جستجو در تک بوک با گوگل!

بازدید
رادیو معارف در برنامه زنده «پرسمان خانواده» با تمرکز بر دو محور بررسی ریشههای تمایل برخی از خانوادهها به شبکههای ماهوارهای و چگونگی حل این ریشهها با کارشناسی استاد حجت الاسلام محسن عباسی ولدی گامی در جهت مبارزه با این پدیده برداشته است.
رجانیوز با بازنشر مکتوب و صوتی سخنان کارشناس این برنامه که با بیان مصادیقی به آثار بسیار مخرب استفاده از شبکههای ماهوارهای اشاره داشته است، گامی در جهت آگاهی بخشی نسبت به آسیبهای بنیان کن خانواده ایرانی به واسطه این پدیده اجتماعی برداشته است.
بخش اول، دوم، سوم و چهارم گزارش این برنامه در روزهای گذشته منتشر شد، فایل صوتی و مکتوب قسمتهایی از بخش سوم این برنامه که کارشناس آن به این پرسش که ” آیا جمع آوری ماهوارهها توهین به شعور مخاطب است؟”پاسخ میدهد، در ادامه آمده است.
در برنامههای قبلی دربارۀ بحث ناآگاهی از متولیان، اهداف و شیوههای جذب مخاطب در شبکههای ماهوارهای سخن گفتیم، امروز به سراغ دلایل دیگر میرویم.
۲٫ توجیهات سطحی
عدهای هم با دست آویز قرار دادن توجیهات تعجب برانگیز راه ورود این پدیدۀ خطرناک را به خانواده باز میکنند؛ توجیهاتی مانند تماشای برنامههای علمی، مطلع شدن از اوضاع دنیا، استفاده از برنامههای معنوی؛ مثل نماز مسجد الحرام، تقویت زبان و … .
بنده منکر این نیستم که در میان شبکههای ماهوارهای برخی از شبکهها هستند که به قصد خیر راه اندازی میشود. شبکههایی که با گرایش کلاملا دینی فعالیت میکنند؛ اما یک سؤال: پدر و مادر عزیزی که برای دیدن برنامههای معنوی ماهواره، به سراغ این وسیله رفته و آن را تهیه کردهاید آیا میتوانید ضمانت کنید که فرزندانتان از این وسیله هم استفادۀ صحیح خواهند کرد؟ آیا تعداد شبکههای ماهوارهای مبتذل و گمراهکننده با حجم شبکههای خوب قابل قیاس است؟! خدا میداند چه تعداد پدران و مادرانی که به دلیل تماشای برنامههای خوب ماهوارهای، این وسیله را تهیه کردند اما با دست خودشان زمینۀ انحراف فرزندانشان را فراهم کردند. البته نگویید شبکههای بد را قفل میگذاریم و حذف میکنیم، در دنیایی که بچههای زیر پانزده سال، سایتهای بزرگ و امنیتی را هک میکنند، در یکی از شهرهای مرزی محروم ایران رفته بودم یک جوان ۱۷ – 18 ساله به راحتی سایت هک میکرد. قفل کردن شبکههای ماهوارهای برای محدود کردن فرزندان توجیه خندهداری است.
از سوی دیگر خود شما هم در امان نیستید. چرا باید تنها نگران فرزندان بود؟ زمینه فساد را در خانه آوردید، چطور میتوانید در امان باشید؟! که البته در پیامها هم داشتیم برای دیدن شبکه امام حسین علیهالسلام ماهواره خرید اما چشمش به جاهای دیگر آلوده شد. مگر کم هستند افرادی که میگویند ما برای دیدن فلان شبکه این وسیله را تهیه کردیم و حالا در دام شبکههای آن چنانی افتادهایم. حالا سال میگذرد و ما یک بار هم به این شبکهها سر نمیزنیم.
اگر منطقی قضیه را بررسی کنیم می بینیم که مضرات نگه داشتن ماهواره در خانه حداکثری است. خطری است که در خانه دائم اهالی خانواده را تهدید میکند باید در نظر گرفت. ما این خطرهایی که مخاطبان ما به آن اشاره کردند، به جان بخریم برای شبکههای خوب!
