بازدید
ویرایشهای ویندوز سرور ۲۰۰۳
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایش standard
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایش enterprise (نگارشهای ۳۲ و ۶۴ بیتی)
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایشdatacenter
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایشweb server
ویرایش standard
ویرایش standard ویندوز سرور ۲۰۰۳ برای اغلب شبکهها مناسب است. این ویرایش، چندپردازشی متقارن (SMP) چهارراهه و ۴ گیگابابت RAM را پشتیبانی میکند. از ویرایش استاندارد میتوان برای میزبانی network load balancing (ولی نه cluster services) و terminal server استفاده کرد.
ویرایش enterprise
ویرایش enterprise چنان طراحی شده است که همه نیازهای شرکتهایی با هر اندازه را برآورده میسازد. این ویرایش SMP هشتراهه، ۳۲ گیگابایت RAM در نگارش سی و دو بیتی، ۶۴ گیگابایت RAM در نگارش ۶۴ بیتی، و همچنین خوشهبندی سرویسدهندهها تا هشت گره را پشتیبانی میکند.
ویرایش enterprise جایگزین ویرایش advanced server ویندوز ۲۰۰۰ شده است.
ویرایش datacenter
ویرایش datacenter که قدرتمندترین ویندوز به شمار میآید در نگارش سی و دو بیتی، SMPی ۳۲ راهه و در نگارش ۶۴ بیتی، SMPی ۶۴ راهه را پشتیبانی میکند. این ویرایش در نگارش سی و دو بیتی ۶۴ بیتی ۵۱۲ گیگابایت RAM را پشتیبانی میکند.
ویرایش web
این محصول جدید ویندوز برای ایجاد و راهاندازی سایت وب ساخته شده است. این ویرایش شامل IIS نگارش ۶/۰ و اجزای دیگری است که امکان میزبانی برنامهها و صفحات وب و سرویسهای وب XML را فراهم میکنند. از ویرایش web نمیتوان برای راهاندازی مزرعۀ سرویسدهندۀ وب که به خوشهبندی نیاز دارد استفاده کرد، و در آن نمیتوان هیچ گونه سرویس مدیریت شبکه مثل اکتیودایرکتوری، سرویسهای DNS ، یا سرویسهای DHCP را نصب نمود.
خدمات نصب راه دور (RIS) در سِرور
قبلاً RIS فقط برای نگارشهای سرویسگیرنده / ایستگاه کاری ویندوز موجود بود، اما اکنون توابع جدید NET RIS را در همه نگارشهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ غیر از datacenter میتوان به کار گرفت.
Remote desktop در ابتدا در ویندوز ۲۰۰۰ معرفی شد.
نرمافزار سرویسگیرنده (با نام Remote Desktop Connection) در ویندوز XP (عضو سرویسگیرندۀ خانوادۀ ویندوز سرور ۲۰۰۳) قرار داده شده است. برای نگارشهای ویندوز پیش از XP ، میتوان نرمافزار سمت سرویسگیرنده را از سیدی ویندوز سرور ۲۰۰۳ ، یا از یک نقطه اشتراکی شبکه که حاوی فایلهای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ باشد نصب نمود.
فقط با چند کلیک ماوس میتوان سرویسدهنده را برای دستیابی راه دور پیکربندی کرد. همۀ سرویسدهندههای ویندوز سرور ۲۰۰۳ یک گروه محلی به نام Remote Desktop Users Group دارند، که میتوان به آن کاربر اضافه کرد و امنیت آن را پیکربندی نمود.
Remote Assistance
کسانی که در کار کمکرسانی به کاربران هستند میدانند که معمولا بهترین راه کمک کردن به یک کاربر، رفتن به سراغ ایستگاه کاری اوست. گاهی مشکل آن قدر پیچیده است که نمیتوان راهحل را برای کاربر تشریح کرد، و گاهی کاربر به کمکرسانی دقیقی نیاز دارد که اگر بخواهیم صبر کنیم تا او خودش منو یا کادر مکالمههای مربوطه را پیدا کند مدتها وقت میبرد. Remote Assistance امکان کار بر روی کامپیوتر کاربر از راه دور، بدون این که میز خود را ترک کند را فراهم میسازد. Remote Assistance کار خود را به این روشها انجام میدهد:
* کمکخواهی یک کاربر مبتدی از یک کاربر باتجربه.
*کمکرسانی کاربر باتجربه به کاربر مبتدی، بدون این که کاربر مبتدی تقاضای کمک کرده باشد.
استفاده از Remote Assistance در صورتی ممکن است که:
* روی کامپیوترها ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP در حال اجرا باشد.
