شبکه جهانی اینترنت 1

تعریف شبکه جهانی اینترنت internet : آشنایی با مبانی ؛ مفاهیم و تعریف اینترنت
( قسمت اول)

همه ما بااینترنت سر و کار داریم. اما اینترنت چیست ؛ شبکه جهانی اینترنت internet چگونه کار می‌کند؟ چه اجزایی دارد و مهم‌تر این که به چه کسی تعلق دارد؟ پشت صحنه این مجموعه عظیم چگونه است؟
 در سلسله گفتار با نام اینترنت چیست ؛ در قسمتهای مختلف به با تعریف و تبین شبکه جهانی   اینترنت به مبانی و مفاهیم و ساختار  آن بپردازیم تا کامل بدانیم هنگامی که با یک کامپیوتر ( رایانه ) شخصی با تلفن به شبکه اینترنت متصل می شویم و آدرس وبسایت بانک مقالات فن آوری اطلاعات  وارتباطات یزد فاوا را درج می کنیم و آن را روی مرورگر خود مشاهده می کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد یا اینکه واژه وب یا WWW در اصل چیست تا در آینده در درک مفاهیم فنی در حوزه فن آوری اطلاعات  و ارتباطات راحتتر عمل کنیم
تعریف شبکه جهانی اینترنت internet چیست ؛ به چه معنایی است
شاید جواب به این سوال که تعریف اینترنت چیست کمی مشکل باشد ؛ ابتدا باید مفهوم شبکه Network  را بداینم که سعی می کنیم در چند گام تعاریف متفاوتی را ارایه دهیم تا در مجموع به یک پیش فرض از ساختار اینترنت دست یابیم
گام اول : تعریف شبکه جهانی اینترنت internet
اینترنت مجموعه‌ای جهانی از شبکه‌های بزرگ و کوچک است که به هم پیوسته‌اند و نام اینترنت (شبکه‌های در هم تنیده) از همین مجموعه گرفته شده است.
اینترنت از مجموعه ای  شبکه  کامپیوتری  بزرگ ، کوچک تشکیل شده  است .شبکه های فوق با روش های متفاوتی بیکدیگر متصل و موجودیت واحدی با نام “اینترنت ” را بوجود آورده اند. نام در نظر گرفته شده برای شبکه فوق از ترکیب واژه های ” Inter connected ” و ” Net work ” انتخاب شده است . که معنی اصل آن شبکه های بهم مرتبط  فرض می شود.
گام دوم :شبکه کامپیوتری network چیست ؟
در تعریف اینترنت به واژه شبکه کامپیوتری برخوردیم ؛ برای درک مفهوم به مبحث شبکه نیم نگاهی خواهیم داشت .
یک شبکه کامپیوتری networking شامل دو یا چندین کامپیوتر وابزارهای جانبی مثل چاپگرها، اسکنرها ومانند اینها هستند که بطور مستقیم بمنظور استفاده مشترک از سخت افزار ونرم افزار، منابع اطلاعاتی ابزارهای متصل ایجاده شده است توجه داشته باشید که به تمامی تجهیزات سخت افزاری ونرم افزاری موجود در شبکه منبع (Source) گویند.
شبکه از نظر ساختاری و همچین نوع تجهیزات ارتباطی ؛ گستره جغرافیایی گونه های مختلف است . اما  در یک تعریف ساده فنی ؛ می توان گفت اگر دو کامپیوتر را به وسیله ابزارها ارتباطی مانند سیم  بهم متصل کنیم بگونه ای که کاربران هر کامپیوتر بتوانند به راحتی اطلاعات و داده بین در کامپیوتر رد و بدل کنند دارای یک شبکه کامپیوتری یا همان Net  هستیم .

هر شبکه اساسا از سه بخش ذیل تشکیل می شود[۳]:
ابزارهایی که به پیکربندی اصلی شبکه متصل می شوند بعنوان مثال : کامپیوتر ها ، چاپگرها، هاب ها ” Hubs ” سیم ها ، کابل ها وسایر رسانه هایی که برای اتصال ابزارهای شبکه استفاده می شوند.
سازگار کننده ها” Adaptor”]4] : که بعنوان اتصال کابل ها به کامپیوتر هستند . اهمیت آنها در این است که بدون وجود آنها شبکه تنها شامل چند کامپیوتر بدون ارتباط موازی است که قادر به سهیم شدن منابع یکدیگر نیستند . عملکرد سازگارکننده در این است که به دریافت وترجمه سیگنال ها ی درون داد از شبکه از جانب یک ایستگاه کاری وترجمه وارسال برون داد به کل شبکه می پردازد.
گام سوم : اینترنت شبکه ای از شبکه ها
این نکته در مورد شبکه ها جالب توجه است ؛ ممکن است دو یا چند شبکه را بهم متصل کنیم که مجموع این دو یا چند شبکه یک شبکه جدید را تشکیل می دهد .
اینترنت شبکه کامپیوتری مشتمل بر هزاران یا میلیونها کامپیوتراست؛ در نگاه دیگر اینترنت شبکه ای متشکل از شبکه های مختلف در جهان است که با استانداردهایی در حوزه های ارتباطی بهم متصل شده و تبادل اطلاعات می کنند
گام چهارم از تعریف  شبکه جهانی اینترنت ، بزرگ‌ترین سامانه‌ای بشر
اینترنت (The Internet) را باید بزرگ‌ترین سامانه‌ای دانست که تا کنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیده‌است. این شبکهٔ عظیم جهانی، در ابتدا، با انگیزهٔ همکاری، دست‌رسی چند سویه به منابع و مهارت‌های محاسباتی، و امکان‌پذیری کار در زمینه‌های بین‌رشته‌ای (interdisciplinary) علوم و مهندسی شروع شد در اواخر سال ۱۹۶۰ میلادی پروژه اینترنت کلید خورد  . تنها از اواسط دهه ۱۹۹۰ است که اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی public و جهانی ( تار عنکبوتی ) world wide درآمده‌است. وابسته شدن تمامی فعّالیّت‌های بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز دوران تاریخی نوینی در عرصه‌های گوناگون علوم، فن‌آوری و به خصوص در نحوهٔ تفکّر انسان دارد.
گام پنجم � تاریخچه و فلسفه پیدایش اینترنت :
اینترنت، در ساده ترین تعریف، عبارتست از کامپیوترهایی که در سراسر دنیا به هم متصل هستند، شبکه ای که این کامپیوترها متفاوت را با متد؛ استاندارد و پروتکل ( شیوه کاری ) مختلف انتقال اطلاعات را به یکدیگر متصل می سازد.
تاریخچه اینترنت به دهه ۱۹۶۰می رسد پس از جنگ جهانی دوم و احساس نیاز وزارت دفاع آمریکا برای داشتن شبکه ای سریع و هماهنگ و قابل اطمینان که از هر نقطه آمریکا بتواند ارتباطات لازمه را فراهم نماید، این پروژه که آرپانت(ARPAnet ) نامیده شد طرح مشترکی بود بین چندین دانشگاه بزرگ آمریکا، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته( Advanced Research Project Agency  ) و وزارت دفاع امریکا ، و توانست شبکه بسیار بزرگی را جهت اتصال کامپیوتر های این مراکز بوجود آورد.
منشاء اینترنت را می توان در سالهای جنگ سرد یافت، زمانی که احتمال شروع یک جنگ  هسته ای بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی کاملا وجود داشت. در آن سالها وزارت دفاع آمریکا بدنبال یک سیستم مخابراتی  بود که بتواند حتی در مقابل ضربات یک جنگ اتمی دوام آورد و از هم نپاشد.
این پروژه که Arpanet نام گرفت، در سال ۱۹۶۸ شروع شد. این شبکه در اولین قدم (محکم) خود چهار کامپیوتر را در نقاط مختلف آمریکا به هم متصل کرد. خوب، این اقدام در آن سال ها بسیار فوق العاده بود .
بزودی معلوم شد که چنین شبکه ای بطور بالقوه دارای توانائیهای بسیار بیشتری از آنچه مسئولان وزارت دفاع در تصور داشتند، است. تبادل اطلاعات علمی و مهندسی از این نمونه بود.
همچنین معلوم شد که یک شبکه واحد هرگز نمی تواند به هدفی که برای آن در نظر گرفته شده بود (توانایی مقاومت در مقابل ضربه هسته ای) دست یابد. به جای آن تصمیم گرفته شد تا شبکه های موجود به هم متصل شوند و به عبارت دیگر شبکه ای از شبکه ها ساخت شود. نام اینترنت هم از همین جا نشات گرفت. اینترنت اولیه فقط دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی را به هم متصل می کرد و چون تحت کنترل دولت قرار داشت افراد و شرکتهای خصوصی راهی به آن نداشتند.
این وضع تا سال ۱۹۹۱ ادامه داشت، اما از این تاریخ اوضاع بسرعت دگرگون شد. در این سال بنیاد ملی علوم (NSF)، که بزرگترین تامین کننده مالی  اینترنت بود، سرمایه خود را از آن خارج کرد و اینترنت را بر روی شرکتهای تجاری گشود. و بزودی سیل خروشانی ، که امروز آنرا می شناسیم تبدیل شد، و شروع این رشد انفجاری با شبکه تارعنکبوتی جهانی (وب) همراه بود.
اینترنت یک چیز مستقل نیست که دیگران کامپیوترهایشان را به آن متصل کنند. بلکه اینترنت خود حاصل بهم پیوستن این کامپیوترهاست. در واقع وقتی به کامپیوترهای یک سرویس دهنده اینترنت (ISP) متصل می شوید، کامپیوتر شما هم جزئی از اینترنت می شود.
اینترنت به انواع بسیار گوناگونی از سرویس های مخابراتی ، از خطوط ساده تلفنی گرفته تا کابل های نوری پر سرعت و کانال های ماهواره ای، متکی  است. اگر این کانال های مخابراتی را بزرگراه اینترنت بدانیم، مسیریاب ها (routers )  کامپیوترهایی که بر انتقال اطلاعات بین نقاط مختلف نظارت می  کنند، پلیس های راهنمایی آن هستند.

