مالياتهاي خالص

مالیاتهای خالص:
همانطور که قبلا اشاره شد مالیاتهای خالص بر روی هزینه های کلی از طریق مصرف تاثیر گذار هستند. اگر مالیاتهای خالص افزایش یابد؛ در نتیجه مردم(خانوارها) در آمد مصرفی و هزینه های مصرفی کمتری دارند. برای اینکه نشان دهیم چگونه مالیاتهای خالص بر هزینه های مصرفی و میزان مصرف تاثیر گذارند اجازه دهید تا یک مالیات مقطوع را مورد بررسی قرار دهیم. یک مالیات مقطوع بستگی به میزان و سطح تولید ندارد و ممکن است بصورت دریافت رقمی مشخص و ثابت از هر فرد در اقتصاد؛ مثلا ۱۰۰ دلار بدون در نظر گرفتن در آمد؛ نمود پیدا کند. میزان مصرف بدون پرداخت مالیات با علامت C نشان داده شده و به همین ترتیب با پرداخت مالیات میزان مصرف پایین می رود که با علامت C” نشان داده می شود. ببینیم چرا؟ تصور کنید اگر سرانه تولید در اقتصاد ۱۰۰۰ دلار باشد و هزینه های مصرفی ۸۵۰ دلار؛ اگر مالیاتی نباشد. بخاطر آورید که بدون پرداخت مالیات تولید ملی اقتصاد نیز یک در آمد مصرفی است که به وسیله مردم(خانوارها) دریافت می شود. این موردی نیست اگر مالیاتها به اجرا گذاشته شوند.
اگر مالیات خالص ۱۰۰ دلار در هر سطح درآمدی باشد؛ در نتیجه درآمد مصرفی ۱۰۰ دلار کمتر از تولید ملی در کلیه سطوح است. اما هزینه های مصرفی به درآمدهای مصرفی بستگی دارد نه به تولید ملی. بنابراین؛ اگر تولید ملی در  شکل ۴-۴-۴؛ ۱۰۰۰دلار است درآمد مصرفی به ۹۰۰ دلار کاهش می یابد زیرا مالیات ۱۰۰ دلار است. اگر حد نهایی گرایش به مصرف ۷۵/۰ است یعنی مصرف بمیزان ۷۵ دلار کاهش می یابد؛ یعنی مصرف فقط ۷۷۵ دلار است(۷۷۵=۷۵-۸۵۰) وقتی که مالیاتها برابر با ۱۰۰ دلار است و از آنجا که حد نهایی گرایش به مصرف (MPC) در تمام سطوح درآمدی یکسان است و مالیاتها نیز در تمام سطوح درآمدی یکسان است میزان مصرف ۷۵ دلار در تمام سطوح تولید کمتر می باشد؛ البته بر مبنای به اجرا گذاشتن مالیاتهای خالص. میزان مصرف جدید با مالیات خالص که با علامت C” نشان داده شده است بصورت عمودی پایینتر و موازی با خط مصرف قبلی می باشد. بیشتر از این؛ خط مصرف جدید همان شیب خط قبلی را دارد چون حد نهایی گرایش به مصرف یکی است. ما باید توجه کنیم که وقتی مالیات ۱۰۰ دلار است مصرف فقط ۷۵ دلار کاهش می یابد چون پس انداز بمیزان ۲۵ دلار بیشتر کاهش می یابد. بخاطر داشته باشید که درآمد مصرفی بین مصرف و پس انداز تقسیم می شود. وقتی درآمد مصرفی تغییر می کند مصرف و پس انداز هم تغییر می کند براساس حد نهایی گرایش به مصرف و پس انداز. در واقعیت مالیاتها به صورت مقطوع نیستند اما با افزایش سطح درآمد؛افزایش پیدا می کند. اگر اقتصاد درآمد  بیشتری دارد؛ دولت درآمد مالیاتی بیشتری به دست می آورد. در این صورت میزان مصرف با پرداخت مالیات موازی؛ با میزان مصرف بدون پرداخت مالیات نمی باشد.
