آنفولانزا - پایگاه دانلود رایگان کتاب | دانلود کتاب

آنفولانزا چیست (آنفولانزا فلو نیز نامیده می شود):
آنفولانزا یک بیماری عفونی و واگیردار دستگاه تنفسی است که توسط ویروس آنفولانزا ایجاد     می شود، این ویروس میکروارگانیسمی است که بقدری کوچک می باشد که آن را بدون یک میکروسکوپ قوی نمی توانید ببینید، برای بیشتر افراد آنفولانزا به عنوان عاملی است که در مدت یک تا دو هفته از بدن پاک شده و فرد بهبود       می یابد اما برای برخی دیگر ویروس آنفولانزا      می تواند آنها را به بیماری سختی گرفتار سازد برخی افراد از جمله افراد مسن، نوجوان و بچه ها و افردیکه موقعیت خاصی از نظر سلامتی دارند برای عوارض آنفولانزا در معرض خطر جدی می باشند. این افراد شامل: ۱- بچه ها و نوجوانان زیر ۲ سال ۲- افراد مسن تر از ۶۵ سال کسانیکه از نظر سلامتی  دارای موقعیت خاصی هستند مثل افراد مبتلا به آسم و دیابت که برای دریافت آنفولانزا مستعدتر هستند.

 

علائم آنفولانزا شامل: تب، سردرد، خستگی مفرط، سرفه خشک، گلودرد، بینی گرفتگی، درد عضلات علائم معدی مثل تهوع، استفراغ، اسهال که در بچه ها نسبت به نوجوانان بیشتر اتفاق            می افتد، احساس سرماخوردگی در بدن، گوش درد و مشکلات سینوسی.
 عوارض آنفولانزا : پنومونی باکتریال، دهیدراتاسیون خطر بیماری های مزمن مثل نارسایی احتقانی قلب، آسم، دیابت، کودکان ممکن است دچار مشکلات سینوسی و یا عفونت گوش شوند.
 آنفولانزا چگونه منتشر می شود؟ ویروس آنفولانزا از طریق ترشحات تنفسی بوسیله سرفه، عطسه منتشر می شود، این ترشحات از طریق قطرات دهان و بینی فرد بیمار حین سرفه، عطسه ویا حتی هنگام خندیدن انتشار می یابد بنابراین در صورتی که شما در کنار آنها تنفس کنید، از طریق این قطرات ریزآلوده، مبتلا خواهید شد، همچنین اگر این قطرات آلوده دستان شما را آلوده سازد و بعد شما دهان و بینی خود را لمس کنید مبتلا خواهید شد بنابراین تعجبی ندارد که شما همیشه به کسانیکه مبتلا به این عفونت هستند یادآور شوید که هنگام عطسه دهان و بینی خود را بپوشانند. ] فرد آلوده یک روز قبل از بروز علائم تا ۵ روز پس از آن قابلیت انتقال ویروس به دیگران را دارا می باشد یعنی شما قابلیت انتقال آنفولانزا به دیگران را دارید قبل از آنکه  بدانید بیمارید درحالیکه شما بیمار هستید[ . چه اقداماتی در صورت ابتلا به فلو باید انجام داد؟ در هر صورت حتی اگر شما از عطسه کننده ها دوری کنید، دستهایتان را به طور منظم بشویید، بازهم امکان ابتلا به آنفولانزا وجود دارد. در مطب دکتر، پزشک از شما در مورد چگونگی ابتلا سؤال خواهد کرد و شما را مورد آزمایش قرار خواهد داد- پزشک از یک سواپ پنبه ای جهت گرفتن نمونه از حلق، بینی یا دهان شما استفاده خواهد کرد. آزمایش کردن نمونه درآزمایشگاه، جهت اطمینان اطلاع شما به آنفولانزا  می باشد. اما معمولاً این یک کار ضروری نمی باشد. بر اساس نشانه های بالینی در شما و یا فراگیر شدن آنفولانزا محل زندگیتان، پزشک تشخیص آنفولانزا در ما می دهد. در صورتی که پزشک اظهار داشت که شما مبتلا هستید، می توانید مراحل زیر را جهت بهبود حالتان انجام دهید: استراحت در بستر یا تخت، نوشیدن مقدار زیادی مایعات مثل آب، آبگوشت، آب مرغ و دیگر مایعات، استفاده از داروها جهت کاهش درد و تب و خستگی اطلاع به والدین در صورت تنفس مشکل، درد عضلات و یا گیجی چون اینها علامتی هستند که شما نیاز به ویزیت مجدد پزشک دارید.
پیشگیری از آنفولانزا: بهترین راه جهت پیشگیری از آنفولانزا دریافت واکسن در هر دوره می باشد دو نوع واکسیناسیون موجود می باشد. ۱- نوع تزریقی که واکسن غیر فعال بوده و شامل ویروس کشته شده است که با سوزن تزریق می شود- تزریق آنفولانزا برای           بچه های بیشتر از شش ماه که شامل افراد سالم و افرادی که دارای موقعیت های  مزمن پزشکی هستند توصیه    می شود.
۲- اسپری بینی که نوع دیگر واکسن فلو می باشد که از ویروس زنده ضعیف شده ساخته شده که باعث بیماری فلو نمی شود بلکه بیشتر جهت آماده ساختن بدن در مقابل ورود ویروس آنفولانزا در بدن بکار می رود.