اما در این جا میخواهم دو نکته را خطاب به کسانی که با اهداف خیرخواهانه این شبکهها را راه اندازی میکنند بگویم: دوستان عزیز! من میدانم که کار شما برای کسانی که در کشورهای دیگر زندگی میکنند، برای مسلمانان و شیعیانی که خواسته یا نخواسته در معرض تهاجم شبکههای ماهوارهای هستند، چه اندازه مفید و لازم است. ما باید به وسیلۀ رسانه در خط مقدم مبارزه فرهنگی و اعتقادی باشیم؛ از کشورهای همسایه گرفته تا دوردستترین نقاط این جهان؛ زیرا دشمن ما این گونه عمل میکند؛ اما این را هم بپذیریم که برخی به بهانه تماشای برنامههای شما در داخل ایران ماهواره میخرند و آنچه نباید، اتفاق میافتد. شما در شبکههای خودتان تنها بازتابهای خوب برنامههاتان را مشاهده میکنید. بیشتر کسانی با شما تماس میگیرند که از برنامههای شما استفادۀ مفید کردهاند یا کسانی که منتقد محتوایی یا شکلی برنامههای شما هستند. بنده مطمئنم کسانی که به واسطۀ برنامههای شما در دام شبکههای دیگر افتادهاند، اصلا دیگر شما را فراموش کرده و دیگر ارتباطی با آنها ندارید و از اوضاع زندگیشان بیخبرید. شاید شما ندانید چه تعداد از خانوادهها ماهواره را به بهانۀ تماشای برنامههای شما تهیه میکنند؛ اما فرزندانشان بدون اطلاع پدر و مادر به دام شبکههای مبتذل میافتند.
دوستان عزیز! این سخنان را به عنوان خیرخواهی یک برادر کوچکتر بشنوید که میخواهد آنچه را که در جامعه مشاهده میکند به شما انتقال دهد.
من اگر جای مسئولان این شبکهها بودم روز به روز با زیرنویس کردن و آوردن کارشناس اعلام میکردم که : آقای ایرانی! خانم ایرانی! پدر و مادر ایرانی که در ایران زندگی میکنید! ما این شبکه ماهوارهای را برای شما راه نینداختیم. نگاه نکنید. شاید شوخی هم میکردم و میگفتم راضی نیستم که به برنامههای من نگاه کنید.
اما توصیۀ دوم بنده آن است که شما با رایزنیهای منطقی با صدا و سیمای کشور خودمان برنامههایی را که برای خانوادههای ایرانی مفید است، از طریق شبکههای خودمان پخش کنید. اتفاقا در قانون جمع آوری ماهواره این نکته هست که صدا و سیما از برنامه های منتخب شبکههای ماهوارهای که برای خانوادههای ایرانی قابل استفاده است، استفاده کند.
اما بنده اگر در صدا و سیما هم مسئولیت داشتم، پیش قدم میشدم در میان این همه شبکهای که تأسیس شده یا در حال تأسیس است، شبکهای را به برنامههای مفید ماهوارهای اختصاص میدادم تا این بهانه هم از دست برخی گرفته شود.
اخبار سیاسی
یکی از دلایل دیگر برخی از مردم برای گرایش به ماهواره اخبار سیاسی است. این عده معتقدند برای اطلاع از اوضاع دنیا و حتی ایران نمیتوان به اخبار رسانۀ ملی بسنده کرد.
پاسخ اول بنده به این افراد همان است که در مسألۀ قبلی آمد؛ یعنی باید دید آیا آن سودی که شما از اخبار ماهوارهای به دست میآورید با آن ضرر و خطری که متوجه خانوادهتان میکنید، قابل مقایسه است؟ یک عقل سلیم این حکم را میکند که این “دزد ناموس” را داخل خانه کند برای اینکه با اخبار سیاسی روز دنیا آشنا شود.
من یک چهره سیاسی نیستم و بحثم هم بحث سیاسی نیست و موضوع ما هم در ماهواره بحثهای سیاسی نیست. موضوع ما نسبت به ماهواره با گرایش خانواده است. اما، اولا این واقعیت قابل انکار نیست که در اخبار سیاسی نمیتوان به همۀ اخباری که در این شبکهها گفته میشود اعتماد کرد؛ اما با این حال قبول دارم که در میان اخبار شبکههای ماهوارهای خبرهای درست و راستی هم هست که در اخبار رسانۀ ملی به دلایل و مصالحی به آن پرداخته نمیشود و یا این که با اشاره از کنار آن میگذرند؛ اما شما هم این را بدانید که بسیاری از اخبار آنها هم اخبار صحیحی نیست. اینها حق و باطل را با هم خوب مخلوط میکنند اصولا هنرشان این است.