گام ششم :  گردانندگان شبکه اینترنت
اینترنت فعالیت اولیه خود را از سال ۱۹۶۹ و با چهار دستگاه کامپیوتر میزبان ( host ) آغاز و پس از رشد باورنکردنی خود ، تعداد کامپیوترهای میزبان در شبکه به بیش از ده ها میلیون دستگاه رسیده است
 اینترنت به هیچ سازمان و یا موسسه خاصی در جهان تعلق ندارد. عدم تعلق اینترنت به یک سازمان ویا موسسه بمنزله عدم وجود سازمانها و انجمن های مربوطه برای استانداردسازی نیست .یکی از این نوع انجمن ها، “انجمن اینترنت ” است که در سال ۱۹۹۲ با هدف تبین سیاست ها و پروتکل های مورد نظر جهت اتصال به شبکه تاسیس شده است.
اینترنت کارش را سال ۱۹۶۹ با چهار هسته یا سیستم کامپیوتری میزبان شروع کرد اما امروز میلیونها مورد از آنها در سراسر جهان وجود دارند .  اینترنت به فردی یا سازمانی  یا کشور خاص تعلق ندارد ؛ البته شاید بتوان گفت ؛ زیرساختار و تجهیزات اصلی راهبری و مدیریت شبکه جهانی اینترنت در کشور ایالات متحده آمریکا است و موسسات غیر انتفاعی که مدیریت اینترنت را برعهده دارند نیز متعلق به کشور ایالات متحده آمریکا هستند .دلیل این موضوع شاید به تاریخچه پیدایش شبکه جهانی اینترنت مربوط باشد.
ین که گفته می‌شود اینترنت صاحب ندارد بدان معنا نیست که هیچ کس بر آن نظارت ندارد. یک موسسه غیرانتفاعی به نام انجمن اینترنت (Internet Society) که در سال ۱۹۹۲ تشکیل شده است مسئول نظارت بر  آن است و مراقب است که پروتکل‌ها و قوانینی که در مورد اینترنت تصویب شده‌اند، در سراسر جهان اجرا شوند.

