مسئله حجاب

مقدمه
مطمئناً تا بحال چنین سئوالاتی برای همه‌ی ما نه فقط برای زنان بلکه برای برخی از مردان هم به وجود آمده است. اینکه چرا زنان باید حجاب داشته باشند؟ اصلاً کجای قرآن نوشته شده که زن باید حجاب داشته باشد؟ چرا مردان هر کاری که دلشان می‌خواهد می‌کنند و همه‌ی محدودیت‌ها برای زنان در نظر گرفته شده است؟ چرا نمی‌گذارند همه آزاد باشند تا موضوع طبیعی و عادی شود و هیچ حساسیتی وجود نداشته باشد؟ مردم آنقدر سخت گرفته‌اند که حتی اگر زنی در خانه‌اش تنها باشد و بخواهد نماز بخواند می‌گویند باید حجاب داشته باشد، مگر خدا مرد است که از او هم باید حجاب گرفت؟ اصلاً بی‌حجاب بودن من چ ضرری برای دیگران دارد؟ من هر طور که دلم بخواهد لباس می‌پوشم و آرایش می‌کنم این به دیگران چه ربطی دارد؟ من که به قصد ایجاد انحراف و فساد آرایش نمی‌کنم از این گذشته چرا به مرد نمی‌گویند نگاه نکنید تا زنان مجبور نباشند خود را بپوشانند؟ اگر قرار است کسی از بی‌حجابی من منحرف شود و به دامن گناه بیفتد به فرض که من رعایت کنم آنقدر بی‌حجاب هست که باز هم او به گناه بیافتد پس چه فرقی می‌کند من با حجاب باشم یا بی حجاب؟ چرا اینقدر سختگیری؟ چرا حتی یک تار موی زن هم نباید دیده شود آخر یک تار مو چه ضرری دارد؟ چه فسادی ایجاد می‌کند؟ حالا من  این زمینه تحقیق می‌کنم تصمیم دارم به این سئوالات پاسخ دهم.

اولین کار: تقسیم بندی سئوالات
۱ـ بی حجابی خانم‌ها چه ضرری برای دیگران دارد؟
۲ـ آیا لزوم پوشش بانوان در قرآن مطرح شده؟
۳ـ چه انگیزه‌ای می‌تواند برای حفظ پوشش وجود داشته باشد؟ به عبارت دیگر فلسفه و حکمت پوشش چیست؟
۴ـ چرا به مردها نمی‌گویند نگاه نکنید تا زنها مجبور نباشند خود را بپوشانند؟
۵ـ چرا مردان مجازند هر کاری که می‌خواهند بکنند و هرگونه می‌خواهند لباس بپوشند اما زنان باید خود را بپوشانند؟
۶ـ درست است که من پوشش را رعایت نمی‌کنم و با آرایش و لباس‌های شیک بیرون می‌آیم اما قصه ترویج انحراف و فساد ندارم.
۷ـ با بودن بی‌حجاب‌های فراوان که در هر حال اثر خود را می‌گذارد رعایت کردن و نکردن من چه تفاوتی دارد؟

 
۱ـ بی‌حجابی خانم‌ها چه ضرری برای دیگران دارد؟
پاسخ این سئوال را با سخن یکی از بزرگان آغاز می‌کنیم که می‌گوید:
اسلام می‌خواهد انواع التذاذهای جنسی، چه بصری و لمسی و چه نوع دیگر، به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی اختصاص یابد. اجتماع منحصراً برای کار و فعالیت باشد. برخلاف سیستم غربی عصر حاضر که کار و فعالیت را با لذت‌جویی‌های جنسی به هم می‌آمیزد. اسلام می‌خواهد این دو محیط را کاملاً از یکدیگر تفکیک کند.
به نظر شما اگر محیط کار، درس، تحقیق، آزمایش و تولید کالاهای مختلف محیطی خالی از زمینه‌های وسوسه‌ی شیطان و دور از نگاه‌های آلوده و سخن‌های غرض‌آلود باشد میزان موفقیت بیشتر است، یا هنگامی که توجه هر کسی در این محیط‌ها به جنس مخالف باشد؟
نداشتن پوشش مناسب بانوان و مهار نکردن نگاه آقایان و اختلاط زن‌ و مرد در محیط‌های مختلف فعالیتهای اجتماعی به قدری آثار زیان‌بار دارد که اگر کمی در آن‌ها دقت شود، قطعاً هیچ زن و مرد متعهد و دلسوز جامعه حاضر نیست به چنین وضعی راضی شود.
