مواد مخدر - پایگاه دانلود رایگان کتاب | دانلود کتاب

در تمدنهای گذشته
 درمطالعه تاریخچه استعمال افیون دیده می شود که بشر افیون را از سالهای نخستین تاریخ می شناخته و به نوعی استعمال می کرده است . به طور کلی کشت تریاک دیرینه ای دارد . حمر Homer  نخستین کسی است که در نوشته های خود به گل خشخاش اشاره کرده و آن را جزء گلهای زینتی باغهای روم در هشتصد سال قبل از میلاد مسیح به شمار آورده است . سومریان و گشودیان از کهن ترین اقدامی بودند که با سواد افیونی آشنائی داشتند . از این رو می بینیم که در خط و زبان سومریان کلمه تریاک به کار رفته است و نوشته هائی که از تمدن نخستین سومریان باقی است تائید می کند که در تمدن آنان ، نه تنها افیون شناخته شده بود و استعمال می گردید ، بلکه برای آن نامی نهادند ( گیاه لذت ، گیاه شادی آور ) که امروز هم آن را داراست .
همچنین پزشکان آشوری صد سال پیش از میلاد مسیح به خواص دارویی تریاک پی برده بودند .
نوشته های قدیمی ثابت می کند که استعمال افیون در سراسر ادوار ظهور و سقوط امپراتوری های بابل ، مصر ، یونان و روم متداول است . یافته های تاریخی بازگو
می کند که مصریان حدوداً از پانصد سال قبل از میلاد مسیح و اروپائیان دست کم چهار هزار سال قبل کوکنار و خشخاش را می شناختند .
تاریخچه کشت و استعمال تریاک در ایران :
مطالعات و شواهد موجود ، نشان می دهد که مصرف تریاک به منزله دارویی مسکن و اثر بخش در ایران نتیجه تحقیقات دو پزشک ایرانی ابوعلی سینا و کلیمه فخررازی بوده است . آنان در شمار نخستین پزشکانی بوده اند که در قرن دهم میلادی به گونه ای همه جاذبه خواص تریاک را شناختند و برای پیشبرد هدفهای پزشکی در طب ، مواد افیونی و  استعمال آنان را به عنوان پادزهر مورد استفاده قرار دادند و این ماده را به جهانیان شناساندند . ولی به اثر سوء آن بر بدن نیز آگاه بودند .
به طور کلی استعمال تریاک در ایران را برخی ره آورد حمله اعراب یا چنگیز به ایران
 می دانند و دسته ای معتقدند که سپاه نادر شاه به هنگام اقامت خود در هندوستان تریاک کشی را از هندیها فرا گرفته ، با خود به ارمغان آوردند .
ولی آنچه مسلم است در زمان صفویه استعمال تریاک بیشتر به منظور تعدیل اضطراب خاطر بزرگان و درباریان و رجال علی مقام و خوشگذرانی و تفریح معمول شد . در قرن ۱۵ هجری ، شاه طهماسب صفوی خط مصرف مواد افیونی را جدی تلقی می کند و دستور می دهد تا تریاک موجود در دربار را معدوم نمایند .
در زمان شاه عباس ظاهراً باید مصرف این ماده توسعه بیشتری پیدا کرده باشد ، زیرا می گویند شربت کوکنار که همان جوشانده خشخاش است ، بسیار رایج بوده است به طوری که شاه عباس دوم ضرورت مبارزه با آن را دریافته ، برای جلوگیری از مصرف آن و جمع کردن بساط افیون ، ناگزیر از صدور فرمانها و حکمهای مؤکدی می شود .

 در این مورد سیاح فرانسوی ، شارون در سیاحت نامه خود چنین توضیح می دهد که
( مصرف این دارو ، تریاک ، در حقیقت نتیجه یک تکامل عمومی است که به زحمت از ۱۰ نفر یکی را می توان یافت که به این عادت شوم آلوده نشده باشد ) و تاورنیه سیاح دیگر فرانسوی درسفرنامه خود از شروع خوردن شربت کوکنار و بنگ در دوران صفویه خبر داده است .
هر چند در یادداشتهای این دو سیاح اغراقهایی وجود دارد ولی آنچه مسلم است در زمان صفویان خوردن حب تریاک و نوشیدن شربت کوکنار ( که همان جوشانده خشخشاش است ) به ویژه در اصفهان بسیار متداول بوده است ولی از دود کردن تریاک در این دوره اطلاعی در دست نیست و با  باز شدن پای  اروپائیان به ایران تریاک دراین سرزمین رواج یافت و بسیاری از شاهزادگان دربار و صاحب منصبان لشکری و کشوری را به دام انداخت .