گام هفتم : نمایی کلی از شبکه اینترنت ؛  سلسله مراتب شبکه جهانی اینترنت
هر کامپیوتری که به شبکه اینترنت متصل می گردد ، بخشی از شبکه تلقی می گردد. مثلا” می توان با استفاده از تلفن ( منزل ) به یک مرکز ارائه دهنده خدمات اینترنت ( ISP ) متصل و از اینترنت استفاده کرد. در چنین حالتی کامپیوتر مورد نظر بعنوان بخشی از شبکه بزرگ اینترنت محسوب خواهد شد. .
فرض کنید شما یک کاربر هستید که با کامپیوتر شخصی خود به اینترنت وصل می شوید جهت اتصال احتیاج به یک اکانت یا همان شماره کاربر و پاسورد و اجازه اتصال به اینترنت دارید ؛ به طور مثال اگر شما با خط تلفن یا DialUp به اینترنت وصل می شوید شرکت سرویس دهنده اینترنت با فروش کارت اینترنتی حاوی یک شناسه کاربری و پاسورد اجازه اتصال محدود مثلا مجموع ۱۰ ساعت یا ۵۰ ساعت را به شما می دهد.
به شرکتهای ارایه دهنده خطوط اینترنت ؛ یک مرکز ارائه دهنده خدمات اینترنت ( ISP ) گفته می شود. در اصل یک کامپیوتر به ای اس پی متصل می شود و ای اس پی نیز مرکزی است که به کل شبکه اینترنت متصل است. در خصوص زیرساختار شبکه اینترنت در آینده توضیح خواهم داد .
همانطوری که قبلا دیدیم اینترنت به زبان ساده عبارتست از یک شبکه جهانی که در آن شبکه ها و دستگاه ها با همدیگر در ارتباط می باشند و با اتصال به این شبکه عظیم می توانیم از اطلاعات ذخیره شده در دستگاه های دیگران استفاده نمائیم و یا اینکه به تبادل اطلاعات و پیام بپردازیم.
گام هشتم : ابراز مورد نیاز برای اتصال یک کاربر
برای اتصال به اینترنت نیازمند چه ابزارهایی می باشیم لوازم ارتباطی که به نوع اتصال کامپیوتر به شبکه اینترنت متفاوت است مثلا اگر با یک خط پرسرعت اینترنت Adsl به اینترنت متصل شویم با اینکه با خطوط تلفن و به صورت دایل آپ DialUp متصل شویم ابزارها کمی متفاوت است به منظور آشنایی با مفهوم کلی بحث همان مثال اتصال با خطوط تلفن را ذکر می کنیم
۱٫    یک دستگاه رایانه مناسب
۲٫    یک دستگاه مودم و یا کارت شبکه در شبکه های محلی کاربرد دارد. یا یک رشته خط تلفن جهت اتصال به مودم که در صورت استفاده از کارت شکبه در شبکه های محلی مورد نیاز نبوده و در چنین مواردی از طریق رسانه های شبکه ( کابل شبکه و یا بی سیم و … ) انجام می گردد
۳٫    داشتن کلمه کاربری و رمز عبور برای ورود به اینترنت که عموما با کارتهای اینترنتی از طریق یک ISP مناسب تهیه می گردد. اصولا در اتصال تلفنی ؛ مرکز ارایه دهنده خدمات اینترنتی کارت اینترنتی با محدوده زمان اتصال به در اختیار کاربران قرار می دهد که هریک دارای شماره کاربری منحصر به فرد و رمز عبور است که با درج لمه کاربری و رمز عبور و شماره تلفن شبکه ای اس پی کاربر می توان به صورت محدود و مشخص به اینترنت متصل شود. یک نکته که با توجه تعریف انجام شده مرکز ارایه خدمات اینترنت می تواند زمان اتصال کاربر به اینترنت را محدود کند مثلا کارت اینترنت شبانه و در محدود ساعت ۱۱ شب تا ۱۱ صبح .
۴٫    نرم افزار مناسب مرورگر اینترنت internet Brows  : مرورگر اینترنت در اصل نرم افزار  وابزاری است که درحال حاضر با آن این گفتار را مطالعه می کنید . مرورگر اینترنت انواع مختلفی دارد که هریک در نسخه های متفاوت دارای کارایی متعددی هستند معروفترین و پرکاربرترین مرورگر اینترنت در جهان اینترنت اکسپلورر internet Explorer موسوم به IE است که به صورت پیش فرض در سیستم عامل شرکت مایکروسافت یعنی ویندوز نصب می شود و نسخه نهایی ۷ آن در بازار عرضه شده است. فایرفاکس موسسه موزیلا Firefox از دیگر نرم افزار مشهور در دنیا است . opera  اپرا نیز طرفداران خاص خود را دارد. در خصوص مرورگر ها مفصل شرح خواهیم داد.
گام دهم : چگونه می توان به اینترنت اتصال پیدا کرد :
در گذشته اتصال به اینترنت به دلیل عدم آشنائی و محدودیت هایی که وجود داشت کاری بسیار مشکل بود در حالیکه هم اکنون توسط برگهای راهنما و لوح های فشرده ای که توسط شرکت های سرویس دهنده اینترنت در اختیار کاربران قرار می گیرد بسادگی می توان به اینترنت اتصال پیدا نمود
در شبکه های محل مدیران فنی شبکه این کار را انجام داده و دستگاه را جهت اتصال به شبکه و نهایتا اتصال به اینترنت تنظیم می نمایند
قدم اول :مهمترین کاری که در کامپیوتر های خانگی برای اتصال به هر شبکه ای انجام می دهیم نصب مودم و تعاریف مربوط به این سخت افزار می باشد که بسیار ساده بوده و در اغلب موارد نرم افزار سیسنم عامل قادر می باشد که این سخت افزار را پیدا نموده و از آن استفاده نماید .
قدم دوم : نصب و راه اندازی یک اکانت ؛ امکان اتصال : فرض کنید شما با یک تلفن و با بهره گیری از اتصال تلفنی دایل آپ به اینترنت متصل می شوید پس از نصب مودم اطلاعات مربوط به محل جغرافیایی و شماره و پیش  شماره های مربوط به این محل در خواست می گردد در هنگام نصب شماره تلفن شبکه مرکز ارایه خدمات اینترنتی ( فروشنده کارت اینترنتی ) ؛ شناسه کاربری و پاسوررد  را وارد می کنید

قدم سوم : اجرا یک اکانت : پس از تنظیم و با تعریف یک ارتباط جدید ( New Connection ) قادر خواهیم بود که به شبکه مربوطه و نهایتا به اینترنت متصل شویم.  نرم افزار مرورگر دریچه ای خواهد بود برای اتصال به اینترنت .
سرویس دهنده های اینترنت ISP:
سرویس دهنده های اینترنت که به ISP  Internet Service Provider   معروفند که به صورت شرکت های واسط و فراهم کننده این سرویس ابتدا پهنای باند مشخصی را بصورت اجاره ای یا ماهواره ای تهیه نموده و با فراهم نمودن بستر مخابراتی مناسب آن را در اختیار کاربران قرار می دهند این سرویس بصورت ساعتی و یا حجمی و با قیمت های متفاوتی ارائه می شود.

تعریف شبکه جهانی اینترنت internet ؛ شبکه اینترنت  چگونه  کار می‌کنند؟
( قسمت دوم)    
    در قسمت دوم از سلسله گفتار ” تعریف شبکه جهانی اینترنت ” سعی می کنیم به صورت فنی و  تخصصی تر به مقوله شبکه جهانی اینترنت بپردازیم تا دریابین شبکه جهانی اینترنت چگونه کار می کند ؛ برای درک موضوع فرض می کنیم یک کاربر با تلفن به اینترنت متصل شده است ؛ گام به گام در ساختار سلسله ای شبکه اینترنت پیش می رویم تا با ساختار کلی شبکه جهانی اینترنت و برخی از اصطلاحات فنی آن آشنا شویم
در نهایت با  پروتکل اینترنتی: نشانی‌های IP ؛ سیستم نام دامنه آدرس اینترنتی URL آشنا می شویم تا فرآیندی که پس از درج نشانی اینترنتی Url در مرورگر تا یافتن آن صفحه در اینترنت در شبکه اینترنت رخ می دهد را مرور کنیم .

سلسله گفتار : تعریف شبکه جهانی اینترنت internet
+ تعریف شبکه جهانی اینترنت : آشنایی با مبانی ؛ مفاهیم و تعریف اینترنت. قسمت اول
+تعریف شبکه جهانی اینترنت internet ؛ شبکه اینترنت  چگونه  کار می‌کنند؟( قسمت دوم)      

اینترنت  چگونه  کار می‌کنند؟      
اینترنت پدیده‌ای است که زندگی بدون آن برای بسیاری از انسان‌ها، دیگر غیر قابل تحمل و حتی غیر ممکن است.همه ما بااینترنت سر و کار داریم. اما اینترنت چگونه کار می‌کند؟ چه اجزایی دارد و مهم‌تر این که به چه کسی تعلق دارد؟ به سروری که از طریق آن وارد دنیای مجازی وب می‌شویم؟ به ما  که کاربران آن هستیم؟ در واقع هیچکدام . چون اینترنت نه به ما که به هیچ کس دیگری تعلق ندارد.

تعریفی از مبانی شبکه جهانی اینترنت internet
اینترنت مجموعه‌ای جهانی از شبکه‌های بزرگ و کوچک است که به هم پیوسته‌اند و نام اینترنت (شبکه‌های در هم تنیده) از همین مجموعه گرفته شده است.
اینترنت کارش را سال ۱۹۶۹ با چهار هسته یا سیستم کامپیوتری میزبان شروع کرد اما امروز میلیونها مورد از آنها در سراسر جهان وجود دارند.
البته این که گفته می‌شود اینترنت صاحب ندارد بدان معنا نیست که هیچ کس بر آن نظارت ندارد. یک موسسه غیرانتفاعی به نام انجمن اینترنت (Internet Society) که در سال ۱۹۹۲ تشکیل شده است مسئول نظارت بر  آن است و مراقب است که پروتکل‌ها و قوانینی که در مورد اینترنت تصویب شده‌اند، در سراسر جهان اجرا شوند.
+ در مطلبی تحت عنوان ” تعریف شبکه جهانی اینترنت : آشنایی با مبانی ؛ مفاهیم و تعریف اینترنت. قسمت اول ” به طور کامل در خصوص تعاریف و مختصری از تاریخچه اینترنت سخن گفتیم در گفتار مذکور می توانید نمایی کلی از شبکه اینترنت را درک کنیم
تسلسل شبکه‌ها در شبکه اینترنت
هر کامپیوتری که به اینترنت وصل است – از جمله کامپیوتری که با آن این گزارش را می‌خوانید- بخشی از یک شبکه است. شما که در خانه با یک مودم به یک موسسه ارائه دهنده سرویس‌های اینترنتی (ISP) وصل می‌شوید؛ در محل کار  بخشی از یک شبکه محلی هستید و بیشتر مواقع باز هم از طریق مودم به یک ISP  و از آن به اینترنت وصل می‌شوید و یا اینکه … .
به هر حال این که از چه طریق به اینترنت وصل شوید مهم نیست، مهم این است که با اتصال به اینترنت،  بخشی از دنیای شبکه‌ها می‌شوید.
بسیاری از شرکت‌های ارتباطاتی بزرگ بک‌بُن‌های(ستون فقرات) اختصاصی خودشان را دارند که مناطق زیادی را به هم وصل می‌کنند.
معمولا این شرکت‌ها در هر منطقه  یک نقطه حضور( POP) دارند. POP جایی است که کاربران محلی با استفاده از مودم و تلفن یا خطوط ارتباطی مشخصی به شبکه شرکت وصل می‌شوند.
نکته جالب در این باره این است که در هیچ شبکه‌ ای مرجع کنترل کننده‌ای وجود ندارد و به جای آن چند شبکه سطح بالا وجود دارند که از طریق نقاط دسترسی شبکه NAP))به هم متصل می‌شوند.
 