خواهرم، من یقین دارم تو هم اگر در آنچه برایت می‌نویسم دقت کنی و متوجه شوی با عدم رعایت پوشش مناسب چه صدمات جدی و مهمی به افراد و جامعه وارد می‌شود، هرگز حاضر نیستی در این جرائم سهیم باشی. من به طور خلاصه برخی از ضررهای رعایت نکردن پوشش بانوان را برایت می‌نویسم:
الف ـ برهم خوردن آرامش روانی
هنگامی که مردان و زنان در جامعه با حالتی برانگیزاننده ظاهر و هر لحظه با صحنه‌ای وسوسه انگیز مواجه شوند، هوس‌ها و امیال نفسانی در افراد جامعه بیدار شده و از آنجا که نفس انسان با رسیدن به یک هوس سیر نمی‌شود و این هوسبازی همچون شعله‌ی آتشی می‌ماند که هر چه هیزم به آن برسد فروزان‌تر می‌شود، و از طرفی همه‌ی هوس‌ها پاسخ خود را نمی‌یابد و نمی‌تواند بیابد، فشارهای عصبی و هیجانات روحی کم‌کم زیاد می‌شود و نتیجه‌ی آن در شکل استرس، نگرانی، تفرق حواس، بداخلاقی و …. ظاهر می‌شود.
ب ـ سست شدن بنیاد خانواده:
مردی که هر روز ده‌ها زن آرایش کرده و بی‌حجاب را می‌بیند و در محیط کار و در مسیر حرکت با آنان مواجهه می‌شود، بویژه هنگامی که لبخند و سخنان صمیمی و دلنشین آنان را می‌بیند و می‌شنود، وقتی به خانه می‌رسد از مشاهده‌ی همسر خود که از زحمات کار روزانه خسته و غبار گرفته است لذت نمی‌برد. در این صورت کافی است که از تعهد و تقوی هم کم بهره باشد تا همسر خود را با آن بانوان مقایسه کند و در نتیجه از زندگی خود دلسرد گردد و زمینه‌ی انحراف و کژروی و احیاناً جدایی فراهم شود. بارها در جراید خوانده یا از اشخاص شنیده‌ایم که آقایی با خانمی که در محیط کار یا تحصیل اوست ازدواج کرده و به تقاضای او همسر قبلی خود را طلاق داده است.
افزایش طلاق، افزایش تعداد کودکان فراری و خیابانی، کثرت فرزندان نامشروع که ناشی از اختلافات خانوادگی و بی‌میلی زن و شوهر نسبت به ادامه زندگی است قابل انکار نیست، و بیشتر این موارد ریشه در توجه به زنان و مردان کوچه و خیابان و محل کار دارد.
دوست من؛
تو تصور می‌کنی چرا جوانان امروز کمتر میل به ازدواج دارند؟ در قدیم که محیط عمومی از خودنمایی زنان محفوظ‌تر بود، شیرین‌ترین آرزوی جوانان ازدواج بود و در سنین ابتدایی بلوغ، جوانان به سراغ ازدواج می‌رفتند. اما متأسفانه امروز می‌بینیم برخی از جوانان زمانی که نشاط و شور دارند به کامجویی از دختران و زنان بی‌حجاب مشغول‌اند و زمانی ازدواج می‌کنند که زن را تنها برای خدمتکاری و خلاصی از اصرار والدین به ازدواج می‌خواهند و نشاطی برای زندگی ندارند.
راستی اگر این همه صحنه‌های برانگیزاننده و چهره‌ها و آرایش‌های گوناگون را نمی‌دیدند باز هم چنین بود؟
چه کسی باید خسارت از هم‌پاشیدگی خانواده‌ها، دربدری فرزندان، افزایش اضطراب‌ها و فشارهای عصبی و تبعات این وضع را بپردازد؟
آیا خانمی که با عدم رعایت پوشش لازم و با لباس‌ها و زینت‌ها و آرایش‌های مهیج در کوچه و خیابان و محل کار ظاهر می‌شود متوجه آثار عمل خود هست؟ و آیا ممکن است عامدانه چنین کند؟
ج ـ تضعیف فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی در جامعه
خواهرم، از تو می‌پرسم:
در کارگاهی که همه مرد باشند یا همه زن، کارها بهتر و با دقت بیشتر انجام می‌شود، یا آنجا که دائم توجه مردی معطوف قیافه‌ی خانمی آراسته باشد و بالعکس؟
آیا در کلاسی که پسر و دختر در فکر ارتباط با یکدیگر و مشاهده‌ی طرز لباس پوشیدن و راه رفتن و حرف‌زدن یکدیگر هستند بیشتر تحصیل علم و کمال می‌شود یا آنجا که افراد همجنس در یک کلاس هستند و تمام توجه معطوف درس و استاد است؟!