چنانکه ملاحظه می شود همراه با رشد استعمار در جامعه های در حال رشد ، کشت خشخاش و اعتیاد به تریاک در روستاهای ایران متداول گشت و خرید و فروش آن معمول شد . چون انگلیسیها تریاک ایران را خوب می خریدند ، کشاورزان دست از زراعت گندم کشیدند و قسمت زیادی از اراضی گندم خیز را به کشت خشخاش و اعتیاد تخصیص دادند ، به طوری که تریاک به صورت یکی از مهمترین اجناس صادراتی ایران درآمد . قانونهای تحریر تریاک ( ۱۳۲۹ ) و انحصار تریاک و مجازات ارتکاب قاچاق مواد افیونی و تولید و توزیع غیرقانونی ( ۱۳۰۷ ) هر چند ظاهراً در جهت کاهش مصرف این ماده و مبارزه با آن دفع گردیده بود ولی عملاً مردم را به تریاک کشی  دعوت و تشویق می نمود .
 در این دوره دستگاه حکومتی تریاک را فقط به عنوان یک منبع درآمد برای دولت در نظر می گرفت و با دریافت سوخته حق الزحمه هم می داد ! در سال ۱۳۲۰ این انحصار و کنترل محدود هم از بین رفت و در سالهای جنگ جهانی دوم و بعد از قاچاق مواد افیونی و اعتیاد آن رواج بیشتری پیدا کرد . در سال ۱۳۳۴  قانون منبع کشت خشخاش و جلوگیری از مصرف غیر طبی تریاک از تصویب مجلس گذشت و وزارت بهداری را مسئول مسئله معتادان قرار داد . در سال ۱۳۴۸ دولت قانون منبع کشت خشخاش را لغو کرده و به جای آن قانون کشت محدود خشخاش و سهمیه کوپن تریاک را مطرح کرد .
بررسی علل و عوارض فردی خانوادگی و اجتماعی اعتیاد :
قرنهاست که انسان به دلیل مختلف مواد مخدر مصرف کرده است چون اولین بار در سال ۱۸۰۴ مورفین در طب برای رهایی از درد عملیات جراحی و دردهای بعد از عمل مورد استفاده قرار گرفته و به دلیل لذتی که بعد از تزریق و مصرف مرفین به بیمار دست می دهد به خارج از بیمارستان راه پیدا نموده و مورد استفاده قرار گرفته است و در این انتقال ، بیمارستان برای استفاده مادی نقش داشته است .
هروئین نیز در سال ۱۸۹۸ برای اولین بار به صورت کود سفید رنگ مورد استفاده قرار گرفت و متاسفانه به علت اثرات روحی آن در آغاز به مصرف کنندگان دست می دهد ، ممکن است احساس لذت ببرند ، و کم کم به وابستگی جسمی و روانی معتاد منتهی       می گردد . چون کاربرد و مصرف داروهای مخدر برای لذات روحی و شادمانی زاید الوصف و همچنین شدید و طولانی کردن لذت جسمی و تاخیر در ارضای جنسی و شهوت در موقع مقاربت استفاده می شود .
افراد زیادی به آن گرایش پیدا نموده ، معتاد می شوند ولی متاسفانه پس از مدتی مصرف ،  لذت فوق به صورت احتیاج جنسی و روانی در می آید .

واکنشهای اجتماعی در برابر اعتیاد :
معمولاً واکنش اجتماعی مردم در مورد مصرف مواد مخدر در طول قرون متفاوت است . متاسفانه باید به این حقیقت تلخ اعتراف کرد که اعتیاد را بیشتر یک مسئله شخصی و فردی می دانند نه اجتماعی ، در حالی که برعکس است و بیشتر مسئله و مشکل اجتماعی است نه شخصی و فردی .
متاسفانه در ایران در گوشه و کنار شهر و روستا هر کس دردی داشته باشد حتی هرقدر مزمن باشد به وسیله مردم پزشک نما فوراً تریاک تجویز می شود . بدون این که بفهمند چه تاثیر نامطلوبی دارد و عوارض جسمی آن چیست و حتی بی توجه به این که رهایی از درد موقتی است و برای رهایی همیشگی از آن به صورت مصرف روزانه درمی آید و شخص را معتاد می کند .
در ایران مصرف تریاک مدتها عادی و رایج بود . حتی اغلب خانواده ها مقداری تریاک را با آب حل می کردند و به کودکان خود می خوراندند تا شب راحت بخوابند به حدی که کودکان نیز به آن مواد نیاز پیدا کرده و معتاد می شدند و حتی مدتی هم خرید و فروش آن کاملا آزاد بود و مجازاتی نداشت و این خود یکی از عوامل رواج مصرف دارو می شد تا این که در ایران و حتی آمریکا قوانینی وضع و تصویب شد تا جلوی مصرف این مواد را بگیرند . در امریکا و اخیراً در ایران فقط با تجویز پزشک قابل خرید و مصرف است .
