چگونه دعوای بچه ها را چاره جویی کنیم ؟ - اصول تربیت کودکان - اصول میانجی گری بین فرزندان

چگونه دعوای بچه ها را چاره جویی کنیم ؟

معمولا خواهر و برادرها در سنین پایین زیاد با هم دعوا می کنند و والدین به دنبال راه حلی برای خاتمه دادن به جنگ بین فرزندانشان هستند. د راین مقاله شما را با اصول تربیتی هنگام دعوای کودکان آشنا می کنیم.

دعوای کودکان و رفتار درست والدین در کاهش دعوا

دعوای های خواهر و برادری گرچه مرحله ای از فرآیند رشدی است، اما بسیاری از والدین با این سوال اساسی رو به رو هستند که برای پیشگیری از دعوا چه باید کنیم یا هنگام بروز کشمکش چه برخوردی داشته باشیم؟

دکتر پریناز بنسی، روان شناس تربیتی و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی درباره این مسأله بیشتر توضیح می دهد.

ما می توانیم مفاهیم فلسفی را به بچه ها یاد بدهیم.

از آنها سوال کنید که ماجرا چه بوده و چه کسی شروع کرد؟

اجازه بدهید تا ذهن شان به کار بیفتد و خودشان بگویند که چه کسی ابتدا اسباب بازی دیگری را گرفت یا چه کسی دیگری را هل داد.

در این مرحله سعی کنید بیشتر گوش دهید تا خودشان ماجرا را تعریف کنند.

باید با این سوالات به این نتیجه برسند که کدام کارشان در آن مقطع غلط یا درست بوده است.

حتی اگر بدون جبهه گیری از آنان سؤال کنید، خودشان به این نتیجه می رسند که کجای کارشان اشتباه بوده است و از طرف مقابل عذرخواهی خواهند کرد.

باید عذرخواهی کند؟

ممکن است این گونه برداشت شود که به هر نحوی که شده باید کودک را مجبور کنیم تا عذرخواهی کند.

اما این گونه نیست و ما به زور چیزی را تحمیل نمی کنیم.

تنها وظیفه ما این است تا با سؤال پرسیدن به او کمک کنیم به اشتباه خود پی ببرد و خودش مشتاق به معذرت خواهی و رفع کدورت از خواهر یا برادرش شود.

در واقع ما توقع داریم تا شرایطی را فراهم کنیم که او خودش معذرت خواهی کند.

معمولا در دعواهای کودکان دو طرف مقصر هستند و بگو مگوها یا کتک کاری ها به طور ناآگاهانه اتفاق می افتد و بیشتر حس لجبازی و ناآگاهانه بودن است که باعث بروز این مشکلات می شود.

مثلا وقتی کسی اسباب بازی دیگری را می گیرد، کودک دیگر ممکن است بلافاصله او را هل دهد که در این صورت هردوی آنان مرتکب اشتباه شده اند و باید از جانب خود متوجه اشتباه شان شوند.

این نکته را به یاد داشته باشید که بعد از این که با آنان صحبت کردید و از یکدیگر عذرخواهی کردند، آنان اجازه دارند دوباره بازی را ادامه دهند و حتی می توانید برای این که متوجه اشتباه شدند، و رفع کدورت کرده اند، تشویق شان کنید.

فایده دعوا

در همین دعواهاست که بچه ها قوانین و مقررات را می آموزند و احترام گذاشتن به یکدیگر را درک می کنند.

در دعوا درس هایی ارزشمند مانند این که نباید خودخواه باشم و کمی فروتن باشم نهفته است، کودکان در دعوا مفهوم نرمش و انعطاف پذیری را هرچه بیشتر لمس می کنند.

پس برای دعواهای فرزندان تان کلافه نشوید و سعی کنید آن را به عنوان فرآیندی از رشد بپذیرید.

این که شما به عنوان والدین عصبانی نشوید و به عنوان محرکی دیگر عمل نکنید بسیار مهم است.

شما می توانید به عنوان راهنمایی کننده شیوه درست را به آنان بیاموزید اما اجازه ندارید با داد و قیل و قال آنان را بازخواست کنید.

بهتر بگویم می توانید ناراحتی خود را ابراز کنید، حتی می توانید در شرایطی، احساسات خود را نیز بیان کنید که از دعوای آنان ناراحت هستید.

یا این که دوست ندارید آرامش خانه بر هم بخورد. اما نباید نکات و حرف های خود را با خشم بیان کنید و مانند پتکی بر سر فرزندانتان خراب شوید.

بازی کودکان ممنوع

برخی از والدین برای پیشگیری از دعواهای همسالان یا خواهر و برادرها قانون هایی خلق می کنند، مانند این که نباید با یکدیگر بازی کنید یا هرکس باید در اتاق خود بازی کند که این کار نادرست است.

ما اجازه نداریم کودک را از بازی منع کنیم.

هر بازی هزاران تجربه در دل دارد که به راحتی آنان را در اختیار فرزند ما می گذارد.

ممکن است بارها با هم بجنگند اما باز هم حق دارند تا کودکی کرده و با یکدیگر بازی کنند.

هدف ما این است که آنان یاد بگیرند که چگونه مشکلات خود را حل کنند و برای زندگی آینده آماده شوند.

به بازی و دعوای کودکان به چشم تجربیات ارزشمند نگاه کنید.

این نگاه به شما کمک می کند تا فلسفه دعواهای کودکانه را راحت تر درک کنید و کمتر عصبانی شوید و در نهایت سعی کنید تا رفتارهای بچه ها را هدایت شده تر مدیریت کنید.

دعوا دفعه آخره

حتما شما هم با این واژه آشنا هستید کودکان بارها این جمله «دیگه تکرار نمی شه» را می گویند و عذرخواهی می کنند و باز هم این کار را تکرار می کنند.

البته که اگر رفتار نادرستی تکرار شد مجازیم تا محدودیت هایی برای آنان ایجاد کنیم:

«شما به من قول داده بودی اما باز هم این حرف یا این رفتار را تکرار کردی و به همین دلیل امروز از تماشای تلویزیون (یا هر عامل خوش آیند دیگری) محروم هستی».

در این کار زیاده روی نکنید و بدون عصبانیت موضوع را به او توضیح دهید تا آگاه باشد. هدف از محدودیت ها این است تا تلنگری ایجاد کنیم نه این که کودکمان را به میزان زیاد آزار دهیم؛ حتی اجازه بازی نکردن با یک اسباب بازی خاص هم کافی است تا نتیجه حاصل شود.

منبع: سیمرغ
چاره چی