بسیار روشن است که اختلاط زن و مرد و عدم رعایت پوشش لازم از سوی برخی زنان و نیز روحیه‌ی هوسرانی برخی مردان، ذهن‌ها را مشغول می‌کند و بازده کار را کاهش می‌دهد.
مشاهده‌ی زنان و دختران جوانی که بدون پوشش صحیح و با خودنمایی و جلوه‌فروشی‌های مسموم در جامعه ظاهر شده‌اند تحریک شده و به وادی هرزگی و پوچی در غلتیده و درس و کار را رها کرده و سر از زندان یا مراکز فساد و اعتیاد درآورده است. آیا جبران خسارت ضایع شدن عمر این جوان‌ها کار ساده‌ای است؟ و آیا ضرری که از این ویرانگری‌های فکری و فرهنگی متوجه جامعه می‌شود خسارتی ناچیز و قابل جبران است؟

د‌ـ افزایش ناامنی و خیانت:
سارقان همیشه در پی سرقت و تصاحب اموال دیگران هستند، اما هنگامی که شخصی بی احتیاطی می‌کند و مثلاً در خودرو خود را باز می‌گذارد یا درب منزل را نمی‌بندد و یا طلا، جواهرات و پول خود را در معرض دید قرار می‌دهد بیشتر در معرض دستبرد قرار می‌گیرد چرا که سارقان زمینه را برای فعالیت خود مهیاتر می‌بینند.
همین طور افراد بیماردل و کسانی که دنبال هوسرانی و کامجویی هستند، وقتی خانمی را می‌بینند که پوشش لازم را ندارد و یا در مکان‌های عمومی با آرایش و لباس‌های برانگیزاننده حضور پیدا کرده، بیشتر تحریک می‌شوند، به او تعرض می‌کنند و با ایجاد مزاحمت‌های مختلف به اذیت و آزار می‌پردازند تا آنجا که آبرو و حتی جان چنین خانم‌هایی بارها به دست اینگونه افراد به خطر افتاده است.
اگر پرونده‌ی جانیانی که با عنوان‌های نظیر خفاش شب، گروه عقرب، گروه باغ‌آلو، و … محاکمه شده‌اند را مرور کنید می‌بینید تقریباً تمام کسانی که به دام اینان افتاده‌ و پس از تحمل آزارهای فراوان جان خود را از دست داده‌اند، خانم‌هایی بوده‌اند که پوشش لازم و خداپسندانه را نداشته‌اند. و متأسفانه اینگونه قربانیان حوادث ناگوار کم نیستند و شک ندارم که اکثر آن قربانیان هرگز نه قصد ایجاد ناامنی در جامعه داشته‌اند و نه از جان خود سیر شده بودند، بلکه به گمان خود می‌خواستند با لباس و آرایش مورد علاقه‌ی خود در کوچه و خیابان ظاهر شوند. غافل از اینکه این کار چه نتایج تأسف‌باری به دنبال دارد. تداوم چنین مسائلی باعث افزایش ناامنی و فساد در جامعه و از بین رفتن آسایش فردی و اجتماعی خواهد شد.
ه ـ کم شدن ارزش و احترام زن در خانواده و جامعه:
هنگامی که زنان در جامعه خودآرایی و خودنمایی نکنند و زینت و آرایش و دلربایی را به محیط خانواده محدود کرده ویژه‌ی همسران خود قرار دهند، هر مردی برای همسر خود ارزش و احترام لازم را قائل است و نعمت زیبایی وسیله‌ای برای گرمی زندگی و حفظ حرمت همسران می‌شود. اما زمانی که این کار همگانی شود و هر مردی براحتی از ده‌ها زن در کوچه و خیابان با نگاه و ارتباط نادرست بهره برد، دیگر حرمت جایگاه زنان و نقش اصلی و امتیازات واقعی آنان به فراموشی سپرده خواهد شد و زنان تنها وسیله‌ای می‌شوند برای کامجویی مردان. و در چنین شرایطی است که ممکن است مردی در کمال بی‌انصافی و نمک‌نشناسی به همسر خود بگوید: « زن، هر چه بخواهم در کوچه و خیابان ریخته است»
چه زشت است این تعبیر، و چه سنگین است جرم کسانی که سبب می‌شوند ارزش زن تا این حد پایین بیاید.