 

 (گاهی اوقات LAFV نامیده می شود که مخفف واکسن آنفولانزا زنده رقیق شده است و برای افراد        49-5 ساله که حامله نیستند استفاده می شود. در حدود ۲ هفته پس از تزریق واکسن آنتی بادیها جهت مبارزه با ویروس عفونت آنفولانزا در بدن فعال              می شوند- واکسن های آنفولانزا در مقابل بقیه بیماریهای شبه آنفولانزا مصونیت ایجاد نمی کند چون آنها به وسیله انواع مختلف ویروسها ایجاد می شوند.
چه زمانی واکسن باید تزریق شود؟ بهترین زمان جهت تزریق واکسن مهر و آبان می باشد اما تزریق واکسن در آذرماه یا حتی پس از آن می تواند مفید واقع شود – آنفولانزا فصلی در مهرماه شروع شده وتا اردیبهشت ماه نیز ممکن است ادامه یابد که در این مدت امکان ابتلا به آن زیاد می باشد .
چه کسانی باید واکسینه شوند؟ به طور کلی هرکسی که تمایل دارد تا شانس ابتلا به آنفولانزا را در خود کاهش دهد می تواند واکسن را دریافت کند اما دو دسته از افراد باید هرساله واکسینه شوند. دسته اول گروهی که دارای ریسک فاکتورهای ابتلا به آنفولانزا می باشند از جمله : افراد ۶۵ ساله و بیشتر، افرادیکه جز پرسنل بیمارستانی هستند، افراد بیشتر از ۶ ماهه که دارای بیماری مزمن قلبی یا ریوی مثل آسم می باشند و یا نیاز به مراقبتهای منظم پزشکی داشته و در طی سال گذشته به دلیل بیماری های متابولیکی مثل دیابت، بیماری کلیوی مزمن یا نقص سیستم ایمنی در بیمارستان بستری بوده اند، اختلال در سیستم ایمنی که به وسیله دارو،  عفونت و یا برخی از بیماریها مثل HIV بوجود می آید، بچه های ۶ ماهه تا ۱۸ ساله که به مدت طولانی تحت درمان با آسپرین بوده اند، لازم به ذکر است که کودکانی که آسپرین استفاده می کنند درحالیکه مبتلا به آنفولانزا هستند در معرض خطر ابتلا به سندروم ری هستند- زنانیکه ممکن است در حین آنفولانزا فصلی حامله شوند، افرادیکه در معرض ابتلا به اختلال دستگاه تنفسی و یا افزایش ترشحات (موقعیتهایی که باعث بلع یا تنفس مشکل می شود مثل بیماری یا آسیب مغزی، آسیبهای طناب تحتانی، نخاعی آسیبهای قلبی مغزی و یا دیگر اختلالات عصبی عضلانی- و دسته دوم افرادیکه با افراد ناقل آنفولانزا سروکار دارند مثل هم اتاقی ها و پرسنل بیمارستانی – زنان حامله نیز می توانند این واکسن را دریافت کنند.
چه کسانی نباید واکسینه شوند؟ برخی افراد نباید بدون مشاوره پزشکی واکسن دریافت کنند که آنها شامل: افرادیکه آلرژی شدید به تخم مرغ دارند، کسانیکه واکنش شدید به واکسن آنفولانزا در گذشته داشته اند. در کودکان کمتر از ۶ ماه افرادیکه مبتلا به بیماری متوسط تا شدید که همراه با تب هستند باید تا زمان کاهش نشانه ها برای دریافت واکسن صبر کنند،  در افرادی که در حدود ۶ هفته از دریافت واکسن آنفولانزا گذشته و آنها به سندروم گیلن باره GBS مبتلا شده اند نیز منع مصرف دارد.    

