جستجو در تک بوک با گوگل!
575
بازدید
زیر ساختهای IT
در فصل اول ما تکنولوژی اطلاعات زیر ساخت IT را به عنوان یک منبع توپولوژی اشتراکی که چهار چوبی را برای یک شرکت خاص از سیستم اطلاعاتی کاربردی فراهم می کرد تعریف کردیم . زیر ساخت IT شامل سرمایه گذاری در سخت افزار و نرم افزار ، سرویس ها از قبیل مشاور سیستم آموزش و پرورش و تعلیم که مشترک در تمام شرکت یا در یک قسمت از تمام کردن و در یک واحد از شرکت هستند می شود . برای مثال در یک سرمایه گذاری شرکت نزدیک به هزارها شبکه کامپیوتری لب تاپ Laptop و اتصال اینترنت در یک زیر ساخت سرمایه گذاری شده زیرا در این سرویس ها ، هدف بیشتر گروهها راه اندازی کالا است .
فراهم کردن شرکتهای U.S با زیر ساخت IT در یک صنعت ۸/۱ تریلیون دلاری در مواقع ارتباط از راه دور که شامل تجهیزات شبکه ای و خدمات ارتباطات راه دور ( اینترنت ، تلفن و داده های ارسال شده ) می شوند . برای سرمایه گذاری در زیر ساخت بین ۲۵ و ۳۵ درصد از تکنولوژیهای اطلاعات در شرکت های بزرگ هزینه می شود . Weill et al . , 2002 ) (
در یک برنامه زیر ساخت IT زیر بنا برای سرویس دادن به مشتری که کاری توسط فروشنده و مدیر داخلی شرکت پردازش می کند کار را فراهم می کند . در دریافت زیر ساخت IT تعریف شده تواناییهایی از برنامه امروزی و در نزدیک به یک دوره ۳ تا ۵ ساله ( مدت زمانی که می گوید تا آن را بسازد یک معنی عوض شده را در یک برنامه زیر ساخت IT )
برای نمونه اگر شما بخواهید یک مشتری را با یک تعادل امروزی از گفتگوی تلفنی در یک سایت وب فراهم کنید و اگر بخواهید تدبیری اجرا کنید برای استفاده از این توانائیها به عنوان یک ویژگی استراتژیک متفاوت از برنامه تان این فهمیده می شود که تواناییهای زیر ساختی معینی لازم است . اگر شما یک بانک هستید و می خواهید سرویس های بانکی خود را در هر زمانی پروتکل های استاندارد یا در دنیا به همه مشتریها بفروشید در این صورت آنها وام ماشین ، وام خانه ، حسابهای دلالی و یا فقط وارسی حسابها دارند برای یک زیر ساختی که در صف های مختلفی از کارها و عمل هایی در تشکیلات اقتصادی نیاز خواهید داشت .
تعریف زیر ساخت IT
دو روش از تعریف زیر ساخت IT به عنوان توپولوژی یا به عنوان سرویسهای گروهی در یک دریافت زیرساخت IT هست مثل یک لوله کشی یا سیستم الکتریکی در یک ساختمان ، یک دستگاه ابزاری فیزیکی و کاربردهای سخت افزاری که مورد نیاز برای عمل کردن به تمام تشکیلات اقتصادی هستند . اما مفید تر از آن خدمت کردن پایه ای شده از تعریف کانونهایی در فراهم کردن خدمت به وسیله همه این سخت افزار و نرم افزار در این تعریف زیر ساخت IT هست ، یک سرویس نرم افزاری بابت بود به وسیله مدیریت و شامل تواناییهای تکنولوژی و انسانی با هم می شوند .
این سرویس ها شامل موارد زیر هستند :
* چهارچوب محاسبه استفاده شده برای فراهم کردن خدمات محاسبه ای که کارمند به آن متصل می شوند ، برای مشتریان یک محیط دیجیتالی منجسم که مهمترین اینها شامل دیسک تاپ ، لب تاپ کامپیوتر و دسترس دیجیتالی شخصی که ( PDAS) و دستگاههای اینترنتی فراهم می کنند .
خدمت یک برنامه توانایی فراهم کردن خدمت به مشتری ، تحویل دهنده ها و کارمندها هستند یک وظیفه ای از خدمت زیر ساختها IT هست . فرضاً ، این زیرساخت کار برنامه اش را گسترش بدهد و استراتژیک سیستم های اطلاعاتی را ، تکنولوژی ها اطلاعاتی جدید دارند قدرتمندی در کار و استراتژیک IT بیشتر از سرویس هایی که می توانند برای مشتری فراهم کند .
* خدمات ارتباطی از راه دور که داده و صدا و اتصال ویدئو به کارمند ، مشتری و تحویل دهنده ها را فراهم می کند .
* سرویس های مدیریت داده که ذخیره می کند و داده ها صنفی را اداره می کند و تهیه می کند و تواناییها برای تجزیه کردن داده ها .
* کاربر سرویس های سخت افزاری که تواناییها تشکیلات اقتصادی گسترده ای را به عنوان منبع تشکیلات اقتصادی ، مدیریت رابطه مشتری و تامین زنجیره مدیریت و داشتن سیستم های مدیریتی که مشترک برای همه واحدهای کاری هستند را فراهم می کند .
* سرویسهای مدیریت امکانات فیزیکی که توسعه پیدا کردن و اداره کردن نیازهای نصب فیزیکی را برای محاسبه کردن و ارتباطات از راه دور و سرویس های مدیریت داده .
* سرویس های مدیریت IT که زیر ساخت را تدبیر می کند و گسترش می دهد ، هماهنگ می شوند با واحدهای تجارتی برای سرویس IT و مدیریت حسابداری برای هزینه های نادرست IT و فراهم کردن پروژه سرویس مدیریت .
* سرویس های استاندارد IT که فراهم می کند برنامه ها را و واحدهای تجاری اش را با پلیس ها که مشخص می کند تکنولوژی اطلاعات استفاده خواهد شد هر موقع و به هر شکلی .
* سرویس های آموزشی IT که آموزش را در یک سیستم که کارمند از آن استفاده می کند و پیشنهاد نحوه اداره کردن تعلیم و مدیریت سرمایه گذاری IT فراهم می کند .
* با پژوهش IT و توسعه ای مه تهیه می کند برنامه را با تحقیق در روی پژوهشهای پتانسیل آینده IT و سرمایه گذاری که می تواند به فرق گذاردن بین برنامه های خودش در بازارها کمک کند .
چهار چوب این سرویس چشم اندازی است که این را آسان تر می سازد از ارزش کاری که به وسیله سرمایه گذاری زیر ساختی. برای نمونه ارزش کار واقعی در یک انتقال پنتیوم PC.4 عملیاتی در ۲ میلیارد هرتز که هزینه اش در حدود ۱۵۰۰ دلار با یک سرعت بالا در ارتباط اینترنتی فهمیدن آن سخت است بدون اینکه بدانیم چگونه استفاده می شود در آینده چگونه استفاده شده است . در موقعی که ما نگاه می کنیم به سرویسهای فراهم شده به وسیله ابزارها هر چند که ارزش آنها بیشتر ظاهری است : PC جدید این امکان را فراهم می کند برای کارمند هزینه بالای ۱۰۰ هزار دلاری در سال که وصل بشود به تمام شرکت ، سیستم های اصلی و اینترنت . بدون این PC و ارتباط اینترنت که ارزش اش را از این کارمند به برنامه باید کاهش دهد در نیم ساعت .
سطوحی از زیر ساخت IT
زیر ساخت شرکتها در ۳ بخش عمده سازماندهی شده : عمومی ، تشکیلات اقتصادی و واحد تجاری . سطح پایین تری ممکن است وجود داشته باشد مانند بخش یا کارمند انفرادی اما اکنون محور بحث ما در این ســه مورد متمرکز شده است .
همه شرکتهای زیرساخت عمومی IT شامل : اینترنت ، شبکه تلفن همگانی ، صنعت عملیاتی شرکتها و امکانات پشتیبانی IT که سیستم های کابل و شبکه های خودکار هستند . زیر ساخــت تشکیلات اقتصــادی شامــل سـرویس ها مانند ایمیل (e-mail ) وب سایت مرکزی ، اینتانت های گسترده و افزایش نرم افزار کاربردی تشکیلات اقتصادی ( در بخش ۱۱ بررسی می شود ) . واحدهای تجاری زیرساخت مخصوص به خود دارند که منحصر به فرد است که در زمینه تولید نرم افزار سیستم ، مشتری و فروشنده سیستم و دستورات محلی دیگر سیستم های معامله تخصص دارند .
در تجارت چندگانه ، بیشتر شرکتهای بزرگ زیرساخت مرکزی دارند که همچنین در مدیریت مرکزی تشکیلات اقتصادی ، دریافت گزارش از واحد و آزمایش مرکزی استفاده می شود .
شکل ۲-۶ سوالهای جالبی مطرح کرده است : برای نمونه ، آیا باید برای زیرساخت تشکیلات اقتصادی چگونگی آن بوسیله شغل های واحد محلی اقدام کرد ؟ باید شغل های واحد محول شود برای استفاده معمار تشکیلات اقتصادی ؟ واحدهای کار محلی ممکن است درخواستهای منحصر به فرد داشته باشند که زیرساخت تشکیلات اقتصادی آدرسی نداشته باشد .
ارزیابی زیر ساخت IT ( 1950-2005 )
زیرساخت IT امروزه سازماندهی شده که نتیجه ۵۰ سال ارزیابی سکوی محاسبه است ، ما ۵ مرحله از ارزیابی را که نشان دهنده پیکربندی از قدرت محاسبه و زیرساخت عنصرها بود را تعیین کردیم . ماشین های خودکار تک منظوره ، کامپیوتر اصلی همه منظوره و میکرو کامپیوتر حساب کننده ، شبکه سرور / کلاینت و تشکیلات اقتصادی و حسابدار اینترنت اینها ۵ دروه هستند .
این عصر نیاز به پایان ندارد ، همه سازمان یافتند در یک زمان و تکنولوژی که برای یک هدف و دوره استفاده می شود ، به عنوان مثال بیشتر شرکتها هنوز با کامپیوترهای قدیمی یا مینی کامپیوترها کار می کنند . کامپیوترهای اصلی امروزه به عنوان سرویس های پشتیبان بزرگ وب سایتها و مجری تشکیلات اقتصادی استفاده می شوند . جزئیات تاریخچه زیرساخت را در سایت Laudon در بخش ۶ می بینید )
عصر دستگاه الکترونیکی حسابداری ۱۹۵۰-۱۹۳۰
در عصر اول از شغل های محاسباتی ماشینهای متخصص که می توانند کارتهای کامپیوتر را درون پسوند فایلهای کدبندی شده مرتب کنند و گــزارش ها را چاپ کنند (DaCruz , 2004 ) استفاده شدند . اگر چه ماشین حسابداری الکترونیک ، پردازش کارآمد حسابدار بود ماشین های بزرگ و پرزحمت بودند . برنامه های نرم افزار دارای صفحه مدار سیم بندی شده بودند و بوسیله تغییر ارتباطات سیم پیچی شده می توانستند صفحه ها را تغییر دهند . اینها برنامه نویس نبودند و عملگر ماشین انسانی بودند ، کنترل همه منبع های سیستم را بر عهده داشتند .
کامپیوترهای اصلی همه منظوره و کامپیوترهای کوچک عصر اکنون تا ۱۹۵۹
در اولین تجارتهای الکترونیکی از کامپیوترهایی با لامپ خلا ، در اویل دهه ۱۹۵۰ استفاده شد . با نام کامپیوتر یونیواک UNIVAC ( نام نوع کامپوتر تجاری نسل دوم دهه ۱۹۵۰ ) و مجموعه IBM 700 . واحد ۱۹۵۹ با معرفی IBM 1401 و ۷۰۹۰ ماشین های تزانزیستور شده در تجارت رایج نبودند از کامپیوترهای اصلی به طور جدی آغاز شد . در سال ۱۹۶۵ کامپیوتر اصلی همه منظوره ، با معرفی از مجموعه IBM 360 به وجود آمد . در ۳۶۰ بود که اولین کامپیوتر تجاری با سیستم عامل قدرتمند که توانایی اشتراک ، چند وظیفه ای و حافظه مجازی بیشتر از مدلهای پیشرفته را را داشت به وجود آمد .
سرانجام کامپیوترهای اصلی به اندازه کافی قدرتمند شدند که می توانستند هزاران ترمینال پیوسته که به یک رایانه اصلی متمرکز شده اند را پشتیبانی می کنند. هواپیمای اولیه سیستم های استثنایی منتشر شدند در ۱۹۵۹ و در پرتو این پیوستگی ، سیستم های محاسبه ای محاوره ای که اندازه یک ملت کامل می تواند مقایسه کند .
دامنه IBM سیستم اصلی حسابداری از ۱۹۶۵ گسترده شده و هنوز دامنه آن ۲۷ میلیون دلار از بازارهای جهان در ۲۰۰۴ است . امروزه سیستم رایانه اصلی IBM می تواند با تنوع زیادی از سازنده کامپیوتر متفاوت و سیستم های عامل چند گانه در سرویس دهنده و سرویس گیرنده شبکه و مبنای شبکه در تکنولوژی استاندارد اینترنت کار کند .
شبکه و مبنای یک دوره حسابداری متمرکز زیرنظر برنامه نویسان حرفه ای و اپراتور سیستم با عناصر زیرساخت فراهم شده بوسیله فروشنده انفرادی ، تولید سخت افزار و نرم افزار است . این الگو با معرفی مینی کامپیوترها که مجموع تجهیزات عددی را تولید می کند ( DEC ) تولید می کند در سال ۱۹۶۵ شروع شد . DEC مینی کامپیوتر ( PDP-11 و بعد ماشین VAX ) . عرضه ماشینهای قدرتمند که قیمتشان کمتر از کامپیوتر IBM ، امکان حسابداری غیرمتمرکز اختصاصی نیازهای انفاردی ، توسعه یا واحدهای تجاری بیشتر از زمان اشتراک روی یک کامپیوتر اصلی انفرادی .
تاریخ کامپیوترهای شخصی از سال ۱۹۸۱ تا اکنون
هر چند کامپیوترهای شخصی اولیه در دهه ۱۹۷۰ منتشر شدند ( Xerox Alto,MITs و Apple I , II که کمتر مشهور بودند ) . این ماشینها تنها در علاقمندان مخصوص محدود شده بود . دستگاه شرکت IBM در کامپیوترهای شخصی در سال ۱۹۸۱ به عنوان شروع تاریخ کامپیوترهای شخصی دارای اعتبار شد زیرا این اولین ماشین بود تا اینکه در شرکتهای آمریکا پذیرفته شد . ابتدا در سیستم عامل داس به عنوان یک زبان دستوری پایه و بعداً در سیستم عامل ویندوز ماکوسافت و کامپیوترهای شخصی Wintel استفاده شد ( نرم افزار سیستم عامل ویندوز روی کامپیوتر با ریزپردازنده اینتل ) به عنوان استاندارد کامپیوتر شخصی رومیزی . امروزه ، تخمین زده شده که ۹۵ درصد جهان حدود ۱ میلیون کامپیوتر از وینتل استاندارد استفاده می کنند .
از ابزار نرم افزاری کامپیوتهای شخصی در دهه ۱۹۸۰ تا اوایل دهه ۱۹۹۰ از تعداد زیادی کامپیوتر شخصی رومیزی بهره وری شد – پردازنده کلمه ، صفحه گسترده ، نمایش الکترونیکی سخت افزار و مدیریت برنامه های داده کم – که در منزل و کاربرهای جمعی بسیار باارزش بودند . کامپیوترهای شخصی سیستم خودکفایی بودند تا آنکه نرم افزار سیستم عاملهای PC در دهه ۱۹۹۰ برای اتصال آنها به شبکه جهانی ساخته شدند .
تاریخ سرویس دهنده ، سرویس گیرنده ۱۹۸۳ تا امروزه
در محاسبه سرور ( سرویس دهنده ) / کلاینت ( سرویس گیرنده ) رومیزی یا کامپیوترهای Laptop کلاینت نامیده شد در شبکه سرور کامپیوترها برای کامپیوترهای کلاینت سرویس های متنوع و با قابلیت فراهم می کند . کار پردازش بین دو نوع از ماشینها تقسیم می شود . یک کلاینت نقطه ورودی برای کاربر است در صورتی که سرور ارتباط بین کلاینت ها را فراهم می کند و پردازش و ذخیره داده ها را به عهده دارد ، صفحات وب را سرویس می کند یا فعالیتهای شبکه را مدیریت می کند . سرور دوره ای به نرم افزار کاربردی و کامپیوتر فیزیکی در شبکه نرم ازار اشاره می کند . سرور می تواند کامپیوتر اصلی باشد اما امروه کامپیوترهای سرور معمولاً قدرتمندتر بودند از کامپیوتر های شخصی که مبنای آنها ریزپردازنده گران اینتل بود و اغلب در پردازنده چندگانه در جعبه کامپیوتر انفرادی استفاده می شدند .
شبکه سرور / کلاینت شامل : کامپیوتر کلاینت شبکه شده ، یک سرور کامپیوتر با جداسازی پردازش بین دو نوع از ماشینها است . این معماری کلاینت / سرور دو ردیفه نامیده شده است . در صورتی که یک شبکه سرور / کلاینت ساده می تواند در مشاغل ، شرکتهای پیچیده و multitiered ( که اغلب N-tier نامیده می شود ) . معماری سرور / کلاینت برای وارد شدن در شبکه برای ایجاد تعادل در چندین سطح از سرور ، وابسته به درخواست انواع سرویس است .
به عنوان نمونه ، در سطح نخستین ، یک سرور وب خواهد توانست صفحه وب را برای سوال سرویس و در پاسخ به مشتری فراهم کند . نرم افزار سرور وب در قبال برای قرار دادن و مدیریت ذخیره صفحات وب مسئول است . اگر دستیابی به نیاز کلاینت از سیستم جمعی برای درخواست های سرور کاربردی تعریف شده باشد . نرم افزار سرور دستی کاربردی همه عملیات کاربردی بین کاربر و سازماندهی سیستم تجاری سازمانهای قبلی را انجام می دهد . سرور کاربردی ممکن است شبیه کامپیوتر در سرور وب یا کامپیوتر اختصاصی باشد . در بخش ۷ و ۸ جزئیات نرم افزاری که در معماری سرور / کلاینت های چندگانه برای تجارت الکترونیک و سرویس الکترونیکی استفاده می شود بررسی می کنیم .
