نکونام - پايگاه دانلود رایگان کتاب

عصمت در انبیا و حضرات معصومین علیهم‏السلام به چه معنایى است و خصوصیّات و محدوده و شرایط و احکام آن کدام است؟
ادعاى نوشته حاضر این است که حقیقت وجودى عصمت که موهبتى الهى است براى بعضى ذاتى است و زمینه‏هاى علمى و عینى دارد و دست غیر بر آن نمى‏رسد با آن که قابل وصول است و مى‏شود فردى بر اثر کشش و کوشش بر آن دست یابد یا ظرف تنزیلى آن چنین است و ظروف عالى آن بسیط است و در تیررس غیر نمى‏باشد و عصمت همان‏طور که به انتخاب است، انحصار را دارد.

نسبت به این امر این است که حضرات انبیا و ائمه‏ى معصومین علیهم ‏السلام و حضرت زهرا علیه االسلام همه معصوم مى‏باشند و از هر گونه احتمال خطا و عصیانى بدور هستند؛ هم‏چنان که اعتقاد شیعه در این امر چنین است و بسیار نیز بجا و محکم مى‏باشد و براى تثبیت و تحقّق آن مدارک نقلى و دلایل عقلى فراوانى از کتاب، سنت، تفکّر و اندیشه‏ى سالم و سلیم وجود دارد که در این جهت، هرگونه توهّم و ایرادى را از خود بدور مى‏دارد که ما در صدد بیان آن نیستیم.
البته، مطلبى که در این جهت باقى مى‏ماند و داراى اهمیّت بسیارى مى‏باشد و نوع برخورد با آن آسان نیست، متشابهات فراوانى است که در قرآن و روایات به چشم مى‏خورد که ظاهر تمامى آن‏ها با عصمت حضرات انبیاى الهى علیهم‏السلام سازگار نیست و یا دست‏کم نسبت به این امر، توهّم و شبهه‏اى ایجاد مى‏نماید که در جهت برطرف سازى آن باید کوشید.

«ابن سینا» از بزرگ‏ترین مشاهیر فلسفه، اطباى نامى و اعاظم حکماى اسلامى در اوایل قرن پنجم هجرى است که آثار علمى ایشان در تمام علوم و فنون گوناگون؛ اعم از فلسفه، طب، علوم غریبه، طلسمات و غیره موجب اشتهار وى گردید و از همین رو جزو معدود نوابغى است که توانست گوى سبقت را در جهات مختلف از دانشمندان معاصر خود برباید.
ابن سینا با همه‏ى قدرت و احاطه‏اى که به فلسفه‏ى ارسطو داشت و با تمام تبحّرى که در شرح و تفسیر اقوال و آراى آن حکیم یونانى به کار برد، در اواخر عمر خود به حکمت اشراق توجه خاصى پیدا کرد و از این راه به عرفان ـ که یکى از ریشه‏هاى اصلى حکمت اشراق است ـ متمایل گردید.
درباره‏ى رابطه‏ى شیخ الرّئیس و عرفان در میان دانشمندان اسلامى معاصر تا حدّى اختلاف است، به نحوى که بعضى وى را یک عارف و صاحب مقامات مى‏دانند که در اواخر عمر خود تحوّل فکرى براى او پدید آمده و به‏سوى عرفان روى آورده است و برخى دیگر نیز چنین نمى‏اندیشند. به تعبیر دیگر، کلام در این است که آیا ابن سینا در رابطه با مقامات عارفان تنها به عبارت‏پردازى پرداخته و یا وى خود نیز اهل راه بوده است؟ البته، بحثى در این نیست که شیخ، عارف به این معنا نبوده که عمرى را در سلوک و عرفان گذرانده باشد و به قول ما چکیده‏ى عرفان باشد؛ بلکه همان گونه که بیان شد، وى فیلسوف و طبیب ماهر و دقیقى بوده که در اواخر عمر بر اثر خستگى از فلسفه به عرفان روى آورده و چسبیده‏ى به عرفان است؛ هرچند داراى سوز و گداز و شور و اشتیاق نیز بوده است، و این ترنّم او نسبت به عرفان از نحوه‏ى بیان وى در کتاب «الاشارات والتنبیهات»؛ به‏ویژه در «مقامات العارفین» در مقایسه با شفا و کتاب‏هاى دیگر او به‏طور کامل مشهود است.
این کتاب در حقیقت ارمغانى گران‏بها و ارزشمند است که ابن سینا مسایل اساسى منطق، فلسفه و عرفان را با زبان رمز و اشاره و با زحمت فراوان و تلاش بسیار وافر براى شیفتگان راه حق و حقیقت در آن فراهم نموده است.