* کامپیوترها از طریق یک LAN یا اینترنت به هم وصل شده باشند.
تقاضای کمک
کاربر کامپیوتری که ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP روی آن در حال اجراست میتواند از کاربر دیگری که پشت کامپیوتر ویندوز ۲۰۰۰ یا ویندوز XP نشسته است تقاضای کمک کند. تقاضاهای Remote Assistance به صورت پیشفرض در ویندوز XP فعال هستند، بنابراین کاربر ویندوز XP میتواند از هر کاربر باتجربهای که پشت کامپیوتر ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP نشسته است تقاضای کمک کند. اما در کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ باید ویژگی Remote Assistance را فعال نمود تا بتوان تقاضای کمک کرد.
کمکرسانی بدون دعوت
کاربر مجبور نیست برای تقاضای کمک این همه مراحل را در GUI طی کند؛ او میتواند با تلفن (یا راحتتر از آن، با صدای بلند) از جایگاه کمکرسانی تقاضای کمک کند. در این صورت فرد پشتیبان میتواند با استفاده از ویژگی Remote Assistance مستقیماً به کامپیوتر کاربر وصل شود. در واقع حتی اگر تقاضای کمک (از طریق پُست الکترونیکی یا به صورت شفاهی) هم صورت نگرفته باشد فرد پشتیبان میتواند با استفاده از این ویژگی اتصال مستقیم به کامپیوتر وصل شود. اما از آنجا که دستیابی به یک کامپیوتر دیگر، بالقوه خطرآفرین است، اگر این ویژگی با یک سیاست گروه فعال نشده باشد، فرایند با شکست مواجه میشود.
فصل دوم : نصب و روشهای آن
مدلهای نصب
ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در شرایط بسیار مختلفی میتوان نصب کرد. از نصب یک کپی از سیستمعامل بر روی کامپیوتری با یک درایو سخت پارتیشنبندی نشدۀ نو گرفته تا ارتقای یک نگارش قبلی یک سیستمعامل ویندوز.
ارتقا
با ارتقای درجا، تنظیمات فعلی، از جمله اَکانت کاربران و گروهها، پروفایلها، درایوهای اشتراکی، سرویسها و جوازها حفظ میشوند. فایلها و برنامههای نصب شده بر روی سیستم، از جمله تنظیمات رجیستری، آیکونهای میز کار و پوشهها نیز حفظ میشوند، اما این بدان معنی نیست که این برنامهها الزاماً با ویندوز سرور ۲۰۰۳ سازگارند.
نصب کامل
در نصب کامل، هیچ چیزی، از جمله تنظیمات رجیستری، سرویسها، پوشهها و فایلهای غیرمربوط، از سیستمعامل قبلی باقی نمیماند. نصب کامل تضمین میکند که همه کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ در خط پایۀ خاصی قرار میگیرند.
Winnt.exe در مقابل Winnt32.exe
Winnt.exe و Winnt32.exe اسامی رسمی نصبکنندههای شانزده بیتی و سی و دو بیتی هستندت که در همه پلت فرمهای ویندوز به کار میروند. این دو برنامه خدماتی یک مجموعه غنی از انتخابهای خط فرمانی برای صب و ارتقای کامپیوترها را در اختیار میگذارند، از جمله نصب غیرحضوری، پشتیبانی پویا از بهروزرسانی، گزارشگیری کامل از نصب، و پشتیبانی از Emergency Management Services . بسته به روش مورد نظر برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ ، جهت نصب سیستمعامل روی کامپیوتر از یکی از این دو میتوان استفاده کرد:
* Winnt.exe یک برنامه شانزده بیتی است و فقط برای نصب کامل ویندوز سرور ۲۰۰۳ بهکار میرود.
* Winnt325.exe یک برنامه سی و دو بیتی است و آن را میتوان برای نصب کامل یا ارتقا از یک نگارش سازگار ویندوز بهکار برد.
استفاده از Winnt.exe
Winnt.exe یک باینری شانزده بیتی است و روی سیستمعاملهای سی و دو بیتی اجرا نمیشود. این برنامه را میتوان روی کامپیوتری که یک نگارش قدیمیتر ویندوز را دارد، برای نصب کامل (نه ارتقا) اجرا کرد.