واکنش اخیر مردم در برابر معتاد آن است که آنان معتقدند ، افراد معتاد با استفاده از این مواد روح و فکر افراد دیگر اجتماع را خراب می کنند و علاوه بر ازبین بردن تدریجی خود ، باعث بیماری افراد دیگر اجتماع می گردند .
در ایران هم چنین برای تولید کنندگان شدیدترین مجازات ، حتی مجازات مرگ و برای مصرف کنندگان زندانهای طولانی به مورد اجرا در می آید . ولی مسئله مهم این است که با توجه به شدیدترین مجازات برای تولید و مصرف مواد مخدر هر ساله بر تعداد معتادان افزوده می شود و جامعه هر روز با فقر نیروی انسانی کارآمد و سازنده بیشتر مواجه می شود .

شناخت شخصیت و طرز رفتار معتادان :
معتادان از گروههای مختلف اجتماعی و اقتصادی هستند . چون هم افراد مرفه و هم افراد فقیر معتاد می شوند وهم افراد بیکار ، هم آنانی که پایگاه اجتماعی خوبی ندارند معتاد می شوند و هم آنانی که موقعیت اجتماعی جالبی دارند  . بنابر این در این گونه مواقع افراد از هر طبقه اجتماعی و اقتصادی ممکن است معتاد شوند ، حتی میمون در آزمایشگاه معتاد می شوند . افراد معتاد یعنی کسانی که به این بیماری اجتماعی مبتلا شده اند اغلب به ارتکاب جرم می پردازند ، چون برای تمین مواد مورد نیاز خود ، به پول احتیاج دارند و این پول را باید اغلب از راه نامشروع تامین کنند و به همین علت به ارتکاب جرم می پردازند .
به هیچ کس و هیچ چیز وفادار نیستند و تنها سعی آنان به دست آوردن مواد مورد نیازشان است . از هر طریقی و به هر شکلی که امکان پذیر باشد . بیشتر لذت طلب وخشن  هستند و از اطرافیان توقع زیادی دارند . از لحاظ عاطفی در برابر هیچ کس و هیچ چیز مسئولیت احساس نمی کنند و همیشه همه مردم به ویژه اطرافیان خود را مسئول رفتار خویش می دانند ، همواره یک نوع مکانیسم دفاعی در برابر دیگران دارند و همیشه در حال اعتراض هستند .

انواع مواد مخدر و اثرات جسمی و روانی آنها :
معتاد کسی است که عادت به مصرف دارو دارد و در نتیجه مصرف که نیاز جسمی و روانی است اخلاق عمومی ، سلامت و رفاه خود ، خانواده و اجتماعش را به خطر می اندازد . یا به عبارت دیگر ، اعتیاد را می توان یک مسمومیت مزمن دانست که برای مشخص و هم برای خانواده و جامعه اش مضر است و انواع آن به شرح زیر است :
۱ ـ تریاک : یکی از قدیمی ترین مواد مخدری است که در اغلب جامعه ها ، بویژه کشورهای آسیایی و آفریقایی بوسیله افراد مسن مصرف می شود .
۲ ـ مرفین : که از تریاک گرفته می شود و به دو صورت مایع و پودر مصرف می گردد در جامعه های صنعتی مصرفش توسط جوانان زیاد است .
۳ ـ هروئین : معمولاً از طریق ترکیبات شیمیایی ساخته می شود و اثرش سه برابر موفین است .
۴ ـ کوکائین : که از گیاه مصنوعی گرفته می شود و اغلب در بیهوشی موضعی مصرف پزشکی دارد . اثرات جسمی آن کم است در حالیکه از نظر روانی اثراتش از هوئین بیشتر است . پس از مصرف به معتاد احساس ضعف زاید الوصف دست داده و شادی آفرین می شود .   لذت جنسی را تشدید می کند و به همین دلیل معتادان سعی می کنند مصرف آن را بیشتر کنند ،ولی ممکن  است حالت توهم زا و اغفال کننده به معتاد دست دهد . کسانی که با این دارو معتاد می شوند معمولاً سارسیم جنسی پیدا می کنند و به همین دلیل خطرناکند .
۵ ـ ال ـ اس ـ دی :
اعتیاد جسمانی ندارد ولی اثرات مغزی و روانی دارد به همین دلیل زیانبخش است و اعتیاد روانی می آورد . در آمریکا بیشتر از سایر کشورها رایج است .
۶ـ آنتامین ها :
که محرکند و اعتیاد آور و اغلب به وسیله پزشکان به بیماران تجویز می گرددو چون سیستم مرکز عصبی را تحریک می کند بیشتر به وسیله رانندگان بیابانی و کارگران شب کار و دانشجویان مصرف می شود . بدن در برابر مصرف آنها مقاوم می شود و به همین دلیل معتاد ناگزیر خواهد شد از آنها بیشتر مصرف کند . 