آشنایی با مرکز خدمات اینترنت
(شرکت ای اس پی ؛ بعنوان مرکز خدمات اینترنت است که وظیفه ایجاد امکان اتصال کاربران را به اینترنت با خطوط تلفنی ؛ بیسیم و نظایر آن ایجاد می کند ؛ همان شرکتی که در حال حاضر با کارت اینترنت و شماره شبکه مربوط به آن به اینترنت وصل شده اید)
نمونه شبکه‌ای
برای درک این پروسه ؛ فرآیند و اتفاقاتی که هنگام اتصال به اینترنت می افتد به این مثال توجه کنید:
گام اول:
شما یک کارت اینترنت می خرید و پس از ایجاد یک اتصال یا اکانت جدید ؛ با تلفن به اینترنت و شرکت خدمات دهنده الف متصل می شوید
شرکت الف یک مرکز خدمات اینترنت ISP بزرگ است ؛  این شرکت در هر شهر بزرگی یک نقطه حضور(POP) دارد. این POP های همان دستگاههایی هست که توسط شماره تلفن درج شده در کارت اینترنت ؛ به صورت تلفنی با آن تماس می گیرید ؛ این دستگاههایی (قفسه‌های) دارای مودمهایی پرتعداد هستند که مشتریان ISP با تلفن به آنها متصل می‌شوند. در اینجا ارتباط مشتری با شرکت خدمات دهنده اینترنت تصور شد.
گام دوم :
حال  شرکت الف  با بهره گیری از  خطوطی از  جنس فیبر نوری  نقاط حضورش pop  را به هم متصل کند.  این خطوط توسط شرکت مخابرات تهیه و به صورت اجاره ای در اختیار ای اس پی قرار می گیرد ؛ در اینجا ارتباط نقطه های شبکه الف باهم در نتیجه ارتباط تمام مشتریان شرکت الف به صورت شبکه را داریم
POP مکانی است که کاربران محلی با استفاده از آن به شبکه شرکت مخابراتی متصل می شوند (به منظور ارتباط با شبکه از خطوط تلفن معمولی و یا خطوط اختصاصی استفاده می شود). در مدل فوق، چندین شبکه سطح بالا وجود داشته که توسط �نقاط دستیابی شبکه� (Network Access Points : NAP) به یکدیگر مرتبط می شوند.
گام سوم
از نظر جغرافیایی یک شرکت را در نظر بگیرید که در شهر مختلف دارای مراکز خدمات اینترنت متعدد که در گام دوم شرح دادم باشد.
حال شرکت ب را در نظر بگیرید. این شرکت از چند ISP کوچک‌تر تشکیل شده است و در هر شهر بزرگ ساختمان‌هایی دارد که ISPهای آن ماشین‌های ارائه دهنده خود را در آنها مستقر کرده‌اند. این شرکت آن قدر بزرگ است که خودش با استفاده از خطوط فیبر نوری خودش‌ ساختمان‌هایش را به هم متصل کرده است و در واقع ISP هایی که زیر نظر این شرکت کار می‌کنند از این طریق به هم وصل شده‌اند.چ
برای درک بهتر این گونه می گوییم ؛ شرکت ب دارای مرکزها متعدد است که هر مرکز به طور مستقل دارای شبکه و تجهیزات است که در محدوده جغرافیای مانند شهر یزد به مشتریان خود خدمات می دهد . این مراکز نیز توسط خطوط فیبر نوری بهم متصل شده و یک شبکه بزرگتر را تشکیل می دهدن
یک توضیح در این ساختار شرکت الف یک شبکه مستقل بین خود دارد یعنی  تمام مشتریان شرکت الف می‌توانند با هم ارتباط داشته باشند  ؛ شرکت ب نیز یک شبکه مستقل است یعنی  تمام مشتریان شرکت ب با هم در ارتباط هستند.
یک نکته  هیچ کدام از مشتریان شرکت الف نمی‌تواند با مشتریان شرکت ب ارتباط داشته باشد.
گام چهارم:
برای رفع این مشکل دو شرکت توافق می‌کنند با NAPها در شهرهای مختلف ارتباط قرار کنند و انتقال داده‌ها بین مشتریان دو شرکت در شهر های مختلف از طریق نقاط دسترسی شبکه انجام می‌گیرد. تحت این شرایط تمام کامپیوترهایی که به اینترنت وصل می‌شوند با هم ارتباط خواهند داشت.
در اینترنت، هزاران مرکز ارائه دهنده سرویس اینترنت بزرگ از طریق NAP در شهرهای متفاوت به یکدیگر متصل می شوند. در نقاط فوق (NAP) روزانه میلیاردها بایت اطلاعات مبادله می شود.
اینترنت مجموعه ای از شبکه های بسیار بزرگ بوده که تمام آنها از طریق NAP به یکدیگر متصل هستند. هرکامپیوتر موجود در اینترنت قادر به ارتباط با سایر کامپیوترهای موجود در تمام شبکه های کامپیوتری از طریق NAP است. پیام ارسالی توسط یک کاربر اینترنت از چندین شبکه متفاوت عبور کرده و فرآیند فوق در کمتر از یک ثانیه انجام خواهد شد. روتر، مسیر یک بسته اطلاعاتی ارسالی توسط یک کامپیوتر برای کامپیوتر دیگر را تعیین می کند. روترها کامپیوترهای خاصی هستند که پیام های ارسال شده توسط کاربران اینترنت را با وجود هزاران مسیر موجود، مسیریابی و در اختیار دریافت کنندگان مربوط قرار خواهد داد.
گام پنجم :
پلی برای انتقال اطلاعات ؛ تمام این شبکه‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر به نقاط دسترسی شبکه، بک‌بُن‌ها (ستون فقرات) و روترها (راهبان) نیاز دارند. نکته جالب توجه در این پروسه این است که یک پیغام می‌تواند در کسری از ثانیه از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر برود و با عبور از شبکه‌های مختلف،  نیمی از جهان را بپیماید.اما این پیغام‌ها از کدام مسیر باید رفت و آمد کنند.