محاسبه سرور / کلاینت توانایی شغل ها برای توزیع محاسبه کار از اعضای کمتر ، ماشین های گرانتر از مینی کامپیوترها یا تمرکز سیستم کامپیوتر اصلی دارد . در نتیجه این یک انفجار در قدرت محاسبه و کاربرد در شرکتها است .
Novell Netware تکنولوژی عمده برای سرور / کلاینت شبکه در آغاز تاریخ سرور / کلاینت بود . امروزه بازار برجسته سخت افزار سیستم عامل ویندوز است ( ویندوز سرور ، ویندوز XP و ویندوز ۲۰۰۰ ) ۷۸ درصد از بازار شبکه محلی را تشکیل می دهد .
تاریخ محاسبه اینترنت تشکیلات اقتصادی ( 1992 تا اکنون )
مطرح کردن client / server برای حل مشکلات شرکت ، دستگاه جدیدی بود . شرکتهای بزرگ ، این مشکلات را در زیرساخت هایشان به صورت شبکه محلی LANs در صورت انفرادی ، محیط محاسبه جمعی پیدا کردند . اجرای واحدهای محلی و تقسیم یک شرکت ، یا ناحیه جغرافیایی نمی تواند ارتباط آسانی با داده های اشتراکی داشته باشد .
در اوایل دهه ۱۹۹۵ ، شبکه های استاندارد شده و ابزارهای نرم افزاری می توانند برای شبکه و کاربرد آنها در شرکتها با زیرساخت تشکیلات اقتصادی توسعه داده شدند . در اینترنت ارتباطات صادقانه بعد از سال ۱۹۶۵ ، در شرکتهای تجاری شروع شد ، ارسال کنترل پروتکل / قرارداد اینترنت ( TCP / IP ) شبکه استاندارد با شبکه های دیگر پیوند خورد . ما جزئیات TCP / IPرا دربخش ۸ بحث می کنیم .
در نتیجه زیرساخت IT با انواع مختلف و نشانه های سخت افزاری کامپیوتر و شبکه های کوچک در تشکیلات اقتصادی شبکه گسترده پیوند خورد که اطلاعات آزادانه در بین شرکتها و دیگر سازمانها جریان پیدا کرد . شبکه تشکیلات اقتصادی با کامپیوترهای اصلی ، سرور ، PCs و تلفن همراه و سرویس های دستی و ارتباط عمومی زیرساخت پیوند خورد ، مانند سیستم تلفن ، اینترنت و شبکه سرور عمومی است .
زیرساخت تشکیلات اقتصادی استخدام می کند نرم افزار را که می تواند داده را آزادانه بین بخشهای مختلف و شغل ها پیوند دهد . بخش ۲ استفاده تشکیلات اقتصادی را توصیف می کند . راه حل دیگر برای تشکیلات اقتصادی شامل تجمع نرم افزارهای تشکیلات اقتصادی ، سرویس وب و فروشنده خارجی که سخت افزار و رنم افزار را برای زیرساخت تشکیلات اقتصادی فراهم می کند . ما جزئیات راه حل دیگر را در بخش ۴-۶ و بخش ۱۱ بررسی می کنیم .
تاریخ تشکیلات اقتصادی قول دادند محاسبه تجمع شده درست و چهارچوب IT برای اداره تشکیلات سراسری عمل کنند . امیدواریم برای تحویل اطلاعات تجاری و بازار آنها که نیاز مشتری را ایجاد می کنند عمل انجام دهند . آنها می توانستند داده موجود برای حقوق شخصی متحرک در اداره مشتری برای کمک به حل مشکل مشتری یا فراهم کردن مدیریت با دریافت یادداشت کردن اطلاعات است .
آن یک قول بود اما واقعیت پیچ خوردگی و قیمت بالای آن بود . بیشتر شرکتهای بزرگ وب پیچیده از سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری اجرایی داشتند که از گذشته برایشان باقی مادنه بود . در سطح تشکیلات اقتصادی مجتمع سازی پردازش برنامه و دیکته کردن آنها مشکل بود و قیمت بالاتر از ۱ میلیون دلار بود .
در فصل اول ما تکنولوژی اطلاعات زیر ساخت IT را به عنوان یک منبع توپولوژی اشتراکی که چهار چوبی را برای یک شرکت خاص از سیستم اطلاعاتی کاربردی فراهم می کرد تعریف کردیم . زیر ساخت IT شامل سرمایه گذاری در سخت افزار و نرم افزار ، سرویس ها از قبیل مشاور سیستم آموزش و پرورش و تعلیم که مشترک در تمام شرکت یا در یک قسمت از تمام کردن و در یک واحد از شرکت هستند می شود . برای مثال در یک سرمایه گذاری شرکت نزدیک به هزارها شبکه کامپیوتری لب تاپ Laptop و اتصال اینترنت در یک زیر ساخت سرمایه گذاری شده زیرا در این سرویس ها ، هدف بیشتر گروهها راه اندازی کالا است .
فراهم کردن شرکتهای U.S با زیر ساخت IT در یک صنعت ۸/۱ تریلیون دلاری در مواقع ارتباط از راه دور که شامل تجهیزات شبکه ای و خدمات ارتباطات راه دور ( اینترنت ، تلفن و داده های ارسال شده ) می شوند . برای سرمایه گذاری در زیر ساخت بین ۲۵ و ۳۵ درصد از تکنولوژیهای اطلاعات در شرکت های بزرگ هزینه می شود . Weill et al . , 2002 ) (
در یک برنامه زیر ساخت IT زیر بنا برای سرویس دادن به مشتری که کاری توسط فروشنده و مدیر داخلی شرکت پردازش می کند کار را فراهم می کند . در دریافت زیر ساخت IT تعریف شده تواناییهایی از برنامه امروزی و در نزدیک به یک دوره ۳ تا ۵ ساله ( مدت زمانی که می گوید تا آن را بسازد یک معنی عوض شده را در یک برنامه زیر ساخت IT )
برای نمونه اگر شما بخواهید یک مشتری را با یک تعادل امروزی از گفتگوی تلفنی در یک سایت وب فراهم کنید و اگر بخواهید تدبیری اجرا کنید برای استفاده از این توانائیها به عنوان یک ویژگی استراتژیک متفاوت از برنامه تان این فهمیده می شود که تواناییهای زیر ساختی معینی لازم است . اگر شما یک بانک هستید و می خواهید سرویس های بانکی خود را در هر زمانی پروتکل های استاندارد یا در دنیا به همه مشتریها بفروشید در این صورت آنها وام ماشین ، وام خانه ، حسابهای دلالی و یا فقط وارسی حسابها دارند برای یک زیر ساختی که در صف های مختلفی از کارها و عمل هایی در تشکیلات اقتصادی نیاز خواهید داشت .
تعریف زیر ساخت IT
دو روش از تعریف زیر ساخت IT به عنوان توپولوژی یا به عنوان سرویسهای گروهی در یک دریافت زیرساخت IT هست مثل یک لوله کشی یا سیستم الکتریکی در یک ساختمان ، یک دستگاه ابزاری فیزیکی و کاربردهای سخت افزاری که مورد نیاز برای عمل کردن به تمام تشکیلات اقتصادی هستند . اما مفید تر از آن خدمت کردن پایه ای شده از تعریف کانونهایی در فراهم کردن خدمت به وسیله همه این سخت افزار و نرم افزار در این تعریف زیر ساخت IT هست ، یک سرویس نرم افزاری بابت بود به وسیله مدیریت و شامل تواناییهای تکنولوژی و انسانی با هم می شوند .
این سرویس ها شامل موارد زیر هستند :
* چهارچوب محاسبه استفاده شده برای فراهم کردن خدمات محاسبه ای که کارمند به آن متصل می شوند ، برای مشتریان یک محیط دیجیتالی منجسم که مهمترین اینها شامل دیسک تاپ ، لب تاپ کامپیوتر و دسترس دیجیتالی شخصی که ( PDAS) و دستگاههای اینترنتی فراهم می کنند .
خدمت یک برنامه توانایی فراهم کردن خدمت به مشتری ، تحویل دهنده ها و کارمندها هستند یک وظیفه ای از خدمت زیر ساختها IT هست . فرضاً ، این زیرساخت کار برنامه اش را گسترش بدهد و استراتژیک سیستم های اطلاعاتی را ، تکنولوژی ها اطلاعاتی جدید دارند قدرتمندی در کار و استراتژیک IT بیشتر از سرویس هایی که می توانند برای مشتری فراهم کند .
* خدمات ارتباطی از راه دور که داده و صدا و اتصال ویدئو به کارمند ، مشتری و تحویل دهنده ها را فراهم می کند .
* سرویس های مدیریت داده که ذخیره می کند و داده ها صنفی را اداره می کند و تهیه می کند و تواناییها برای تجزیه کردن داده ها .
* کاربر سرویس های سخت افزاری که تواناییها تشکیلات اقتصادی گسترده ای را به عنوان منبع تشکیلات اقتصادی ، مدیریت رابطه مشتری و تامین زنجیره مدیریت و داشتن سیستم های مدیریتی که مشترک برای همه واحدهای کاری هستند را فراهم می کند .
* سرویسهای مدیریت امکانات فیزیکی که توسعه پیدا کردن و اداره کردن نیازهای نصب فیزیکی را برای محاسبه کردن و ارتباطات از راه دور و سرویس های مدیریت داده .
* سرویس های مدیریت IT که زیر ساخت را تدبیر می کند و گسترش می دهد ، هماهنگ می شوند با واحدهای تجارتی برای سرویس IT و مدیریت حسابداری برای هزینه های نادرست IT و فراهم کردن پروژه سرویس مدیریت .
* سرویس های استاندارد IT که فراهم می کند برنامه ها را و واحدهای تجاری اش را با پلیس ها که مشخص می کند تکنولوژی اطلاعات استفاده خواهد شد هر موقع و به هر شکلی .
* سرویس های آموزشی IT که آموزش را در یک سیستم که کارمند از آن استفاده می کند و پیشنهاد نحوه اداره کردن تعلیم و مدیریت سرمایه گذاری IT فراهم می کند .
* با پژوهش IT و توسعه ای مه تهیه می کند برنامه را با تحقیق در روی پژوهشهای پتانسیل آینده IT و سرمایه گذاری که می تواند به فرق گذاردن بین برنامه های خودش در بازارها کمک کند .
چهار چوب این سرویس چشم اندازی است که این را آسان تر می سازد از ارزش کاری که به وسیله سرمایه گذاری زیر ساختی. برای نمونه ارزش کار واقعی در یک انتقال پنتیوم PC.4 عملیاتی در ۲ میلیارد هرتز که هزینه اش در حدود ۱۵۰۰ دلار با یک سرعت بالا در ارتباط اینترنتی فهمیدن آن سخت است بدون اینکه بدانیم چگونه استفاده می شود در آینده چگونه استفاده شده است . در موقعی که ما نگاه می کنیم به سرویسهای فراهم شده به وسیله ابزارها هر چند که ارزش آنها بیشتر ظاهری است : PC جدید این امکان را فراهم می کند برای کارمند هزینه بالای ۱۰۰ هزار دلاری در سال که وصل بشود به تمام شرکت ، سیستم های اصلی و اینترنت . بدون این PC و ارتباط اینترنت که ارزش اش را از این کارمند به برنامه باید کاهش دهد در نیم ساعت .
سطوحی از زیر ساخت IT
زیر ساخت شرکتها در ۳ بخش عمده سازماندهی شده : عمومی ، تشکیلات اقتصادی و واحد تجاری . سطح پایین تری ممکن است وجود داشته باشد مانند بخش یا کارمند انفرادی اما اکنون محور بحث ما در این ســه مورد متمرکز شده است .
همه شرکتهای زیرساخت عمومی IT شامل : اینترنت ، شبکه تلفن همگانی ، صنعت عملیاتی شرکتها و امکانات پشتیبانی IT که سیستم های کابل و شبکه های خودکار هستند . زیر ساخــت تشکیلات اقتصــادی شامــل سـرویس ها مانند ایمیل (e-mail ) وب سایت مرکزی ، اینتانت های گسترده و افزایش نرم افزار کاربردی تشکیلات اقتصادی ( در بخش ۱۱ بررسی می شود ) . واحدهای تجاری زیرساخت مخصوص به خود دارند که منحصر به فرد است که در زمینه تولید نرم افزار سیستم ، مشتری و فروشنده سیستم و دستورات محلی دیگر سیستم های معامله تخصص دارند .
در تجارت چندگانه ، بیشتر شرکتهای بزرگ زیرساخت مرکزی دارند که همچنین در مدیریت مرکزی تشکیلات اقتصادی ، دریافت گزارش از واحد و آزمایش مرکزی استفاده می شود .
شکل ۲-۶ سوالهای جالبی مطرح کرده است : برای نمونه ، آیا باید برای زیرساخت تشکیلات اقتصادی چگونگی آن بوسیله شغل های واحد محلی اقدام کرد ؟ باید شغل های واحد محول شود برای استفاده معمار تشکیلات اقتصادی ؟ واحدهای کار محلی ممکن است درخواستهای منحصر به فرد داشته باشند که زیرساخت تشکیلات اقتصادی آدرسی نداشته باشد .
ارزیابی زیر ساخت IT ( 1950-2005 )
زیرساخت IT امروزه سازماندهی شده که نتیجه ۵۰ سال ارزیابی سکوی محاسبه است ، ما ۵ مرحله از ارزیابی را که نشان دهنده پیکربندی از قدرت محاسبه و زیرساخت عنصرها بود را تعیین کردیم . ماشین های خودکار تک منظوره ، کامپیوتر اصلی همه منظوره و میکرو کامپیوتر حساب کننده ، شبکه سرور / کلاینت و تشکیلات اقتصادی و حسابدار اینترنت اینها ۵ دروه هستند .
این عصر نیاز به پایان ندارد ، همه سازمان یافتند در یک زمان و تکنولوژی که برای یک هدف و دوره استفاده می شود ، به عنوان مثال بیشتر شرکتها هنوز با کامپیوترهای قدیمی یا مینی کامپیوترها کار می کنند . کامپیوترهای اصلی امروزه به عنوان سرویس های پشتیبان بزرگ وب سایتها و مجری تشکیلات اقتصادی استفاده می شوند . جزئیات تاریخچه زیرساخت را در سایت Laudon در بخش ۶ می بینید )
عصر دستگاه الکترونیکی حسابداری ۱۹۵۰-۱۹۳۰
در عصر اول از شغل های محاسباتی ماشینهای متخصص که می توانند کارتهای کامپیوتر را درون پسوند فایلهای کدبندی شده مرتب کنند و گــزارش ها را چاپ کنند (DaCruz , 2004 ) استفاده شدند . اگر چه ماشین حسابداری الکترونیک ، پردازش کارآمد حسابدار بود ماشین های بزرگ و پرزحمت بودند . برنامه های نرم افزار دارای صفحه مدار سیم بندی شده بودند و بوسیله تغییر ارتباطات سیم پیچی شده می توانستند صفحه ها را تغییر دهند . اینها برنامه نویس نبودند و عملگر ماشین انسانی بودند ، کنترل همه منبع های سیستم را بر عهده داشتند .
کامپیوترهای اصلی همه منظوره و کامپیوترهای کوچک عصر اکنون تا ۱۹۵۹
در اولین تجارتهای الکترونیکی از کامپیوترهایی با لامپ خلا ، در اویل دهه ۱۹۵۰ استفاده شد . با نام کامپیوتر یونیواک UNIVAC ( نام نوع کامپوتر تجاری نسل دوم دهه ۱۹۵۰ ) و مجموعه IBM 700 . واحد ۱۹۵۹ با معرفی IBM 1401 و ۷۰۹۰ ماشین های تزانزیستور شده در تجارت رایج نبودند از کامپیوترهای اصلی به طور جدی آغاز شد . در سال ۱۹۶۵ کامپیوتر اصلی همه منظوره ، با معرفی از مجموعه IBM 360 به وجود آمد . در ۳۶۰ بود که اولین کامپیوتر تجاری با سیستم عامل قدرتمند که توانایی اشتراک ، چند وظیفه ای و حافظه مجازی بیشتر از مدلهای پیشرفته را را داشت به وجود آمد .
سرانجام کامپیوترهای اصلی به اندازه کافی قدرتمند شدند که می توانستند هزاران ترمینال پیوسته که به یک رایانه اصلی متمرکز شده اند را پشتیبانی می کنند. هواپیمای اولیه سیستم های استثنایی منتشر شدند در ۱۹۵۹ و در پرتو این پیوستگی ، سیستم های محاسبه ای محاوره ای که اندازه یک ملت کامل می تواند مقایسه کند .
دامنه IBM سیستم اصلی حسابداری از ۱۹۶۵ گسترده شده و هنوز دامنه آن ۲۷ میلیون دلار از بازارهای جهان در ۲۰۰۴ است . امروزه سیستم رایانه اصلی IBM می تواند با تنوع زیادی از سازنده کامپیوتر متفاوت و سیستم های عامل چند گانه در سرویس دهنده و سرویس گیرنده شبکه و مبنای شبکه در تکنولوژی استاندارد اینترنت کار کند .
شبکه و مبنای یک دوره حسابداری متمرکز زیرنظر برنامه نویسان حرفه ای و اپراتور سیستم با عناصر زیرساخت فراهم شده بوسیله فروشنده انفرادی ، تولید سخت افزار و نرم افزار است . این الگو با معرفی مینی کامپیوترها که مجموع تجهیزات عددی را تولید می کند ( DEC ) تولید می کند در سال ۱۹۶۵ شروع شد . DEC مینی کامپیوتر ( PDP-11 و بعد ماشین VAX ) . عرضه ماشینهای قدرتمند که قیمتشان کمتر از کامپیوتر IBM ، امکان حسابداری غیرمتمرکز اختصاصی نیازهای انفاردی ، توسعه یا واحدهای تجاری بیشتر از زمان اشتراک روی یک کامپیوتر اصلی انفرادی .
