامل به بازار انفورماتیک جهان کرده اند که از جمله این شرکت ها می توان به شرکت های زیر اشاره نمود:
RED HAT, CALDERA, COREL, DEBIAN, MANDARKE, INFOMAGIC.
سیستم عامل RED HAT LINUX یکی از معروفترین گونه های این سیستم عامل می باشد.

نصب سیستم عامل RED HAT LINUX 7:

سازگاری با سخت افزار:
سیستم عامل RED HAT LINUX 7 با اغلب سخت افزارهای موجود در بازار سازگار است و لی به هر دلیل امکان دارد که با برخی از قطعات سخت افزاری سیستم سازگاری نداشته باشد. بنابراین می توانید برای دریافت اطلاعات بیشتر در این ارتباط به سایت اینترنتی زیر مراجعه کنید:
HTT://WWW.REDHAT.COM/HARDWARE

نصب دوگانه (DUAL BOOT):
هنگامی که می خواهید سیستم عامل لینوکس را روی سیستم نصب نمایید ممکن است دو حالت وجود داشته باشد: حالت اول این که در زمان نصب سیستم عامل RED HAT LINUX از سیستم عامل های دیگری نظیر: WINDOWS 98, WINDOWS NT یا WINDOWS 2000 و . . . استفاده می کنید.
حالت دوم این که می خواهید فقط سیستم عامل لینوکس را روی سیستم داشته باشید و هیچ سیستم عامل دیگری روی سیستم ندارید. با اطمینان باید گفت که در هر یک از دو حالت مطرح شده کاربر می تواند به راحتی سیستم عامل لینوکس را روی سیستم نصب نمایید زیرا سیستم عامل لینوکس هنچ گونه تضادی با سایر سیستم عامل های نصب شده روی سیستم ندارد و به راحتی با سایر سیستم عامل های دیگر کار می کند.
بنابراین در صورتی که بخواهید سیستم عامل لینوکس را همزمان با سایر سیستم عامل های نصب شده روی سیستم نصب نمایید. نیاز به حالت نصب دوگانه یا DUAL BOOT خواهید داشت. برای این منظور سیستم عامل لینوکس نرم افزاری تحت عنوان LILO (سرواژهLINUX LOADER) را روی سیستم نصب می نماید.
لازم به ذکر است که نرم افزار LILO فقط مختص ماشین های سازگار با INTEL است و برای سایر ماشین ها ، نرم افزارهای دیگری مانند: SILO, MILO را در اختیار کاربران قرار می دهد.
نرم افزار LILO در هنگام نصب سیستم عامل RED AHT LINUX به طور خودکار روی MASTER BOOT RECORD نصب می شود، اما نرم افزار LILO پیش از قرارا گرفتن روی MASTER BOOT RECORD از آن یک کپی تهیه می کند. بنابراین پس از نصب سیستم عامل لینوکس و نرم افزار LILO ، در هنگام راه اندازی سیستم ابتدا نرم افزار LILO فعال می گردد و طی پیامی که به صورت زیر روی صفحه نمایشگر ظاهر می گردد، می توانید سیستم عاملی را که می خواهید روی سیستم BOOT و راه اندازی گردد را انتخاب نمایید.

LILO BOOT:
با ظاهر شدن این اعلان روی صفحه نمایشگر ، در صورتی که بخواهید لینوکس به عنوان سیستم عامل راهاندازی گردد، کافی است تا دکمه ENTER را فشار دهید و در صورتی که می خواهید سایر سیستم های عامل نصب شده روی سیستم شمار BOOT گردند، کافی است تا کلمه DOS (یا واژه دیگری را که در هنگام پیکربندی نرم افزار LILO تعیین می نمایید را ووارد نمایید) را در مقابل اعلان فوق وارد کنید و سپس کلید ENTER را فشار دهید. در این مرحله منویی از سیستم های عامل نصب شده روی سیستم ظاهر می گردد. و می توانید با انتخاب هر یک از آنها سیستم را راه اندازی نمایید.