چقدر تأسف‌آور است که می‌بینیم برای فروش یک مجله و بدست آوردن پول بیشتر، از چاپ عکس یک خانم روی جلد آن استفاده می‌کنند. و برای جلب مشتری بیشتر فروشنده‌ی خانم در فروشگاه می‌گذارند و برای افزایش تماشاچیان یک فیلم کسانی را که حاضرند خودنمایی بیشتر کنند به کار می‌گیرند. آیا این استفاده‌ی ابزاری از زن توهین به مقام زن نیست، و آیا زنانی که خود را از نگاه دیگران حفظ نمی‌کنند باعث بی‌حرمتی نسبت به خود و دیگر زنان نشده‌اند؟
آیا اگر زنان جز با رعایت پوشش و وقار لازم حاضر به حضور در اجتماع نباشند و از عشوه‌گری و برخوردهای سبکسرانه و وسوسه‌انگیز پرهیز کنند و اجازه‌ی استفاده ابزاری از خود را به دیگران ندهند، باز هم این رویدادهای تلخ تکرار می‌شود؟
حال می‌پردازیم به دومین نکته‌ای که مطرح شده بود:
۲ـ آیا لزوم پوشش بانوان در قرآن مطرح شده؟
بله، اتفاقاً بحث لزوم پوشش بانوان از مواردی است که با صراحت و روشنی در قرآن آمده است.
در دو مورد مسأله پوشش در قرآن مطرح شده: یکی در سوره‌ی نور، آیات ۳۰ و ۳۱ و دیگری در سوره‌ی احزاب آیه‌ی ۵۹٫
البته بر اهمیت عفت و پاکدامنی و حفظ حرمت اجتماع، به طرق مختلف و مکرر در قرآن تأکید است اما کیفیت پوشش بانوان در دو مورد بروشنی بیان شده است. ما مضمون آیات ۳۰ و ۳۱ سوره‌ی نور را به طور خلاصه برایتان می‌نویسم.
در این آیات این نکته‌ها مطرح شده:
الف ـ تذکر به مردان در باب پرهیز از نگاه حرام و رعایت پاکدامنی.
ب ـ تذکر به زنان در باب پرهیز از نگاه حرام و رعایت پاکدامنی.
ج ـ نهی زنان از آشکار نمودن زینت‌ها.
دـ پوشاندن گردن وسینه، با روسری یا مقنعه.
ه ـ ذکر موارد استثناء از حکم پوشش.
و ـ پرهیز از خودنمایی و جلب توجه نامحرمان.
از این نکات آنچه بیشتر مربوط به بحث ماست نکات سوم و چهارم است، برای همین به بررسی بیشتر این دو نکته می‌پردازیم.
نهی زنان از آشکار نمودن زینت
در بخشی از آیه می‌خوانیم: ولایبدین زینتهن الا ما ظهر منها یعنی نباید زنان زینت‌های خود را آشکار نمایند جز آن مقدار که طبیعتاً ظاهر است.
در کهن‌ترین متون لغوی می‌خوانیم که:
 الزین نقیض الشین …. و الزینه جامع لکل مایتزین به  
زیبایی نقیض زشتی است…. و زینت آن چه را به واسطه‌ی آن آراستگی حاصل آید در بردارد.
پس در حقیقت زینت عبارت است از نیکویی در هر چیزی، خواه عرضی باشد یا ذاتی. بنابراین زینت در زن، هر چیزی است که در شمار زیبایی‌ها و آراستگی‌ها و نیکویی‌ها آید.
بنابراین می‌توانیم زینت‌ها را چنین تقسیم‌بندی کنیم:
زینت: طبیعی: مانند موی سر ـ مصنوعی
زینت مصنوعی: رنگ: مانند آنچه با لوازم آرایشی بر روی صورت انجام می‌شود.
لباس: مانند برخی روسری‌ها که رنگ و نقش جالب توجه و تحریک کننده دارد.
زیور: مانند النگو و گردن‌بند.
پوشاندن گردن و سینه به وسیله‌ی روسری و مقنعه:
زنان قبل از نزول آیه، دامنه‌ی روسری خود را به شانه‌ها یا پشت سر می‌افکندند به طوری که گردن و کمی از سینه آن‌ها نمایان می‌شد و خداوند با فرستادن این آیه دستور داد: زنان روسری خود را بر گریبان خود بیفکنند تا هم گردن و هم آن قسمت از سینه که بیرون است پوشیده باشد.