تاریخ کامپیوترهای شخصی از سال ۱۹۸۱ تا اکنون
هر چند کامپیوترهای شخصی اولیه در دهه ۱۹۷۰ منتشر شدند ( Xerox Alto,MITs و Apple I , II که کمتر مشهور بودند ) . این ماشینها تنها در علاقمندان مخصوص محدود شده بود . دستگاه شرکت IBM در کامپیوترهای شخصی در سال ۱۹۸۱ به عنوان شروع تاریخ کامپیوترهای شخصی دارای اعتبار شد زیرا این اولین ماشین بود تا اینکه در شرکتهای آمریکا پذیرفته شد . ابتدا در سیستم عامل داس به عنوان یک زبان دستوری پایه و بعداً در سیستم عامل ویندوز ماکوسافت و کامپیوترهای شخصی Wintel استفاده شد ( نرم افزار سیستم عامل ویندوز روی کامپیوتر با ریزپردازنده اینتل ) به عنوان استاندارد کامپیوتر شخصی رومیزی . امروزه ، تخمین زده شده که ۹۵ درصد جهان حدود ۱ میلیون کامپیوتر از وینتل استاندارد استفاده می کنند .
از ابزار نرم افزاری کامپیوتهای شخصی در دهه ۱۹۸۰ تا اوایل دهه ۱۹۹۰ از تعداد زیادی کامپیوتر شخصی رومیزی بهره وری شد – پردازنده کلمه ، صفحه گسترده ، نمایش الکترونیکی سخت افزار و مدیریت برنامه های داده کم – که در منزل و کاربرهای جمعی بسیار باارزش بودند . کامپیوترهای شخصی سیستم خودکفایی بودند تا آنکه نرم افزار سیستم عاملهای PC در دهه ۱۹۹۰ برای اتصال آنها به شبکه جهانی ساخته شدند .
تاریخ سرویس دهنده ، سرویس گیرنده ۱۹۸۳ تا امروزه
در محاسبه سرور ( سرویس دهنده ) / کلاینت ( سرویس گیرنده ) رومیزی یا کامپیوترهای Laptop کلاینت نامیده شد در شبکه سرور کامپیوترها برای کامپیوترهای کلاینت سرویس های متنوع و با قابلیت فراهم می کند . کار پردازش بین دو نوع از ماشینها تقسیم می شود . یک کلاینت نقطه ورودی برای کاربر است در صورتی که سرور ارتباط بین کلاینت ها را فراهم می کند و پردازش و ذخیره داده ها را به عهده دارد ، صفحات وب را سرویس می کند یا فعالیتهای شبکه را مدیریت می کند . سرور دوره ای به نرم افزار کاربردی و کامپیوتر فیزیکی در شبکه نرم ازار اشاره می کند . سرور می تواند کامپیوتر اصلی باشد اما امروه کامپیوترهای سرور معمولاً قدرتمندتر بودند از کامپیوتر های شخصی که مبنای آنها ریزپردازنده گران اینتل بود و اغلب در پردازنده چندگانه در جعبه کامپیوتر انفرادی استفاده می شدند .
شبکه سرور / کلاینت شامل : کامپیوتر کلاینت شبکه شده ، یک سرور کامپیوتر با جداسازی پردازش بین دو نوع از ماشینها است . این معماری کلاینت / سرور دو ردیفه نامیده شده است . در صورتی که یک شبکه سرور / کلاینت ساده می تواند در مشاغل ، شرکتهای پیچیده و multitiered ( که اغلب N-tier نامیده می شود ) . معماری سرور / کلاینت برای وارد شدن در شبکه برای ایجاد تعادل در چندین سطح از سرور ، وابسته به درخواست انواع سرویس است .
به عنوان نمونه ، در سطح نخستین ، یک سرور وب خواهد توانست صفحه وب را برای سوال سرویس و در پاسخ به مشتری فراهم کند . نرم افزار سرور وب در قبال برای قرار دادن و مدیریت ذخیره صفحات وب مسئول است . اگر دستیابی به نیاز کلاینت از سیستم جمعی برای درخواست های سرور کاربردی تعریف شده باشد . نرم افزار سرور دستی کاربردی همه عملیات کاربردی بین کاربر و سازماندهی سیستم تجاری سازمانهای قبلی را انجام می دهد . سرور کاربردی ممکن است شبیه کامپیوتر در سرور وب یا کامپیوتر اختصاصی باشد . در بخش ۷ و ۸ جزئیات نرم افزاری که در معماری سرور / کلاینت های چندگانه برای تجارت الکترونیک و سرویس الکترونیکی استفاده می شود بررسی می کنیم .
محاسبه سرور / کلاینت توانایی شغل ها برای توزیع محاسبه کار از اعضای کمتر ، ماشین های گرانتر از مینی کامپیوترها یا تمرکز سیستم کامپیوتر اصلی دارد . در نتیجه این یک انفجار در قدرت محاسبه و کاربرد در شرکتها است .
Novell Netware تکنولوژی عمده برای سرور / کلاینت شبکه در آغاز تاریخ سرور / کلاینت بود . امروزه بازار برجسته سخت افزار سیستم عامل ویندوز است ( ویندوز سرور ، ویندوز XP و ویندوز ۲۰۰۰ ) ۷۸ درصد از بازار شبکه محلی را تشکیل می دهد .
تاریخ محاسبه اینترنت تشکیلات اقتصادی ( 1992 تا اکنون )
مطرح کردن client / server برای حل مشکلات شرکت ، دستگاه جدیدی بود . شرکتهای بزرگ ، این مشکلات را در زیرساخت هایشان به صورت شبکه محلی LANs در صورت انفرادی ، محیط محاسبه جمعی پیدا کردند . اجرای واحدهای محلی و تقسیم یک شرکت ، یا ناحیه جغرافیایی نمی تواند ارتباط آسانی با داده های اشتراکی داشته باشد .
در اوایل دهه ۱۹۹۵ ، شبکه های استاندارد شده و ابزارهای نرم افزاری می توانند برای شبکه و کاربرد آنها در شرکتها با زیرساخت تشکیلات اقتصادی توسعه داده شدند . در اینترنت ارتباطات صادقانه بعد از سال ۱۹۶۵ ، در شرکتهای تجاری شروع شد ، ارسال کنترل پروتکل / قرارداد اینترنت ( TCP / IP ) شبکه استاندارد با شبکه های دیگر پیوند خورد . ما جزئیات TCP / IPرا دربخش ۸ بحث می کنیم .
در نتیجه زیرساخت IT با انواع مختلف و نشانه های سخت افزاری کامپیوتر و شبکه های کوچک در تشکیلات اقتصادی شبکه گسترده پیوند خورد که اطلاعات آزادانه در بین شرکتها و دیگر سازمانها جریان پیدا کرد . شبکه تشکیلات اقتصادی با کامپیوترهای اصلی ، سرور ، PCs و تلفن همراه و سرویس های دستی و ارتباط عمومی زیرساخت پیوند خورد ، مانند سیستم تلفن ، اینترنت و شبکه سرور عمومی است .
زیرساخت تشکیلات اقتصادی استخدام می کند نرم افزار را که می تواند داده را آزادانه بین بخشهای مختلف و شغل ها پیوند دهد . بخش ۲ استفاده تشکیلات اقتصادی را توصیف می کند . راه حل دیگر برای تشکیلات اقتصادی شامل تجمع نرم افزارهای تشکیلات اقتصادی ، سرویس وب و فروشنده خارجی که سخت افزار و رنم افزار را برای زیرساخت تشکیلات اقتصادی فراهم می کند . ما جزئیات راه حل دیگر را در بخش ۴-۶ و بخش ۱۱ بررسی می کنیم .
تاریخ تشکیلات اقتصادی قول دادند محاسبه تجمع شده درست و چهارچوب IT برای اداره تشکیلات سراسری عمل کنند . امیدواریم برای تحویل اطلاعات تجاری و بازار آنها که نیاز مشتری را ایجاد می کنند عمل انجام دهند . آنها می توانستند داده موجود برای حقوق شخصی متحرک در اداره مشتری برای کمک به حل مشکل مشتری یا فراهم کردن مدیریت با دریافت یادداشت کردن اطلاعات است .
آن یک قول بود اما واقعیت پیچ خوردگی و قیمت بالای آن بود . بیشتر شرکتهای بزرگ وب پیچیده از سیستم های سخت افزاری و نرم افزاری اجرایی داشتند که از گذشته برایشان باقی مادنه بود . در سطح تشکیلات اقتصادی مجتمع سازی پردازش برنامه و دیکته کردن آنها مشکل بود و قیمت بالاتر از ۱ میلیون دلار بود .
نويسنده / مترجم : -
زبان کتاب : -
حجم کتاب : -
نوع فايل : -
تعداد صفحه : -
ادامه مطلب + دانلود...
469
بازدید
سایتها و خدمات دایرکتوری فعال
نمای فوری Active Directory Sites and Service ساختار فیزیکی و مختلفی ویندوز سرور ۲۰۰۳ را مدیریت میکند. سایت محلی فیزیکی است که می‌تواند زیر شبکه‌ها یا مجموعه‌ای از آنها را در خود جای می‌دهد. با این نمای فوری می‌توانید سایت‌های چندگانه‌ای ایجاد کنید که محل‌های فیزیکی مختلفی را شامل شوند. این محل‌های فیزیکی توسط اتصالات WAN با هم ارتباط دارند. با ایجاد سایتها می‌توانید میزان رونوشت‌برداری میان اجزای شبکه‌های با اتصالات WAN و LAN داخل را کنترل کنید.
افزودن کاربر به ناحیه
شناسه‌های کاربر توسط نمای فوری Active Directory users and Computers به ناحیه اضافه می‌شوند. جهت افزودن کاربر به ناحیه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- نمای فوری Active Directory Users and Computers را باز کنید.
۲- در درخت نمای فوری گره ناحیه را باز کنید و پوشه user را انتخاب کنید. در صفحه جزییات فهرستی از کاربران و گروه‌های پیش‌فرض را مشاهده می‌کنید.
۳- برای ایجاد کار جدید، روی نوار ابزار دایرکتوری فعال دکمه Current Container و گزینه Create a New User را انتخاب کنید. جعبه محاوره‌ای New Object – User باز میشود.
۴- نام و نام‌‌خانوادگی کاربر را وارد کنید. این نام در دایرکتوری فعال ظاهر خواهد شد.
۵- در جعبه User Login Name ، نام کاربر برای ورود به ناحیه را وارد کنید.
۶- پس از وارد کردن اطلاعات درخواستی روی Next کلیک کنید.
۷- در این صفحه، رمز عبور کاربر درخواست میشود. پس از وارد کردن رمز و تأیید آن می‌توانید خصوصیات رمز عبور را تعیین کنید. شما با چهار گزینه روبرو هستید:
* کاربر در ورود به شبکه بعدی باید رمز عبور را تغییر دهد : اگر می‌خواهید کاربران روی رمز عبور خود کنترل داشته باشند این گزینه را انتخاب کنید.
* کاربر نمی‌تواند رمز عبور را تغییر دهد : اگر قصد دارید کاربران را محدود کرده و حق انتخاب رمز عبور را از آنها سلب کنید، این گزینه را انتخاب کنید.
* رمز عبور محدودیت زمانی ندارد : با انتخاب این گزینه تا زمانی که ناحیه وجود دارد رمز عبورتان قابل استفاده است.
* شناسه غیر فعال است : با انتخاب این گزینه شناسه را غیرفعال می‌کنید بدون این که آن را حذف کنید.
۸- پس از تنظیم خصوصیات رمز عبور روی Next کلیک کرده، پنجره خلاصه را مشاهده و Finish را انتخاب کنید. شناسه کاربر جدید در صفحه جزییات نمای فوری ظاهر میشود.
تنظیمات زمان ورود به شبکه و کامپیوترهای شبکه
کادر Account زمان ورود به شبکه و کامپیوترهایی که کاربر می‌تواند وارد آنها شود را تنظیم میکند. برای تنظیم زمان ورود کاربر به شبکه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- در صفحه جزییات از نمای فوری Active Directory users computers روی شناسه کاربر کلیک راست کرده و از منوی ظاهر شده گزینه Properties را انتخاب کنید. سپس کادر Account را انتخاب کنید.
۲- در کادر Account دکمه Logon Hours را انتخاب کنید تا جعبه محاوره‌ای آن باز شود.
۳- به صورت پیش‌فرض همه ساعت‌ها انتخاب شده‌اند (رنگ آبی دارند). برای این که کاربر نتواند در روز شنبه وارد شبکه شود با کلیک کردن و کیدن (Click-Drag) محدود زمانی روز شنبه را انتخاب کرده و روی دکمه Logon Demed کلیک کنید. چارچوب زمانی انتخاب شده سفید میشود و کاربر در این چارچوب زمانی حق ورود به شبکه را ندارد. پس از تعیین ساعات مجاز و غیرمجاز برای ورود به شبکه روی Ok کلیک کنید.
۴- برای تعیین کامپیوترهایی که کاربر حق ورود به آنها را دارد در کارد Tab روی دکمه
Log on To کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Logon Workstations باز میشود.
۵- گزینه The following Computers را انتخاب کنید. برای وارد کردن یک کامپیوتر در فهرست، نام NetBIOS آن را در جعبه Computer name وارد کنید (نام NetBIOS ، ۱۵ کاراکتر اول نام کامپیوتر است و پسوند نام ناحیه را شامل نمی‌شود).
۶- پس از وارد کردن نام کامپیوتر روی دکمه Add کلیک کنید. نام هر تعداد کامپیوتر که کاربر حق ورود به آنها را دارد وارد کنید و روی Ok کلیک کنید.
تغییر نام کاربر
برای تغییر شناسه کاربر ناحیه از صفحه جزییات Active Directory users and Computers استفاده کنید. روی نام کاربر کلیک راست کرده و گزینه Rename را انتخاب کنید. پس از ویرایش نام کاربر روی نقطه‌ای دلخواه از پنجره دایرکتوری کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Rename User ظاهر میشود و تغییرات اعمال شده در نام کاربر را نشان می‌دهد.
توجه داشته باشید که با تغییر نام کاربر، عضویت کاربر در گروهها و مجوزهای وی تغییر نمی‌کنند. در صورت لزوم تغییرات دیگری در جعبه محاوره‌ای Rename User اعمال کنید و روی Ok کلیک کنید تا نام جدید در دایرکتوری فعال نمایان شود.
فصل پنجم : خدمات نام ناحیه (DNS)
مروری بر سرورهای DNS
خدمات نام ناحیه (DNS) یک ساختار سلسله مراتبی (هرمی شکل) پدید می‌آورد که توسط آن نام‌های کامل ناحیه (FQDN)، نام‌های میزبان و نام‌های دیگری را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. نامگذاری در DNS ممکن است به صورت نام‌های آشنا و روزمره یا آدرس‌های منطقی (آدرس‌های IP) باشد. مثلا هنگامی که در پنجره آدرس مرورگر وب عبارت Microsoft.com را تایپ کنید، یکی از سرورهای DNS که روی شبکه اینترنت قرار دارد یک نام FQDN (نام Microsoft.com) را به آدرس IP سایت Microsoft web نسبت می‌دهد.
بنابراین در شبکه‌های TCP/IP ، به طور خاص شبکه اینترنت، هر سازمان و موسسه‌ای از سرورهای DNS برخوردار است که FQDN را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. در واقع هر سازمان، موسسه یا شرکت دارای وظایف نامگذاری قسمت‌های مختلف اینترنت است. در واقع هنگامی که یک شرکت نام ناحیه‌ای را در Inter NIC ثبت میکند، باید آدرس‌های IP دو سرور DNS که وظایف نامگذاری را بر عهده دارند را به Inter NIC ارائه کند. کاربران می‌توانند پیاده‌سازی DNS را خودشان بکار گیرند یا آن را بر عهده ISPهایی بگذارند که این خدمات را ارائه می‌دهند.
سرورهایی که توسط Inter NIC اداره می‌شوند به یکی از سرورهای DNS محلی اجازه می‌دهند تا FQDN را به آدرس IP اختصاص دهد. سرورهای Inter NIC پایگاه داده‌ای دارند که در آن فهرست همه سرورهای DNS ناحیه و آدرس‌های IP آنها قرار دارد. بنابراین سرور DNS محلی درون سرور Inter NIC به جستجو پرداخته و آدرس IP مربوط به سرور DNS که به ناحیه خاصی خدمات ارائه میکند را پیدا می‌کنند. هنگامی که سرور محلی آدرس‌های IP مربوط به یک سرور DNS راه دور را دریافت میکند سرور محلی می‌تواند به صورت مستقیم به جستجو پرداخته و FQDN راه دور را به یک آدرس IP نسبت دهد.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ از استاندارد سرور DNS پویا (DDNS) استفاده میکند که کارهای سرپرستی مربوط به نگهداری پایگاه داده DNS را به شدت کاهش داده است (در مقایسه با سرورهای DNS). سرور و مشتری‌های DNS پایگاه داده DDNS را به صورت پویا می‌سازند.
فضای نام DNS
برای درک نحوه تعیین DNS یا FQDN باید با فضای نام ناحیه آشنا شوید. فضای نام ناحیه (Domain namespace) طرحی است که برای نامگذاری ناحیه‌ها به کار می‌رود. این ناحیه‌ها در سطوح مختلف درخت سلسله مراتبی ناحیه DNS قرار دارند. فضای نام ناحیه، همچنین، نام‌های کامپیوتر منفرد و دیگر وسایل موجود روی شبکه را در بر می‌گیرد.
ابتدا باید رابطه بین ناحیه و DNS را مشخص کنیم. هر بخش روی DNS به عنوان یک درخت در نظر گرفته میشود.