انتخاب روش های نصب سیستم عامل RED HAT LINUX 7:
برای نصب سیستم عامل RED HAT LINUX 7 می توانید یکی از روش های زیر را انتخاب کنید:
۱- به علت آن که CD-ROM حاوی نرم افزار سیستم عامل RED HAT LINUX دارای قابلیت BOOTABLE می باشد، می توانید با تغییر دادن گزینه BOOT SEQUENCE در SETUPسیستم ، عملیات نصب را به طور مستقیم از روی CD-ROM و در هنگام راه اندازی سیستم انجام دهید.
همانطوری که بیان گردید برای این منظور باید وارد صفحه مربوط به SET UP  سیستم شوید و در زمان تغییر BOOT SEQUENCE  اطمینان حاصل کنید که CD- ROM  جز انتخاب اول آن باشد.
توجه : در صورتی که از سیستمی استفاده می کنید که BIOS  آن قابلیت BOOT  شدن از طریق CD- ROM را داراست انتخاب روش برای نصب سیستم عامل RED HAT LINUX آسانترین روش نصب به شمار می رود. اما اگر به هر دلیل نمی خواهید که برنامه نصب سیستم عامل RED HAT LINUX را بصورت مستقیم از روی CD-ROM در هنگام BOOT شدن سیستم دنبال کنید می توانید با ایجاد یک فلاپی STURTUP  عملیات نصب سیستم عامل را آغاز نمایید. برای این منظور پس از ایجاد کردن فلاپی STURTUP . آن را درون درایو مربوطه قرار داده و سیستم را از روی آن بوت نمایید.
در این مرحله پس از بوت شدن سیستم. فرایند نصب سیستم عامل RED HAT LINUX7.0 با ظاهر شدن اعلان بوت آغاز می گردد.
در صورتی که فلاپی STURTUP سیستم عامل RED HAT LINUX7.0 را ایجاد کرده اید, می توانید هر یک از روشهای زیر را نیز برای نصب سیستم عامل انتخاب کنید.
توجه : در صورتی که بوسیله فلاپی STURTUP  فرایند نصب سیستم عامل را آغاز کرده باشید می باید در طی فرایند نصب جهت کپی کردن فایلهای نرم افزار سیستم عامل RED HAT LINUX روی سیستم از  CD-ROM حاوی نرم افزار سیستم عامل لینوکس استفاده کنید.

۲ – نصب از روی HARD DISK :
اگر فایل های نرم افزار سیستم عامل RED HAT LINUX را روی دیسک سخت کپی کرده اید می توانید از این روش نصب استفاده کنید.

۳ – نصب از طریق FTP SERVER :
می توانید نصب سیستم عامل RED HAT LINUX را از روی یک  FTP SERVER انجام دهید.

ایجاد کردن فلاپی STARTUP :
می توانید فلاپی STARTUP  سیستم عامل RED HAT LINUX را در سیستم عامل های مختلف ایجاد کنید.

ایجاد فلاپی STARTUP تحت MS-DOS :
در CD-ROM حاوی نرم افزار سیستم عامل RED HAT LINUX یک دایرکتوری تحت عنوان DOSUTILS وجود دارد. برای ایجاد فلاپی STARTUP تحت MS-DOS کافی است تا برنامه RAWRITE  موجود در این دایرکتوری اجرا نمایید:
برای این کار می توانید بصورت زیر عمل کنید:
CDDOSUTILSRAWRITE.EXE←
که پس از اجرای این برنامه پیام زیر ظاهر می گردد:
ENTER DISK IMAGE SOURCE FILENAME:
در این مرحله می باید مسیر فایل (DISK IMAGE) BOOT.IMG را, که در دایرکتوری IMAGES از CD-ROM حاوی نرم افزار سیستم عامل RED HAT LINUX وجود دارد, در مقابل پیام فوق دارد کرده و سپس کلید ENTER را فشار دهیم.
برای مثال:
ENTER DISK IMAGE SOURCE: E:IMAGESBOOT.IMG.
پس از انجام این مرحله برنامه RAWRITE پیام زیر را روی صفحه نمایشگر ظاهر می کند.
ENTER TARGET DISKETTE DRIVE
در ماین مرحله کافی است نام درایو مربوطه (A:) را تعیین کرده ویک فلاپی فرمت شده را داخل درایو قرار داده و دوباره کلید ENTER را فشار دهید.
پس از انجام این مرحله فلاپی STARTUP سیستم عامل RED HAT LINUX ایجاد می گردد. تذکر: یک برچسب با عنوان مناسب روی فلاپی STARTUP ایجاد شده سیستم عامل RED HAT LINUX قرار داده و آن را در جای مطمئن قرار دهید.