گام پنجم :
تصور کنید هزاران شبکه مانند شرکت الف و ب وجود دارد که بهم متصل شده اند حال یک پیام از کامپیوتری ۱ متصل به شرکت الف ۱ برای کامپیوتری در ب۷۷۷ ارسال شود این پیغام‌ها از کدام مسیر باید رفت و آمد کنند.
 مشخص کردن این مسیرها به عهده روتر‌ها است. روتر‌ها(راهبان‌ها) مشخص می‌کنند که اطلاعات از کدام مسیر از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر بروند.
آنها در واقع کامپیوتر‌های حرفه‌ای و قدرتمندی هستند که پیغام‌های ما را می‌فرستند  و از طریق هزاران مسیری که تعریف شده است انتقال پیغام را سرعت می‌بخشند.
یک روتر(راهبان) دو وظیفه مجزا اما مرتبط با هم دارد:
    – تضمین می‌کند که اطلاعات به جایی که نباید بروند، نروند.
    – تضمین می‌کند که اطلاعات به مقصد مورد نظر برسد.
به دلیل انجام این کارها، روتر‌ها نقش بسیار موثری در نحوه ارتباط دو شبکه کامپیوتری ایفا می‌کنند. روتر‌ها دو شبکه را به هم متصل می‌کنند و  اطلاعات میان آن دو را رد و بدل می‌کنند. آنها همچنین از شبکه‌ها در برابر انتقال بی‌مورد اطلاعات محافظت می‌کنند. بدون توجه به تعداد شبکه‌ها،‌ طرز کار روتر‌ها  بدون تغییر باقی می‌ماند. از آنجا که اینترنت از ده‌ها هزار شبکه مختلف تشکیل شده است، استفاده از روتر‌هادر آن ضروری است.
گام هشتم و نهایی : بک‌بُن‌ها
اولین بک‌بُن دنیا در سال ۱۹۸۷ توسط بنیاد ملی علم آمریکا  (NFS) درست شد. این بک‌بُن که NSFNET نام داشت یک خط T1 بودکه ۱۷۰ شبکه کوچک‌تر را به هم متصل می‌کرد و با سرعت انتقال ۵۵۴/۱ مگا بایت در ثانیه کار می‌کرد. یک سال بعد NSF با همکاری IBM و MCI بک‌بُن T3 45 مگا بایت بر ثانیه  ایجاد کرد.
بک‌بُن‌ها معمولا شاهراه‌هایی از جنس فیبر نوری هستند. این شاهراه‌ها از چندین فیبر نوری در هم تنیده تشکیل شده‌اند تا ظرفیت انتقال داده‌هایشان بیشتر شود.
 این کابل‌ها با  علامت OC مشخص می‌شوند مانند: OC-3 ،OC-12 یا OC-48 . یک OC-3 توانایی انتقال ۱۵۵ میلیون بایت را در ثانیه دارد در حالی که یک OC-48 می‌تواند ۲۴۸۸ میلیون بایت(۴۸۸/۲ گیگا بایت) را درثانیه انتقال دهد.
برای این که به سرعت بالای بک‌بُن‌های مدرن پی ببریم کافی است آنرا با مودم‌های معمولی ۵۶K مقایسه کنیم که ۵۶۰۰۰ هزار بایت را در ثانیه منتقل می‌کنند.
امروزه شرکت‌های بسیاری وجود دارند که بک‌بُن‌های با ظرفیت بالای خود را دارند و به نقاط اتصال متفاوتی در سراسر جهان متصل‌اند. در این حالت هر  کاربر اینترنتی، بدون توجه به موقعیت جغرافیایی‌اش و شرکتی که از آن برای اتصال به اینترنت استفاده می‌کند می‌تواند با هر کاربر دیگری در زمین به راحتی صحبت کند.
اینترنت موافقت‌نامه‌ای تو در تو و بسیار عظیم بین شرکت‌ها است تا به صورت مجانی با هم ارتباط برقرار کنند.
پروتکل اینترنتی: نشانی‌های IP
هر کامپیوتری در اینترنت یک شماره اختصاصی دارد که به آن نشانی IP میگویند.
IP علامت اختصاری پروتکل اینترنتی ‌است؛ زبانی که کامپیوترها به ‌وسیله آن با هم ارتباط برقرار می‌کنند. یک پروتکل، راه از پیش تعریف شده‌ای است که هرگاه کسی می‌خواهد از یک سرویس استفاده کند، از طریق آن وارد عمل می‌شود.
این کاربر یا «استفاده کننده»  در این جا می‌تواند یک شخص حقیقی‌ و یا یک برنامه  مثل نرم افزارهای  استفاده کننده از اینترنت باشد.
یک IP معمولا بدین شکل است:
۳۸٫۱۱۳٫۱۶۲٫۴۲
ما انسان‌ها برای اینکه این نشانی‌ها را راحت حفظ کنیم، آنها را به صورت بالا می نویسی (که البته این هم راحت نیست) اما کامپیوترها به صورت باینری یا با هم ارتباط برقرار می‌کنند‌ و نشانی IP بالا به زبان باینری بدین شکل است:
۱۰۰۱۱۰٫۱۱۱۰۰۱٫۱۰۱۰۰۰۱۰٫۱۰۱۰۱۰
به عدد چهار بخشی موجود در IP اوکتتز(اوکتتز از ریشه عدد هشت یونانی گرفته شده است) گفته می‌شود چون هر کدام از آنها در صورت تبدیل به فرم باینری (دو دوئی) هشت موقعیت دارند. اگر این موقعیت‌ها را به هم اضافه کنیم می‌شود ۳۲ و دلیل این که به نشانی‌های IP اعداد ۳۲ بایتی می‌گویند همین است.
از آن جا که هر کدام از این موقعیت‌ها در سیستم باینری می‌توانند دو حالت داشته باشند  (صفر یا یک)، تعداد نهایی حالات ترکیب آنها در اوکتتز، ۲۳۲  یا  4,249,967,296تعداد منحصر به فرد است.
در ازای تقریبا ۴٫۳ میلیارد ترکیب محتمل، اعداد خاصی به عنوان نشانی‌های  IP مشخص انتخاب شده‌اند.
برای نمونه، نشانی ۰٫۰٫۰٫۰ برای شبکه‌های پیش‌فرض در نظر گرفته شده است و نشانی ۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵ برای broadcastها.
اوکتتز‌ها به جز جدا کردن اعداد کار دیگری هم دارند. از آنها برای ساخت کلاس‌هایی از IP ها استفاده می‌شود که می‌توانند در موارد خاص تجاری، دولتی و … استفاده شوند.
 اوکتتز‌ها به دو بخش نت(Net) و هاست(Host) تقسیم می‌شوند.بخش نت همیشه اولین اوکتتز را در بر می‌گیرد و از آن برای شناسایی شبکه‌ای که کامپیوتر به آن تعلق دارد استفاده می‌شود. هاست(که گاهی به آن Node هم گفته می‌شود) کامپیوترهای حقیقی را در شبکه مشخص می‌کند. بخش هاست همیشه آخرین اوکتتز را در بر می‌گیرد.
پروتکل اینترنت: سیستم نام دامنه
وقتی که اینترنت در دوران ابتدایی‌اش به سر می‌برد، از تعداد کمی کامپیوتر که بوسیله مودم‌ها و خطوط تلفنی با هم در ارتباط بودند، تشکیل شده بود.
در آن زمان برای این که ارتباط بین دو کامپیوتر برقرار شود کاربران باید IP  کامپیوتری را که می‌خواستند با آن ارتباط برقرار کنند تهیه می‌کردند. برای نمونه نشانی IP یک کامپیوتر ۲۱۶٫۲۷٫۲۲٫۱۶۲ بود و کاربر برای برقراری ارتباط با آن باید آن را تهیه می‌کرد. در اوایل این کار چندان سخت نبود اما با گسترش استفاده‌کنندگان اینترنت، تهیه IP دیگران دیگر غیر ممکن شد.