پایه درخت DNS را ریشه ناحیه تشکیل می‌دهد. ناحیه ریشه اینترنت با نقطه (.) نمایش داده می‌شوند. پایین ناحیه ریشه، ناحیه‌های سطح بالا قرار دارند. ناحیه‌های سطح بالا شامل پسوندهایی مانند com و edu است. فهرست نام‌های ناحیه سطح بالا عبارتست از:
* Com : توسط موسسات بازرگانی استفاده میشود. مثلا Samspublishing.com نام ناحیه انتشارات SAMS است.
* edu : توسط موسسات آموزشی استفاده میشود. مثلا une.edu نام ناحیه دانشگاه England New است.
* org : توسط موسسات غیر بازرگانی استفاده میشود. مثلا Sanjesh.org نام ناحیه سازمان سنجش است.
* gov : توسط سازمانهای دولتی ایالات متحده استفاده می‌شوند. Senate.gov نام ناحیه سنایی آمریکاست.
* net : توسط شرکتهای اینترنتی مانند ISP ها استفاده می‌شوند.
* Country names : مثلا ir برای ایران و us برای آمریکا.
* biz : یک ناحیه سطح بالای جدید است که برای موسسات تجاری به کار می‌رود.
نمای فوری Active Directory Sites and Service ساختار فیزیکی و مختلفی ویندوز سرور ۲۰۰۳ را مدیریت میکند. سایت محلی فیزیکی است که می‌تواند زیر شبکه‌ها یا مجموعه‌ای از آنها را در خود جای می‌دهد. با این نمای فوری می‌توانید سایت‌های چندگانه‌ای ایجاد کنید که محل‌های فیزیکی مختلفی را شامل شوند. این محل‌های فیزیکی توسط اتصالات WAN با هم ارتباط دارند. با ایجاد سایتها می‌توانید میزان رونوشت‌برداری میان اجزای شبکه‌های با اتصالات WAN و LAN داخل را کنترل کنید.
افزودن کاربر به ناحیه
شناسه‌های کاربر توسط نمای فوری Active Directory users and Computers به ناحیه اضافه می‌شوند. جهت افزودن کاربر به ناحیه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- نمای فوری Active Directory Users and Computers را باز کنید.
۲- در درخت نمای فوری گره ناحیه را باز کنید و پوشه user را انتخاب کنید. در صفحه جزییات فهرستی از کاربران و گروه‌های پیش‌فرض را مشاهده می‌کنید.
۳- برای ایجاد کار جدید، روی نوار ابزار دایرکتوری فعال دکمه Current Container و گزینه Create a New User را انتخاب کنید. جعبه محاوره‌ای New Object – User باز میشود.
۴- نام و نام‌‌خانوادگی کاربر را وارد کنید. این نام در دایرکتوری فعال ظاهر خواهد شد.
۵- در جعبه User Login Name ، نام کاربر برای ورود به ناحیه را وارد کنید.
۶- پس از وارد کردن اطلاعات درخواستی روی Next کلیک کنید.
۷- در این صفحه، رمز عبور کاربر درخواست میشود. پس از وارد کردن رمز و تأیید آن می‌توانید خصوصیات رمز عبور را تعیین کنید. شما با چهار گزینه روبرو هستید:
* کاربر در ورود به شبکه بعدی باید رمز عبور را تغییر دهد : اگر می‌خواهید کاربران روی رمز عبور خود کنترل داشته باشند این گزینه را انتخاب کنید.
* کاربر نمی‌تواند رمز عبور را تغییر دهد : اگر قصد دارید کاربران را محدود کرده و حق انتخاب رمز عبور را از آنها سلب کنید، این گزینه را انتخاب کنید.
* رمز عبور محدودیت زمانی ندارد : با انتخاب این گزینه تا زمانی که ناحیه وجود دارد رمز عبورتان قابل استفاده است.
* شناسه غیر فعال است : با انتخاب این گزینه شناسه را غیرفعال می‌کنید بدون این که آن را حذف کنید.
۸- پس از تنظیم خصوصیات رمز عبور روی Next کلیک کرده، پنجره خلاصه را مشاهده و Finish را انتخاب کنید. شناسه کاربر جدید در صفحه جزییات نمای فوری ظاهر میشود.
تنظیمات زمان ورود به شبکه و کامپیوترهای شبکه
کادر Account زمان ورود به شبکه و کامپیوترهایی که کاربر می‌تواند وارد آنها شود را تنظیم میکند. برای تنظیم زمان ورود کاربر به شبکه از مراحل زیر استفاده کنید:
۱- در صفحه جزییات از نمای فوری Active Directory users computers روی شناسه کاربر کلیک راست کرده و از منوی ظاهر شده گزینه Properties را انتخاب کنید. سپس کادر Account را انتخاب کنید.
۲- در کادر Account دکمه Logon Hours را انتخاب کنید تا جعبه محاوره‌ای آن باز شود.
۳- به صورت پیش‌فرض همه ساعت‌ها انتخاب شده‌اند (رنگ آبی دارند). برای این که کاربر نتواند در روز شنبه وارد شبکه شود با کلیک کردن و کیدن (Click-Drag) محدود زمانی روز شنبه را انتخاب کرده و روی دکمه Logon Demed کلیک کنید. چارچوب زمانی انتخاب شده سفید میشود و کاربر در این چارچوب زمانی حق ورود به شبکه را ندارد. پس از تعیین ساعات مجاز و غیرمجاز برای ورود به شبکه روی Ok کلیک کنید.
۴- برای تعیین کامپیوترهایی که کاربر حق ورود به آنها را دارد در کارد Tab روی دکمه
Log on To کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Logon Workstations باز میشود.
۵- گزینه The following Computers را انتخاب کنید. برای وارد کردن یک کامپیوتر در فهرست، نام NetBIOS آن را در جعبه Computer name وارد کنید (نام NetBIOS ، ۱۵ کاراکتر اول نام کامپیوتر است و پسوند نام ناحیه را شامل نمی‌شود).
۶- پس از وارد کردن نام کامپیوتر روی دکمه Add کلیک کنید. نام هر تعداد کامپیوتر که کاربر حق ورود به آنها را دارد وارد کنید و روی Ok کلیک کنید.
تغییر نام کاربر
برای تغییر شناسه کاربر ناحیه از صفحه جزییات Active Directory users and Computers استفاده کنید. روی نام کاربر کلیک راست کرده و گزینه Rename را انتخاب کنید. پس از ویرایش نام کاربر روی نقطه‌ای دلخواه از پنجره دایرکتوری کلیک کنید. جعبه محاوره‌ای Rename User ظاهر میشود و تغییرات اعمال شده در نام کاربر را نشان می‌دهد.
توجه داشته باشید که با تغییر نام کاربر، عضویت کاربر در گروهها و مجوزهای وی تغییر نمی‌کنند. در صورت لزوم تغییرات دیگری در جعبه محاوره‌ای Rename User اعمال کنید و روی Ok کلیک کنید تا نام جدید در دایرکتوری فعال نمایان شود.
فصل پنجم : خدمات نام ناحیه (DNS)
مروری بر سرورهای DNS
خدمات نام ناحیه (DNS) یک ساختار سلسله مراتبی (هرمی شکل) پدید می‌آورد که توسط آن نام‌های کامل ناحیه (FQDN)، نام‌های میزبان و نام‌های دیگری را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. نامگذاری در DNS ممکن است به صورت نام‌های آشنا و روزمره یا آدرس‌های منطقی (آدرس‌های IP) باشد. مثلا هنگامی که در پنجره آدرس مرورگر وب عبارت Microsoft.com را تایپ کنید، یکی از سرورهای DNS که روی شبکه اینترنت قرار دارد یک نام FQDN (نام Microsoft.com) را به آدرس IP سایت Microsoft web نسبت می‌دهد.
بنابراین در شبکه‌های TCP/IP ، به طور خاص شبکه اینترنت، هر سازمان و موسسه‌ای از سرورهای DNS برخوردار است که FQDN را به آدرس‌های IP نسبت می‌دهد. در واقع هر سازمان، موسسه یا شرکت دارای وظایف نامگذاری قسمت‌های مختلف اینترنت است. در واقع هنگامی که یک شرکت نام ناحیه‌ای را در Inter NIC ثبت میکند، باید آدرس‌های IP دو سرور DNS که وظایف نامگذاری را بر عهده دارند را به Inter NIC ارائه کند. کاربران می‌توانند پیاده‌سازی DNS را خودشان بکار گیرند یا آن را بر عهده ISPهایی بگذارند که این خدمات را ارائه می‌دهند.
سرورهایی که توسط Inter NIC اداره می‌شوند به یکی از سرورهای DNS محلی اجازه می‌دهند تا FQDN را به آدرس IP اختصاص دهد. سرورهای Inter NIC پایگاه داده‌ای دارند که در آن فهرست همه سرورهای DNS ناحیه و آدرس‌های IP آنها قرار دارد. بنابراین سرور DNS محلی درون سرور Inter NIC به جستجو پرداخته و آدرس IP مربوط به سرور DNS که به ناحیه خاصی خدمات ارائه میکند را پیدا می‌کنند. هنگامی که سرور محلی آدرس‌های IP مربوط به یک سرور DNS راه دور را دریافت میکند سرور محلی می‌تواند به صورت مستقیم به جستجو پرداخته و FQDN راه دور را به یک آدرس IP نسبت دهد.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ از استاندارد سرور DNS پویا (DDNS) استفاده میکند که کارهای سرپرستی مربوط به نگهداری پایگاه داده DNS را به شدت کاهش داده است (در مقایسه با سرورهای DNS). سرور و مشتری‌های DNS پایگاه داده DDNS را به صورت پویا می‌سازند.
فضای نام DNS
برای درک نحوه تعیین DNS یا FQDN باید با فضای نام ناحیه آشنا شوید. فضای نام ناحیه (Domain namespace) طرحی است که برای نامگذاری ناحیه‌ها به کار می‌رود. این ناحیه‌ها در سطوح مختلف درخت سلسله مراتبی ناحیه DNS قرار دارند. فضای نام ناحیه، همچنین، نام‌های کامپیوتر منفرد و دیگر وسایل موجود روی شبکه را در بر می‌گیرد.
ابتدا باید رابطه بین ناحیه و DNS را مشخص کنیم. هر بخش روی DNS به عنوان یک درخت در نظر گرفته میشود.
پایه درخت DNS را ریشه ناحیه تشکیل می‌دهد. ناحیه ریشه اینترنت با نقطه (.) نمایش داده می‌شوند. پایین ناحیه ریشه، ناحیه‌های سطح بالا قرار دارند. ناحیه‌های سطح بالا شامل پسوندهایی مانند com و edu است. فهرست نام‌های ناحیه سطح بالا عبارتست از:
* Com : توسط موسسات بازرگانی استفاده میشود. مثلا Samspublishing.com نام ناحیه انتشارات SAMS است.
* edu : توسط موسسات آموزشی استفاده میشود. مثلا une.edu نام ناحیه دانشگاه England New است.
* org : توسط موسسات غیر بازرگانی استفاده میشود. مثلا Sanjesh.org نام ناحیه سازمان سنجش است.
* gov : توسط سازمانهای دولتی ایالات متحده استفاده می‌شوند. Senate.gov نام ناحیه سنایی آمریکاست.
* net : توسط شرکتهای اینترنتی مانند ISP ها استفاده می‌شوند.
* Country names : مثلا ir برای ایران و us برای آمریکا.
* biz : یک ناحیه سطح بالای جدید است که برای موسسات تجاری به کار می‌رود.
نويسنده / مترجم : -
زبان کتاب : -
حجم کتاب : -
نوع فايل : -
تعداد صفحه : -
ادامه مطلب + دانلود...
585
بازدید
ویندوز سرور ۲۰۰۳ نسبت به ویندوز ۲۰۰۰ گام بزرگی به جلو محسوب میشود. برای مدیران شبکه‌های ویندوز NT هم این نگارش جدید سیستم‌عامل مایکروسافت آن قدر ابزار و کنترل‌های مدیریتی زیادی را به ارمغان آورده است که آنها را از ادامه کار با NT منصرف میکند.
ویرایش‌های ویندوز سرور ۲۰۰۳
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایش standard
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایش enterprise (نگارش‌های ۳۲ و ۶۴ بیتی)
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایشdatacenter
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایشweb server
ویرایش standard
ویرایش standard ویندوز سرور ۲۰۰۳ برای اغلب شبکه‌ها مناسب است. این ویرایش، چندپردازشی متقارن (SMP) چهارراهه و ۴ گیگابابت RAM را پشتیبانی میکند. از ویرایش استاندارد می‌توان برای میزبانی network load balancing (ولی نه cluster services) و terminal server استفاده کرد.
ویرایش enterprise
ویرایش enterprise چنان طراحی شده است که همه نیازهای شرکت‌هایی با هر اندازه را برآورده می‌سازد. این ویرایش SMP هشت‌راهه، ۳۲ گیگابایت RAM در نگارش سی و دو بیتی، ۶۴ گیگابایت RAM در نگارش ۶۴ بیتی، و همچنین خوشه‌بندی سرویس‌دهنده‌ها تا هشت گره را پشتیبانی میکند.
ویرایش enterprise جایگزین ویرایش advanced server ویندوز ۲۰۰۰ شده است.
ویرایش datacenter
ویرایش datacenter که قدرتمندترین ویندوز به شمار می‌آید در نگارش سی و دو بیتی، SMPی ۳۲ راهه و در نگارش ۶۴ بیتی، SMPی ۶۴ راهه را پشتیبانی میکند. این ویرایش در نگارش سی و دو بیتی ۶۴ بیتی ۵۱۲ گیگابایت RAM را پشتیبانی میکند.
ویرایش web
این محصول جدید ویندوز برای ایجاد و راه‌اندازی سایت وب ساخته شده است. این ویرایش شامل IIS نگارش ۶/۰ و اجزای دیگری است که امکان میزبانی برنامه‌ها و صفحات وب و سرویسهای وب XML را فراهم می‌کنند. از ویرایش web نمی‌توان برای راه‌اندازی مزرعۀ سرویس‌دهندۀ وب که به خوشه‌بندی نیاز دارد استفاده کرد، و در آن نمی‌توان هیچ گونه سرویس مدیریت شبکه مثل اکتیودایرکتوری، سرویسهای DNS ، یا سرویسهای DHCP را نصب نمود.
خدمات نصب راه دور (RIS) در سِرور
قبلاً RIS فقط برای نگارش‌های سرویس‌گیرنده / ایستگاه کاری ویندوز موجود بود، اما اکنون توابع جدید NET RIS را در همه نگارش‌های ویندوز سرور ۲۰۰۳ غیر از datacenter می‌توان به کار گرفت.
Remote desktop در ابتدا در ویندوز ۲۰۰۰ معرفی شد.
نرم‌افزار سرویس‌گیرنده (با نام Remote Desktop Connection) در ویندوز XP (عضو سرویس‌گیرندۀ خانوادۀ ویندوز سرور ۲۰۰۳) قرار داده شده است. برای نگارش‌های ویندوز پیش از XP ، می‌توان نرم‌افزار سمت سرویس‌گیرنده را از سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳ ، یا از یک نقطه اشتراکی شبکه که حاوی فایلهای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ باشد نصب نمود.
فقط با چند کلیک ماوس می‌توان سرویس‌دهنده را برای دستیابی راه دور پیکربندی کرد. همۀ سرویس‌دهنده‌های ویندوز سرور ۲۰۰۳ یک گروه محلی به نام Remote Desktop Users Group دارند، که می‌توان به آن کاربر اضافه کرد و امنیت آن را پیکربندی نمود.
Remote Assistance
کسانی که در کار کمک‌رسانی به کاربران هستند می‌دانند که معمولا بهترین راه کمک کردن به یک کاربر، رفتن به سراغ ایستگاه کاری اوست. گاهی مشکل آن قدر پیچیده است که نمی‌توان راه‌حل را برای کاربر تشریح کرد، و گاهی کاربر به کمک‌رسانی دقیقی نیاز دارد که اگر بخواهیم صبر کنیم تا او خودش منو یا کادر مکالمه‌های مربوطه را پیدا کند مدت‌ها وقت می‌برد. Remote Assistance امکان کار بر روی کامپیوتر کاربر از راه دور، بدون این که میز خود را ترک کند را فراهم می‌سازد. Remote Assistance کار خود را به این روش‌ها انجام می‌دهد:
* کمک‌خواهی یک کاربر مبتدی از یک کاربر باتجربه.
*کمک‌رسانی کاربر باتجربه به کاربر مبتدی، بدون این که کاربر مبتدی تقاضای کمک کرده باشد.
استفاده از Remote Assistance در صورتی ممکن است که:
* روی کامپیوترها ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP در حال اجرا باشد.
* کامپیوترها از طریق یک LAN یا اینترنت به هم وصل شده باشند.
تقاضای کمک
کاربر کامپیوتری که ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP روی آن در حال اجراست می‌تواند از کاربر دیگری که پشت کامپیوتر ویندوز ۲۰۰۰ یا ویندوز XP نشسته است تقاضای کمک کند. تقاضاهای Remote Assistance به صورت پیش‌فرض در ویندوز XP فعال هستند، بنابراین کاربر ویندوز XP می‌تواند از هر کاربر باتجربه‌ای که پشت کامپیوتر ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP نشسته است تقاضای کمک کند. اما در کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ باید ویژگی Remote Assistance را فعال نمود تا بتوان تقاضای کمک کرد.
کمک‌رسانی بدون دعوت
کاربر مجبور نیست برای تقاضای کمک این همه مراحل را در GUI طی کند؛ او می‌تواند با تلفن (یا راحت‌تر از آن، با صدای بلند) از جایگاه کمک‌رسانی تقاضای کمک کند. در این صورت فرد پشتیبان می‌تواند با استفاده از ویژگی Remote Assistance مستقیماً به کامپیوتر کاربر وصل شود. در واقع حتی اگر تقاضای کمک (از طریق پُست الکترونیکی یا به صورت شفاهی) هم صورت نگرفته باشد فرد پشتیبان می‌تواند با استفاده از این ویژگی اتصال مستقیم به کامپیوتر وصل شود. اما از آنجا که دستیابی به یک کامپیوتر دیگر، بالقوه خطرآفرین است، اگر این ویژگی با یک سیاست گروه فعال نشده باشد، فرایند با شکست مواجه میشود.