جریان چرخشی اقتصاد:
اجازه بدهید یکبار دیگر به اقتصاد چرخشی برگردیم. در اینجا می بینیم که جریان تولید ملی به بخش بازرگانی می رود؛ پرداختهای عوامل تولید به بازارهای عوامل تولید می رود و درآمد ملی می شود و هزینه های مصرف از بخش خانوار(مردم) به بازارهای تولید مصرفی می رود. همچنین هزینه های سرمایه گذاری به داخل جریان چرخشی تزریق می شود و پس انداز از جریان چرخشی خارج می شود. بهر حال؛ ما نیازمند به در نظر گرفتن دو جریان اضافه می باشیم؛ مالیاتهای خالص و خریدهای دولتی. در زمینه و محدوده جریان چرخشی؛ مالیاتهای خالص؛ وقتی که آنها بستگی به سطح درآمد دارند؛ استفاده غیر مصرفی درآمدی دارند که از چرخه خارج می شوند . به این ترتیب مالیاتهای خالص جنبه پس انداز پیدا می کنند. درواقع؛ هر دوی مالیاتهای خالص و پس انداز از جریان چرخشی اقتصاد خارج می شوند. به همین منوال؛ خرید های مستقل دولتی به این چرخه تزریق می شوند بهمان صورتی که هزینه های سرمایه گذاری مستقل تزریق شدند. خریدهای دولتی هزینه های اضافه ای را بر خدمات و کالاهای نهایی تحمیل می کند و جریان چرخشی متعاقب آن در رابطه با تولید ملی؛ پرداختهای عوامل تولید و دستمزدها و درآمد ملی و هزینه ها را تحت تاثیر قرار می دهد.نکته ای که باید برآن در اینجا تاکید کرد اینست که خرید های دولتی و هزینه های سرمایه گذاری اساسا به یک صورت بر جریان چرخشی تاثیر می گذارند. این هم نیست که کدام تزریق صورت می گیرد زیرا هر دو جریان حرکت را متاثر می کنند. همین مسئله برای پس انداز و مالیاتهای خالص نیز وجود دارد که درآمد را به خارج هدایت می کنند که می توانست در چرخه باقی بماند.
خلاصه مطالب خریدهای دولتی و مالیاتها:
بودجه دولت شامل دو بخش هزینه ای اصلی است.(خرید کالا و پرداختهای انتقالی) و دو منبع درآمد( مالیاتهای دریافتی و اوراق قرضه). اگر هزینه ها کمتر از مالیاتهای دریافتی باشند یک مازاد بودجه وجود دارد. اگر هزینه ها بیشتر از مالیاتهای دریافتی باشند یک کسری بودجه بوجود می آید و دولت باید از بازارهای مالی قرض نماید. درسالهای اخیر دولت مرکزی همه ساله با افزایش کسری بودجه مواجه بوده است. بخش دولتی می تواند به دوروش زیر بر هزینه ها تاثیر گذار باشد؛ خریدهای دولتی و مالیاتهای خالص. خریدهای دولتی مستقیما بر هزینه های کلی تاثیر دارد زیرا مانند مصرف و سرمایه گذاری؛ آنها هزینه های خدمات و قیمت تمام شده کالای نهایی را به نمایش می گذارند. مالیات های خالص؛ غیر مستقیم بر هزینه های کلی تاثیر می گذارند زیرا آنها درآمدهای مصرفی را تغییر می دهند و در نتیجه هزینه های مصرفی را. هزینه ها و درآمدهای پیش بینی نشده می بایست هر ساله به تایید برسند و در نتیجه می توانند بوسیله دولت کنترل و تنظیم شوند. هزینه ها و درآمدهای پیش بینی شده کم و بیش خودکار هستند زیرا اگر چه دولت خطوط راهبردی آنرا برقرار می کند ولی قادر به کنترل بودجه سالانه آن نیست. مالیات های خالص مالیاتهایی هستند که پرداختهای انتقالی آن کسر گردیده است. مالیاتها و پرداختهای انتقالی در این روش با یکدیگر ترکیب شده اند زیرا هر دو به یک شکل بر هزینه های کلی تاثیر می گذارند اما در دو جهت مخالف. مالیاتها درآمدهای مصرفی را کاهش می دهند و در نتیجه مصرف را کاهش می دهد. در حالیکه پرداختهای انتقالی درآمدهای مصرفی را افزایش می دهد و در نتیجه مصرف افزایش می یابد. هزینه های کلی برای یک اقتصاد سه بخشی با اضافه کردن خریدهای دولتی به مصرف و سرمایه گذاری بوجود می آید. بطور واضح و نموداری؛ این موضوع با اضافه کردن خریدهای دولتی به دو بخش هزینه های کلی (C+I) نشان داده می شود. هرچند که مالیاتهای خالص باعث می شوند که میزان مصرف پایین برود. در جریان چرخشی؛ مالیاتهای خالص مانند پس انداز یک هدر رفت یا یک استفاده غیر مصرفی از درآمد هستند. بیشتر از این؛ خرید های دولتی مانند سرمایه گذاری یک تزریق و یا یک جور هزینه غیر مصرفی هستند.