اولین راه‌حل یک تکست فایل ساده بود که توسط مرکز اطلاعات شبکه‌ها تهیه شد و نام‌ها را به نشانی‌های IP هدایت می‌کرد. به زودی این فایل به قدری کند و ناکارآمد شد که نمی‌شد آن را مدیریت کرد. در سال ۱۹۸۳، دانشگاه وییسکانسین سیستم نام‌ دامنه (DNS) را ابداع کرد که نام‌های تکست را به صورت خود‌کار به نشانی‌های IP  هدایت می‌کرد.
در این روش شما به جای این که IP یک سایت، ۲۱۱٫۲۲٫۰۳٫۲۲۱ مثلا را حفظ کنید تنها Yazdfava.com   را حفظ می‌کنید.
آدرس اینترنتی URL ؛ مکان‌نمای یکسان منبع (نشانی سایت)
وقتی که شما از اینترنت استفاده می کنید یا یک میل می‌فرستید، از یک نام دامنه استفاده می‌کنید که این کار را برای شما انجام می‌دهد. برای نمونه نشانی http://www.yazdfava.com نام دامنه Yazdfava.com را در بر دارد. همین نام دامنه در example@Yazdfava.com هم وجود دارد. هر بار که ما از یک نام دامنه استفاده می‌کنیم، از سرورهای سیستم نام دامنه (DNS) استفاده می‌کنیم که نام‌های دامنه قابل خواندن برای انسان را به IPهای قابل فهم برای ماشین تبدیل می‌کند.
 نام‌های دامنه سطح بالا که به آنها دامنه‌‌های سطح اول هم گفته می‌شود این‌ها هستند: .COM، .ORG ، .IR،  .NET ، .EDU و .GOV.
چند سایت معروف که از دامنه .COM استفاده می‌کنند این‌ها هستند:
• Google
• Yahoo
• Microsoft
وبسایت بانک مقالات فن آوری اطلاعات و ارتباطات یزد فاوا
هر نامی در دامنه سطح بالای COM. باید منحصر به فرد باشد. کلمه همیشگی سمت چپ مثل WWW ، نام میزبان است که نام یک ماشین خاص (با یک IP خاص) را در یک دامنه مشخص می‌کند.
یک دامنه داده شده می‌تواند به صورت بالقوه نام میلیون‌ها هاست(میزبان) را تا زمانی که در آن منحصر به فرد هستند در بر بگیرد.
سرورهای سیستم نام‌ دامنه(DNS)،  درخواست‌ها را از برنامه‌ها و دیگر سرورهای نام‌ دریافت می‌کنند تا نام‌های دامنه را به نشانی‌های IP تبدیل کنند.
که یک درخواست به سرور سیستم نام‌دامنه DNS –  Domain name System
وقتی که یک درخواست به سرور سیستم نام‌دامنه وارد می‌شود، سرور یکی از چهار کار زیر را بر روی آن انجام می‌دهد:
۱- با یک نشانی IP به آن جواب می‌دهد چون نشانی IP دامنه درخواست شده را می‌داند.
۲- با دیگر سرور‌های سیسم نام‌ دامنه تماس می‌گیرد و سعی می‌کند نشانی IP نام درخواست شده را پیدا کند. البته سرور شاید چندین بار این کار را انجام دهد.
۳- امکان دارد بگوید: من نشانی IP دامنه‌ای که شما خواسته‌اید ندارم اما نشانیIP سرور دیگری را به شما می‌دهم که نشانی‌های بیشتری از من می‌داند.
۴- یک پیغام ارور(Error) می‌فرستد، چون دامنه درخواست شده یا وجود ندارد یا دیگر اعتبار ندارد.
فرآیند درج نشانی اینترنتی Url در مرورگر تا یافتن آن صفحه در اینترنت
برای درک این پروسه بهتر است به این نمونه توجه کنید:
فرض کنید شما نشانیhttp://www.yazdfava.com را در مرورگر خود تایپ می‌کنید. مرورگر برای یافتن نشانی IP به یک سرور  سیستم نام‌ دامنه(DNS) مراجعه می‌کند. این سرور هم جستجو را با تماس با یکی از روت سرور‌ها(سرورهای اصلی)  آغاز می‌کند.
روت سروها نشانی‌های IP تمام DNS سرورها را که با دامنه‌‌های سطح بالا(.COM  ،.NET  ،.IR  و… ) کار می‌کنند دارند. سرور DNS شما از روت‌ سرور  www.yazdfava.com را می‌خواهد. اگر روت سرور این IP را نداشته باشد می‌گوید:« من IP درخواست شما(www.yazdfava.com) را ندارم اما IP سرور دامنه‌‌های .IR را به شما می‌دهم».
آن وقت سرور نام دامنه شما، یک درخواست به سرور  دی‌ان‌اس‌ .IR می‌فرستد و از آن می‌پرسد که آیا نشانی IP برای wwwYazdfava.ir  می‌شناسد یا نه. سرور DNS دامنه‌های IR، نشانی‌های IP سرور نامی را که با دامنه wwwYazdfava.ir در ارتباط‌ هستند می‌شناسند، به همین خاطر درخواست شما را به آنها ارجاع می‌دهد.
سرور نام شما سپس به سرور دی‌ان‌اس wwwYazdfava.ir مراجعه می‌کند و می‌پرسد که آیا این سرور DNS ، نشانی IP wwwYazdfava.ir را می‌شناسد یا نه.
این سرور قطعا نشانی IP مورد درخواست ما را دارد بنابر این آن‌را به سرور DNS ما می‌‌دهد. این سرور هم آن را به مرورگر ما می‌دهد و مرورگر برای دریافت یک صفحه وب از wwwYazdfava.ir به سرور مراجعه می‌کند.
یکی از کلیدهای موفقیت در  انجام چنین کاری افزونگی تکرار و فراوانی است. در هر سطح چندین سرور DNS وجود دارد و هر گاه یک درخواست به جواب نرسد چندین سرور دیگر برای رسیدن به جواب وجود دارد. کلید دیگر  cashing است.
وقتی که یک سرور  DNS یک درخواست را به جواب می‌رساند، نشانی IP دریافت شده را ذخیره می‌کند. و وقتی که یک درخواست دامنه .IR  را به یک روت سرور ارجاع می‌دهد، نشانی IP سروری را که IP دامنه‌های .IR را دارد ذخیره می‌کند تا دفعه بعد که دوباره درخواستی برای نشانیIP دامنه .IR دریافت کرد بدون واسطه روت سرور به همین سرور DNS مراجعه کند.
سرور DNS این کار را می‌تواند برای هر درخواست انجام دهد و cashing به آن این اجازه را می‌دهد که از جستجو‌های بی‌مورد دست بردارد.
سرورهای DNS روزانه به میلیاردها درخواست پاسخ می‌دهند و وجود آنها برای عملکرد روان اینترنت بسیار ضروری است.
این حقیقت که این مراکز اطلاعاتی بسیار گسترده و پراکنده به این خوبی و البته به دور از چشم ما کار می‌کنند، گواه طراحی بی‌نظیر آنهاست.
کلاینت‌ها و سرورها
سرورها دسترسی یه اینترنت را برای ما میسر می‌کنند. تمام ماشین‌های موجود در اینترنت یا سرور هستند یا کلاینت. سرورها دستگاه هایی هستند که به دیگر ماشین‌ها سرویس ارائه می‌دهند و ماشین‌هایی که از آنها برای برقراری ارتباط با سرورها استفاده می‌شود کلاینت هستند. 
در فضای اینترنت، این سرور‌های وب،‌ سرورهای ایمیل، سرورهای FTP و دیگر سرورها هستند که نیازهای ما برای ایجاد ارتباط  را برطرف می‌کند.
وقتی که شما می‌خواهید به www.yazdfava.com متصل می‌شوید تا یک صفحه را بخوانید، از یک کلاینت (کامپیوتری که پشت آن نشسته‌اید) استفاده می ‌کنید.
در واقع ابتدا به سرور وب www.yazdfava.com دسترسی پیدا می‌کنید؛ ماشین سرور صفحه‌ای را که شما درخواست کرده‌اید پیدا می‌کند و برایتان می‌فرستد. کلاینت‌هایی هم که به یک ماشین سرور متصل می‌شوند همین کار را با یک منظور مشخص انجام می‌هند؛ یعنی درخواست‌هایشان را به یک نرم افزار مشخص سرور که در یک ماشین سرور فعال است هدایت می‌کنند.