فصل دوم : نصب و روش‌های آن
مدلهای نصب
ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در شرایط بسیار مختلفی می‌توان نصب کرد. از نصب یک کپی از سیستم‌عامل بر روی کامپیوتری با یک درایو سخت پارتیشن‌بندی نشدۀ نو گرفته تا ارتقای یک نگارش قبلی یک سیستم‌عامل ویندوز.
ارتقا
با ارتقای درجا، تنظیمات فعلی، از جمله اَکانت کاربران و گروهها، پروفایل‌ها، درایوهای اشتراکی، سرویس‌ها و جوازها حفظ می‌شوند. فایل‌ها و برنامه‌های نصب شده بر روی سیستم، از جمله تنظیمات رجیستری، آیکون‌های میز کار و پوشه‌ها نیز حفظ می‌شوند، اما این بدان معنی نیست که این برنامه‌ها الزاماً با ویندوز سرور ۲۰۰۳ سازگارند.
نصب کامل
در نصب کامل، هیچ چیزی، از جمله تنظیمات رجیستری، سرویس‌ها، پوشه‌ها و فایلهای غیرمربوط، از سیستم‌عامل قبلی باقی نمی‌ماند. نصب کامل تضمین میکند که همه کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ در خط پایۀ خاصی قرار می‌گیرند.
Winnt.exe در مقابل Winnt32.exe
Winnt.exe و Winnt32.exe اسامی رسمی نصب‌کننده‌های شانزده بیتی و سی و دو بیتی هستندت که در همه پلت فرم‌های ویندوز به کار می‌روند. این دو برنامه خدماتی یک مجموعه غنی از انتخاب‌های خط فرمانی برای صب و ارتقای کامپیوترها را در اختیار می‌گذارند، از جمله نصب غیرحضوری، پشتیبانی پویا از به‌روزرسانی، گزارش‌گیری کامل از نصب، و پشتیبانی از Emergency Management Services . بسته به روش مورد نظر برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ ، جهت نصب سیستم‌عامل روی کامپیوتر از یکی از این دو می‌توان استفاده کرد:
* Winnt.exe یک برنامه شانزده بیتی است و فقط برای نصب کامل ویندوز سرور ۲۰۰۳ به‌کار می‌رود.
* Winnt325.exe یک برنامه سی و دو بیتی است و آن را می‌توان برای نصب کامل یا ارتقا از یک نگارش سازگار ویندوز به‌کار برد.
استفاده از Winnt.exe
Winnt.exe یک باینری شانزده بیتی است و روی سیستم‌عامل‌های سی و دو بیتی اجرا نمی‌شود. این برنامه را می‌توان روی کامپیوتری که یک نگارش قدیمی‌تر ویندوز را دارد، برای نصب کامل (نه ارتقا) اجرا کرد.
استفاده از Winnt32.exe
Winnt32.exe برنامه سِتاپ باینری سی و دو بیتی است که می‌توان از آن برای نصب کامل، یا ارتقای ویندوز ۹۵ یا نگارش‌های بعدی ویندوز استفاده کرد. هر چند Winnt32.exe می‌تواند روی یک نگارش قدیمی ویندوز اجرا شود، ولی همه نگارش‌ها را نمی‌تواند ارتقا دهد. از Winnt32.exe فقط برای ارتقای نگارش‌های سطح پایین خاصی از سیستم‌عامل‌های سرویس‌دهنده مایکروسافت می‌توان استفاده کرد. اما Winnt32.exe را می‌توان از یک پلت‌فرم غیر قابل ارتقا (مثل ویندوز ۹۸) به منظور بازنویسی کامل سیستم‌عامل جاری، یا اجرای نصبی با بوت دوگانه اجرا نمود.
نصب از روی سی‌دی
احتمالا ساده‌ترین راه نصب استفاده از سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳ است، زیرا به هیچ سخت‌افزار اضافی یا به پشتیبانی شبکه نیازی ندارد. علاوه بر این، نصب از روی سی‌دی‌رام معمولا سریع‌تر از هر روش نصب دیگری است، زیرا برای انتقالات I/O ، به پاس پُرسرعت بین سی‌دی‌رام و CPU متکی است نه به اتصالات کُندتر شبکه که در سایر روش‌های نصب مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بوت از روی سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳
سالهاست که پلت فرم ویندوز رسانه سی‌دی‌رام قابل بوت را پشتیبانی میکند و ویندوز سرور ۲۰۰۳ هم این روش نصب ساده و مفید را در اختیار می‌گذارد. به منظور بوت از روی سی‌دی، باید درایو سی‌دی‌ای داشته باشید که ISO 9660 EI Torito برای رسانه قابل بوت را پشتیبانی کند و بایوس کامپیوتر باید تنظیم شده باشد تا به عنوان اولین وسیلۀ قابل بوت، از درایو سی‌دی استفاده کند. از این روش تنها برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ می‌توان استفاده کرد و آن را نمی‌توان برای ارتقای یک نگارش قبلی ویندوز به کار برد.
نصب اتوماتیک
نصب اتوماتیک ویندوز سرور ۲۰۰۳ مدیران شبکه را قادر می‌سازد سیستم‌عامل را به آسانی و به سرعت در سرتاسر شبکه نصب کنند. مهم‌تر از آن این که این نصب‌ها بسیار همگون هستند، زیرا در طی فرایند نصب اتوماتیک تمام کامپیوترها از اطلاعات سِتاپ و پیکربندی و از فایلهای نصب واحدی استفاده می‌کنند.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ نصب اتوماتیک را با این سه روش پشتیبانی میکند:
* نصب غیرحضوری
* نصب SYSPREP
* (RIS) Remote Installation Services
نصب بر اساس تصویر
یک کامپیوتر اصلی کاملا پیکربندی شدۀ ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در یک یا چند سیستم دیگر کپی میکند. SYSPREP یک روش نصب بر اساس تصویر است و RIS می‌تواند نصب بر اساس تصویر نیز انجام دهد.
نصب بر اساس فایل جواب
برای پیکربندی کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ از یک فایل متنی استفاده میکند. فایل متنی حاوی جواب سوال‌هایی است که برنامه سِتاپ از کاربری که ممکن بود نصب را انجام دهد می‌پرسید، ازجمله اسم کامپیوتر، مُد جواز، و تنظیمات شبکه. سِتاپ غیرحضوری یک روش نصب بر اساس فایل جواب است و RIS می‌تواند یک روش نصب بر اساس فایل جواب نیز باشد.
نصب غیر حضوری
نصب غیرحضوری (یا ستاپ غیرحضوری) به عنوان یک روش نصب بر اساس فایل جواب، به این صورت کار میکند که اطلاعات لازم برای نصب را در قالب یک فایل جواب در اختیار برنامه ستاپ ویندوز سرور ۲۰۰۳ قرار می‌دهد. علاوه بر این، ستاپ غیرحضوری می‌تواند هر درایور سخت‌افزار سفارشی مورد نیازی را در اختیار قرار دهد و حتی پس از اتمام ستاپ سیستم‌عامل، بدون دخالت کاربر به نصب برنامه بپردازد. نصب غیرحضوری با استفاده از برنامه‌های ستاپ Winnt.exe و Winnt32.exe آغاز میشود:
* از Winnt.exe برای نصب سیستم عامل استفاده میشود.
* از Winnt32.exe برای ارتقای یک سیستم عامل موجود استفاده میشود.
ایجاد فایل UNATTEND.TET (ستاپ اتوماتیک)
UNATTEND.TET نام فایل جوابی است که در طی ستاپ غیرحضوری مورد استفاده قرار می‌گیرد. فایل جواب اطلاعاتی را در اختیار می‌گذارد که اگر کاربری به نصب سیستم عامل از طریق GUI می‌پرداخت وارد می‌کرد. فایل UNATTEND.TXT اطلاعات کلیدیی همچون مالکیت، تنظیمات منطقه‌ای، درایورهای سازندگان دیگر و سایر داده‌هایی را که برای نصب سیستم عامل لازم هستند در اختیار می‌گذارد. با ارائه اطلاعات در فایل UNATTEND.TXT می‌توان ستاپ غیرحضوری را به طور جزئی یا کلی اتوماتیک کرد.
اجرای نصب غیرحضوری
برای شروع نصب غیرحضوری می‌توان از Winnt.exe یا Winnt32.exe استفاده کرد. در اینجا چند نمونۀ به‌راه‌اندازی نصب غیرحضوری را نشان داده‌ایم تا ببینید که چقدر می‌تواند انعطاف‌پذیر باشد.
Winnnt32.exe / unattend:5:unattend.txt / s:\installsrvdist
با استفاده از فایل UNATTEND.TXT که در درایو اشتراکی شبکه تحت عنوان \installsrvdist واقع است، ستاپ غیرحضوری را به راه می‌اندازد، و پس از کپی شدن فایل‌ها پنج ثانیه صبر میکند و آنگاه کامپیوتر را راه‌اندازی مجدد میکند.
winnt / u:unattened.txt / s:d:i386e:c:dcpromo
با استفاده از فایل UNATTEND.TXT که در پوشۀ i386 درایو سی‌دی‌رام محلی قرار دارد، ستاپ غیرحضوری را به منظور نصب سیستم‌عامل به راه می‌اندازد، در طی ستاپ ویژگی‌های دسترس‌پذیری را فعال میکند و برنامه DCPROMO.EXE را به راه می‌اندازد.
SYSPREP
سالهاست که مدیران سیستم از فرایند تکثیر یک کامپیوتر – یک کپی بایتری از سیستم عامل، رجیستری و برنامه‌ها و همه فایل‌ها و ساختارهای روی درایو سخت کامپیوتر – به منظور ایجاد یک کپی از یک کامپیوتر روی کامپیوتر دیگر استفاده می‌کنند. این فرایند بسیار مفید است زیرا امکان پیکربندی یک یا چند کامپیوتر را در مدت خیلی‌کم فراهم می‌سازد، بدون این که نیازی به وارد کردن اطلاعات جواز باشد.
متأسفانه تکثیر دیسک یک عیب بزرگ هم دارد. این واقعیت که در این روش همه چیزِ روی دیسک کپی میشود بدین معنی است که اندک اطلاعاتی که باید در هر کامپیوتری منحصر به فرد باشند، مثل آدرس TCP/IP ، شناسه‌های امنیتی (SID)، و سایر مقادیر نیز کپی می‌شوند. هر چند این مسئله در سیستم‌عامل‌های قدیمی‌تر مایکروسافت مثل ویندوز ۹۵ مشکل بزرگی نبود، ولی در سیستم‌عامل پیچیده‌ای مثل ویندوز سرور ۲۰۰۳ یک مشکل جدی محسوب میشود. اگرچه ابزاری مثل NewSIDی SysInternals (www.sysinternals.com) وجود دارند که برخی از این مقادیر را که باید منحصر به فرد باشند به خوبی تصحیح می‌کنند، اما هیچ یک واقعاً راهی را بری سفارشی کردن تصویر تکثیر شده در اختیار نمی‌گذارند.
SYSPREP نه تنها تخصیص اطلاعات منحصر به فرد به تصاویر تکثیر شده را اتوماتیک میکند بلکه برای هر نصبی که از روی یک تصویر تکثیر شده انجام میشود اطلاعات سفارشی را در اختیار می‌گذارد. با استفاده از SYSPREP می‌توان به آسانی اطلاعات ساخت سفارشی همچون نام کامپیوتر، نام دامنه، جواز محصول و حتی اطلاعات فعالیت محصول را در یک ویندوز سرور ۲۰۰۳ی تکثیر شده ادغام نمود.
برنامه SYSPREP و ابزار پشتیبان آن (ازجمله برنامه Setup Manager) در فایل SUPPORTTOOLSDEPLOY.CAB سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳ قرار دارند.
ایجاد Sysprep.inf
به منظور استفاده از SYSPREP ایجاد فایل Sysprep.inf الزامی نیست، ولی با ایجاد این فایل می‌توان تعامل با کاربر در طی نصب را به شدت کاهش داد یا حتی حذف کرد. وقتی کامپیوتر مقصد، اولین بار پس از نصب تصویر کامپیوتر اصلی، راه‌اندازی مجدد میشود، مرحله‌ای با ورودی کاهش یافته تحت عنوان مینی‌ستاپ آغاز به کار میکند که لازم است طی آن شخصی که به نصب کامپیوتر مقصد مشغول است به سوال‌هایی درباره اطلاعات سفارشی کامپیوتر، از جمله تنظیمات شبکه، تنظیمات منطقه‌ای، و عضویت در دامنه یا گروه کاری پاسخ دهد. اما اگر فایل Sysprep.inf در پوشه %SystemDrive%SYSPREP وجود داشته باشد، مینی‌ستاپ از مقادیر داخل آن فایل استفاده میکند.
Sysprep.inf یک فایل متنی است، و از نظر گرامر و ساختار بسیار شبیه فایل UNATTEND.TET که در روش نصب غیرحضوری به کار می‌رود میباشد. این فایل دارای بخش‌هایی است که هر کدام مجموعه‌ای از پارامترها و مقادیر را که در هنگام نصب تصویر اصلی روی کامپیوتر مقصد به کار می‌روند در اختیار می‌گذارند. انواع اقلامی که می‌توانند در فایل Sysprep.inf قرار بگیرند خیلی زیاد هستند و بسیاری از آنها مشابه اقلام فایل UNATTEND.TXT می‌باشند.
اجرای برنامه‌ها پس از اتمام کار SYSPREP
معمولا از SYSPREP به عنوان یک روش نصب تنها وقتی استفاده میشود که کامپیوتر تصویر اصلی و همه کامپیوترهای مقصد از سخت‌افزار یکسان یا خیلی مشابهی استفاده کنند.
تکثیر تصویر اصلی در یک فایل
از آنجا که مایکروسافت (هنوز) نرم‌افزاری که این مرحله را انجام بدهد عرضه نکرده یا نفروخته است، برای تکثیر تصویر اصلی به یک قطعه نرم‌افزار سازندگان دیگر نیاز است. محصولات تکثیر بسیارخوبی در بازار وجود دارند، از جمله Ghost متعلق به Symantec Software ، Drive Image متعلق به PowerQuest و NavaDISK متعلق به NovaSTOR . اغلب نرم‌افزارهای تکثیر تجاری سازندگان دیگر، امکان تکثیر تصویر اصلی در انواع رسانه، از جمله یک پارتیشن دیگر دیسک، درایوهای اشتراکی شبکه، CD-R/CD-RW یا یکی از استانداردهای قابل نوشتن DVD را فراهم می‌سازند.
مرحله مینی‌ستاپ
وقتی کامپیوتری که با یک تصویر SYSPREP بازیابی شده است برای اولین بار بوت میشود، مراحل زیر اجرا می‌شوند، مگر این که اطلاعات مربوط به آنها در یک فایل Sysprep.inf ارائه شده باشد:
۱- اتصال و اجرا همه سخت‌افزارهای سیستم سازگار را شناسایی میکند. معمولا این فرایند حدود سه تا پنج دقیقه طول می‌کشد؛ اما اگر بخش [SysprepMassStorage] فایل Sysprep.inf کاملا پر باشد، این فرایند ممکن است خیلی بیشتر طول بکشد (تا ۴۵ دقیقه!)
۲- از کاربر خواسته میشود که (EULA) End-User License Agreement ویندوز سرور ۲۰۰۳ را قبول کند.
۳- از کاربر خواسته میشود که نام و سازمان خود را مشخص کند.
۴- از کاربر خواسته میشود که به یک گروه کاری یا دامنه بپیوندد.
۵- از کاربر خواسته میشود تنظیمات منطقه‌ای سرویس‌دهنده، مانند زبان، نوع واحد پول و منطقه زمانی را مشخص کند.
۶- از کاربر خواسته میشود اطلاعات (TAPI) Telephony API ، همچون کُد ناحیه را مشخص کند.
۷- از کاربر خواسته میشود پروتکل‌ها، سرویس‌ها و آدرس‌دهی شبکه را مشخص کند.
۸- پوشه SYSPREP به صورت اتوماتیک حذف میشود.
۹- کامپیوتر دوباره به راه می‌افتد، و کادر مکالمه ورود ظاهر میشود.
(RIS) Remote Installation Services
ویندوز سرور ۲۰۰۳ روش نصب اتوماتیک سومی را هم پشتیبانی میکند. RIS چیزی است بین ستاپ اتوماتیک با استفاده از فایل UNATTEND.TXT و SYSPREP .
RIS در کار خود از پارتیشنی روی یک کامپیوتر میزبان ویندوز سرور ۲۰۰۳ استفاده میکند که به صورت یک سرویس‌دهندۀ RIS تنظیم میشود. پارتیشن RIS روی این سرویس‌دهنده حاوی یک یا چند تصویر ویندوز سرور ۲۰۰۳ و فایلهای اختیاری است که این تصویرها را در طی فرایند نصب تغییر می‌دهند.
پس از این که تصویرها روی یک سرویس‌دهندۀ RIS ایجاد شدند، کامپیوترهای مقصد (سرویس‌گیرنده‌ها) به سرویس‌دهندۀ RIS وصل می‌شوند و تصویر را از شبکه می‌گیرند و در درایو سخت محلی خود نصب می‌کنند.لازم نیست سرویس‌گیرنده‌ها یک کپی محلی از رسانه نصب یا تصویر داشته باشند، و بر خلاف SYSPREP ، برای ایجاد یا نصب تصویر روی کامپیوترها مقصد به نرم‌افزار تصویربرداری سازندگان دیگر نیازی نیست (البته RIS قادر به استفاده از تصویرهای تولید شده توسط نرم‌افزار تکثیر سازندگان دیگر میباشد).
ملزومات RIS
هر چند RIS روش بسیار انعطاف‌پذیری برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ است، اما برای استفاده از آن ملزومات سختی هم وجود دارند که عبارتند از:
* RIS برای وصل شدن به سرویس‌دهندۀ اختصاصی RIS ، به سرویس‌گیرنده‌ها وابسته است. اما بدین منظور سرویس‌گیرنده‌ها باید آداپتور شبکه‌ای داشته باشند که استاندارد بوت از راه دور Pre-Boot Execution (PXE) اینتل را پشتیبانی میکند.