استفاده از Winnt32.exe
Winnt32.exe برنامه سِتاپ باینری سی و دو بیتی است که میتوان از آن برای نصب کامل، یا ارتقای ویندوز ۹۵ یا نگارشهای بعدی ویندوز استفاده کرد. هر چند Winnt32.exe میتواند روی یک نگارش قدیمی ویندوز اجرا شود، ولی همه نگارشها را نمیتواند ارتقا دهد. از Winnt32.exe فقط برای ارتقای نگارشهای سطح پایین خاصی از سیستمعاملهای سرویسدهنده مایکروسافت میتوان استفاده کرد. اما Winnt32.exe را میتوان از یک پلتفرم غیر قابل ارتقا (مثل ویندوز ۹۸) به منظور بازنویسی کامل سیستمعامل جاری، یا اجرای نصبی با بوت دوگانه اجرا نمود.
نصب از روی سیدی
احتمالا سادهترین راه نصب استفاده از سیدی ویندوز سرور ۲۰۰۳ است، زیرا به هیچ سختافزار اضافی یا به پشتیبانی شبکه نیازی ندارد. علاوه بر این، نصب از روی سیدیرام معمولا سریعتر از هر روش نصب دیگری است، زیرا برای انتقالات I/O ، به پاس پُرسرعت بین سیدیرام و CPU متکی است نه به اتصالات کُندتر شبکه که در سایر روشهای نصب مورد استفاده قرار میگیرد.
بوت از روی سیدی ویندوز سرور ۲۰۰۳
سالهاست که پلت فرم ویندوز رسانه سیدیرام قابل بوت را پشتیبانی میکند و ویندوز سرور ۲۰۰۳ هم این روش نصب ساده و مفید را در اختیار میگذارد. به منظور بوت از روی سیدی، باید درایو سیدیای داشته باشید که ISO 9660 EI Torito برای رسانه قابل بوت را پشتیبانی کند و بایوس کامپیوتر باید تنظیم شده باشد تا به عنوان اولین وسیلۀ قابل بوت، از درایو سیدی استفاده کند. از این روش تنها برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ میتوان استفاده کرد و آن را نمیتوان برای ارتقای یک نگارش قبلی ویندوز به کار برد.
نصب اتوماتیک
نصب اتوماتیک ویندوز سرور ۲۰۰۳ مدیران شبکه را قادر میسازد سیستمعامل را به آسانی و به سرعت در سرتاسر شبکه نصب کنند. مهمتر از آن این که این نصبها بسیار همگون هستند، زیرا در طی فرایند نصب اتوماتیک تمام کامپیوترها از اطلاعات سِتاپ و پیکربندی و از فایلهای نصب واحدی استفاده میکنند.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ نصب اتوماتیک را با این سه روش پشتیبانی میکند:
* نصب غیرحضوری
* نصب SYSPREP
* (RIS) Remote Installation Services
نصب بر اساس تصویر
یک کامپیوتر اصلی کاملا پیکربندی شدۀ ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در یک یا چند سیستم دیگر کپی میکند. SYSPREP یک روش نصب بر اساس تصویر است و RIS میتواند نصب بر اساس تصویر نیز انجام دهد.
نصب بر اساس فایل جواب
برای پیکربندی کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ از یک فایل متنی استفاده میکند. فایل متنی حاوی جواب سوالهایی است که برنامه سِتاپ از کاربری که ممکن بود نصب را انجام دهد میپرسید، ازجمله اسم کامپیوتر، مُد جواز، و تنظیمات شبکه. سِتاپ غیرحضوری یک روش نصب بر اساس فایل جواب است و RIS میتواند یک روش نصب بر اساس فایل جواب نیز باشد.
نصب غیر حضوری
نصب غیرحضوری (یا ستاپ غیرحضوری) به عنوان یک روش نصب بر اساس فایل جواب، به این صورت کار میکند که اطلاعات لازم برای نصب را در قالب یک فایل جواب در اختیار برنامه ستاپ ویندوز سرور ۲۰۰۳ قرار میدهد. علاوه بر این، ستاپ غیرحضوری میتواند هر درایور سختافزار سفارشی مورد نیازی را در اختیار قرار دهد و حتی پس از اتمام ستاپ سیستمعامل، بدون دخالت کاربر به نصب برنامه بپردازد. نصب غیرحضوری با استفاده از برنامههای ستاپ Winnt.exe و Winnt32.exe آغاز میشود:
* از Winnt.exe برای نصب سیستم عامل استفاده میشود.
* از Winnt32.exe برای ارتقای یک سیستم عامل موجود استفاده میشود.
ایجاد فایل UNATTEND.TET (ستاپ اتوماتیک)
UNATTEND.TET نام فایل جوابی است که در طی ستاپ غیرحضوری مورد استفاده قرار میگیرد. فایل جواب اطلاعاتی را در اختیار میگذارد که اگر کاربری به نصب سیستم عامل از طریق GUI میپرداخت وارد میکرد. فایل UNATTEND.TXT اطلاعات کلیدیی همچون مالکیت، تنظیمات منطقهای، درایورهای سازندگان دیگر و سایر دادههایی را که برای نصب سیستم عامل لازم هستند در اختیار میگذارد. با ارائه اطلاعات در فایل UNATTEND.TXT میتوان ستاپ غیرحضوری را به طور جزئی یا کلی اتوماتیک کرد.