مرور واژه ها:
خریدهای دولتی مستقل:
 خریدهای دولتی که وابسته به سطح درآمد ملی فعلی و میزان تولید ندارد.
بودجه:
 لیستی از کلیه درآمدها و مخارج و هزینه ها برای یک دوره زمانی تعریف شده. عناصر اصلی تشکیل دهنده بودجه دولت شامل خریدهای دولتی و پرداختهای انتقالی بر روی بخش هزینه ها و مالیاتها و اوراق قرضه بر روی بخش درآمدها؛ می شود.
کسری بودجه:
 شرایطی که در صورت افزایش هزینه های دولت در مقابل مالیاتهای دریافتی بوجود می آید.
مازاد بودجه:
شرایطی که در صورت کاهش هزینه های دولت در مقابل مالیاتهای دریافتی بوجود می آید.
هزینه های پیش بینی نشده:
هزینه هایی که باید سالانه و یا دوره ای توسط قانونگذاران و افراد سیاسی کشور تایید و تصویب شود. هزینه های پیش بینی نشده قدرت کنترل زیادی به دولت برای کنترل مقدار کلی هزینه ها می دهد.
مالیات خالص:
 فرق بین مالیاتها و پرداختهای انتقالی. مالیات خالص مقدار درآمد مالیاتی است که برای دولت پس از پرداختهای انتقالی جهت خریدهای دولتی باقی می ماند.
هزینه های پیش بینی شده:
 هزینه هایی که براساس مصوبات قانونی است و باید پرداخت شود مگر اینکه قانون جدیدی تصویب شود. هزینه های پیش بینی شده قدرت دولت را در کنترل مقدار کلی هزینه ها محدود می نماید.
بخش۵-۴: تعیین کردن درآمد ملی و تولید:
اکنون وقت آن رسیده است که ما عناصر و اجزاء هزینه های کلی را که در سه بخش گذشته مرور کردیم کنار یکدیگر گذاشته و عملکرد کلی اقتصاد را مورد امتحان قرار دهیم. بطور خاص؛ می خواهیم ببینیم که چگونه سطح درامد ملی و تولید تعیین می شود. تجزیه و تحلیل ها در این بخش به ما نشان می دهد که چگونه اقتصاد بایک تولید کافی بمنظور تامین هزینه های کلی به یک موازنه و تعادل دست می یابد.ابتدا ما باید چندین دستورالعمل را کنار یکدیگر قرار دهیم تا ببینیم این تجزیه و تحلیل ساده تعیین درآمد و تولید درکجای تحلیلهای مفصل تر بخش های بعدی جای می گیرد. تحلیل اولیه ما بر مبنای برابری هزینه های کلی و تولید استوار است. اینجا ما می بینیم که چگونه تعادل و توازن تولید در یک اقتصاد سه بخشی شامل جمعیت خانوار- بازرگانی و بخش دولتی تعیین می گردد. سپس چگونگی بررسی تعادل را از طریق برابری هدر رفت و تزریق مورد بررسی قرار می دهیم و نهایتا چگونگی ارتباط این تعادل تحلیل شده را با بازار کلی مورد امتحان قرار می دهیم.