* RIS به یک پارتیشن دیسک روی سرویس‌دهندۀ RIS نیاز دارد تا تصویرهای RIS را نگه دارد، و این پارتیشن باید از سیستم فایل NTFS استفاده کند.
* TCP/IP باید روی سرویس‌دهندۀ RIS در حال اجرا باشد.
* DHCP ، DNS و اکتیودایرکتوری باید برای شبکه و دامنه‌ای که سرویس‌دهنده و سرویس‌گیرنده‌های RIS روی آن قرار دارند موجود باشند.
* از RIS تنها در ویرایش‌های استاندارد، Enterprise و Datacenter ویندوز سرور ۲۰۰۳ می‌توان استفاده کرد.
نصب سرویس‌دهندۀ RIS
نصب یک سرویس‌دهندۀ RIS اولین قدم برای فعال‌سازی RIS است. اگر RIS روی سرویس‌دهندۀ RIS شما نصب نشده است، این سرویس را می‌توانید با استفاده از بخش Windows Components اَپلت Add or Remover Programs پانل کنترل نصب نمایید. پس از نصب، ویزارد ستاپ RIS ، شما را برای طی کردن مراحل پیکربندی سرویس‌دهندۀ RIS راهنمایی میکند.
وقتی ویزارد ستاپ به پایان می‌رسد، با فرض این که کادر انتخاب Respond to Client Computers Requesting علامت خورده باشد، سرویس‌دهندۀ RIS قادر خواهد بود که تصویر ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در اختیار سرویس‌گیرنده‌ها قرار دهد.
استفاده از تصاویر RIPrep RIS
RIS هم مثل SYSPREP کاربر را قادر می‌سازد که تصویر کامپیوتریی که از پیش با برنامه‌ها و درایوهای سفارشی پیکربندی و نصب شده است را ایجاد کند. برنامه خدماتی‌‌ای که در RIS بدین منظور به کار می‌رود RIPrep نام دارد (Rprep.exe). RIPrep نسبت به SYSPREP چند مزیت دارد، که مهمترین آنها این است که لازم نیست کامپیوترهایی که از یک تصویر واحد استفاده می‌کنند مشابه باشند، یا حتی از کنترل‌کننده ذخیره انبوه یکسانی استفاده کنند (البته لازم است که آنها یک HAL سازگار اشتراکی داشته باشند).
ویرایش‌های ویندوز سرور ۲۰۰۳
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایش standard
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایش enterprise (نگارش‌های ۳۲ و ۶۴ بیتی)
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایشdatacenter
* ویندوز سرور ۲۰۰۳ ویرایشweb server
ویرایش standard
ویرایش standard ویندوز سرور ۲۰۰۳ برای اغلب شبکه‌ها مناسب است. این ویرایش، چندپردازشی متقارن (SMP) چهارراهه و ۴ گیگابابت RAM را پشتیبانی میکند. از ویرایش استاندارد می‌توان برای میزبانی network load balancing (ولی نه cluster services) و terminal server استفاده کرد.
ویرایش enterprise
ویرایش enterprise چنان طراحی شده است که همه نیازهای شرکت‌هایی با هر اندازه را برآورده می‌سازد. این ویرایش SMP هشت‌راهه، ۳۲ گیگابایت RAM در نگارش سی و دو بیتی، ۶۴ گیگابایت RAM در نگارش ۶۴ بیتی، و همچنین خوشه‌بندی سرویس‌دهنده‌ها تا هشت گره را پشتیبانی میکند.
ویرایش enterprise جایگزین ویرایش advanced server ویندوز ۲۰۰۰ شده است.
ویرایش datacenter
ویرایش datacenter که قدرتمندترین ویندوز به شمار می‌آید در نگارش سی و دو بیتی، SMPی ۳۲ راهه و در نگارش ۶۴ بیتی، SMPی ۶۴ راهه را پشتیبانی میکند. این ویرایش در نگارش سی و دو بیتی ۶۴ بیتی ۵۱۲ گیگابایت RAM را پشتیبانی میکند.
ویرایش web
این محصول جدید ویندوز برای ایجاد و راه‌اندازی سایت وب ساخته شده است. این ویرایش شامل IIS نگارش ۶/۰ و اجزای دیگری است که امکان میزبانی برنامه‌ها و صفحات وب و سرویسهای وب XML را فراهم می‌کنند. از ویرایش web نمی‌توان برای راه‌اندازی مزرعۀ سرویس‌دهندۀ وب که به خوشه‌بندی نیاز دارد استفاده کرد، و در آن نمی‌توان هیچ گونه سرویس مدیریت شبکه مثل اکتیودایرکتوری، سرویسهای DNS ، یا سرویسهای DHCP را نصب نمود.
خدمات نصب راه دور (RIS) در سِرور
قبلاً RIS فقط برای نگارش‌های سرویس‌گیرنده / ایستگاه کاری ویندوز موجود بود، اما اکنون توابع جدید NET RIS را در همه نگارش‌های ویندوز سرور ۲۰۰۳ غیر از datacenter می‌توان به کار گرفت.
Remote desktop در ابتدا در ویندوز ۲۰۰۰ معرفی شد.
نرم‌افزار سرویس‌گیرنده (با نام Remote Desktop Connection) در ویندوز XP (عضو سرویس‌گیرندۀ خانوادۀ ویندوز سرور ۲۰۰۳) قرار داده شده است. برای نگارش‌های ویندوز پیش از XP ، می‌توان نرم‌افزار سمت سرویس‌گیرنده را از سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳ ، یا از یک نقطه اشتراکی شبکه که حاوی فایلهای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ باشد نصب نمود.
فقط با چند کلیک ماوس می‌توان سرویس‌دهنده را برای دستیابی راه دور پیکربندی کرد. همۀ سرویس‌دهنده‌های ویندوز سرور ۲۰۰۳ یک گروه محلی به نام Remote Desktop Users Group دارند، که می‌توان به آن کاربر اضافه کرد و امنیت آن را پیکربندی نمود.
Remote Assistance
کسانی که در کار کمک‌رسانی به کاربران هستند می‌دانند که معمولا بهترین راه کمک کردن به یک کاربر، رفتن به سراغ ایستگاه کاری اوست. گاهی مشکل آن قدر پیچیده است که نمی‌توان راه‌حل را برای کاربر تشریح کرد، و گاهی کاربر به کمک‌رسانی دقیقی نیاز دارد که اگر بخواهیم صبر کنیم تا او خودش منو یا کادر مکالمه‌های مربوطه را پیدا کند مدت‌ها وقت می‌برد. Remote Assistance امکان کار بر روی کامپیوتر کاربر از راه دور، بدون این که میز خود را ترک کند را فراهم می‌سازد. Remote Assistance کار خود را به این روش‌ها انجام می‌دهد:
* کمک‌خواهی یک کاربر مبتدی از یک کاربر باتجربه.
*کمک‌رسانی کاربر باتجربه به کاربر مبتدی، بدون این که کاربر مبتدی تقاضای کمک کرده باشد.
استفاده از Remote Assistance در صورتی ممکن است که:
* روی کامپیوترها ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP در حال اجرا باشد.
* کامپیوترها از طریق یک LAN یا اینترنت به هم وصل شده باشند.
تقاضای کمک
کاربر کامپیوتری که ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP روی آن در حال اجراست می‌تواند از کاربر دیگری که پشت کامپیوتر ویندوز ۲۰۰۰ یا ویندوز XP نشسته است تقاضای کمک کند. تقاضاهای Remote Assistance به صورت پیش‌فرض در ویندوز XP فعال هستند، بنابراین کاربر ویندوز XP می‌تواند از هر کاربر باتجربه‌ای که پشت کامپیوتر ویندوز سرور ۲۰۰۳ یا ویندوز XP نشسته است تقاضای کمک کند. اما در کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ باید ویژگی Remote Assistance را فعال نمود تا بتوان تقاضای کمک کرد.
کمک‌رسانی بدون دعوت
کاربر مجبور نیست برای تقاضای کمک این همه مراحل را در GUI طی کند؛ او می‌تواند با تلفن (یا راحت‌تر از آن، با صدای بلند) از جایگاه کمک‌رسانی تقاضای کمک کند. در این صورت فرد پشتیبان می‌تواند با استفاده از ویژگی Remote Assistance مستقیماً به کامپیوتر کاربر وصل شود. در واقع حتی اگر تقاضای کمک (از طریق پُست الکترونیکی یا به صورت شفاهی) هم صورت نگرفته باشد فرد پشتیبان می‌تواند با استفاده از این ویژگی اتصال مستقیم به کامپیوتر وصل شود. اما از آنجا که دستیابی به یک کامپیوتر دیگر، بالقوه خطرآفرین است، اگر این ویژگی با یک سیاست گروه فعال نشده باشد، فرایند با شکست مواجه میشود.
فصل دوم : نصب و روش‌های آن
مدلهای نصب
ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در شرایط بسیار مختلفی می‌توان نصب کرد. از نصب یک کپی از سیستم‌عامل بر روی کامپیوتری با یک درایو سخت پارتیشن‌بندی نشدۀ نو گرفته تا ارتقای یک نگارش قبلی یک سیستم‌عامل ویندوز.
ارتقا
با ارتقای درجا، تنظیمات فعلی، از جمله اَکانت کاربران و گروهها، پروفایل‌ها، درایوهای اشتراکی، سرویس‌ها و جوازها حفظ می‌شوند. فایل‌ها و برنامه‌های نصب شده بر روی سیستم، از جمله تنظیمات رجیستری، آیکون‌های میز کار و پوشه‌ها نیز حفظ می‌شوند، اما این بدان معنی نیست که این برنامه‌ها الزاماً با ویندوز سرور ۲۰۰۳ سازگارند.
نصب کامل
در نصب کامل، هیچ چیزی، از جمله تنظیمات رجیستری، سرویس‌ها، پوشه‌ها و فایلهای غیرمربوط، از سیستم‌عامل قبلی باقی نمی‌ماند. نصب کامل تضمین میکند که همه کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ در خط پایۀ خاصی قرار می‌گیرند.
Winnt.exe در مقابل Winnt32.exe
Winnt.exe و Winnt32.exe اسامی رسمی نصب‌کننده‌های شانزده بیتی و سی و دو بیتی هستندت که در همه پلت فرم‌های ویندوز به کار می‌روند. این دو برنامه خدماتی یک مجموعه غنی از انتخاب‌های خط فرمانی برای صب و ارتقای کامپیوترها را در اختیار می‌گذارند، از جمله نصب غیرحضوری، پشتیبانی پویا از به‌روزرسانی، گزارش‌گیری کامل از نصب، و پشتیبانی از Emergency Management Services . بسته به روش مورد نظر برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ ، جهت نصب سیستم‌عامل روی کامپیوتر از یکی از این دو می‌توان استفاده کرد:
* Winnt.exe یک برنامه شانزده بیتی است و فقط برای نصب کامل ویندوز سرور ۲۰۰۳ به‌کار می‌رود.
* Winnt325.exe یک برنامه سی و دو بیتی است و آن را می‌توان برای نصب کامل یا ارتقا از یک نگارش سازگار ویندوز به‌کار برد.
استفاده از Winnt.exe
Winnt.exe یک باینری شانزده بیتی است و روی سیستم‌عامل‌های سی و دو بیتی اجرا نمی‌شود. این برنامه را می‌توان روی کامپیوتری که یک نگارش قدیمی‌تر ویندوز را دارد، برای نصب کامل (نه ارتقا) اجرا کرد.
استفاده از Winnt32.exe
Winnt32.exe برنامه سِتاپ باینری سی و دو بیتی است که می‌توان از آن برای نصب کامل، یا ارتقای ویندوز ۹۵ یا نگارش‌های بعدی ویندوز استفاده کرد. هر چند Winnt32.exe می‌تواند روی یک نگارش قدیمی ویندوز اجرا شود، ولی همه نگارش‌ها را نمی‌تواند ارتقا دهد. از Winnt32.exe فقط برای ارتقای نگارش‌های سطح پایین خاصی از سیستم‌عامل‌های سرویس‌دهنده مایکروسافت می‌توان استفاده کرد. اما Winnt32.exe را می‌توان از یک پلت‌فرم غیر قابل ارتقا (مثل ویندوز ۹۸) به منظور بازنویسی کامل سیستم‌عامل جاری، یا اجرای نصبی با بوت دوگانه اجرا نمود.
نصب از روی سی‌دی
احتمالا ساده‌ترین راه نصب استفاده از سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳ است، زیرا به هیچ سخت‌افزار اضافی یا به پشتیبانی شبکه نیازی ندارد. علاوه بر این، نصب از روی سی‌دی‌رام معمولا سریع‌تر از هر روش نصب دیگری است، زیرا برای انتقالات I/O ، به پاس پُرسرعت بین سی‌دی‌رام و CPU متکی است نه به اتصالات کُندتر شبکه که در سایر روش‌های نصب مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بوت از روی سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳
سالهاست که پلت فرم ویندوز رسانه سی‌دی‌رام قابل بوت را پشتیبانی میکند و ویندوز سرور ۲۰۰۳ هم این روش نصب ساده و مفید را در اختیار می‌گذارد. به منظور بوت از روی سی‌دی، باید درایو سی‌دی‌ای داشته باشید که ISO 9660 EI Torito برای رسانه قابل بوت را پشتیبانی کند و بایوس کامپیوتر باید تنظیم شده باشد تا به عنوان اولین وسیلۀ قابل بوت، از درایو سی‌دی استفاده کند. از این روش تنها برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ می‌توان استفاده کرد و آن را نمی‌توان برای ارتقای یک نگارش قبلی ویندوز به کار برد.
نصب اتوماتیک
نصب اتوماتیک ویندوز سرور ۲۰۰۳ مدیران شبکه را قادر می‌سازد سیستم‌عامل را به آسانی و به سرعت در سرتاسر شبکه نصب کنند. مهم‌تر از آن این که این نصب‌ها بسیار همگون هستند، زیرا در طی فرایند نصب اتوماتیک تمام کامپیوترها از اطلاعات سِتاپ و پیکربندی و از فایلهای نصب واحدی استفاده می‌کنند.
ویندوز سرور ۲۰۰۳ نصب اتوماتیک را با این سه روش پشتیبانی میکند:
* نصب غیرحضوری
* نصب SYSPREP
* (RIS) Remote Installation Services
نصب بر اساس تصویر
یک کامپیوتر اصلی کاملا پیکربندی شدۀ ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در یک یا چند سیستم دیگر کپی میکند. SYSPREP یک روش نصب بر اساس تصویر است و RIS می‌تواند نصب بر اساس تصویر نیز انجام دهد.
نصب بر اساس فایل جواب
برای پیکربندی کامپیوترهای ویندوز سرور ۲۰۰۳ از یک فایل متنی استفاده میکند. فایل متنی حاوی جواب سوال‌هایی است که برنامه سِتاپ از کاربری که ممکن بود نصب را انجام دهد می‌پرسید، ازجمله اسم کامپیوتر، مُد جواز، و تنظیمات شبکه. سِتاپ غیرحضوری یک روش نصب بر اساس فایل جواب است و RIS می‌تواند یک روش نصب بر اساس فایل جواب نیز باشد.
نصب غیر حضوری
نصب غیرحضوری (یا ستاپ غیرحضوری) به عنوان یک روش نصب بر اساس فایل جواب، به این صورت کار میکند که اطلاعات لازم برای نصب را در قالب یک فایل جواب در اختیار برنامه ستاپ ویندوز سرور ۲۰۰۳ قرار می‌دهد. علاوه بر این، ستاپ غیرحضوری می‌تواند هر درایور سخت‌افزار سفارشی مورد نیازی را در اختیار قرار دهد و حتی پس از اتمام ستاپ سیستم‌عامل، بدون دخالت کاربر به نصب برنامه بپردازد. نصب غیرحضوری با استفاده از برنامه‌های ستاپ Winnt.exe و Winnt32.exe آغاز میشود:
* از Winnt.exe برای نصب سیستم عامل استفاده میشود.
* از Winnt32.exe برای ارتقای یک سیستم عامل موجود استفاده میشود.
ایجاد فایل UNATTEND.TET (ستاپ اتوماتیک)
UNATTEND.TET نام فایل جوابی است که در طی ستاپ غیرحضوری مورد استفاده قرار می‌گیرد. فایل جواب اطلاعاتی را در اختیار می‌گذارد که اگر کاربری به نصب سیستم عامل از طریق GUI می‌پرداخت وارد می‌کرد. فایل UNATTEND.TXT اطلاعات کلیدیی همچون مالکیت، تنظیمات منطقه‌ای، درایورهای سازندگان دیگر و سایر داده‌هایی را که برای نصب سیستم عامل لازم هستند در اختیار می‌گذارد. با ارائه اطلاعات در فایل UNATTEND.TXT می‌توان ستاپ غیرحضوری را به طور جزئی یا کلی اتوماتیک کرد.
اجرای نصب غیرحضوری
برای شروع نصب غیرحضوری می‌توان از Winnt.exe یا Winnt32.exe استفاده کرد. در اینجا چند نمونۀ به‌راه‌اندازی نصب غیرحضوری را نشان داده‌ایم تا ببینید که چقدر می‌تواند انعطاف‌پذیر باشد.
Winnnt32.exe / unattend:5:unattend.txt / s:\installsrvdist
با استفاده از فایل UNATTEND.TXT که در درایو اشتراکی شبکه تحت عنوان \installsrvdist واقع است، ستاپ غیرحضوری را به راه می‌اندازد، و پس از کپی شدن فایل‌ها پنج ثانیه صبر میکند و آنگاه کامپیوتر را راه‌اندازی مجدد میکند.
winnt / u:unattened.txt / s:d:i386e:c:dcpromo
با استفاده از فایل UNATTEND.TXT که در پوشۀ i386 درایو سی‌دی‌رام محلی قرار دارد، ستاپ غیرحضوری را به منظور نصب سیستم‌عامل به راه می‌اندازد، در طی ستاپ ویژگی‌های دسترس‌پذیری را فعال میکند و برنامه DCPROMO.EXE را به راه می‌اندازد.
