ضرورت حفاظت از سرمایه‌های ملي

در ۲سال گذشته صحنه علمی جمهوری اسلامی ایران شاهد اتفاقاتی تلخ و در عین حال غرورآفرین بود. این اتفاقات که مربوط به ترور کورکورانه دانشمندان و محققان هسته‌ای، آقایان دکتر علیمحمدی، دکتر مجید شهریاری و محقق گرانقدر داریوش رضایی‌ نژاد بوده است. از سویی تلخ و از سوی دیگر افتخارآفرین است؛ آنگونه که نشانگر ضعف و ذلیلی دشمن در مقابل ایستادگی و حرکت غیرتمندانه نخبگان کشور است. آنچه مسلم است ترور نتیجه استیصال، ضعف و ناکارایی دشمن در مقابل ترورشونده است که این امر در ترورهای اخیر دانشمندان و نخبگان ایرانی به وضوح نمایان می‌شود.این نخبگان و دانشمندان که مانند سایر اقشار بدون هیچ‌گونه ملاحظه ایمنی و حفاظتی زندگی عادی خود را می‌گذراندند مورد تهاجم دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی تا دندان مسلح، مانند موساد و سیا قرار گرفتند. در بررسی این اتفاقات چند موضوع مورد ملاحظه بوده و می‌بایستی مورد توجه قرارگیرد: اول اینکه هدف دشمن از انجام این ترورها چیست؟ دوم آیا دشمن با انجام این اعمال به اهداف خود رسیده است ؟ سوم اینکه وظیفه نظام و مسئولین در مقابله با این حرکات چیست؟

بعد از مقابله صریح و برنامه‌ریزی شده دشمن برای جلوگیری از حرکت رو به رشد کشور در دستیابی به فناوری‌های نوین و بالاخص هسته‌ای که محدودیت‌های وسیعی برای محققین و پژوهشگران کشور از قبیل ارسال و دریافت مقالات علمی، حضور در کنفرانس‌های علمی و جلوگیری از ورود تجهیزات مرتبط یا غیرمرتبط ایجاد کرده است، خوشبختانه نخبگان و نیروهای متخصص کشور بدون توجه به محدودیت و فشارها تلاش یکپارچه‌ای را آغاز کردند تا بر این محدودیت غلبه کرده و درخششی در این زمینه داشته باشند که از آن جمله در فناوری هسته‌ای می‌توان به تکمیل چرخه سوخت، انجام غنی‌سازی‌ تا ۲۰درصد، طراحی سوخت راکتور هسته‌ای تهران، طراحی راکتورهای قدرت و… که نشانگر تحقیر دشمن در ایجاد محدودیت است اشاره کرد.

در سایر زمینه‌ها نیز امروز شاهد ارتقای سطح علمی و فناوری کشور هستیم. جایگاه ۱۲ جهان در فناوری نانو، جایگاه ویژه در سطح منطقه و جهان در زیست فناوری پرتاب ماهواره و فناوری‌های متنوع هوافضا، سلول‌های بنیادی و… شاهد این مدعی است. این حرکت سریع و مقتدرانه راهی را برای دشمن جز ترور کورکورانه دانشمندان باقی نمی‌گذاشت و نمی‌گذارد.در یک بررسی اجمالی درباره تبلیغات بعد از این ترورها که حضور دست‌های ناپاک رژیم اشغالگر قدس مشهود است، می‌بینیم که آنها قصد ایجاد رعب و وحشت داشته و تلاش دارند تجربه‌خود در عراق و لیبی در ترور دانشمندان و حذف فیزیکی آنها برای جلوگیری از فعالیت‌های هسته‌ای را تکرار کنند.اما آیا آنها به اهداف ترسیم شده خود رسیده‌اند؟ در یک نگاه اجمالی به فعالیت‌های پیشبرانه هسته‌ای بعد از این ترورها، شاهد پویایی و تلاش مضاعف همکاران و دانشجویان آنان هستیم.

این نکته نشان می‌دهد این حرکات نتایج معکوس داشته و عزم متخصصین برای رسیدن به اهداف نظام را دو چندان کرده است و دشمنان باید بدانند که با ترور دانشمندان ایرانی هرگز نمی‌توانند مانع پیشرفت و اعتلای علمی ایران شوند، چرا که شهریاری‌ها، علیمحمدی‌ها و رضایی نژادها و هزاران هزار دانشمند دیگر راه آنان را ادامه خواهند داد. اما این موضوع مانع از انجام وظیفه مسئولین و مردم نمی‌شود.

لذا امروز وظیفه نظام اسلامی باز کردن سرفصلی جدید برای حفظ و حراست از تلاشگران مورد تهدید این سرزمین است. ایجاد فضای امن برای خود و خانواده‌های این نخبگان، استفاده از تجهیزات حفاظتی برای جلوگیری از خطرات تعریف شده، پشتیبانی از نهادهای مختلف درگیر در حفاظت و امنیت این دسته از افراد و به‌کارگیری روش‌های مختلف حفاظتی می‌تواند خنثی‌کننده تلاش‌های دشمن برای ایجاد رعب و وحشت در بین محققین و دانشمندان باشد.