پس می‌بینید که بحث پوشش بانوان و کیفیت آن بصراحت و روشنی در آیات قرآن مطرح شده و اکنون که فهمیدید رعایت پوشش خواست خداوند عزیزمان است، به توضیح نسبت به فلسفه و حکمت آن می‌پردازیم:
۳ ـ حکمت و انگیزه‌های پوشش:
خواهرم، پرسیده‌ای من به چه انگیزه‌ای پوشش داشته باشم و چرا از انواع لباس‌های باب روز و آرایش‌ها استفاده نکنم.
من معتقدم اگر خودت دقایقی را به این کار اختصاص دهی و با خودت خلوت کنی و درباره‌ی این موضوع بیندیشی انگیزه‌های ارزشمندی پیدا می‌کنی. در واقع ارزشش را دارد آدم برای گزینش یک شیوه‌ی زندگی صحیح وقت صرف کند. چرا که زندگی به منزله‌ی جاده‌ای است که در آن روان هستیم، هر روز، هر هفته و هر ماه مقداری از این مسیر طی می‌شود و راه بازگشتی هم نداریم. تا کنون از چند مرحله عبور کرده‌ایم؛ نوزادی، کودکی، نوجوانی، و همین‌طور در حال گذر و حرکت هستیم. آیا سزاوار نیست ساعتی فکر کنیم و جهتی را انتخاب کنیم که به ترکستان نباشد؟!
به نظر من هر بانوی مسلمان می‌تواند با انگیزه‌هایی که می‌نویسیم پوشش مناسب داشته و حضورش در جامعه حضوری سالم و مفید باشد.
۱ـ ابراز صداقت در دوستی با خداوند
۲ـ شکر نعمتهای سلامتی
۳ـ خلع سلاح شیطان
۴ـتحصیل امنیت فردی و اجتماعی
۵ـ شریک نشدن در جرم تقصیر دیگران
۴ـ چرا به مردان نمی‌گویند نگاه نکنید، تا زنان مجبور نباشند خود را بپوشانند؟
می‌دانیم حالا که به این بخض رسیده‌اید دیگر این سئوال برایتان مطرح نیست زیرا ملاحظه کرده‌اید که نه تنها به مردان تذکر داده شده بلکه قبل از هر سخنی و در اولین جمله بر همین نکته تأکیده شده است.
در سوره‌ی مبارکه‌ی نور، آنجا که خداوند می‌خواهد به زنان توصیه کند پوشش لازم را در مقابل نامحرم داشته باشید ابتدا در مورد نگاه کردن مردان توصیه نموده و به پیامبر اکرم می‌فرماید:
قل للمومنین یغضوا من ابصارهم
ای پیامبر به مردان مومن بگو نگاه خود را کوتاه نموده و به حرام چشم ندوزند.
اما بدیهی است نمی‌شود تنها به این تذکر اکتفا نمود بلکه باید زمینه‌های نگاه حرام هم برچیده شود. همانگونه که برای حفظ امنیت اموال یک جامعه نمی‌توان تنها به مردم توصیه نمود که چشم به اموال دیگران نداشته باشید و در ملک دیگران تصرف نکنید بلکه باید علاوه بر این توصیه، اشیاء ارزشمند را از دسترس دور نگه داشت و از آن‌ها مراقبت نمود. این است که در فرمانهای الهی که تنها ضامن حفظ سلامت و امنیت شخص و جامعه است هر دو جهت رعایت شده و دستور لازم هم به مردان و هم به زنان داده شده است.