این کتاب در سه جلد تنظیم شده و متن آن از انضباط و انسجام بالایى برخوردار است که علاوه بر ده نهج که مسایل آن مربوط به منطق است و هم‏چنین ده نمط که به مسایل حکمت طبیعى و الهى و عرفان اختصاص دارد، داراى فصول کوچک خاصى نیز مى‏باشد که به‏طور اجمال به آن اشاره خواهد شد.

مهم‏ترین آسیب ‏هایى که هر جامعه ‏اى را در درازناى تاریخ خود با چالش‏هاى بسیار اجتماعى روبه ‏رو کرده ، شراب ، مواد مخدر ، موسیقى‏هاى ناهنجار ، رقص‏هاى گناه‏ آلود و قمارهاى خانمان برانداز است. بدیهى است براى به سامان رساندن اخلاق جمعى و فردى، شناخت آسیب‏ها از اهمیت ویژه‏اى برخوردار است. همچنین هر فردى براى در امان ماندن از گزند هرگونه آسیبى ناچار از شناخت آسیب‏ها و پرهیز از آن است.

البته همان‏گونه که پزشکان با شناخت بیمارى‏ها به بیمارى آلوده نمى‏گردند و بیماران را درمان مى‏نمایند، بر عالمان دین و اولیاى امور دینى است که همه‏ى مفاسد، تباهى‏ها و گناهان را مورد شناسایى قرار دهند و به آسیب‏شناسى اخلاق فردى و جمعى اهتمام ورزند. کتاب حاضر، رسالت گفته شده را بر عهده دارد. این کتاب، محصول دوران نوجوانى نگارنده مى‏باشد و به گاه ۱۳۴۳ شمسى به نگارش در آمده است.

شناسایى انواع آسیب‏ هاى عمده ‏اى که اخلاق فردى و جمعى هر جامعه‏ اى را تهدید مى‏کند؛ مانند شراب، مواد مخدر، موسیقى، رقص و قمار، با تأکید بر ضرورت شناخت تباهى‏ها براى عالمان و متولیان امور دینى

هر چند در گستره‏ ى طولانى زمان، کتاب‏هاى فراوانى با نگرش‏هاى گوناگون درباره ‏ى زن ، این عطیّه‏ ى الهى و مظلوم همیشه‏ ى تاریخ نوشته شده است، ولى آثار و نوشته‏ هاى موجود ، کم و بیش ، خالى از کاستى و اشکال نیست؛ چرا که فرصت لازم یا شناخت جامعى از زن براى نویسندگان این آثار پدید نیامده است. حتّى گاه برخى چهره‏هاى علمى ـ مذهبى به علّت اهمال و ساده انگارى، پیچیدگى مباحث زن و یا سلیقه ‏هاى فردى و مسلکى، مشکلاتى به ‏بار آورده و پیامى مخالف با مقتضاى عقل و مبانى دین ارایه کرده ‏اند. با این وصف، فرجام کار نویسندگان ـ به اصطلاح ـ روشن فکر یا افراد بیگانه با دانش و فرهنگ اصیل دینى ناگفته پیداست!
بخش نخست، از برخورد زن و مرد در جامعه شروع می‏شود و سخن از پوشش و سکس و عریانى دارد. این بخش در ابتدا آورده شده است؛ زیرا پیش از ورود به جامعه و درون خانه ، پوشش چندانى لازم نیست ، ولى پس از ورود به جامعه و برخورد زن و مرد با یک‏دیگر این بحث پیش می‏آید که باید با چه پوششى و به چه مقدار و با چه کیفیّتى در جامعه ظاهر شد. براى پوشش استدلال میکند و عریانى را مطرح می‏سازد و آن را با دلایل بسیار به چالش می‏کشاند و در نهایت میان پوشش و حجاب تفاوت قائل می‏شود و تنها پوشش و عفاف را تکلیف می‏داند.