۷ ـ ماری جونا و حشیش :
هر دو از گیاه خود روشاهدانه گرفته می شوند و اعتیاد جهانی ندارد ولی اعتیاد روانی می آورند و به همین جهت مضرند و اثرات مغزی ناگواری دارند ، اغلب به صورت سیگار مصرف می شوند . حالات ناشی ازمصرف آنها عبارتند از : خواب آرامش بخش ، تشدید احساس ، خنده های بی مورد ، طولانی و لذت بخش بودن زمان و مکان معمولاً وقتی تاثیردارو تمام می شود به معتاد حالت بدی دست می دهد و امکان ارتکاب به جرم زیاد می شود و یا حداقل او را به مصرف مخدر قوی تر مانند مورفین وادار می کند به همین دلیل باید گفت اینها هم اعتیاد آورند .
۸ ـ والیوم و لیبریوم :
اگر به مقدار زیاد و به مدت طولانی مصرف شوند اعتیاد آورند و متاسفانه امروزه در جوامع صنعتی به صورت خلال مشکلات درآمده اند .
۹ ـ متادون :
داروی مخدر دیگری است که در جنگ جهانی دوم در آلمان رواج یافت . مدتها معتادان به هروئین نیز متادون ‌مصرف می کردند . افراد حرفه ای ، روزی سه بار مصرف می کنند . مهم ترین ضرر متادون این است که معتادان با گذشت زمان مصرف آنرا زیاد کنند تا بتوانند تعادل خود را حفظ کنند و به همین دلیل وابستگی جسمی و روانی دارد و به علت نیاز به مصرف هر چه بیشتر آن مسائل و مشکلات زیادی ایجاد می کند .ولی گاهی اوقات مصرف درمانی دارد و پزشکان از آن ، مقدار معینی برای ترک اعتیاد استفاده می کنند . به طور کلی مواد مخدر تو هم زا و اغفال کننده مانند ماری چوانا ، حشیش ، کوکائین ، وال ـ اس ـ دی اثرات جسمی آنها مشخص است . ولی اثرات شیمیایی آنها بر روی مغز انکار ناپذیر است و چون پس از مصرف حالتی لذت بخش به آنان دست می دهد سعی می کنند از این گونه مواد بیشتر مصرف کنند . معتاد به هر جا می رود تا دارو به دست آورد و خود را از پریشانی و اضطراب و ناراحتی برهاند ، پس از مصرف به فاصله نیم ساعت به حالت عادی بر می گردد  و وابستگی به داروهای مخدر فقط برای رهایی از ناراحتی ها است و به همین دلیل  این وابستگی برای معتاد و جامعه عوارض و مشکلاتی ایجاد می کند ، زیرا تعادل بدن فقط به مصرف آن بستگی دارد و اعتیاد دائمی ایجاد می کند و ترک آن کار دشواری می گردد .

۱ـ عوامل اجتماعی موثر درایجاد اعتیاد
می توان گفت اعتیاد عبارت از مسمومیت مزمن که برای افراد و جامعه مضر است . بنابر این باید به علت و چگونگی گرایش به اعتیاد توجه کرد و آن رابه عنوان یک مشکل اجتماعی که از شرایط نامساعد و اقتصادی و اجتماعی ناشی می شود مورد توجه قرار داد . علتهای زیر در گرایش و ایجاد اعتیاد موثر است :
۱ ـ عوامل فردی :
معمولاً مصرف دارو و تاثیر آن بر روی سلسله اعصاب معتادان به دو صورت متفاوت تاثیر می گذارد :
الف ـ اگر مصرف دارو برای انسان مثبت باشد ، یعنی شخصی از مصرف دارو احساس لذت جسمی و روحی ببرد برای کسب لذت مجدد سعی می کند روزهای دیگر به هر طریق و از هر راه مقداری مواد مخدر به دست آورد تا مصرف کند .
ب ـ اگر واکنش منفی باشد ممکن است با مصرف اولین بار حالش به هم خورده و دیگر به قصد تجربه مصرف مجدد نیفتد و هیچوقت به دنبالش نرود .متاسفانه درصد این گونه افراد با این ویژگیهای جسمی خیلی کم است .
۲ ـ کنجکاوی : عده ای که در مجالس دوستانه و یا مجالس میهمانی که از این گونه مواد مخدر مصرف می کنند حضور دارند و مصرف دیگران حس کنجکاوی آنان را تحریک نموده و تصمیم به تجربه می گیرند و متاسفانه پاداش اولین مصرف در اغلب مردم مثبت است وهمین کنجکاوی کم کم آنان را به مصرف دارو معتاد می کند .
۳ ـ تمتع : چون پس از مصرف دارو احساس لذت و شعف و حالتهای شادی بخش به فرد دست می دهد که در مواقع عادی چنین حالتهایی برایش پیش نمی آید ، بنابر این سعی می کند هر طور شده روز دیگر نیز برای کسب چنین حالتی خود را به دارو برساند و پس از چند بار مصرف مکرر ، شخص معتاد می گردد .
