نفت خاورمیانه - پایگاه دانلود رایگان کتاب | دانلود کتاب

در ۲۹نوامبر ،۲۰۰۵ «ادوارد مورس»، «دیوید گولدوین»، «سیمون هندرسون» و «پل سیمونس» در گردهمایى ویژه سیاسى انستیتو واشنگتن سخنرانى کردند. این گردهمایى تحت عنوان «سرانجام بهاى نفت در سال۲۰۰۶» نقطه نظر سیاسى انستیتو در کتاب «کاهش مخاطره پذیرى به شوک انرژى خاورمیانه»: عنصرى اصلى در تقویت امنیت انرژى در ایالات متحده تألیف «سیمون هندرسون» و «پاتریک کلاوسون» را اعلام کرد. ادوارد مورس مشاور اجرایى شرکت تجارى «هس انرژى» و مؤلف پیشین هفته نامه «اطلاعات نفتى» است. دیوید گودرن رئیس استراتژیک هاى بین المللى گولدوین و دستیار سابق وزیر انرژى در امور بین الملل و قائم مقام «بیل ریچارد سون» سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد است. سیمون هندرسون عضو ارشد انستیتو واشنگتن ساکن در لندن و مؤلف کتاب «New Pillar» کشورهاى محافظه کار عرب خلیج فارس و استراتژى آمریکاست. پل سیمونس قائم مقام و دستیار وزیر کشور در انرژى، تحریم ها و کالاها و کاردار پیشین ایالات متحده در تل آویو است. آنچه در زیر مى آید، گزارشى از نقطه نظرهاى آنها درتابستان۲۰۰۵ است.

ادوارد مورس
در دهه هاى ۵۰ و ۶۰ قرن بیستم، تولید جهانى نفت همه ساله با شتاب رشد یافت و دستگاه سرمایه گذارى عظیمى براى پاسخگویى به نیاز روزافزون برقرار شد. صنعت وارد دوره اى از محدودیت تأمین نفت شد که با بحران نفت در دهه۷۰ آشکار شد. در دهه،۸۰ تصویر تقاضا تغییرى اساسى یافت؛ تقاضاى نفت در سال۲۰۰۰ تفاوت چندانى با نیاز به آن در سال۱۹۸۰ نداشت. این امر منجر به توقف تولید بیش از اندازه اى شد که تا آن هنگام، اساس فعالیت دنیا را تشکیل مى داد. امروز، ظرفیت تولید اوپک از میزان آن در سال۱۹۸۰ کمتر است. صنعت جهانى نفت به کمک سرمایه گذاریهاى قبلى به حیات خود ادامه داده است.
مثال دیگرى براى متمایز ساختن چرخه هاى نفتى، محدودیت تولیدى است که از اواخر دهه۱۹۹۰ جهان با آن روبرو شده است. وضعیت اساسى در چند سال آینده همانند چندسال گذشته خواهد بود. نظام جهانى در محدودیت تولید به سر خواهد برد و نسبت به خطر افزایش قیمت ها آسیب پذیر خواهد ماند. قیمت نفت روندى صعودى داشته است، گرچه مراحل کوتاه مدتى از نوسان مانند کاهش اخیر قیمت ها را شاهد بوده است. رشد پایدار اقتصادى مایه تداوم تقاضاست، جنبه دیگر مسأله، نماى مبهم تأمین نیاز است. تولید کشورهاى غیراوپک به مراتب کندتر از میزان تقاضا رشد مى یابد و اکثر این تولید از نظر تصفیه ترش (یعنى حاوى سولفور زیاد) است. ظرفیت اضافى اوپک به کار گرفته شده و ظرفیت رشد آن اندک است. عوامل متعددى منجر به کاهش سرمایه گذارى در ظرفیت تولید جدید شده که از آن جمله، ارزیابى کمتر سطوح قیمتهاى بعدى بوده است. افزایش قیمت نفت باعث شده که مالکان منابع متقاضى دریافت بیشتر در مقابل حق اکتشاف مناطق بالقوه سودآور شوند که به نوبه خود باعث کاهش میزان سرمایه گذارى و کاهش تأمین مى شود. همین تصویر در مورد تصفیه مطرح مى شود، ظرفیت پالایشگاهى در دهه۸۰ به سرعت افزایش یافت که همگام با رشد تقاضایى بود که در دهه۶۰ و ۷۰ رخ داده بود و باعث ایجاد محیطى مطلوب و منظم شد. کاهش تقاضا در دهه۸۰ منجر به افزایش ظرفیت تصفیه شد؛ در ،۱۹۸۷ ظرفیت اضافى تصفیه در ایالات متحده به تنهایى ۹‎/۹ میلیون بشکه در روز بود، از آن پس به علت کاهش بازگشت سرمایه، سرمایه گذارى محدودى در ظرفیت سازى انجام شده و به جاى آن، سرمایه گذارى براساس شرایط محیطى صورت گرفته است. سرمایه گذارى در تولید و تصفیه فقط طى زمان به سرانجام مطلوب خواهد رسید. چندسال آینده، سالهایى از آسیب پذیرى قابل توجه نسبت به شوک هاى سیاسى خواهد بود.
دیوید گولدوین
نفت خاورمیانه نه تنها در حال حاضر براى تأمین نیاز به انرژى ایالات متحده ضرورى است، بلکه تمام شواهد نشانگر رشد وابستگى آمریکا به منطقه طى دهه هاى آتى است. در حقیقت، وابستگى ایالات متحده به تأمین انرژى از خاورمیانه طى ۳۰سال آینده دوبرابر خواهد شد. حتى اگر ایالات متحده مى توانست بر وابستگى انرژى خود فائق آید (که سناریوى غیرمحتمل به نظر مى رسد) سایر ملت ها همچنان به نفت خاورمیانه وابسته خواهند ماند و بنابراین نسبت به نگرانى حکومتهاى خاورمیانه حساسیت خود را حفظ خواهد کرد. وابستگى ملت هاى مصرف کننده به خاورمیانه، نوعى آسیب پذیرى سیاسى براى ایالات متحده ایجاد مى کند که ممکن است از نظر واشنگتن، اقناع ملت هاى مصرف کننده به همکارى بر سر ابتکارهاى سیاسى مربوط به کشورهاى تولیدکننده نفت خاورمیانه را دشوار کند. بازار جهانى نفت ناشى از جهانى سازى وابستگى سیاسى ملت هاى فوق به مصرف نفت را صرف نظر از نیاز ایالات متحده پایدار مى کند. بنابراین پاسخ یکجانبه در مورد مسائل انرژى براى ایالات متحده وجود ندارد و فقط راه حلى جهانى که به طور خاص شامل چین و روسیه باشد، مطرح مى شود. مسأله رقابت در سیاست خارجى هنگامى مشکل تر مى شودکه ملیت گرایى در مورد منابع،قدرت بیشترى پیدا مى کند.