دستورالعمل های اصلی و قواعد و روشها:
 قبل از اینکه ما به جزئیات تعیین سطح تعادل تولید در اقتصاد بپردازیم بسیار مهم است که تعدادی از پیش فرض های بکار رفته در این بخش را مشخص و معلوم نماییم. اول؛ ما پیچیدگی های جریان اقتصادی بین بخش ها را که فقط بمنظور ساده کردن تجزیه و تحلیلهایمان نادیده می گیریم. از آنجا که اکثر جریانات نسبتا کوچک هستند و فقط بر روی سطوح مرتبط با هر میزان درآمد و تولید تاثیر می گذارند و نه درکل آن ما می توانیم در حال حاضر بر روی محمترین جریانات تمرکز کنیم. بنابر این ؛ چهار عنصر اندازه گیری درآمد و تولید – تولید ناخالص ملی ؛ تولید خالص ملی – درامد ملی و درآمد شخصی را معادل و برابر یکدیگر در نظر می گیریم. بمنظور یادداشت و بخاطر سپاری اجازه بدهید Yعلامت سرجمع میزان درآمد و تولید در اقتصاد باشد. یکی از جریاناتی که ما در این تحلیل نگه می داریم مالیات خالص است . یا مالیاتها پس از کسری پرداختهای انتقالی. این یعنی اینکه پنجمین عنصر درآمدی – درآمد مصرفی- بادیگر عناصر درآمدی و تولید برابر نیست. علامت یادداشت و بخاطر سپاری درآمد مصرفی برای تمیز دادن آن از علامت تولیدY؛DYخواهد بود. دوما؛ در این تجزیه و تحلیل ما فرض می گیریم که سرمایه گذاری؛ خریدهای دولتی و مالیاتهای خالص هیچ ارتباطی با تولید ندارند؛ در نتیجه شیب خط هزینه های کلی برابر و مساوی خط حد نهایی گرایش به مصرف است. این فرض بما اجازه می دهد که به مشکلات اساسی تعیین تعادل بنگریم بدون اینکه بدون دلیل تحلیل خود پیچیده کنیم. سوما؛ ما بخش خارجی را حذف می کنیم؛ یکبار دیگر به خودمان اجازه می دهیم تا بر روی تحلیل های مرتبط تمرکز کنیم؛ هرچند که هیچکدام از نتایج به دست آمده در این بخش اساسا با اضافه کردن بخش خارجی هم تغییر نکرده است.
 
تعادل و برابری با هزینه های کلی:
قبل از اینکه چگونگی تعیین تعادل و برابری سطح تولید در اقتصاد را مورد امتحان قرار دهیم اجازه دهید مروری بر مفهوم کلی تعادل داشته باشیم. تعادل حالتی است که درآن نیروهای مخالف دقیقا یکدیگر را خنثی می کنند و هیچ تمایل ذاتی برای تغییر وجود ندارد. مفهوم تعادل همچنین می تواند برای تمام و کل اقتصاد نیز بکار رود. به این شکل که؛ ما می توانیم تعادل بین تامین و تدارک کردن تولیدات ملی و هزینه های تولیدات ملی را مشخص کنیم و در بحث و شزایط اقتصاد ملی تعادل زمانی رخ می دهد که تولید ملی تغییر نکند.
در واقع دو راه برای بررسی تعادل در اقتصاد وجود دارد. اولین روش کار که مورد نظر ما در چند صفحه بعدی خواهد بود به سطح کلی تولید و هزینه ها می پردازد. روش دوم کار که توجه ما را بعدا در این بخش بخود معطوف خواهد کرد؛ به هدر رفت ها و تزریق ها می پردازد. برای اینکه ببینیم اقتصاد چگونه می تواند تعادل به دست بیاورد؛ اجازه بدهید اقتصاد سه بخشی شامل جمعیت خانوار؛ بازرگانی و بخش دولتی را بررسی نماییم. تعادل در اقتصاد سه بخشی زمانی رخ می دهد که هزینه های کلی بر تولید مساوی و برابر با میزان و مقدار تولید بدست آمده باشد. در تعادل؛ کل تولیدات حاصل توسط یکی از بخش های خریداری می شود و دیگر مازادی وجود ندارد . بعلاوه؛ بخش ها تولیدی را به دست می آورند که می خواهند بخرند و دیگر کمبودی وجود ندارد.