بسیاری از اهداف بوقهای رسانهای غرب در شبکههای خبری در حال پیگیری است. این خیلی نکته مهمی است. حالا شبکههایی مثل “فارسی وان” و “من و تو” و خیلی از شبکههای دیگر که نظر ذاتا فرهنگی میآیند و اهداف فرهنگی را پیگیری میکنند، این یک طرف قضیه است، اما از طرف دیگر شبکههایی هستند که به ظاهر مسئولیت خبر رسانی را بر عهده دارند اما به شدت اهداف فرهنگی جزو اهداف اصلی آنهاست. با آن رندی و مکر و حیله خودشان اهداف فرهنگی را پشت آن اهداف سیاسی پنهان کردهاند.
برای روشن شدن این مطلب باید یک مثال بزنم. شاید معروفترین شبکه خبری در ماهواره شبکه بی بی سی فارسی باشد. این شبکه ظاهرا خبری است اما همین شبکه به ظاهر سیاسی و خبری میبینید درست همان اهداف فرهنگی و ضد دینی شبکههای صهیونیسیتی مثل فارسی وان و من و تو را دنبال میکند. به عنوان نمونه میتوان به یکی از برنامههای این شبکه که بینندۀ زیادی هم دارد اشاره کرد؛ برنامهای با عنوان نوبت شما. مجری این برنامه جوانی است که ژست روشنفکری گرفته و هر از گاهی هم حرف مذهبی هم میزند. در یکی از برنامههای نوبت شما او این گونه آغاز میکند:
«به نام خدا خدای بخشنده خدای مهریان خدایی که میبخشه و میآمرزه؛ اما در عین حال اگه ببینه که شما نمیبینید که چه خدای خوبیه شاید مجازات سختی رو هم در این دنیا و هم در اون یکی براتون در نظر بگیره؛ پس خدا میتونه هم چهرۀ خندان داشته باشه و هم چهرهای دلخور و هم چهرهای دلگیر. »
من اینجا میخواهم یک سوال از متولیان فرهنگی جامعه بپرسم. شما برای این که بتوانید لذت معنویت و ارتباط با خدا را در جامعه نقد کنید نه نسیه، به گونهای که زمینه برای چشیدن این لذت فراهم شود، چه کردهاید؟ از زبان جوانی که پای این شبکههای ماهوارهای نشسته خطاب به خودم میگویم: فلانی من اشتباه کردم که نشستم برنامههای ماهوارهای را دیدم، نباید این کار را میکردم اما بالاخره از دستم در رفت. من یک جوانی هستم که غریزه دارم. پاسخگویی به غریزه برای من لذت نفسانی دارد. من که مریض نیستم از آنها لذت نبرم. از آن طرف یک عارف واصلی که با چشم برزخی لجنزار بودن این گناهها را ببینم و از آنها دوری کنم نیستم. نه آیت الله بهجت و نه آیت الله بهاء الدینی و نه حضرت امام و نه آیت الله سید احمد خوانساری هستم. من مزه آنها را دیدم و چشیدم، حالا سوال من این است که تو به من میگویی اینها را رها کن و به سراغ یک سری از امور معنوی برو ولی من این لذتها را به صورت نقد چشیدم به من نگفتند این فیلم را ببین و فردا لذتش را ببر. نه همان لحظه لذتش را بردم و به خاطر آن دوباره ادامه دادم. حالا میشود به من بگویی که چه کاری انجام دهم که لذت با خدا بودن را بچشم؟ شما میگویید لذت معنویت بسیار بیشتر از لذت گناه است، حالا چه کار کنم که به آن لذت معنوی برسم؟”
قله بحثهایی که مطرح کردم اینجاست که ما باید با توجه به اعتقادی که در امور تربیتی داریم و معتقدیم که خدا فطری است باید تلاش کنیم با خدا بودن و محبت خدا و اهل بیت علیهم السلام را به جوانانمان بچشانیم. اگر چشید چه اتفاقی میافتد. بنده در همین برنامه و برنامههای دیگری که در رسانه داشتهام بارها این عبارت مناجات المحبین را خواندهام. “الهی من ذا الذی ذاق حلاوه محبتک فرام منک بدلا.” ما دنیایی از استراتژی تربیتی میتوانیم از این جمله بیرون بکشیم. خدایا چه کسی است که شیرینی محبت تو را بچشد و باز تو را رها کند و جای دیگری برود. اما سجاد علیهالسلام با ما حرف میزند که معلمان عزیز! روحانیان بزرگوار! اساتید محترم! دردمندان دینی! اگر شما میخواهید در جبهه فرهنگی با این امواج ماهوارهای که لذتهای نفسانی را نقدا در اختیار جوانان قرار میدهد، مبارزه کنید باید ذاق حلاوه محبتک را متجلی کنید. باید کاری کرد که این جوان شیرینی محبت خدا را بجشد. در این صورت است که حضرت میفرماید دیگر خدا را رها نخواهد کرد. اما ما بیشتر تعریف کردیم و از خوبی خدا گفتیم و از نماز توصیف کردیم. حالا سوال جدی این است که چگونه باید به این هدف رسید؟
مخاطبان اصلی من در این بخش از بحث متولیان فرهنگی هستند. من مدتهاست فریاد میزنم. متولیان فرهنگی فکرهای خود را مشغول کنید، همایشها و سمینارهای پژوهشی بگذارید. باور کنید یکی از بهترین و کارآمدترین سوژههای پژوهشی این است که ما در معرفی خدا و دین و اهل بیت علیهم السلام باید معرفی ما بر اساس این دعای امام سجاد علیهالسلام باشد.