اجرای نصب غیرحضوری
برای شروع نصب غیرحضوری میتوان از Winnt.exe یا Winnt32.exe استفاده کرد. در اینجا چند نمونۀ بهراهاندازی نصب غیرحضوری را نشان دادهایم تا ببینید که چقدر میتواند انعطافپذیر باشد.
Winnnt32.exe / unattend:5:unattend.txt / s:\installsrvdist
با استفاده از فایل UNATTEND.TXT که در درایو اشتراکی شبکه تحت عنوان \installsrvdist واقع است، ستاپ غیرحضوری را به راه میاندازد، و پس از کپی شدن فایلها پنج ثانیه صبر میکند و آنگاه کامپیوتر را راهاندازی مجدد میکند.
winnt / u:unattened.txt / s:d:i386e:c:dcpromo
با استفاده از فایل UNATTEND.TXT که در پوشۀ i386 درایو سیدیرام محلی قرار دارد، ستاپ غیرحضوری را به منظور نصب سیستمعامل به راه میاندازد، در طی ستاپ ویژگیهای دسترسپذیری را فعال میکند و برنامه DCPROMO.EXE را به راه میاندازد.
SYSPREP
سالهاست که مدیران سیستم از فرایند تکثیر یک کامپیوتر – یک کپی بایتری از سیستم عامل، رجیستری و برنامهها و همه فایلها و ساختارهای روی درایو سخت کامپیوتر – به منظور ایجاد یک کپی از یک کامپیوتر روی کامپیوتر دیگر استفاده میکنند. این فرایند بسیار مفید است زیرا امکان پیکربندی یک یا چند کامپیوتر را در مدت خیلیکم فراهم میسازد، بدون این که نیازی به وارد کردن اطلاعات جواز باشد.
متأسفانه تکثیر دیسک یک عیب بزرگ هم دارد. این واقعیت که در این روش همه چیزِ روی دیسک کپی میشود بدین معنی است که اندک اطلاعاتی که باید در هر کامپیوتری منحصر به فرد باشند، مثل آدرس TCP/IP ، شناسههای امنیتی (SID)، و سایر مقادیر نیز کپی میشوند. هر چند این مسئله در سیستمعاملهای قدیمیتر مایکروسافت مثل ویندوز ۹۵ مشکل بزرگی نبود، ولی در سیستمعامل پیچیدهای مثل ویندوز سرور ۲۰۰۳ یک مشکل جدی محسوب میشود. اگرچه ابزاری مثل NewSIDی SysInternals (www.sysinternals.com) وجود دارند که برخی از این مقادیر را که باید منحصر به فرد باشند به خوبی تصحیح میکنند، اما هیچ یک واقعاً راهی را بری سفارشی کردن تصویر تکثیر شده در اختیار نمیگذارند.
SYSPREP نه تنها تخصیص اطلاعات منحصر به فرد به تصاویر تکثیر شده را اتوماتیک میکند بلکه برای هر نصبی که از روی یک تصویر تکثیر شده انجام میشود اطلاعات سفارشی را در اختیار میگذارد. با استفاده از SYSPREP میتوان به آسانی اطلاعات ساخت سفارشی همچون نام کامپیوتر، نام دامنه، جواز محصول و حتی اطلاعات فعالیت محصول را در یک ویندوز سرور ۲۰۰۳ی تکثیر شده ادغام نمود.
برنامه SYSPREP و ابزار پشتیبان آن (ازجمله برنامه Setup Manager) در فایل SUPPORTTOOLSDEPLOY.CAB سیدی ویندوز سرور ۲۰۰۳ قرار دارند.
ایجاد Sysprep.inf
به منظور استفاده از SYSPREP ایجاد فایل Sysprep.inf الزامی نیست، ولی با ایجاد این فایل میتوان تعامل با کاربر در طی نصب را به شدت کاهش داد یا حتی حذف کرد. وقتی کامپیوتر مقصد، اولین بار پس از نصب تصویر کامپیوتر اصلی، راهاندازی مجدد میشود، مرحلهای با ورودی کاهش یافته تحت عنوان مینیستاپ آغاز به کار میکند که لازم است طی آن شخصی که به نصب کامپیوتر مقصد مشغول است به سوالهایی درباره اطلاعات سفارشی کامپیوتر، از جمله تنظیمات شبکه، تنظیمات منطقهای، و عضویت در دامنه یا گروه کاری پاسخ دهد. اما اگر فایل Sysprep.inf در پوشه %SystemDrive%SYSPREP وجود داشته باشد، مینیستاپ از مقادیر داخل آن فایل استفاده میکند.