۴ ـ مسائل و مشکلات روانی و فردی : علت دیگری برای کشش به طرف دارو هست که افراد فکر می کنند با مصرف دارو گرفتاریهای فردی آنان به دست فراموشی سپرده می شود و چون دارو اثر تخریری دارد اغلب تا مدتی آنان را نسبت به مسائل و مشکلات بی تفاوت می کنند و همین فرار از زیر بار مشکلات فردی ، عامل عمده ای برای کشش به طرف مواد مخدر است .

۱- تحمل        2- ماده بیشتر و طولانی تر از آنچه مورد نظر بوده مصرف می شود.
۳- ترک        4- صرف وقت طولانی برای تهیه یا مصرف ماده
۵- کنار نهادن فعالیت های شغلی و اجتماعی و تفریحی به خاطر مصرف مواد
۶- ادامه مصرف مواد علیرغم آگاهی به عوارض جسمی یا روانی آن
ترک  : عبارت است از بروز علائم جسمی، با کاهش یا قطع مصرف طولانی مدت مواد مخدر، این علائم جسمی، در مورد هر ماده اختصاصی است.
اعتیاد به ۲ دسته تقسیم می شود:
۱- اعتیاد مجاز: به وابستگی و تداوم در مصرف موادی که به عنوان دارو شناخته شده و به طور طبیعی یا مصنوعی به دست می آید و معمولاً شامل بسیاری از مواد دارویی به ویژه آرام بخش ها و خواب آورها می شودکه با تجویز پزشک یا اغلب خودسرانه مصرف می شود.
۲- اعتیاد غیرمجاز: به وابستگی فرد به مصرف همیشگی مواد و بهره گیری از عواملی که بنابر قوانین کشوری یا بین المللی غیرمجاز شناخته می شود، این امر در نتیجه ناپسندبودن مظاهر اعتیاد از دیدگاه پزشکی، بهداشتی، روانی و اجتماعی غیرمجاز تلقی می شود.
اعتیاد به هر شکلی که باشد، معمولاً طی یک دوره ۳ مرحله ای انجام می گیرد که این مراحل عبارتند از:
الف) مرحله آشنایی: در این مرحله شخص در اثر مسامحه یا تشویق دیگران یا میل به انجام کار تفریحی یا کنجکاوی یا علل دیگر مانند کسب لذت، به مصرف  مواد مخدر آشنا می شود.
ب) مرحله میل به افزایش مواد: در این مرحله، بدن هر روز به مواد بیشتری نیاز پیدا می کند و بعد از مدت ها مصرف برای رهایی از آن با امیال خود دست به مبارزه می زند.
ج) مرحله اعتیاد (بیماری):
در این مرحله، بعد از شک و تردید و شاید مدتی ترک اعتیاد شخص سرانجام به مرحله اعتیاد واقعی می رسد که اگر مواد مخدر کم یا بدون رعایت ترتیبات لازم ناگهان قطع شود نشانه های سندرم محرومیت بروز می کند. (زیان های اعتیاد، نشریه اطلاعات، ۲۶/۷/۷۹)
«عوارض اعتیاد یا سوء مصرف مواد مخدر»
از عوارض و زیان هایی که مصرف مواد مخدر بر بدن و روان انسان به جای می گذارد می توان موارد زیر را ذکر کرد:
۱- عوارض جسمی        2- عوارض شناختی        3- عوارض روانی
۴- عوارض اجتماعی        5- عوارض روانشناختی
۱- عوارض جسمی:
اگر مصرف روزانه معتاد متوقف گردد و از ۱۰ تا ۱۲ ساعت تجاوز کند، به عوارض جسمی و ناراحتیهایی عصبی، اضطراب، بیقراری، عطسه، ریزش مکرر آب از بینی و چشم، رنگ چهره تیره و کدر، بی اشتهایی، و … مبتلا می شود.
از عوارض جسمانی دیگر اعتیاد به مواد مخدر می توان به انواع بیماری های کبدی، بیماری های کلیوی، بیماری های قلبی و خونی، سوء تغذیه و عوارض ناشی از آن، پیری و مرگ زودرس ناشی از همه این عوامل اشاره کرد. لازم است بدانیم که آمار مرگ و میر ناشی از سوء مصرف مواد مخدر (به نقل از پزشکی قانونی) حاکی از افزایش تلفات بوده و به طور میانگین در ایران در سال ۱۳۷۷ هر ماه ۱۰۰ نفر در رابطه با سوء مصرف مواد مخدر جان خود را از دست داده اند.