SYSPREP
سالهاست که مدیران سیستم از فرایند تکثیر یک کامپیوتر – یک کپی بایتری از سیستم عامل، رجیستری و برنامه‌ها و همه فایل‌ها و ساختارهای روی درایو سخت کامپیوتر – به منظور ایجاد یک کپی از یک کامپیوتر روی کامپیوتر دیگر استفاده می‌کنند. این فرایند بسیار مفید است زیرا امکان پیکربندی یک یا چند کامپیوتر را در مدت خیلی‌کم فراهم می‌سازد، بدون این که نیازی به وارد کردن اطلاعات جواز باشد.
متأسفانه تکثیر دیسک یک عیب بزرگ هم دارد. این واقعیت که در این روش همه چیزِ روی دیسک کپی میشود بدین معنی است که اندک اطلاعاتی که باید در هر کامپیوتری منحصر به فرد باشند، مثل آدرس TCP/IP ، شناسه‌های امنیتی (SID)، و سایر مقادیر نیز کپی می‌شوند. هر چند این مسئله در سیستم‌عامل‌های قدیمی‌تر مایکروسافت مثل ویندوز ۹۵ مشکل بزرگی نبود، ولی در سیستم‌عامل پیچیده‌ای مثل ویندوز سرور ۲۰۰۳ یک مشکل جدی محسوب میشود. اگرچه ابزاری مثل NewSIDی SysInternals (www.sysinternals.com) وجود دارند که برخی از این مقادیر را که باید منحصر به فرد باشند به خوبی تصحیح می‌کنند، اما هیچ یک واقعاً راهی را بری سفارشی کردن تصویر تکثیر شده در اختیار نمی‌گذارند.
SYSPREP نه تنها تخصیص اطلاعات منحصر به فرد به تصاویر تکثیر شده را اتوماتیک میکند بلکه برای هر نصبی که از روی یک تصویر تکثیر شده انجام میشود اطلاعات سفارشی را در اختیار می‌گذارد. با استفاده از SYSPREP می‌توان به آسانی اطلاعات ساخت سفارشی همچون نام کامپیوتر، نام دامنه، جواز محصول و حتی اطلاعات فعالیت محصول را در یک ویندوز سرور ۲۰۰۳ی تکثیر شده ادغام نمود.
برنامه SYSPREP و ابزار پشتیبان آن (ازجمله برنامه Setup Manager) در فایل SUPPORTTOOLSDEPLOY.CAB سی‌دی ویندوز سرور ۲۰۰۳ قرار دارند.
ایجاد Sysprep.inf
به منظور استفاده از SYSPREP ایجاد فایل Sysprep.inf الزامی نیست، ولی با ایجاد این فایل می‌توان تعامل با کاربر در طی نصب را به شدت کاهش داد یا حتی حذف کرد. وقتی کامپیوتر مقصد، اولین بار پس از نصب تصویر کامپیوتر اصلی، راه‌اندازی مجدد میشود، مرحله‌ای با ورودی کاهش یافته تحت عنوان مینی‌ستاپ آغاز به کار میکند که لازم است طی آن شخصی که به نصب کامپیوتر مقصد مشغول است به سوال‌هایی درباره اطلاعات سفارشی کامپیوتر، از جمله تنظیمات شبکه، تنظیمات منطقه‌ای، و عضویت در دامنه یا گروه کاری پاسخ دهد. اما اگر فایل Sysprep.inf در پوشه %SystemDrive%SYSPREP وجود داشته باشد، مینی‌ستاپ از مقادیر داخل آن فایل استفاده میکند.
Sysprep.inf یک فایل متنی است، و از نظر گرامر و ساختار بسیار شبیه فایل UNATTEND.TET که در روش نصب غیرحضوری به کار می‌رود میباشد. این فایل دارای بخش‌هایی است که هر کدام مجموعه‌ای از پارامترها و مقادیر را که در هنگام نصب تصویر اصلی روی کامپیوتر مقصد به کار می‌روند در اختیار می‌گذارند. انواع اقلامی که می‌توانند در فایل Sysprep.inf قرار بگیرند خیلی زیاد هستند و بسیاری از آنها مشابه اقلام فایل UNATTEND.TXT می‌باشند.
اجرای برنامه‌ها پس از اتمام کار SYSPREP
معمولا از SYSPREP به عنوان یک روش نصب تنها وقتی استفاده میشود که کامپیوتر تصویر اصلی و همه کامپیوترهای مقصد از سخت‌افزار یکسان یا خیلی مشابهی استفاده کنند.
تکثیر تصویر اصلی در یک فایل
از آنجا که مایکروسافت (هنوز) نرم‌افزاری که این مرحله را انجام بدهد عرضه نکرده یا نفروخته است، برای تکثیر تصویر اصلی به یک قطعه نرم‌افزار سازندگان دیگر نیاز است. محصولات تکثیر بسیارخوبی در بازار وجود دارند، از جمله Ghost متعلق به Symantec Software ، Drive Image متعلق به PowerQuest و NavaDISK متعلق به NovaSTOR . اغلب نرم‌افزارهای تکثیر تجاری سازندگان دیگر، امکان تکثیر تصویر اصلی در انواع رسانه، از جمله یک پارتیشن دیگر دیسک، درایوهای اشتراکی شبکه، CD-R/CD-RW یا یکی از استانداردهای قابل نوشتن DVD را فراهم می‌سازند.
مرحله مینی‌ستاپ
وقتی کامپیوتری که با یک تصویر SYSPREP بازیابی شده است برای اولین بار بوت میشود، مراحل زیر اجرا می‌شوند، مگر این که اطلاعات مربوط به آنها در یک فایل Sysprep.inf ارائه شده باشد:
۱- اتصال و اجرا همه سخت‌افزارهای سیستم سازگار را شناسایی میکند. معمولا این فرایند حدود سه تا پنج دقیقه طول می‌کشد؛ اما اگر بخش [SysprepMassStorage] فایل Sysprep.inf کاملا پر باشد، این فرایند ممکن است خیلی بیشتر طول بکشد (تا ۴۵ دقیقه!)
۲- از کاربر خواسته میشود که (EULA) End-User License Agreement ویندوز سرور ۲۰۰۳ را قبول کند.
۳- از کاربر خواسته میشود که نام و سازمان خود را مشخص کند.
۴- از کاربر خواسته میشود که به یک گروه کاری یا دامنه بپیوندد.
۵- از کاربر خواسته میشود تنظیمات منطقه‌ای سرویس‌دهنده، مانند زبان، نوع واحد پول و منطقه زمانی را مشخص کند.
۶- از کاربر خواسته میشود اطلاعات (TAPI) Telephony API ، همچون کُد ناحیه را مشخص کند.
۷- از کاربر خواسته میشود پروتکل‌ها، سرویس‌ها و آدرس‌دهی شبکه را مشخص کند.
۸- پوشه SYSPREP به صورت اتوماتیک حذف میشود.
۹- کامپیوتر دوباره به راه می‌افتد، و کادر مکالمه ورود ظاهر میشود.
(RIS) Remote Installation Services
ویندوز سرور ۲۰۰۳ روش نصب اتوماتیک سومی را هم پشتیبانی میکند. RIS چیزی است بین ستاپ اتوماتیک با استفاده از فایل UNATTEND.TXT و SYSPREP .
RIS در کار خود از پارتیشنی روی یک کامپیوتر میزبان ویندوز سرور ۲۰۰۳ استفاده میکند که به صورت یک سرویس‌دهندۀ RIS تنظیم میشود. پارتیشن RIS روی این سرویس‌دهنده حاوی یک یا چند تصویر ویندوز سرور ۲۰۰۳ و فایلهای اختیاری است که این تصویرها را در طی فرایند نصب تغییر می‌دهند.
پس از این که تصویرها روی یک سرویس‌دهندۀ RIS ایجاد شدند، کامپیوترهای مقصد (سرویس‌گیرنده‌ها) به سرویس‌دهندۀ RIS وصل می‌شوند و تصویر را از شبکه می‌گیرند و در درایو سخت محلی خود نصب می‌کنند.لازم نیست سرویس‌گیرنده‌ها یک کپی محلی از رسانه نصب یا تصویر داشته باشند، و بر خلاف SYSPREP ، برای ایجاد یا نصب تصویر روی کامپیوترها مقصد به نرم‌افزار تصویربرداری سازندگان دیگر نیازی نیست (البته RIS قادر به استفاده از تصویرهای تولید شده توسط نرم‌افزار تکثیر سازندگان دیگر میباشد).
ملزومات RIS
هر چند RIS روش بسیار انعطاف‌پذیری برای نصب ویندوز سرور ۲۰۰۳ است، اما برای استفاده از آن ملزومات سختی هم وجود دارند که عبارتند از:
* RIS برای وصل شدن به سرویس‌دهندۀ اختصاصی RIS ، به سرویس‌گیرنده‌ها وابسته است. اما بدین منظور سرویس‌گیرنده‌ها باید آداپتور شبکه‌ای داشته باشند که استاندارد بوت از راه دور Pre-Boot Execution (PXE) اینتل را پشتیبانی میکند.
* RIS به یک پارتیشن دیسک روی سرویس‌دهندۀ RIS نیاز دارد تا تصویرهای RIS را نگه دارد، و این پارتیشن باید از سیستم فایل NTFS استفاده کند.
* TCP/IP باید روی سرویس‌دهندۀ RIS در حال اجرا باشد.
* DHCP ، DNS و اکتیودایرکتوری باید برای شبکه و دامنه‌ای که سرویس‌دهنده و سرویس‌گیرنده‌های RIS روی آن قرار دارند موجود باشند.
* از RIS تنها در ویرایش‌های استاندارد، Enterprise و Datacenter ویندوز سرور ۲۰۰۳ می‌توان استفاده کرد.
نصب سرویس‌دهندۀ RIS
نصب یک سرویس‌دهندۀ RIS اولین قدم برای فعال‌سازی RIS است. اگر RIS روی سرویس‌دهندۀ RIS شما نصب نشده است، این سرویس را می‌توانید با استفاده از بخش Windows Components اَپلت Add or Remover Programs پانل کنترل نصب نمایید. پس از نصب، ویزارد ستاپ RIS ، شما را برای طی کردن مراحل پیکربندی سرویس‌دهندۀ RIS راهنمایی میکند.
وقتی ویزارد ستاپ به پایان می‌رسد، با فرض این که کادر انتخاب Respond to Client Computers Requesting علامت خورده باشد، سرویس‌دهندۀ RIS قادر خواهد بود که تصویر ویندوز سرور ۲۰۰۳ را در اختیار سرویس‌گیرنده‌ها قرار دهد.
استفاده از تصاویر RIPrep RIS
RIS هم مثل SYSPREP کاربر را قادر می‌سازد که تصویر کامپیوتریی که از پیش با برنامه‌ها و درایوهای سفارشی پیکربندی و نصب شده است را ایجاد کند. برنامه خدماتی‌‌ای که در RIS بدین منظور به کار می‌رود RIPrep نام دارد (Rprep.exe). RIPrep نسبت به SYSPREP چند مزیت دارد، که مهمترین آنها این است که لازم نیست کامپیوترهایی که از یک تصویر واحد استفاده می‌کنند مشابه باشند، یا حتی از کنترل‌کننده ذخیره انبوه یکسانی استفاده کنند (البته لازم است که آنها یک HAL سازگار اشتراکی داشته باشند).
نويسنده / مترجم : -
زبان کتاب : -
حجم کتاب : -
نوع فايل : -
تعداد صفحه : -
ادامه مطلب + دانلود...
890
بازدید
DNS از کلمات Domain Name System اقتباس و یک پروتکل شناخته شده در عرصه شبکه‌های کامپیوتری خصوصا اینترنت است . از پروتکل فوق به منظور ترجمه اسامی‌کامپیوترهای میزبان و Domain به آدرس‌های IP استفاده می‌گردد. زمانی که شما آدرس www.srco.ir را در مرورگر خود تایپ می‌نمائید ، نام فوق به یک آدرس IP و بر اساس یک درخواست خاص ( query ) که از جانب کامپیوتر شما صادر میشود، ترجمه می‌گردد .
تاریخچه DNS
DNS ، زمانی که اینترنت تا به این اندازه گسترش پیدا نکرده بود و صرفا در حد و اندازه یک شبکه کوچک بود، استفاده می‌گردید. در آن زمان ، اسامی‌کامپیوترهای میزبان به صورت دستی در فایلی با نام HOSTS درج می‌گردید . فایل فوق بر روی یک سرویس دهنده مرکزی قرار می‌گرفت . هر سایت و یا کامپیوتر که نیازمند ترجمه اسامی‌کامپیوترهای میزبان بود ، میبایست از فایل فوق استفاده می‌نمود. همزمان با گسترش اینترنت و افزایش تعداد کامپیوترهای میزبان ، حجم فایل فوق نیز افزایش و امکان استفاده از آن با مشکل مواجه گردید ( افزایش ترافیک شبکه ). با توجه به مسائل فوق، در سال ۱۹۸۴ تکنولوژی DNS معرفی گردید .
پروتکل DNS
DNS ، یک بانک اطلاعاتی توزیع شده است که بر روی ماشینهای متعددی مستقر میشود ( مشابه ریشه‌های یک درخت که از ریشه اصلی انشعاب می‌شوند) . امروزه اکثر شرکتها و موسسات دارای یک سرویس دهنده DNS کوچک در سازمان خود می‌باشند تا این اطمینان ایجاد گردد که کامپیوترها بدون بروز هیچگونه مشکلی، یکدیگر را پیدا می‌نمایند . در صورتی که از ویندوز ۲۰۰۰ و اکتیو دایرکتوری استفاده می‌نمائید، قطعا از DNS به منظور ترجمه اسامی‌کامپیوترها به آدرس‌های IP ، استفاده میشود . شرکت مایکروسافت در ابتدا نسخه اختصاصی سرویس دهنده DNS خود را با نام ( WINS ( Windows Internet Name Service طراحی و پیاده سازی نمود . سرویس دهنده فوق مبتنی بر تکنولوژیهای قدیمی‌بود و از پروتکل‌هایی استفاده می‌گردید که هرگز دارای کارایی مشابه DNS نبودند. بنابراین طبیعی بود که شرکت مایکروسافت از WINS فاصله گرفته و به سمت DNS حرکت کند .
از پروتکل DNS در مواردی که کامپیوتر شما اقدام به ارسال یک درخواست مبتنی بر DNS برای یک سرویس دهنده نام به منظور یافتن آدرس Domain می‌نماید ، استفاده میشود .مثلا در صورتی که در مرورگر خود آدرس www.srco.ir را تایپ نمائید ، یک درخواست مبتنی بر DNS از کامپیوتر شما و به مقصد یک سرویس دهنده DNS صادر میشود . ماموریت درخواست ارسالی ، یافتن آدرس IP وب سایت سخاروش است.
پروتکل DNS و مدل مرجع OSI
پروتکل DNS معمولا از پروتکل UDP به منظور حمل داده استفاده می‌نماید . پروتکل UDP نسبت به TCP دارای overhead کمتری میباشد. هر اندازه overhead یک پروتکل کمتر باشد ، سرعت آن بیشتر خواهد بود. در مواردی که حمل داده با استفاده از پروتکل UDP با مشکل و یا بهتر بگوئیم خطاء مواجه گردد ، پروتکل DNS از پروتکل TCP به منظور حمل داده استفاده نموده تا این اطمینان ایجاد گردد که داده بدرستی و بدون بروز خطاء به مقصد خواهد رسید .
فرآیند ارسال یک درخواست DNS و دریافت پاسخ آن ، متناسب با نوع سیستم عامل نصب شده بر روی یک کامپیوتر است .برخی از سیستم‌های عامل اجازه استفاده از پروتکل TCP برای DNS را نداده و صرفا میبایست از پروتکل UDP به منظور حمل داده استفاده شود . بدیهی است در چنین مواردی همواره این احتمال وجود خواهد داشت که با خطاهایی مواجه شده و عملا امکان ترجمه نام یک کامپیوتر و یا Domain به آدرس IP وجود نداشته باشد. پروتکل DNS از پورت ۵۳ به منظور ارائه خدمات خود استفاده می‌نماید. بنابراین یک سرویس دهنده DNS به پورت ۵۳ گوش داده و این انتظار را خواهد داشت که هر سرویس گیرنده‌ای که تمایل به استفاده از سرویس فوق را دارد از پورت مشابه استفاده نماید . در برخی موارد ممکن است مجبور شویم از پورت دیگری استفاده نمائیم . وضعیت فوق به سیستم عامل و سرویس دهنده DNS نصب شده بر روی یک کامپیوتر بستگی دارد.
DNS
DNS مسئولیت حل مشکل اسامی کامپیوترها ( ترجمه نام به آدرس ) در یک شبکه و مسائل مرتبط با برنامه های Winsock را بر عهده دارد. به منظور شناخت برخی از مفاهیم کلیدی و اساسی DNS ، لازم است که سیستم فوق را با سیستم دیگر نامگذاری در شبکه های مایکروسافت(NetBIOS ) مقایسه نمائیم .
قبل از عرضه ویندوز ۲۰۰۰ تمامی شبکه های مایکروسافت از مدل NetBIOS برای نامگذاری ماشین ها و سرویس ها ی موجود بر روی شبکه استفاده می کردند. NetBIOS در سال ۱۹۸۳ به سفارش شرکت IBM طراحی گردید. پروتکل فوق در ابتدا بعنوان پروتکلی در سطح لایه ” حمل ” ایفای وظیفه می کرد.در ادامه مجموعه دستورات NetBIOS بعنوان یک اینترفیس مربوط به لایه Session نیز مطرح تا از این طریق امکان ارتباط با سایر پروتکل ها نیز فراهم گردد. NetBEUI مهمترین و رایج ترین نسخه پیاده سازی شده در این زمینه است . NetBIOS برای شیکه های کوچک محلی با یک سگمنت طراحی شده است . پروتکل فوق بصورت Broadcast Base است . سرویس گیرندگان NetBIOS می توانند سایر سرویس گیرندگان موجود در شبکه را از طریق ارسال پیامهای Broadcast به منظور شناخت و آگاهی از آدرس سخت افزاری کامپیوترهای مقصد پیدا نمایند. شکل زیر نحوه عملکرد پروتکل فوق در یک شبکه و آگاهی از آدرس سخت افزاری یک کامپیوتر را نشان می دهد. کامپیوتر ds2000 قصد ارسال اطلاعات به کامپیوتری با نام Exeter را دارد. یک پیام Broadcast برای تمامی کامپیوترهای موجود در سگمنت ارسال خواهد شد. تمامی کامپیوترهای موجود در سگمنت مکلف به بررسی پیام می باشند. کامپیوتر Exeter پس از دریافت پیام ،آدرس MAC خود را برای کامپیوتر ds2000 ارسال می نماید.