نشانی ای پی IP ثابت ؛ استاتیک یا متغیر ؛ داینامیک
هر سرور یک نشانی IP ثابت دارد که به ندرت تغییر پیدا می‌کند. در مقابل یک کامپیوتر خانگی که از طریق مودم شماره‌گیری می‌کند هر بار که به ISP متصل می‌شود یک نشانی IP دریافت می‌کند.
این IP تا هنگامی که شما به اینترنت وصل هستید منحصراً در  اختیار شماست اما هر بار که به یک ISP متصل شوید، یک IP  جدید دریافت خواهید کرد. بدین ترتیب ISP  به جای این که هر مشتری را با یک IP بشناسد، هر مودم را با یک IP می‌شناسد.
پورت‌ها Ports
وقتی‌ که یک کلاینت به وسیله یک پورت به یک سرویس متصل می‌شود، از یک پروتکل مشخص استفاده می‌کند. پروتکل‌ها معمولاً به صورت تکست هستند و به سادگی تعریف می‌کنند که چگونه کلاینت‌ها و سرورها با هم ارتباط برقرار می‌کنند. هر وب سرور در اینترنت پروتکل انتقال تکست‌های هایپر (HTTP) را می‌شناسد.
اجزایی که طرز کارشان  در این گزارش معرفی شدند (شبکه‌ها، روتر‌ها [راهبان‌ها]، نقاط دسترسی شبکه[NAP]، سیستم نام‌‌های دامنه[DNS] و سرورهای پرقدرت)، جیزهایی هستند که ما برای دسترسی به اینترنت به آنها نیاز داریم.
نکته جالب در مورد آنها این است که این سیستم‌های عریض و طویل دسترسی ما به اینترنت را تنها در چند میلیونیوم ثانیه امکان‌پذیر می‌کنند.
این اجزا در دنیای مدرن بسیار مهم هستند چرا که بدون آنها دسترسی به اینترنت ممکن نیست و دنیای بدون اینترنت هم برای بسیاری از ما معنایی ندارد.       

تعریف شبکه جهانی اینترنتinternet  :بررسی خطوط تلفنی دای لاپ DialUp و پرسرعت Adsl (قسمت سوم)
هر کاربر به منظور اتصال به شبکه جهانی اینترنت به مرکز ارائه دهنده خدمات اینترنت  ISP   ؛ متصل و از این مراکز به شبکه جهانی اینترنت در ارتباط قرار می گیرید معمولترین اتصال – در ایران – ارتصال به اینترنت  از طریق خطوط و ارتباط اینترنتی تلفنی – دایلاپ DialUp است ؛  گونه های اتصال با خطوط پرسرعت بانام  ای دی اس ال Adsl و انواع آن  که در حال حاضر متدوال و  مرسوم است در این گفتار به صورت اختصاری و گذرا نگاهی به ارتباط اینترنتی تلفنی و  ای دی اس ال Adsl خواهیم داشت بحث تخصصی در هر باب را در ادامه دنبال خواهیم نمود .
مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت  Internet Service Provider – ISP
مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت ( ISP ) ، خدمات متعددی نظیر پست الکترونیکی و دستیابی به اینترنت را در اختیار متقاضیان قرار می دهند . در زمان انتخاب یک ISP می بایست فاکتورهای متعددی را بررسی نمود . امنیت ، نوع و کیفیت سرویس های ارائه شده و قیمت ارائه خدمات از جمله فاکتورهای مهم در زمان انتخاب یک ISP است.
مرکز ارائه دهنده خدمات اینترنت  ISP   چیست ؟ 
یک ISP و یا Internet Service Provider ، شرکتی است که امکان دستیابی به اینترنت و سایر سرویس های وب را فراهم می نماید . مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت  علاوه بر نگهداری و پشتیبانی از یک خط مستقیم به اینترنت ، فعالیت های متعدد دیگری نظیر نگهداری و پشتیانی از سرویس دهندگان وب را نیز انجام می دهند . مراکز فوق با ارائه نرم افزارهای لازم ( در صورت ضرورت )  ، یک رمز عبور حفاظت شده و یک شماره تلفن برای تماس با شبکه ، امکان استفاده از اینترنت و مبادله نامه های الکترونیکی را در اختیار متقاضیان قرار می دهند . برخی از مراکز ISP خدمات اضافه دیگری را نیز ارائه می نمایند .
مراکز ISP دارای ابعاد و اندازه های متفاوتی می باشند . برخی از آنان توسط افرادی اندک اداره می شوند و تعدادی دیگر شرکت هائی بزرگ می باشند که خدمات متنوعی را در اختیار کاربران قرار می دهند . مراکز ارائه دهند خدمات اینترنت دارای حوزه های عملیاتی متفاوتی نیز می باشند . مثلا” برخی از آنان خدمات خود را صرفا” در سطح یک شهرستان ارائه داده  و برخی دیگر دارای قابلیت های منطقه ای و حتی بین المللی می باشند .

