حقایقی درباره چشم برزخی

این مطلب در حدیث قرب النوافل چنین بیان شده است : {عن ابی عبد الله (علیه السلام) قال: قال رسول الله(صلی الله علیه وآله) قال الله: ما تحبب الی عبدی به شیء احب الی مما افترضه علیه و انه لیتحبب الی بالنافله حتی احبه، فاذا احببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به، و یده التی یبطش بها و رجله التی یمشی بها اذا دعانی اجبته و اذا سألنی اعطیته؛ از پیامبر(صلی الله علیه وآله) روایت شده که خداوند فرمود: اظهار دوستی نکرد بنده من به چیزی دوست داشتنی‌تر از آنچه واجب کردم بر او، و او با نوافل به سوی محبت من می‌آید تا این که من نیز او را دوست بدارم. پس هنگامی که او را دوست بدارم شنوایی او می‌باشم آن گاه که می‌شنود و بینایی او می‌باشم آن گاه که می‌بیند و زبان او می‌باشم آن گاه که سخن می‌گوید و دست او می‌باشم آن گاه که ضربه می‌زند و پای او می‌باشم آن گاه که راه می‌رود، هنگامی که به درگاه من دعا کند اجابت می‌کنم و اگر از من درخواست کند به او می‌دهم. (ر.ک: المحاسن، احمد بن محمد بن خالد البرقی، ج ۱، ص ۲۹۱ و اصول کافی، کلینی، ج ۲، ص ۳۵۲).

افرادی که چنین ویژگی را داشته باشد معمولاً ناشناخته هستند و خود را به مردم معرفی نمی‌کنند. مرحوم عالم زاهد شیخ حسین مشکور فرمود: درعالم رویا دیدم در حرم مطهر حضرت سید الشهداء علیه ‏السلام مشرف هستم و یک نفر جوان عرب معیدى (روستائى) وارد حرم شد و با لبخند به امام سلام کرد و امام هم با لبخند جوابش را دادند.

فردا شب که شب جمعه بود، به حرم امام حسین علیه ‏السلام مشرف شدم و در گوشه ه‏اى از حرم توقف کردم. ناگاه همان جوان روستائى را که در خواب دیده بودم وارد حرم شد.

چون مقابل ضریح مقدس رسید با لبخند طرف ضریح آمد به حضرت سلام کرد؛ ولى حضرت را ندیدم و مراقب آن جوان بودم تا از حرم خارج شد.

دنبالش رفتم و سبب لبخندش را با امام علیه‏ السلام پرسیدم؛ و خواب خود را برایش نقل کردم و گفتم: چه کرده ‏اى که امام با لبخند بتو جواب مى ‏دهد؟

او گفت: پدر و مادرم پیر هستند، و ما در چند فرسخى کربلا ساکن مى ‏باشیم. شب‏ هاى جمعه که براى زیارت مى ‏آمدم، یک هفته پدرم را سوار بر الاغ مى ‏نمودم و به زیارت مى ‏آوردم، و هفته دیگر مادرم را براى زیارت مى ‏آوردم.

شب جمعه ‏اى که نوبت پدرم بود، او را سوار بر الاغ کردم تا به زیارت بیاییم، مادرم گریه کرد و گفت: مرا هم باید همراه خود ببرى، شاید تا هفته دیگر زنده نباشم.

گفتم: باران مى‏ بارد، هوا سرد و مشکل است اما مادرم نپذیرفت. ناچار پدر را سوار کردم و مادر را بدوش کشیدم و با زحمت بسیار آن‏ها را به حرم امام رسانیدم.

چون در آن حالت با پدر و مادر وارد حرم شدم، امام حسین علیه‏ السلام را به (چشم برزخى از قبر مقدس) دیدم و سلام کردم. امام برویم لبخند زد و جوابم را داد.

از آن زمان تا به حال هر شب جمعه که به زیارت امام حسین مشرف مى‏ شوم، امام را مى ‏بینم و با تبسم جوابم را مى ‏دهد.

چشم‌ برزخی‌ با چند توصیه‌ باز نمی‌شود، بلکه‌ این‌ کار نیازمند تلاش‌ پیگیر و مجا هده‌ وجهاد مداوم‌ با نفس‌ است‌. چه‌ بسیار افرادی‌ که‌ سال‌هاست‌ که‌ در پی‌ باز کردن‌ چشم‌ برزخی‌ خود هستند و هنوز موفق‌ به‌ این‌ کار نشده‌اند. افزون‌ بر آن‌، داشتن‌ چشم‌ برزخی‌، امر مهمّی‌ نیست‌. آنچه‌ مهم‌ و هدف‌ عرفان‌ اسلامی‌ وخواسته‌ پیشوایان‌ شیعی‌ است‌، مبارزه‌ با شیطان‌ درونی‌ و بیرونی‌ و نیل‌ به‌ قله‌ رفیع‌ تزکیه‌ نفس‌جهت‌ رسیدن‌ به‌ رضوان‌ الهی‌ است‌. یعنی‌ اگر ما در عقیده‌ خود راسخ‌ باشیم‌؛ اخلاق‌ فردی‌ و اجتماعی‌ را رعایت‌ نماییم‌؛ در برابردستورات‌ دینی‌ تسلیم‌ شویم‌؛ احکام‌ فقهی‌ را رعایت‌ کنیم‌؛ با دعا و نیایش‌ مأنوس‌ شویم‌ ومناجات‌ ائمه‌ را همچون‌ مناجات‌ های‌ شعبانیه‌، خمس‌ عشر و… ورد زبان‌ سازیم‌ و با معرفت‌کامل‌ به‌ زیارت‌ آن‌ بزرگواران‌ مشرف‌ شویم‌؛ از گناهان‌ خرد و کلان‌ در قالب‌ مزاح‌ و جدّ بپرهیزیم‌؛ و زندگی‌ افرادی‌ چون‌ شیخ‌ عباس‌ قمی‌ یا علامه‌ طباطبایی‌ و برادرش‌ سید حسن‌ الهی‌ طباطبایی‌ را سرلوحه‌ زندگی‌ خود قرار دهیم‌ و پیوسته‌ در فکر خدا و خلق‌ و قبر و قیامت‌ و برزخ‌ و دوزخ‌ وحساب‌ و کتاب‌ باشیم‌، به‌ یقین‌ چشم‌ و گوش‌ ما هم‌ مثل‌ آنان‌ خواهد بود؛ یعنی‌ آنچه‌ را که‌ دیگران‌نمی‌بینند ما می‌توانیم‌ ببینیم‌ و صداهای‌ برزخی‌ که‌ دیگران‌ نمی‌شنوند را می‌توانیم‌ بشنویم‌. زیرا نفس‌ بعد از تزکیه‌ شدن‌ آمادگی‌ درک‌ حقایقی‌ از عالم‌ هستی‌ را پیدا می‌کند.

در حقیقت‌ دو توصیه‌ به‌ شما می‌شود، یکی‌ شناخت‌ عمیق‌ دین‌، همراه‌ با عمل‌ به‌دستورات‌ آن‌، دوم‌ پرهیز از انواع‌ گناهان‌، در این‌ صورت‌ است‌ که‌ بصیرت‌ الهی‌ پیدا می‌کنید وچشم‌ و گوش‌ برزخیش‌ برایتان‌ پدید می‌آید؛ انشاءالله‌