۲- عوارض شناختی:
شامل اشکال در حافظه و از بین رفتن تمرکز و خودآگاهی و مشکل در یادگیری و وقت شناسی
۳- عوارض روانی:
سوء مصرف مواد مخدر، زیان های قابل توجهی را به فرد و جامعه وارد می سازد. یکی از این زیانها، عوارض روانی می باشد. فرد معتاد بر اثر مصرف مواد مخدر فاقد تعادل روانی است و لاابالی گری، عدم توجه به اصول و مقررات جامعه، تسلیم شدن در برابر پیشامدها، ضعف اراده، بی توجهی به مسئولیت های فردی و اجتماعی از خصوصیات رفتاری معتاد است و از لحاظ عاطفی نابالغ، عصیانگر و دارای احساسات خصومت زا هستند که احساس بی کفایتی و تنهایی می کنند. (زیان های اعتیاد، نشریه اطلاعات، ۲۶/۶/۷۹).
با ادامه اعتیاد میزان مصرف مواد و آسیب های ناشی از آن افزایش می یابد. بسیاری از معتادان نیز از عواقب اعتیاد اطلاع ندارند.
بسیاری از اوقات حالات افسردگی، اضطراب و سایر  مشکلات روانپزشکی اگر به درستی شناسایی و درمان نشوند، می توانند منجر به عود شوند.
۴- عوارض اجتماعی:
معتادان نه تنها مولد و سازنده نیستند، بلکه مصرف کننده هستند که غیر از ضرر اجتماعی هنری ندارند. فرد معتاد نسبت به اعضای خانواده و خود احساس مسئولیت نمی کند، موقعیت اجتماعی او متزلزل است. به دیگران اعتماد ندارد و به ندرت می تواند پیوندهای مستحکم عاطفی و وفاداری و تعهد داشته باشد.
(زیان های اعتیاد، نشریه اطلاعات ۲۶/۹/۷۹).
شخص معتاد، از ارزش های اجتماعی و اخلاقی تهی می شود و نمی تواند تابع قانون باشد. حالت بی تفاوتی و حتی ضد قانونی افراد معتاد سبب می شود که سیاست بازان جهان به این طبقه چشم بدوزند و آنها را عاملان جنایت و قتل و خرابی قرار دهند.
از جنبه های اجتماعی نیز ارتکاب انواع جرایم از عوارض و علل مهم اعتیاد است.
اثر زیان بار اعتیاد نیز در نسل خطرآفرین است.
بی نظمی در کار و زندگی خانوادگی و اجتماعی و عدم احساس مسئولیت و تضاد با اطرافیان و ناسازگاری و ایجاد زمینه برای برانگیختن بیمار به ارتکاب جرم، جرایم منکراتی و منافی عفت و بالاخره انحطاط اخلاقی و اجتماعی به گونه ای که آبرو  و عزت نفس فرد را از میان می برد که جزء دیگر آثار اجتماعی اعتیاد به مواد مخدر به شمار می رود.
(علل اعتیاد جوان و نوجوانان از نظر روانشناختی ………….. کوکبی، مهدی ۱۳۸۳)
تعریف و انواع مواد مخدر و روان گردان:
– تعریف دارو :
دارو تعریف های مختلفی دارد هرکس دارو را به یک شکل تعریف می کند تعریف سازمان بهداشت جهانی دارو را اینگونه تعریف می کند:
«هر ماده ای که وقتی وارد بدن موجود زنده شود موجب تغییر یا تعدیل در خاصیت یا عمل موجود زنده گردد.»
تعریف مخدرها :
تعریف سازمان بهداشت جهانی از ماده مخدر این است: «هر ماده ای که پس از وارد شدن به درون ارگانیزم بتواند به یک یا چند عملکرد از عملکردهای آن اثر بگذارد ماده مخدر است.»
این تعریف مصرف کنندگان مواد مخدر را افراد غیرطبیعی نمی داند و دارای این مزیت است که همه مخدرهای قانونی و مخدرهای غیرقانونی نظیر: هروئین و ال.اس.دی. را در بر می گیرد.
– مخدرها به لحاظ شدت خطر به ۲ گروه تقسیم می شوند:
۱- مخدرهای سبک :
در مقابل مخدر سنگین گروه بندی و اصطلاحی است که برای مخدرهای بی خطر آورده شده است.
۲- مخدرهای سنگین :
اصطلاحی است برای تعدادی از مخدرها در مقابل مخدرهای سبک به منظور آن نوع مواد مخدری است که آنها را خطرناک تلقی می شوند.
۳- مواد تنفسی: برای ایجاد سرگیجه، بی خیالی و سردرگمی.
– حلال ها (بنزین، تینر نقاشی، مواد غلط گیری)
– گازها (فرئون، نیترواکسیدها، افشانه ها)
– چسب ها (لاک، سیمان پلاستیکی، چسب هواپیما)
– شوینده ها (لکه برها، مواد خشک شویی، پاک کننده گریس)
۴- مواد توهم زا: ایجاد حالت وهم آلود، احساس شناوری، دریافت های عجیب و غریب از واقعیت، احساسات غیرعادی و شدید، هیجان، شعف.