Sysprep.inf یک فایل متنی است، و از نظر گرامر و ساختار بسیار شبیه فایل UNATTEND.TET که در روش نصب غیرحضوری به کار میرود میباشد. این فایل دارای بخشهایی است که هر کدام مجموعهای از پارامترها و مقادیر را که در هنگام نصب تصویر اصلی روی کامپیوتر مقصد به کار میروند در اختیار میگذارند. انواع اقلامی که میتوانند در فایل Sysprep.inf قرار بگیرند خیلی زیاد هستند و بسیاری از آنها مشابه اقلام فایل UNATTEND.TXT میباشند.
اجرای برنامهها پس از اتمام کار SYSPREP
معمولا از SYSPREP به عنوان یک روش نصب تنها وقتی استفاده میشود که کامپیوتر تصویر اصلی و همه کامپیوترهای مقصد از سختافزار یکسان یا خیلی مشابهی استفاده کنند.
تکثیر تصویر اصلی در یک فایل
از آنجا که مایکروسافت (هنوز) نرمافزاری که این مرحله را انجام بدهد عرضه نکرده یا نفروخته است، برای تکثیر تصویر اصلی به یک قطعه نرمافزار سازندگان دیگر نیاز است. محصولات تکثیر بسیارخوبی در بازار وجود دارند، از جمله Ghost متعلق به Symantec Software ، Drive Image متعلق به PowerQuest و NavaDISK متعلق به NovaSTOR . اغلب نرمافزارهای تکثیر تجاری سازندگان دیگر، امکان تکثیر تصویر اصلی در انواع رسانه، از جمله یک پارتیشن دیگر دیسک، درایوهای اشتراکی شبکه، CD-R/CD-RW یا یکی از استانداردهای قابل نوشتن DVD را فراهم میسازند.
مرحله مینیستاپ
وقتی کامپیوتری که با یک تصویر SYSPREP بازیابی شده است برای اولین بار بوت میشود، مراحل زیر اجرا میشوند، مگر این که اطلاعات مربوط به آنها در یک فایل Sysprep.inf ارائه شده باشد:
۱- اتصال و اجرا همه سختافزارهای سیستم سازگار را شناسایی میکند. معمولا این فرایند حدود سه تا پنج دقیقه طول میکشد؛ اما اگر بخش [SysprepMassStorage] فایل Sysprep.inf کاملا پر باشد، این فرایند ممکن است خیلی بیشتر طول بکشد (تا ۴۵ دقیقه!)
۲- از کاربر خواسته میشود که (EULA) End-User License Agreement ویندوز سرور ۲۰۰۳ را قبول کند.
۳- از کاربر خواسته میشود که نام و سازمان خود را مشخص کند.
۴- از کاربر خواسته میشود که به یک گروه کاری یا دامنه بپیوندد.
۵- از کاربر خواسته میشود تنظیمات منطقهای سرویسدهنده، مانند زبان، نوع واحد پول و منطقه زمانی را مشخص کند.
۶- از کاربر خواسته میشود اطلاعات (TAPI) Telephony API ، همچون کُد ناحیه را مشخص کند.
۷- از کاربر خواسته میشود پروتکلها، سرویسها و آدرسدهی شبکه را مشخص کند.
۸- پوشه SYSPREP به صورت اتوماتیک حذف میشود.
۹- کامپیوتر دوباره به راه میافتد، و کادر مکالمه ورود ظاهر میشود.
(RIS) Remote Installation Services
ویندوز سرور ۲۰۰۳ روش نصب اتوماتیک سومی را هم پشتیبانی میکند. RIS چیزی است بین ستاپ اتوماتیک با استفاده از فایل UNATTEND.TXT و SYSPREP .
RIS در کار خود از پارتیشنی روی یک کامپیوتر میزبان ویندوز سرور ۲۰۰۳ استفاده میکند که به صورت یک سرویسدهندۀ RIS تنظیم میشود. پارتیشن RIS روی این سرویسدهنده حاوی یک یا چند تصویر ویندوز سرور ۲۰۰۳ و فایلهای اختیاری است که این تصویرها را در طی فرایند نصب تغییر میدهند.
