شناخت گناه

شناخت گناه
شناخت گناه بیماریها اولین گام در پیشگیری و درمان آنها می باشد . قدر مسلم نقش پیشگیری بسیار مهمتر از درمان است ، و آنان که بیماری و آثارش را می شناسند ، خود را در معرض ابتلا به آن قرار نمی دهند . با توجه به این مسئله ، شناخت « بیماری گناه » که از تمام امراض مهلکتر می باشد ، برای همه ضرورت تام دارد . این شناخت شامل پیشگیری از ابتلا انسان و جامعه و روش درمان آن می باشد .
گناه سم خطرناکی است که سلامت جسم ، روح و هستی اجتماعی و سرانجام زندگی مادی و معنوی انسان را تباه می کند و سرنوشت دنیا و آخرت او را برای همیشه تیره و تار می سازد . لذا با ید گناه و آثارش را بشناسیم و خود را از آلوده شدن به آن حفظ نمائیم .
از سوی دیگر کسانی هستند که با علم و آگاهی ، راه خلاف را می پیمایند و تجربیات روزمره هم موید این واقعیت می باشد .
انصاف این است که رابطه شناخت و عدم ارتکاب گناه را نه می توان به کلی انکار کرد ، و نه می توان بطور کامل اثبات نمود . شاهد این سخن تجارب زنده ای است که از جامعه کسب کردیم . افراد آلوده ای بودند که وقتی آنها به زشتی گناه خویش آگاه شدند ، دست از آلودگی برداشتند و گرایش به خوبیها نمودند ، حتی در خودمان نیز این تجریه را داریم .
در مقابل افرادی را می شناسیم که شناخت کافی به گناه و آثار آن دارند ولی همچنان به بدی و آلودگی ادامه می دهند ، اینها همه به خاطر آن است که انسان موجودی است دو بعدی ، یک بعد وجود او را علم و آگاهی و شناخت تشکیل می دهد ، و یک بعد وجود او را امیال و غرایز و شهوات . به همین دلیل گاه با میل و اختیار خود بعد اول را ترجیح می دهد و گاه بعد دوم را .