 

آنفلانزای مرغی یک بیماری مسری در پرندگان است که توسط ویروس A آنفلانزا ایجاد می شود . مرغ های مهاجر و مرغ های وحشی مخزن طبیعی ویروس های A آنفلانزا هستند .
آنفلانزای مرغی که نوع به شدت بیماری زاست بیش از صد سال قبل در ایتالیا شناخته شده و به طاعون مرغی معروف بوده است .
از میان ۱۵ زیر گونه اصلی ویروس آنفلانزای A فقط نژادهای زیرگونه های H5 و H7  بیماری شدیدا عفونی آنفلانزای مرغی را ایجاد می کند که بسیار مسری است و در گونه های پرندگان آسیب پذیر شدیدا کشنده است .
مرغ ها و بوقلمون ها به همه گیری بسیار حساس هستند .تماس مستقیم یا غیر مستقیم پرندگان اهلی با ماکیان آبی به عنوان علت متداول شناخته شده بوده است .
بازار پرندگان زنده نیز نقش مهمی در انتشار اپیدمی دارد . پرندگانی که بعد از آلوده شدن زنده می مانند حداقل برای ۱۰ روز ویروس را از طیق دهان و مدفوع دفع می کنند و بنابراین زمینه انتشار بیشتر را فراهم می نماید . اردک ها برخلاف مرغ ها به این ویروس ها مقاوم هستند ومی توانند ناقل بدون علامت این ویروس ها باشند و بنابراین به انتشار بیشتر آنها کمک کنند. ویروس آنفلانزای مرغی به طور طبیعی فقط پرندگان و خوک ها را آلوده می کند .

 

از سال ۱۹۵۹ ویروس های زیرگونه های H5 وH7 وH9 از مانع گونه های خود گذشته اند تا انسان ها را در ۱۰ وضعیت آلوده سازند . اکثر ویروس های آنفلانزای مرغی که انسان ها را متاثر می سازند علایم خفیف تنفسی یا التهاب ملتحمه ایجاد کرده اند به استثنای نژاد H5N1 .
این نژاد بیماری بسیار شدید با مرگ و میر زیاد در سال های ۱۹۹۷ ، ۲۰۰۳ ،۲۰۰۴ ایجاد کرده است .
مطالعاتی که نمونه های ویروس را طی زمان بررسی نموده است نشان می دهد که H5N1 بطور فزاینده ای برای پستانداران ، بیماریزا می شود و اکنون نیزاز قبل مقاوم تر شده است و در محیط تا چندین روز باقی می ماند .