پس از این که تصویرها روی یک سرویسدهندۀ RIS ایجاد شدند، کامپیوترهای مقصد (سرویسگیرندهها) به سرویسدهندۀ RIS وصل میشوند و تصویر را از شبکه میگیرند و در درایو سخت محلی خود نصب میکنند.لازم نیست سرویسگیرندهها یک کپی محلی از رسانه نصب یا تصویر داشته باشند، و بر خلاف SYSPREP ، برای ایجاد یا نصب تصویر روی کامپیوترها مقصد به نرمافزار تصویربرداری سازندگان دیگر نیازی نیست (البته RIS قادر به استفاده از تصویرهای تولید شده توسط نرمافزار تکثیر سازندگان دیگر میباشد).
ملزومات RIS
هر چند RIS روش بسیار انعطافپذیری برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ است، اما برای استفاده از آن ملزومات سختی هم وجود دارند که عبارتند از:
* RIS برای وصل شدن به سرویسدهندۀ اختصاصی RIS ، به سرویسگیرندهها وابسته است. اما بدین منظور سرویسگیرندهها باید آداپتور شبکهای داشته باشند که استاندارد بوت از راه دور Pre-Boot Execution (PXE) اینتل را پشتیبانی میکند.
* RIS به یک پارتیشن دیسک روی سرویسدهندۀ RIS نیاز دارد تا تصویرهای RIS را نگه دارد، و این پارتیشن باید از سیستم فایل NTFS استفاده کند.
* TCP/IP باید روی سرویسدهندۀ RIS در حال اجرا باشد.
* DHCP ، DNS و اکتیودایرکتوری باید برای شبکه و دامنهای که سرویسدهنده و سرویسگیرندههای RIS روی آن قرار دارند موجود باشند.
* از RIS تنها در ویرایشهای استاندارد، Enterprise و Datacenter ویندوز سرور ۲۰۰۳ میتوان استفاده کرد.
نصب سرویسدهندۀ RIS
نصب یک سرویسدهندۀ RIS اولین قدم برای فعالسازی RIS است. اگر RIS روی سرویسدهندۀ RIS شما نصب نشده است، این سرویس را میتوانید با استفاده از بخش Windows Components اَپلت Add or Remover Programs پانل کنترل نصب نمایید. پس از نصب، ویزارد ستاپ RIS ، شما را برای طی کردن مراحل پیکربندی سرویسدهندۀ RIS راهنمایی میکند.
وقتی ویزارد ستاپ به پایان میرسد، با فرض این که کادر انتخاب Respond to Client Computers Requesting علامت خورده باشد، سرویسدهندۀ RIS قادر خواهد بود که تصویر ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در اختیار سرویسگیرندهها قرار دهد.
استفاده از تصاویر RIPrep RIS
RIS هم مثل SYSPREP کاربر را قادر میسازد که تصویر کامپیوتریی که از پیش با برنامهها و درایوهای سفارشی پیکربندی و نصب شده است را ایجاد کند. برنامه خدماتیای که در RIS بدین منظور به کار میرود RIPrep نام دارد (Rprep.exe). RIPrep نسبت به SYSPREP چند مزیت دارد، که مهمترین آنها این است که لازم نیست کامپیوترهایی که از یک تصویر واحد استفاده میکنند مشابه باشند، یا حتی از کنترلکننده ذخیره انبوه یکسانی استفاده کنند (البته لازم است که آنها یک HAL سازگار اشتراکی داشته باشند).
ادامه مطلب + دانلود...
بازدید
بازدید
کارت صدا یکی از عناصر سخت افزاری استفاده شده در کامپیوتر است که باعث پخش و ضبط صدا( صوت) می گردد. قبل از مطرح شدن کارت های صدا ، کامپیوترهای شخصی برای پخش صدا ، صرفا” قادر به استفاده از یک بلندگوی داخلی بودند که از برد اصلی توان خود را می گرفت . در اواخر سال ۱۹۸۰ استفاده از کارت صدا در کامپیوتر شروع و همزمان با آن تحولات گسترده ای در زمینه کامپیوترهای چند رسانه ای ایجاد گردید. در سال ۱۹۸۹ شرکت Creative labs کارت صدای خود را با نام Creative Labs soundBlaster Card عرضه نمود. در ادامه شرکت های متعدد دیگری تولیدات خود را در این زمینه عرضه نمودند.
بخشهای کارت صدا
یک کارت صدا دارای بخش های متفاوت زیر است :
• یک پردازنده سیگنال های دیجیتال (DSP) که مسئول انجام اغلب عملیات( محاسبات ) مورد نظر است .