– کانابینول ها (ماری جوانا، حشیش، THC)

«تاریخچه اعتیاد در ایران»
انسان از چه زمانی مواد مخدر را شناخته است. این سئوال پاسخ دقیقی ندارد ولی مطالعاتی که بر روی آثار مختلف باقی مانده از پیشینیان صورت گرفته است نشان می دهد که انسان از دیرباز به خصوصیات چنین موادی آشنا بوده است. به نظر می رسد این آشنائی مانند اکثر کشفیات به صورت اتفاقی بوده است.
سابقه مصرف مواد مخدر برای اولین بار در زمینه استفاده های طبی و به عنوان دارو و استفاده برای تسکین درد از طریق خوردن یا مالیدن بر روی عضو بوده است.
بنابراین کاربرد اصلی و اولیه شیره خشخاش که قدیمی ترین ماده مخدر است جهت مصارف پزشکی بود ولی در موارد بسیاری از سوی سران و بزرگان به شکل تفننی هم مصرف می گردید.
عصر صفوی را می توان عصر آغاز مواد مخدر به صورت گسترده دانست. اوج مصرف مواد مخدر، بعد از صفویه، به عصر قاجار می رسد.
مصرف مواد مخدر از زمان قاجاریه با فعالیت استعمارگران شکل گرفته است و در واقع شکل سیاهی مواد مخدر از این زمان آغاز می گردد. توطئه پزشکان و مستشاران خارجی و رواج شایعات مربوط به خواص بیشمار تریاک در زمینه های مختلف، باعث رواج بیشتر مصرف و آغاز کشت خشخاش در نواحی مختلف کشور گردید.
هروئین هم در ایران شناخته شد این ماده که در سال ۱۸۹۸ به وسیله شیمیدان سوئدی به منظور مداوای معتادین ساخته شده بود، خود نابودکننده تر، نابودی انسان ها را فراهم کرد.
گسترش و اشاعه این ماده به قدری سریع صورت گرفت که در اندک مدتی کشور ما در ردیف مبتلاترین کشورها قرار گرفت، علت این امر ایجاد سریع لابراتورهای تبدیل تریاک به مرفین و هروئین در کشورهای پاکستان و افغانستان و ارسال و تولید آنها از طریق ایران و مصرف مقداری از این محموله ها در کشور ما بود.
بدینسان مصرف انواع مواد مخدر در ایران رواج یافت. رقم معتادین و مصرف کنندگان مواد مخدر افزایش یافت و طبقات جوان به خیل معتادان پیوستند، به صورتی که تا قبل از سال ۱۳۲۴ اغلب معتادین در سنین بالای ۴۰ سال قرار داشتند، ولی امروزه اکثر معتادین ایران در گروه سنی ۳۵-۲۰ سال قرار دارند.
(پژوهشی نو در مواد مخدر و اعتیاد، قربان حسینی، علی اصغر، تهران، سپهر، ۱۳۶۸)
تعریف اعتیاد:
اعتیاد عبارت است از اینکه فرد به یک کار یکنواخت روی آورد و آن را مرتب و از روی عادت انجام دهد. بعضی از کارها از روی عادت و پشت سرهم به وجود می آید که آن را اعتیاد می گویند. مثلاً سیگار کشیدن یک عادت است و یک اعتیاد.
اعتیاد انواع گوناگونی دارد که بدترین آن اعتیاد به مواد مخدر است. چرا که این مواد یک حالت خاص را در انسان به وجود می آورد که باید این حالت و عادت مرتباً تکرار گردد.
امروزه تعداد زیادی از مردم دنیا معتاد به مواد مخدر هستند. از نظر پزشکی و روان پزشکی امروزه ثابت شده است که فرد معتاد مشکل عقلی و فکری پیدا می کند. دائماً به فکر تهیه مواد مخدر است و او را از جامعه جدا می کند و برای خودش زندگی نکبت بار و دور از اجتماع را به وجود می آورد و خودش را نابود می سازد. به طور کلی اعتیاد به حالتی گفته می شود که فرد به یکی از انواع مواد مخدر اعتیاد و یا همان وابستگی شدید و دائمی را پیدا نموده و در مصرف آن به صورت مداوم و به گونه ای که کاملاً فرد متکی به مواد مخدر یا دارو باشد ولی بعضی از افراد هستند که اعتیاد دائمی نداشته ولی به صورت موردی اقدام به مصرف مواد می کنند که اصطلاحاً به این اعتیاد اعتیاد تفننی می گویند که در صورت عدم ترک به مراتب قدرت روحی و جسمی آنان کاهش می یابد و فرد دچار اعتیاد دائمی می شود.