دین در روایات اینچنین معرفی شده است: “الدین هو الحب و الحب هو الدین” دین همان محبت است و محبت هم دین. در مناجات شعبانیه آوردهاند: ” الَهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِکَ” خدایا من هیچ قدرتی ندارم برای اینکه از وادی معصیت تو منتقل شوم الا در زمانی که تو من را با محبت خودت بیدار کنی. این یک قاعده است. ما برای این موضوع وقتها و برنامهها اختصاص دهیم.
باید متولیان فرهنگی به این سوال پاسخ دهند که چه کنیم و از چه شیوههایی برای تبلیغ دین استفاده کنیم که مخاطب ما مزه با خدا بودن را بچشد؟
حالا اگر فرصت شد و خواننده محترم هم تمایلی برای خواندن این راهکارها داشتند میشود پس از اتمام بحث ماهواره به آن پرداخت.
اجازه بدهید در پایان این قسمت این نکته را تأکید کنم که در فعالیتهای فرهنگی و تربیتی؛ به ویژه دربارۀ مسألهای که در برنامههای اخیر دربارۀ آن صحبت میکنیم، نکتۀ اصلی است. نباید از آن غافل شد.
قوانین معاشرت در جمع ۲٫۳۳/۵ (۴۶٫۶۷%) ۳ امتیازs مودب و فهیم بودن یک مهارت اجتماعی مهم است که میتواند به شما کمک کند تا دوستان جدید پیدا کنید، در حرفهی خود موفق شوید و محترم شمرده شوید.
در آغاز ازدواج، شاید انقدر همهچیز جدید و هیجانانگیز است که نگهداشتن هیجان و شور یک رابطه، کار دشواری نباشد.
تهاجم فرهنگی از نوعی دیگر ۵٫۰۰/۵ (۱۰۰٫۰۰%) ۱ امتیاز تهاجم فرهنگی از نوعی دیگر/ تهاجم فرهنگی از نوعی دیگر/ زمان در کشورمان خیلی سریع میگذرد ایران صد سال پیش خیلی با ایران امروز فرق دارد خیلی چیزها وارد ایران شد که ما مجبور شدیم […]
وضعیت حجاب در جامعه امروز ما ۲٫۶۹/۵ (۵۳٫۸۵%) ۱۳ امتیازs وضعیت حجاب در جامعه امروز ما/ وضعیت حجاب در جامعه امروز ما/ اینکه وضعیت حجاب در جامعه به این صورت درآمده است و روز به روز کم رنگ تر می شود، به این دلیل […]
پدیده شوم تکدی گری ۴٫۵۰/۵ (۹۰٫۰۰%) ۲ امتیازs پدیده شوم تکدی گری/ پدیده شوم تکدی گری/ دست طمع چو پیش کسان می کنی دراز پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش تکدی گری، عوارض و مخاطرات زیادی دارد. بخشی از مطالعات مقطعی و […]
قوانین آداب معاشرت/ قوانین آداب معاشرت/ زیگموند فروید میگوید: «نمیتوان این مسئله را نادیده گرفت که تمدن تا چه حد بر پایهی چشمپوشی از غریزه بنا شده است.» همواره میان اینکه چقدر باید غرایز خود را دنبال کنیم و چقدر باید تسلیم قراردادهای اجتماعی […]
به نکات زیر توجه کنید