• یک مبدل دیجتیال به آنالوگ (DAC)
• یک مبدل آنالوگ به دیجیتال(ADC) برای صوت ورودی به کامپیوتر
• حافظه ROM یا Flash برای ذخیره سازی داده
• یک اینترفیس دستگاههای موزیکال دیجیتالی (MIDI) برای اتصال دستگاه های موزیک خارجی
• کانکنورهای لازم برای اتصال به میکروفن و یا بلندگو
• یک پورت خاص ” بازی” برای اتصال Joystick
اغلب کارت های صدا که امروره استفاده می گردد از نوع PCI بوده و در یکی از اسلات های آزاد برد اصلی نصب می گردند. کارت های صدای قدیمی عمدتا” از نوع ISA بودند. اکثر کامپیوتر های جدید کارت صدا را بصورت یک تراشه و بر روی برد اصلی دارند.
اغلب تولید کنندگان کارت صدا از مجموعه تراشه های مشابه استفاده می نمایند.پس از طراحی تراشه های فوق توسط شرکت های مربوطه تولید کنندگان کارت صدا، امکانات و قابلیت های دلخواه خود را به آنها اضافه می نمایند.
کارت صدا را می توان به یکی از دستگاههای زیر متصل نمود :
•هدفون
• بلندگو (Speaker)
• یک منبع ورودی آنالوگ نظیر : میکروفن رادیوضبط صوت و CD player
• یک منبع ورودی دیجیتال نظیر CD-Rom
• یک منبع آنالوگ خروجی نظیر ظبط صوت
• یک منبع دیجیتال خروجی نظیر CD-R
عملیات کارت صدا
یک کارت صدا قادر به انجام چهار عملیات خاص در رابطه با صدا است :
• پخش موزیک های از قبل ضبط شده ( از CD فایل های صوتی نظیر mp3 و یا Wav ) بازی یا DVD
• ضبط صدا با حالات متفاوت
• ترکیب نمودن صداها
• پردازش صوت های موجود
عملیات دریافت و ارسال صوت (صدا) برای کارت صدا از طریق بخش های DAC و ADC انجام می گیرد. پردازش های لازم و مورد نیاز بر روی صوت توسط DSP انجام می گیرد و بدین ترتیب عملیات اضافه ای برای پردازنده اصلی کامپیوتر بوجود نخواهد آمد.
تولید صوت
صوت در واقع نوعی سیگنا ل آنالوگ(قیاسی)است زیرا به صورت یک موج پیوسته روی میدهد.پردازش سیگنال خای قیاسی برای رایانه لازم است زیرا این سیگنالها دایما در حال تغیر هستند.در نتیجه لازم است که سیگنالهای قیاسی به شکل بیتهای دیجیتال(رقمی)ترجمه شوند.عمل ترجمه سیگنالهای قیاسی به بیتهای رقمی توسط وسیله ای به نامADC یا مبدل قیاسی رقمی صورت می گیرد.سیگنالهای صوتی رقمی باید مجددا به سیگنالهای قیاسی تبدیل شوندتا انها را بتوان از طریق بلندگو پخش کرد.سخت افراز مترجم این عمل راDAC یا مبدل رقمی قیاسی مینامند.از طرف دیگر برای پردازش داده ها صوتی رقمی از یک پردازنده داده های صوتی به نام DSP یا پردازنده سیگنالهای رقمی استفاده می شود.صدای رقمی به فضای ذخیره ای زیادی روی دیسک نیاز دارد.بر این اساس به جای ذخیره صدای آن را ایجاد می کنند.عملیات ساخت صدا را شبیه ساز صوتی (ترکیب)می نامند.شبیه سازی صوتی به روشهای زیر صورت می گیرد:
۱)روش اف ام (مدولاسیون بسامد)
۲)روش جدول موج(صدای موجی
۳)روش میدی
۴)روش نمونه سازی فیزیکی
فرض کنید، قصد داشته باشیم که از طریق میکروفن صدای خود را به کامپیوتر انتقال دهیم . در این حالت کارت صدا یک فایل صوتی با فرمت wav را ایجاد و داده های ارسالی توسط میکروفن در آن ذخیره گردند. فرآیند فوق شامل مراحل زیر است :
۱ – کارت صدا از طریق کانکتور میکروفن سیگنال های پیوسته و آنالوگی را دریافت می دارد.
۲ – از طریق نرم افزار مربوطه نوع دستگاه ورودی برای ضبط صدا را مشخص می نمائیم .
۳ – سیگنال آنالوگ ارسالی توسط میکروفن بلافاصله توسط تراشه مبدل آنالوگ به دیجیتال (ADC) تبدیل و یک فایل حاوی صفر و یک تولید می گردد.