از مدتها قبل ، مشخص شده است که پرندگان وحشی نقش بسیار مهمی را در انتقال زیر رده های ویروس آنفلوآنزای طیور به نقاط مختلف جهان بازی می کنند . این موضوع ، سبب نگرانی های بسیار زیادی در میان محققین و افراد مرتبط با صنعت طیور شده است . این نگرانی ها از آن جهت است که بسیاری از این پرندگان وحشی ، مهاجر بوده و مسافت های بسیار طولانی را در خلال مرزهای بین المللی مسافرت می کنند .
با آزمایشات صورت گرفته ، مشخص شده است که چرخش ویروس کنونی آنفلوآنزا در گله های پرندگان وحشی سبب بوجود آمدن زیر رده هایی جدید از ویروس آنفلوآنزای طیور ، با آنتی ژن و همچنین سایر خصوصیات متفاوت می شود .
ویروس آنفلوآنزا براحتی منتشر میشود ، در آب مقاومت نسبتا بالایی داشته و در آب نیز به سرعت پخش میشود . از سوی دیگر نوعی خاص از اردکها توانایی حمل ویروس آنفلوآنزا را بدون بروز هیچگونه نشانه کلینیکی دارند . در این میان ، اردکهای Juvenile بالاترین آمار پخش بیماری را داشته اند .
تیترهای بالایی از این ویروس ، در تابستان گذشته از پرندگان وحشی جدا شد . این زمان ، مصادف با ترک محل زندگی موقت توسط پرندگان مهاجر بود . البته در این مورد ، فرضیه کاهش تیتر بیماری تا رسیدن این پرندگان به جنوب مطرح میباشد .
شیوع ویروس HPAI که برخی خواستگاه آنرا پرندگان وحشی می دانند ، در دهه اخیر تا اندازه ایی در طیور صنعتی بصورت مکرر رخ میدهد .
اما با توجه به آمار منتشر شده ، تا ۴۰ سال قبل هیچ شیوع بزرگی در پرندگان وحشی وجود نداشته است . مطالعات نظارتی اخیر در اروپا نشان داد که ویروسهای متفاوتی از نوع A و زیر رده های H5 و H7 را میتوان از پرندگان وحشی مرده جدا ساخت . ویروسهای جدا شده اخیر ، شباهت های بسیار زیادی به ویروسهای جدا شده در سال ۱۹۹۷ در اروپا دارد .
اما آنچه که تعجب ما را بر می انگیزد اینست که ، با آزمایشات کلینیکی صورت گرفته از پرندگان عادی ، در مسیر پرواز این پرندگان ، هیچ ویروسی جدا نشده است . به عبارت دیگر ، تمامی زیر رده های جدا شده از پرندگان وحشی و مهاجر ، از پرندگان مرده و یا در حال مرگ جدا شده اند .
بنظر میرسد که تغییرات صورت گرفته در ماهیت ویروس آنفلوآنزای طیور را بایستی در پرندگان وحشی مانند ، مانند برخی از گونه های اردکها ، یافت . محققان با توجه به جداسازی ویروسها از پرندگان مرده و همچنین ، شیوع این بیماری در پارکهای حفاظت شده و باغ وحشها ، به این نتیجه رسیده اند .
در سال ۲۰۰۴ میلادی ، ویروس H5N1 در چندین گونه مرده و یا در حال مرگ یافت شد . این گونه ها شامل :
 
•          گونه هایی از پرندگان وحشی در تایلند .
•          گونه Magpise  در جمهوری کره .
•          گونه Crows  در ژاپن .
•          گونه ایی  Falcon در هنگ کنگ .
•          کلکسیون پرندگان یک باغ وحش در کشورCombodia   .
بودند .
با توجه به بررسیهای ثبت شده ، تمامی این پرندگان یا مرده بودند و یا رو به مرگ بودند و قادر نبودند تا این ویروس را در مسیرهای طولانی با خود حمل نمایند .
در بهار سال ۲۰۰۵ میلادی ، یک مورد از شیوع این ویروس در غازهایی در دریاچه Qinghai چین ( از مناطق مرکزی چین ) شناسایی شد . این در حالی بود که این منطقه ، یک پارک حفاظت شده طبیعی میباشد و هیچ مزرعه پرورش طیور در اطراف آن وجود ندارد .
و اما در بخش پایانی این مقاله نیز ، به بررسی آلودگی های پرندگان وحشی در نه کشور مختالف در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ میلادی می پردازیم . لازم به ذکر است که این بخش ، از چندین جدول منتشر شده توسط OIE ، منابع محلی کشورهای مربوطه ، GPHIN و ProMED بدست آمده است .
۱ . هنگ کنگ :
            در ژانویه سال ۲۰۰۴ میلادی ، زیر رده H5N1 از برخی گونه ها مانند : Oeregrine Falcon  و Grey Heron جدا شد .

۲ . کشور Combodia :
            در ماه فوریه سال ۲۰۰۴ میلادی زیر رده H5N1  از پرندگان وحشی یک مجموعه باغ وحش جدا شد .

۳ . ژاپن :
             در مارس سال ۲۰۰۴ میلادی در این کشور ، زیر رده H5N1 از گونه ایی پرنده بنام Crown یافت شد .

۴ . جمهوری کره :
             در این کشور نیز در ماه مارس سال ۲۰۰۴ میلادی ، در گونه ایی پرنده بنامMagpies  زیر رده H5N1 جدا شد .