اتصال تلفنی به اینترنت دایل آپ  DailUP
در صورتیکه هم اکنون در حال مطالعه این مطلب در منزل و یا محل کار خود می باشید،  احتمالا” مطلب فوق از طریق مودم در اختیار شما گذاشته شده است . واژه ” مودم ” از ترکیب کلمات “modulator-demodulator” اقتباس شده است .از مودم برای ارسال داده های دیجیتال از طریق خطوط تلفن استفاده بعمل می آید. مودم ارسال کننده اطلاعات، عملیات مدوله نمودن داده را به سیگنال هائی که با خطوط تلفن سازگار می باشند، انجام خواهد داد. مودم دریافت کننده اطلاعات، عملیات ” دی مدوله ” نمودن سیگنال را به منظور برگشت به حالت دیجتال انجام می دهد. مودم های بدون کابل داده های دیجیتال را به امواج رادیوئی تبدیل می نمایند.
در مورد مودم Modem
مودم ازسال ۱۹۶۰ در کامپیوتر و به منظور ارسال و دریافت اطلاعات توسط ترمینال ها و اتصال به سیستم های مرکزی، مورد استفاده قرار گرفته است .شکل زیر نحوه ارتباط فوق در کامپیوترهای بزرگ را نشان می دهد.
سرعت مودم ها در سال ۱۹۶۰ حدود ۳۰۰ بیت در ثانیه (bps) بود. در آن زمان یک ترمینال ( یک صفحه کلید و صفحه نمایشگر) قادر به تماس تلفنی با کامپیوتر مرکزی بود. فراموش نکنیم که در آن زمان وقت کامپیوتر بصورت اشتراکی مورد استفاده قرار می گرفت و سازمانها و موسسات با خریداری نمودن زمان مورد نظر خود، امکان استفاده از کامپیوتر اصلی را بدست می آورند. مودم ها در آن زمان این امکان را بوجود می آورند که موسسات یاد شده قادر به ارتباط با سیستم مرکزی با سرعتی معادل ۳۰۰ بیت در ثانیه باشند.در چنین حالتی زمانیکه کاربری از طریق ترمینال کاراکتری را تایپ می کرد، مودم کد معادل کاراکتر تایپ شده را بر اساس  استاندارد اسکی، برای کامپیوتر مرکزی ارسال می نمود. در مواردیکه کامپیوتر مرکزی اطلاعاتی را به منظور نمایش برای ترمینال ارسال می کردد نیز از مودم استفاده می گردید.
همزمان با عرضه کامپیوترهای شخصی در سال ۱۹۷۰  استفاده از سیستم های بولتنی(BBS(Bulletin board system مطرح گردید. اشخاص  و یا موسسات با استفاده ازیک و یا چند مودم و برخی نرم افزارهای مربوط به BBS ، سیستم را پیکربندی نموده و کاربران دیگر با استفاده از مودم قادر به تماس با سیستم بولتنی، بودند. در چنین مواردی کاربران  برنامه شبیه ساز کننده ترمینال، را بر روی کامپیوتر خود اجراء می نمودند و بدین ترتیب سیستم آنان مشابه یک ترمینال رفتار می نمود. از سیستم های بولتنی اغلب برای اطلاع رسانی استفاده می گردید.  سرعت مودم ها در آن زمان حدود ۳۰۰ بیت در ثانیه بود. در این حالت در هر ثانیه حدود ۳۰ حرف می توانست ارسال گردد. تا زمانیکه کاربران حجم بالائی از اطلاعات را ارسال نمی کردند مشکلات ارتباطی از بعد سرعت چندان مشهود نبود ولی بمحض ارسال داده های با حجم بالا نظیر برنامه ها و تصاویر به سیستم های بولتنی و یا دریافت اطلاعا ت از طریق آنان سرعت ۳۰۰ بیت در ثانیه پاسخگو نبود . تلاش های فراوانی در جهت افزایش سرعت مودم ها صورت گرفت . ماحصل تلاش های فوق افزایش نرخ انتقال اطلاعات در مودم ها بود .
از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۳ سرعت ۳۰۰ بیت در ثانیه
از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵ سرعت ۱۲۰۰ بیت در ثانیه
از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ سرعت ۲۴۰۰ بیت در ثانیه
از اواخر سال ۱۹۹۰ تا اوایل ۱۹۹۱ ۹۶۰۰ بیت در ثانیه
سرعت ۱۹/۲ کیلو بیت در ثانیه
سرعت ۲۸/۸ کیلو بیت در ثانیه
سرعت ۳۳/۶ کیلو بیت در ثانیه
سرعت ۵۶ کیلو بیت در ثانیه ( در سال ۱۹۹۸ استاندارد گردید (
خطوط ADSL با حداکثر سرعت ۸ مگابیت در ثانیه ( از سال ۱۹۹۹ متداول شده است(

مود م های با سرعت ۳۰۰ بیت در ثانیه
در آغاز از مودم های با سرعت ۳۰۰ بیت در ثانیه استفاده می گردید . طرز کار مودم های فوق بسیار ساده بود. مودم های فوق از یک Frequency shift keying FSK  برای ارسال اطلاعات دیجیتال از طریق خطوط تلفن استفاده می کردند. در FSK از یک فرکانس ( tone) متفاوت برای بیت های متفاوت استفاده می گردید. زمانیکه یک مودم متصل به ترمینال با مودم متصل به کامپیوتر تماس می گرفت، مودم متصل به ترمینال مودم، originate نامیده می شود. مودم فوق برای مقدار” صفر” ، فرکانس ۱۰۷۰ هرتز و برای مقدار” یک”، فرکانس ۱۲۷۰ هرتز را ارسال می نماید. مودم متصل به کامپیوتر را مودم Answer می نامند. مودم فوق برای ارسال مقدار” صفر” ، فرکانس ۲۰۲۵ هرتز و برای مقدار” یک” ، فرکانس ۲۲۲۵ هرتز را ارسال می کرد.با توجه به اینکه مودم های فرستنده و گیرنده از فرکانس های متفاوت برای ارسال اطلاعات استفاده می کردند، امکان استفاده از خط بصورت همزمان فراهم می گردید. عملیات فوق Full-duplex نامیده می شود. مودم هائی که صرفا” قادر به ارسال اطلاعات در یک جهت در هر لحظه می باشند half-duplex نامیده می شوند.
فرض کنید دو مودم متصل و کاربر ترمینال ( فرستنده ) حرف a را تایپ نمائید. کد اسکی حرف فوق ۹۷ دهدهی و یا ۰۱۱۰۰۰۰۱ باینری است . دستگاهی با نام UART موجود در ترمینال بایت ها را به بیت تبدیل و آنها را از طریق پورت سریال (RS-232 Port) در هر لحظه ارسال می دارد. مودم ترمینال به پورت سریال متصل بوده و در هر لحظه یک بیت را دریافت می دارد.در ادامه اطلاعات مورد نظر از طریق خط تلفن ارسال خواهند شد.

مودم های سریعتر
به منظور ایجاد مودمهای سریعتر طراحان مودم مجبور به استفاده از روش های مناسبتری نسبت به FSK بودند. در ابتدا ازPhase-Shift  Keying   PSK و در ادامه از روش Quadrature amplitude modulation)QAM) استفاده کردند. روشهای فوق امکان ارسال حجم بالائی از اطلاعات را فراهم می نمودند. شکل زیر یک مودم ۵۶kbps  را نشان می دهد.
 تمام مودم های با سرعت بالا بنوعی از مفهوم ” تنزل تدریجی ”  استفاده می نمایند. این بدان معنی است که آنها قادر به تست خط تلفن و تنظیم سرعت مناسب می باشند.
در ادامه تحولات مربوط به مودم  مودم های Asymmetric digital subscriber line ADSL بوجود آمدند. از واژه “غیر متقارن” بدین دلیل استفاده شده چون مودم های فوق قادر به ارسال اطلاعات با سرعت بالاتر در یک  مسیر نسبت به مسیر دیگر می باشند. مودم های ADSL از این حقیقت که هر منزل و یا محل کار دارای یک کابل مسی اختصاصی بین محل مورد نظر و شرکت مخابرات مربوطه می باشند، استفاده نموده اند. خط فوق قادر به حمل حجم بالائی از داده نسبت به سیگنال ۳۰۰۰ هرتزی مورد نیاز برای کانال های صوتی تلفن می باشد . در صورتیکه مرکز تلفن مربوط و منزل و محل کار کاربر هر دو از مودم های ADSL در دو طرف خط استفاده نمایند، بخشی از کابل مسی بین منزل و مرکز نلفن می تواند بعنوان یک کانال انتقال اطلاعات دیجیتال با سرعت بالا مطرح گردد. ظرفیت خطوط فوق در حد  ارسال یک میلیون بیت در ثانیه بین منزل و مرکز تلفن (UpStream) و هشت مگابیت در ثانیه بین مرکز تلفن و منزل (Downstream) تحت شرایط ایده آل است . با استفاده از یک خط می توان بصورت همزمان مکالمات تلفنی و داده های دیجیتال را ارسال کرد.
رویکرد استفاده شده در مودم های ADSL از اصول ساده ای تبعیت می نماید. پهنای باند خطوط تلفن بین ۲۴۰۰۰ هرتز و ۱۱۰۰۰۰۰ هرتز به باندهای ۴۰۰۰ هرتزی تقسیم می گردد.و یک مودم مجازی برای هر باند در نظر گرفته می شود. هر یک از ۲۴۹ مودم مجازی باند مربوط به خود را تست و بهینه ترین حالت را برای خود در نظر خواهند گرفت .برآیند سرعت تمام ۲۴۹ مودم مجازی،  مجموع سرعت کانال خواهد بود.