۴ – خروجی تولید شده توسط ADC در اختیار تراشه DSP برای انجام پردازش های لازم گذاشته می شود. DSP توسط مجموعه دستوراتی که در تراشه دیگر است برنامه ریزی برای انجام عملیات خاص می گردد. یکی از عملیاتی که DSP انجام می دهد فشرده سازی داده های دیجیتال بمنظور ذخیره سازی است .
۵ – خروجی DSP با توجه به نوع اتصالات کارت صدا در اختیار گذرگاه داده کامپیوتر قرار می گیرد.
۶ – داده های دیجیتال توسط پردازنده اصلی کامپیوتر پردازش و در ادامه برای ذخیره سازی در اختیار کنترل کننده هارد دیسک گذاشته می شوند. کنترل کننده هارد دیسک اطلاعات را بر روی هارد و بعنوان یک فایل ضبط شده صوتی ذخیره خواهد کرد.
شنیدن صوت
مراحل گوش دادن به صوت به شرح زیر می باشد ( برعکس روش گفته شده در ارتباط باضبط صوت):
۱ – داده های دیجیتال از هارد دیسک خوانده شده و در اختیار پردازنده اصلی قرار می گیرند.
۲ – پردازنده اصلی داده ها را برای DSP موجود بر روی کارت صدا ارسال می دارد.
۳ – DSP داده های دیجیتال را ازحالت فشرده خارج می نماید.
۴ – داده های دیجیتال غیرفشرده شده توسط DSP بلافاصله توسط مبدل دیجیتال به آنالوگ(DAC) پردازش و یک سیگنال آنالوگ ایجاد می گردد. سیگنال های فوق از طریق هدفوق یا بلندگو قابل شنیدن خواهند بود.
ارتقای یک کارت صوتی :
اگر کارت صوتی فاقد یکی از موارد زیر باشد باید کارت صوتی را ارتقا دهیم :
پخش صداهای موجود در جدول موجی MIDI
صدای سه بعدی موضعی POSITIONAL
پردازش صدای 16 WAVE بیتی ۴۴٫۱ KHZ
سازگاری با SOUND BLASTER
اگر چه هر کدام از این ویژگیها انگیزه ای مناسب برای ارتقای کارت صوتی است ، ولی می توان با احتیاط و وسواس بیشتری تصمیم گیری نمود.
برخی از کارتهای صوتی دارای رابطهایی برای اضافه کردن کارتهای افزودنی با قابلیت جدول موج
MIDI هستند. این کارتها ، کارت فرعی یا DAUGHTER CARD نامیده می شوند. همچنین می توان کارتهای ISA جداگانه ای خریداری نموده و برای افزایش کارایی صوتی سیستم آنها را به کارت صوتی سازگار با SOUND BLASTER فعلی اضافه کرد.
چند انتخاب ممکن برای ارتقای سیستم صوتی کامپیوتر در زیر آمده است:
oارتقای کارت صوتی
oنصب یک کارت فرعی دارای جدول موج MIDI
oنصب یک کارت ISA دارای جدول موج MIDI
oاضافه کردن RAM برای گسترش صداهای مربوط به جدول موج MIDI
در هنگام خرید کارت صدا به چه نکاتی باید توجه کرد :
به دلیل این که مادر بردهای جدید دارای کارت صدا به صورت سر خود می باشند ، بنابراین دیگر نیازی نیست که کارت صدا را به صورت جداگانه ای خریداری نمود . جز در مواردی که برای کارهای حرفهای از کارت صدا استفاده می شود .
اغلب SOUND BLASTER و ADLIH دو نوع استاندارد اختصاصی برای کارت های صدا
وجود دارد . استاندارد سازگاری دارند . با توجه به این که کارت صوتی نباید با این استاندارد به SOUND BLASTER کارتهای صوتی با راه اندازی خاصی نیاز داشته باشد.
به غیر از استانداردهای ذکر شده ، استاندارد های دیگری هم وجود دارند. اکثر برنامه های کاربردی صوتی برای محصولاتی نوشته می شوند که عمومیت دارند . برای همین بیشتر سازندگان ، کارت های صوتی خود را تحت این دو استاندارد می سازند.
بیشتر بازی های تحت DOS از کارتهای صوتی با استاندارد های ساوند بلاستر ، ساوند بلاستر ۱۶ و ساوندبلاستر پرو استفاده می کنند.
در حال حاضر بیشتر سی دی رام ها دارای فیش ورودی هدفون یا بلندگو هستند . بدین ترتیب می توان از صداهای آنها استفاده کرد .
اما در صورتی که صدای بهتری می خواهید می توانید از کارت صدا استفاده نمایید.
ادامه مطلب + دانلود...