۵ . تایلند :
          این کشور از کشورهایی بود که ویروس آنفلوآنزا بطور وسیعی در پرندگان وحشی آن یافت شد . در ماه دسامبر سال ۲۰۰۴ میلادی ، زیر رده H5N1  از برخی گونه ها مانند : Pigeons , Open Bill Strok , Little Cormorant , Red Collar Dove , Scaly Breasted Munia , Black Drongo جدا شد .

۶ . چین :
جداسازی ویروس آنفلوآنزا در این کشور در دو مرحله صورت گرفت :
            در ابتدا در ماه دسامبر سال ۲۰۰۴ میلادی زیر رده H5N1 از گونه ایی پرنده وحشی بنام Grey Heron جدا شد .
          در دومین مرحله شناسایی و یافتن مناطق آلوده در این کشور در آوریل سال ۲۰۰۴ میلادی ، گونه های Bar Headed  Headed Geese , Great Black Headed Gulls , Ruddy Shelducks , Great Cormorants .

۷ . مغولستان :
         در آگوست سال ۲۰۰۵ میلادی ، زیر رده نوع  A ویروس آنفلوآنزای طیور از گونه های Bar Headed Geese
   Whooper Swan که در نزدیکی یک دریاچه در این کشور زندگی می کردند ، جدا شد .

۸ . روسیه :
             در ماه آگوست سال ۲۰۰۵ میلادی ، زیر رده  H5N1از پرندگان مهاجر در این کشور بدست آمد .

۹ . قزاقستان :
             در ماه آگوست سال ۲۰۰۵ میلادی ، زیر رده H5N1از پرندگان مهاجر در این کشور بدست آمد .

نتیجه گیری :
تحقیقات زیادی در مورد نقش پرندگان وحشی در انتقال ویروس آنفلوآنزای طیور صورت گرفته است . اما در حال حاضر ، با قاطعیت نمی توان پرندگان مهاجر را عامل انتقال این ویروس در سطح جهان دانست . در کل بایستی منتظر ماند . منتظر ماند تا در آینده ایی نه چندان دور با قاطعیت عامل اصلی انتشار ویروس آنفلوآنزای طیور شناسایی شود .

از انتشارات دفتر منطقه ایی WHO  در غرب اقیانوس آرام ، مانیل .

آنفولانزای پرندگان از بیماریهای با قدرت سرایت بسیار بالا در میان پرندگان است که هم اینک در آسیا در میان پرندگان بحالت اپیدمی در آمده است . قرار گرفتن در معرض پرندگان بیمار ، مدفوع آنها و یا غبار و خاکی که با مدفوع آنها آلوده شده باشد  میتواند منجر به آلودگی انسان شود . این پیشنهاد نامه از آن جهت تهیه شده است که مواردی از ابتلای انسان به این بیماری در خلال اپیدمی اخیر طیور شناسایی شده است .

۱٫ بایستی برای قصابها و حمل کننده های گوشت طیور تجهیزات شخصی مناسب حفاظتی فراهم شود :
      لباسهای حفاظتی ترجیحا همراه با کاور پیشبند دار و یا گان ( پیشبند ) جراحی با سرآستین بلند و پیش بند اضافه .
      دستکش کار ضخیم پلاستیکی غیر قابل نفوذ .
      استفاده از ماسک تنفسی ، ترجیحا ماسک N95 ( این ماسک مورد تائید US NIOSH قرار گرفته است ) . در صورت عدم دسترسی به این نوع ماسکها میتوان از ماسکهای استاندارد جراحی که بخوبی بر روی صورت سوار میشوند استفاده کرد .
      چکمه هایی از جنس پلاستیک و یا پولیورتان و یا استفاده از کاورهای حفاظتی جدانشدنی کفش .
۲٫ تمامی افرادی که بطور نزدیک با حیوانات درگیر بیماری تماس داشته اند بایستی دستان خود را بکررات با آب و صابون بشویند . قصابها و حمل کننده های حیوانات بایستی پس از انجام کار دستهایشان را ضد عفونی کنند.
۳٫ محیط کشتار نیز باید بشدت موارد ذکر شده ضدعفونی و پاکسازی شوند .
۴٫ تمامی افرادی که در معرض پرندگان و یا مزارع مشکوک به بیماری بوده اند باید توسط مسئولین بهداشت محلی تحت نظارت کامل قرار بگیرند