«عوارض و زمینه های جسمی و روانی اعتیاد به مواد مخدر»
آقای دکتر پژوهنده در بخش دوم تحقیق خود و همان طور که قبلاً اشاره شد، به بررسی زمینه های روانی اعتیاد پرداخته، که در این رابطه خاطرنشان می سازد که عده ای از مؤلفین به کاهش آندروفین ها در مغز و تمایل ناخودآگاه خود به سوی مواد مخدر معتقدند و برخی از محققین در یافته هایشان اساساً در میان عوامل زمینه ای، سه عامل از اهمیت بیشتری برخورداند:
۱- فشارهای روانی           
۲- افسردگی درونی (حدود ۲۰% زمینه اعتیاد را تشکیل می دهد).
۳- شخصیت ضد اجتماعی معتادین
و اضافه می کند که عوامل زمینه ای در میان معتادین ایران به شرح زیر می باشد:
۱- اعتیاد به مواد مخدر با افسردگی همراه بوده است.
۲- اولاً معتادین اغلب دچار علائم بیماری رونی می شوند. ثانیاً کلیه بیماران دچار اختلالات شخصیتی نیستند، بلکه بسیاری مبتلا به نوروزند. (نوروز اختلالات عصبی).
ثالثاً افسردگی بیشتر از اضطراب در این بیماران رایج است. رابعاً علایم اوهام مرضی در این بیماران نسبتاً زیاد است.
۳- معتادان ایرانی از الگوهای باز خود سالم و سازگارانه در جنبه های مختلف خانوادگی، اجتماعی، حسّی و خودپنداری بی بهره اند.
۴- معتادان در معیارهای اضطراب با گرایش به افسردگی، احساس تنهایی، فقر روابط عاطفی، بیزاری و احساس بی کفایتی نمره بیشتری به دست آورده اند.
(بررسی عوارض و زمینه های جسمی و روانی اعتیاد به مواد مخدر، پژومند، نشریه قدس، ۱۸/۴/۷۷)
وابستگی جسمی: حالتی است که پس از مصرف مکرر ماده ای خاص در شخص ایجاد می شود و در صورت عدم مصرف یا از بین رفتن اثر آن، شخص دچار اختلالات شدید جسمی نظیر درد، آبریزش بینی، دردهای شدید استخوانی، بی قراری، دل پیچه و … می شود.
وابستگی روانی: سیل به تکرار تجربه احساس رضایت ناشی از سوء مصرف مواد است. به بیان دیگر، فرد با مصرف ماده مخدر، احساس رضایت را تجربه می نماید. این احساس رضایت و خشنودی، میل به تجربه مجدد آن ماده را در ذهن برمی انگیزد که خود باعث تکرار مصرف می شود. در واقع این حالت میل، گونه ای از شرطی شدن است؛ به طوری که فرد عملاً با مصرف آن ماده در موقع ناراحتی، آن را تجربه می کند. در این نوع وابستگی، مصرف کننده علاوه بر ماده مصرفی، به شرایطی محیطی و ادابی که ویژه افراد مزبور است نیز وابسته شود.
پدیده تحمل: سازگاری انسان با ماده مصرفی است و نشانه آن تخفیف و کاهش واکنش های جسمی، نسبت به مصرف مداوم مقدار معینی از یک ماده است. در نتیجه اگر مصرف کننده بخواهد همان حالات را تجربه کند، باید مقدار بیشتری از آن ماده را مصرف کند.
سوءِ مصرف: منظور از سوءِ مصرف مواد مخدر، مصرف هر نوع ماده مخدری است که زیان های جسمی، روانی، عاطفی و اجتماعی به شخص مصرف کننده یا دیگران وارد می کند. به این ترتیب هرگونه ماده ممنوع یا تحت کنترل، بدون هدف درمانی، سوءِ مصرف شمرده می شود.
ترک: منظور از ترک، بازگشت معتاد به دوره بهبودی یا کاهش یا قطع ماده مصرفی است. از علائم ترک اعتیاد مثلاً تریاک، بروز درد در دستها و پاها و ترک حشیش ایجاد حالت تهوع است.
«متغیرها و مفاهیم اساسی پژوهش»
در این پژوهش متغیر مستقل «مسأله سوءِ مصرف مواد مخدر در افراد می باشد».
و متغیر وابسته «اختلالات یا بیماری های روانی بوده» که عمدتاً تأثیر سوءِ مصرف مواد را بر اختلالات روانی در افراد معتاد مورد بررسی قرار می دهیم.
همچنین تأثیر ویژگی های چون سن، نوع جرم، سابقه افراد معتاد، مدت محکومیت، شغل، وضعیت تأهل، تحصیلات و نوع اعتیاد را در میزان شیوع اختلالات روانی مورد بررسی قرار می دهیم.
«مفاهیم اساسی در پژوهش»
۱- اختلالات یا بیماری های روانی
۲- سوءِ یا وابستگی به مواد مخدر
۳- مواد افیونی یا مخدر
۴- اعتیاد
۵- زندانی
۶- غیر زندانی