۵ـ چرا مردان مجازند هر کاری می‌خواهند بکنند و هرگونه می‌خواهند لباس بپوشند اما زنان باید پوشش را رعایت کنند؟
در پاسخ این سئوال باید بگویم این‌طور نیست که مردان هیچ تکلیفی نداشته باشند و هر گونه لباس بپوشند از منظر دین بی‌اشکال باشد، بلکه چون هدف تمام این دستورات حفظ حرمت اجتماع و تأمین امنیت جسمی و روحی جامعه و پیشگیری از نفوذ شیطان و افکار شیطانی در میان انسان‌هاست، اگر مردی بداند حضور او در جامعه با وضعیتی خاص مانند پوشیدن لباس آستین کوتاه یا آرایش و پیرایش او دیگران را به گناه وا می‌دارد باید از آن وضعیت اجتناب کند. اما علت اینکه کمتر به مردان در مورد پوشش تذکر داده شده این است که خداوند زیبایی و جاذبه را در وجود زن قرار داده و مردان عموماً آنچنان تهیج کننده نیستند که لازم باشد کاملاً خود را بپوشانند پس دستور پوشش به تناسب جاذبه و زیبایی داده شده. شاهد این مدعا این است که می‌بینیم در طول تاریخ غالباً زن‌ها صید و مردان صیاد بوده‌اند و همواره در ادبیات و قصه‌ها و اشعار از جاذبه و زیبایی زنان سخن به میان آمده، ولی هرگز شاعری به توصیف زیبایی‌های جسمانی هیچ مردی نپرداخته است. پس ملاحظه می‌کنید که هرگز مسأله تبعیض بین زن و مرد مطرح نیست بلکه خداوند حکیم بر اساس واقعیت‌ها و ویژگی‌های جسمانی و حالات روحی زن و مرد برای آنان تکالیفی را معین فرموده است.
اما سئوال بعد
۶ـ من که قصد ایجاد انحراف و فساد ندارم
یکی دیگر از موضوعات این بود: گر چه من با آرایش و لباس‌های شیک بیرون می‌آیم، هرگز قصد ایجاد انحراف و فساد ندارم.
قبل از اظهار نظر در مورد این مسئله چند سئوال وجود دارد:
اگر پس از یک روز پرکار و خسته کننده بخواهید به استراحت بپردازید اما همسایه صدای تلویزیون را بلند کند فقط برای اینکه خودش این طور دوست دارد و از صدای بلند خوشش می‌آید و به هیچ وجه هم قصد مردم‌آزاری نداشته باشد، صدای تلویزیون او مزاحم استراحت شما نیست؟!
و اگر کسی به تازگی عصایی خریده و نمی‌داند آن عصا چقدر محکم است، به قصد آزمودن استحکام عصا آن را بر سردیگری بکوبد، آسیبی به آن شخص نمی‌رسد؟!
پس می‌توانیم نتیجه بگیریم که خطر علی رغم قصد سوءنداشتن از بین نمی‌رود، باید عامل خطر را از بین برد، اما می‌رسیم به آنجا که بر این نکته انگشت گذاشته‌ایم.
۷ـ این همه بی‌حجابی:
موضوع این بود: با بودن بی‌حجاب‌های فراوان که در هر حال اثر خود را می‌گذارند، رعایت کردن و نکردن من چه تفاوتی دارد؟
من معتقدم حتی اگر همه‌ی خانم‌هایی که در کوچه و خیابان هستند رعایت پوشش را ننماید باز هم تو دلائل کافی برای حفظ پوشش خداپسندانه داری.
اول اینکه تو مسئول گناهان صورت گرفته نباشی:
هر کس مرتکب خطایی شود، خود مسئول است و باید در دادگاه الهی پاسخگو باشد. با بودن افراد بی‌حجاب، جوان‌هایی به انحراف کشانده می‌شوند ولی اگر شما پوشیدگی را رعایت نکنید در مسئولیت انحراف و فساد ایجاد شده سهیم خواهی بود.
اما دومین دلیل: حفظ ارزش‌ها
اگر هنگامی که در جامعه دروغ زیاد شد، افراد راستگو هم بگویند با این همه دروغ راستگویی ما چه فایده دارد و آنان هم به دروغگویان بپیوندند، و با افزایش خیانت، امانت‌داران هم به آنان ملحق شوند و با فراوان شدن کسانی که رعایت پوشش صحیح را نمی‌کنند دیگران هم به آنان اقتدا نمایند، دیگر ارزش‌ها در جامعه کمرنگ می‌شود و نسل جدید با ارزش‌هایی مانند راستگویی، امانت‌داری و … بیگانه می‌شود. حالا می‌رسیم به سومین دلیل که از نظر من مهم‌ترین دلیل هم هست:
اطاعت از پروردگار و محترم شمردن دستور خداوند:
حتماً می‌دانی که حکم خداوند با بی‌توجهی برخی افراد و حتی عمل نکردن همه‌‌ی انسان‌ها از بین نمی‌رود. پس هر چند خیلی‌ها به مسأله پوشش که دستور و خواست خداوند است بی‌توجه شوند باز این برنامه‌ی قرآنی به قوت خود باقی است و باید به آن احترام گذاشت.