همانگونه که اشاره گردید استفاده از پروتکل فوق برای برطرف مشکل اسامی ( ترجمه نام یک کامپیوتر به آدرس فیزیکی و سخت افزاری ) صرفا” برای شبکه های محلی با ابعاد کوچک توصیه شده و در شبکه های بزرگ نظیر شبکه های اترنت با ماهیت Broadcast Based با مشکلات عدیده ای مواجه خواهیم شد.در ادامه به برخی از این مشکلات اشاره شده است .
• بموازات افزایش تعداد کامپیوترهای موجود در شبکه ترافیک انتشار بسته های اطلاعاتی بشدت افزایش خواهد یافت .
• پروتکل های مبتنی بر NetBIOS ( نظیر NetBEUI) دارای مکانیزمهای لازم برای روتینگ نبوده و دستورالعمل های مربوط به روتینگ در مشخصه فریم بسته های اطلاعاتی NetBIOS تعریف نشده است .
• در صورتی که امکانی فراهم گردد که قابلیت روتینگ به پیامهای NetBIOS داده شود ( نظیر Overlay نمودن NetBIOS بر روی پروتکل دیگر با قابلیت روتینگ ، روترها بصورت پیش فرض بسته های NetBIOS را منتشر نخواهند کرد. ماهیت BroadCast بودن پروتکل NetBIOS یکی از دو فاکتور مهم در رابطه با محدودیت های پروتکل فوق خصوصا” در شبکه های بزرگ است . فاکتور دوم ، ساختار در نظر گرفته شده برای نحوه نامگذاری است . ساختار نامگذاری در پروتکل فوق بصورت مسطح (Flat) است .
Flat NetBios NameSpace
به منظور شناخت و درک ملموس مشکل نامگذاری مسطح در NetBIOS لازم است که در ابتدا مثال هائی در این زمینه ذکر گردد. فرض کنید هر شخص در دنیا دارای یک نام بوده و صرفا” از طریق همان نام شناخته گردد. در چنین وضعیتی اداره راهنمائی و رانندگی اقدام به صدور گواهینمامه رانندگی می نماید. هر راننده دارای یک شماره سریال خواهد شد. در صورتی که از اداره فوق سوالاتی نظیر سوالات ذیل مطرح گردد قطعا” پاسخگوئی به آنها بسادگی میسر نخواهد شد.
• چند نفر با نام احمد دارای گواهینامه هستند؟
• چند نفر با نام رضا دارای گواهینامه هستند؟
در چنین حالی اگر افسر اداره راهنمائی و رانندگی راننده ای را بخاطر تخلف متوقف نموده و از مرکز و بر اساس نام وی استعلام نماید که آیا ” راننده ای با نام احمد قبلا” نیز مرتکب تخلف شده است یا خیر ؟” در صورتی که از طرف مرکز به وی پاسخ مثبت داده شود افسر مربوطه هیچگونه اطمینانی نخواهد داشت که راننده در مقابل آن همان احمد متخلف است که قبلا” نیز تخلف داشته است .
یکی از روش های حل مشکل فوق، ایجاد سیستمی است که مسئولیت آن ارائه نام بصورت انحصاری و غیرتکراری برای تمامی افراد در سطح دنیا باشد. در چنین وضعیتی افسر اداره راهنمائی و رانندگی در برخورد با افراد متخلف دچار مشکل نشده و همواره این اطمینان وجود خواهد داشت که اسامی بصورت منحصر بفرد استفاده شده است . در چنین سیستمی چه افراد و یا سازمانهائی مسئله عدم تکرار اسامی را کنترل و این اطمینان را بوجود خواهند آورند که اسامی بصورت تکراری در سطح دنیا وجود نخواهد داشت؟. بهرحال ساختار سیستم نامگذاری می بایست بگونه ای باشد که این اطمینان را بوجود آورد که نام انتخاب شده قبلا” در اختیار دیگری قرار داده نشده است . در عمل پیاده سازی اینچنین سیستم هائی غیر ممکن است.مثال فوق محدودیت نامگذاری بصورت مسطح را نشان می دهد.
سیستم نامگذاری بر اساس NetBIOS بصورت مسطح بوده و این بدان معنی است که هر کامپیوتر بر روی شبکه می بایست دارای یک نام متمایز از دیگران باشد. در صورتی که دو کامپیوتر موجود بر روی شبکه های مبتنی بر NetBIOS دارای اسامی یکسانی باشند پیامهای ارسالی از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر که دارای چندین نمونه ( نام تکراری ) در شبکه است، می تواند باعث بروز مشکلات در شبکه و عدم رسیدن پیام ارسال شده به مقصد درست خود باشد.
اینترفیس های NetBIOS و WinSock
DNS مسائل فوق را بسادگی برطرف نموده است . سیستم فوق از یک مدل سلسله مراتبی برای نامگذاری استفاده کرده است . قبل از پرداختن به نحوه عملکرد و جزئیات سیستم DNS لازم است در ابتدا با نحوه دستیابی برنامه ها به پروتکل های شبکه و خصوصا” نحوه ارتباط آنها با پروتکل TCP/IP آشنا شویم .
برنامه های با قابلیت اجراء بر روی شبکه هائی با سیستم های عامل مایکروسافت، با استفاده از دو روش متفاوت با پروتکل TCP/IP مرتبط می گردنند.
• اینترفیس سوکت های ویندوز (WinSock)
• اینترفیس NetBIOS
اینترفیس های فوق یکی از مسائل اساسی در نامگذاری و ترجمه اسامی در شبکه های مبتنی بر TCP/IP را به چالش می کشانند.برنامه های نوشته شده که از اینترفیس NetBIOS استفاده می نمایند از نام کامپیوتر مقصد بعنوان ” نقطه آخر” برای ارتباطات استفاده می نمایند در چنین مواردی برنامه های NetBIOS صرفا” مراقبت های لازم را در خصوص نام کامپیوتر مقصد به منظور ایجاد یک session انجام خواهند داد. در حالیکه پروتکل های TCP/IP )IP,TCP) هیچگونه آگاهی از اسامی کامپیوترهای NetBIOS نداشته و در تمامی موارد مراقبت های لازم را انجام نخواهند داد.
به منظور حل مشکل فوق( برنامه هائی که از NetBIOS بکمک اینترفیس NetBIOS با پروتکل TCP/IP مرتبط خواهند شد) از اینترفیس netBT و یا NetBIOS over TCP/IP استفاده می نمایند. زمانیکه درخواستی برای دستیابی به یک منبع در شبکه از طریق یک برنامه با اینترفیس NetBIOS ارائه می گردد و به لایه Application می رسد از طریق اینترفیس NetBT با آن مرتبط خواهد شد.در این مرحله نام NetBIOS ترجمه و به یک IP تبدیل خواهد شد. زمانیکه نام NetBIOS کامپیوتر به یک آدرس فیزیکی ترجمه می گردد درخواست مربوطه می تواند لایه های زیرین پروتکل TCP/IP را طی تا وظایف محوله دنبال گردد. شکل زیر نحوه انجام عملیات فوق را نشان می دهد.
تاریخچه DNS
DNS ، زمانی که اینترنت تا به این اندازه گسترش پیدا نکرده بود و صرفا در حد و اندازه یک شبکه کوچک بود، استفاده می‌گردید. در آن زمان ، اسامی‌کامپیوترهای میزبان به صورت دستی در فایلی با نام HOSTS درج می‌گردید . فایل فوق بر روی یک سرویس دهنده مرکزی قرار می‌گرفت . هر سایت و یا کامپیوتر که نیازمند ترجمه اسامی‌کامپیوترهای میزبان بود ، میبایست از فایل فوق استفاده می‌نمود. همزمان با گسترش اینترنت و افزایش تعداد کامپیوترهای میزبان ، حجم فایل فوق نیز افزایش و امکان استفاده از آن با مشکل مواجه گردید ( افزایش ترافیک شبکه ). با توجه به مسائل فوق، در سال ۱۹۸۴ تکنولوژی DNS معرفی گردید .
پروتکل DNS
DNS ، یک بانک اطلاعاتی توزیع شده است که بر روی ماشینهای متعددی مستقر میشود ( مشابه ریشه‌های یک درخت که از ریشه اصلی انشعاب می‌شوند) . امروزه اکثر شرکتها و موسسات دارای یک سرویس دهنده DNS کوچک در سازمان خود می‌باشند تا این اطمینان ایجاد گردد که کامپیوترها بدون بروز هیچگونه مشکلی، یکدیگر را پیدا می‌نمایند . در صورتی که از ویندوز ۲۰۰۰ و اکتیو دایرکتوری استفاده می‌نمائید، قطعا از DNS به منظور ترجمه اسامی‌کامپیوترها به آدرس‌های IP ، استفاده میشود . شرکت مایکروسافت در ابتدا نسخه اختصاصی سرویس دهنده DNS خود را با نام ( WINS ( Windows Internet Name Service طراحی و پیاده سازی نمود . سرویس دهنده فوق مبتنی بر تکنولوژیهای قدیمی‌بود و از پروتکل‌هایی استفاده می‌گردید که هرگز دارای کارایی مشابه DNS نبودند. بنابراین طبیعی بود که شرکت مایکروسافت از WINS فاصله گرفته و به سمت DNS حرکت کند .
از پروتکل DNS در مواردی که کامپیوتر شما اقدام به ارسال یک درخواست مبتنی بر DNS برای یک سرویس دهنده نام به منظور یافتن آدرس Domain می‌نماید ، استفاده میشود .مثلا در صورتی که در مرورگر خود آدرس www.srco.ir را تایپ نمائید ، یک درخواست مبتنی بر DNS از کامپیوتر شما و به مقصد یک سرویس دهنده DNS صادر میشود . ماموریت درخواست ارسالی ، یافتن آدرس IP وب سایت سخاروش است.
پروتکل DNS و مدل مرجع OSI
پروتکل DNS معمولا از پروتکل UDP به منظور حمل داده استفاده می‌نماید . پروتکل UDP نسبت به TCP دارای overhead کمتری میباشد. هر اندازه overhead یک پروتکل کمتر باشد ، سرعت آن بیشتر خواهد بود. در مواردی که حمل داده با استفاده از پروتکل UDP با مشکل و یا بهتر بگوئیم خطاء مواجه گردد ، پروتکل DNS از پروتکل TCP به منظور حمل داده استفاده نموده تا این اطمینان ایجاد گردد که داده بدرستی و بدون بروز خطاء به مقصد خواهد رسید .
فرآیند ارسال یک درخواست DNS و دریافت پاسخ آن ، متناسب با نوع سیستم عامل نصب شده بر روی یک کامپیوتر است .برخی از سیستم‌های عامل اجازه استفاده از پروتکل TCP برای DNS را نداده و صرفا میبایست از پروتکل UDP به منظور حمل داده استفاده شود . بدیهی است در چنین مواردی همواره این احتمال وجود خواهد داشت که با خطاهایی مواجه شده و عملا امکان ترجمه نام یک کامپیوتر و یا Domain به آدرس IP وجود نداشته باشد. پروتکل DNS از پورت ۵۳ به منظور ارائه خدمات خود استفاده می‌نماید. بنابراین یک سرویس دهنده DNS به پورت ۵۳ گوش داده و این انتظار را خواهد داشت که هر سرویس گیرنده‌ای که تمایل به استفاده از سرویس فوق را دارد از پورت مشابه استفاده نماید . در برخی موارد ممکن است مجبور شویم از پورت دیگری استفاده نمائیم . وضعیت فوق به سیستم عامل و سرویس دهنده DNS نصب شده بر روی یک کامپیوتر بستگی دارد.
DNS
DNS مسئولیت حل مشکل اسامی کامپیوترها ( ترجمه نام به آدرس ) در یک شبکه و مسائل مرتبط با برنامه های Winsock را بر عهده دارد. به منظور شناخت برخی از مفاهیم کلیدی و اساسی DNS ، لازم است که سیستم فوق را با سیستم دیگر نامگذاری در شبکه های مایکروسافت(NetBIOS ) مقایسه نمائیم .
قبل از عرضه ویندوز ۲۰۰۰ تمامی شبکه های مایکروسافت از مدل NetBIOS برای نامگذاری ماشین ها و سرویس ها ی موجود بر روی شبکه استفاده می کردند. NetBIOS در سال ۱۹۸۳ به سفارش شرکت IBM طراحی گردید. پروتکل فوق در ابتدا بعنوان پروتکلی در سطح لایه ” حمل ” ایفای وظیفه می کرد.در ادامه مجموعه دستورات NetBIOS بعنوان یک اینترفیس مربوط به لایه Session نیز مطرح تا از این طریق امکان ارتباط با سایر پروتکل ها نیز فراهم گردد. NetBEUI مهمترین و رایج ترین نسخه پیاده سازی شده در این زمینه است . NetBIOS برای شیکه های کوچک محلی با یک سگمنت طراحی شده است . پروتکل فوق بصورت Broadcast Base است . سرویس گیرندگان NetBIOS می توانند سایر سرویس گیرندگان موجود در شبکه را از طریق ارسال پیامهای Broadcast به منظور شناخت و آگاهی از آدرس سخت افزاری کامپیوترهای مقصد پیدا نمایند. شکل زیر نحوه عملکرد پروتکل فوق در یک شبکه و آگاهی از آدرس سخت افزاری یک کامپیوتر را نشان می دهد. کامپیوتر ds2000 قصد ارسال اطلاعات به کامپیوتری با نام Exeter را دارد. یک پیام Broadcast برای تمامی کامپیوترهای موجود در سگمنت ارسال خواهد شد. تمامی کامپیوترهای موجود در سگمنت مکلف به بررسی پیام می باشند. کامپیوتر Exeter پس از دریافت پیام ،آدرس MAC خود را برای کامپیوتر ds2000 ارسال می نماید.
همانگونه که اشاره گردید استفاده از پروتکل فوق برای برطرف مشکل اسامی ( ترجمه نام یک کامپیوتر به آدرس فیزیکی و سخت افزاری ) صرفا” برای شبکه های محلی با ابعاد کوچک توصیه شده و در شبکه های بزرگ نظیر شبکه های اترنت با ماهیت Broadcast Based با مشکلات عدیده ای مواجه خواهیم شد.در ادامه به برخی از این مشکلات اشاره شده است .
• بموازات افزایش تعداد کامپیوترهای موجود در شبکه ترافیک انتشار بسته های اطلاعاتی بشدت افزایش خواهد یافت .
• پروتکل های مبتنی بر NetBIOS ( نظیر NetBEUI) دارای مکانیزمهای لازم برای روتینگ نبوده و دستورالعمل های مربوط به روتینگ در مشخصه فریم بسته های اطلاعاتی NetBIOS تعریف نشده است .
• در صورتی که امکانی فراهم گردد که قابلیت روتینگ به پیامهای NetBIOS داده شود ( نظیر Overlay نمودن NetBIOS بر روی پروتکل دیگر با قابلیت روتینگ ، روترها بصورت پیش فرض بسته های NetBIOS را منتشر نخواهند کرد. ماهیت BroadCast بودن پروتکل NetBIOS یکی از دو فاکتور مهم در رابطه با محدودیت های پروتکل فوق خصوصا” در شبکه های بزرگ است . فاکتور دوم ، ساختار در نظر گرفته شده برای نحوه نامگذاری است . ساختار نامگذاری در پروتکل فوق بصورت مسطح (Flat) است .
Flat NetBios NameSpace
به منظور شناخت و درک ملموس مشکل نامگذاری مسطح در NetBIOS لازم است که در ابتدا مثال هائی در این زمینه ذکر گردد. فرض کنید هر شخص در دنیا دارای یک نام بوده و صرفا” از طریق همان نام شناخته گردد. در چنین وضعیتی اداره راهنمائی و رانندگی اقدام به صدور گواهینمامه رانندگی می نماید. هر راننده دارای یک شماره سریال خواهد شد. در صورتی که از اداره فوق سوالاتی نظیر سوالات ذیل مطرح گردد قطعا” پاسخگوئی به آنها بسادگی میسر نخواهد شد.
• چند نفر با نام احمد دارای گواهینامه هستند؟
• چند نفر با نام رضا دارای گواهینامه هستند؟
در چنین حالی اگر افسر اداره راهنمائی و رانندگی راننده ای را بخاطر تخلف متوقف نموده و از مرکز و بر اساس نام وی استعلام نماید که آیا ” راننده ای با نام احمد قبلا” نیز مرتکب تخلف شده است یا خیر ؟” در صورتی که از طرف مرکز به وی پاسخ مثبت داده شود افسر مربوطه هیچگونه اطمینانی نخواهد داشت که راننده در مقابل آن همان احمد متخلف است که قبلا” نیز تخلف داشته است .
یکی از روش های حل مشکل فوق، ایجاد سیستمی است که مسئولیت آن ارائه نام بصورت انحصاری و غیرتکراری برای تمامی افراد در سطح دنیا باشد. در چنین وضعیتی افسر اداره راهنمائی و رانندگی در برخورد با افراد متخلف دچار مشکل نشده و همواره این اطمینان وجود خواهد داشت که اسامی بصورت منحصر بفرد استفاده شده است . در چنین سیستمی چه افراد و یا سازمانهائی مسئله عدم تکرار اسامی را کنترل و این اطمینان را بوجود خواهند آورند که اسامی بصورت تکراری در سطح دنیا وجود نخواهد داشت؟. بهرحال ساختار سیستم نامگذاری می بایست بگونه ای باشد که این اطمینان را بوجود آورد که نام انتخاب شده قبلا” در اختیار دیگری قرار داده نشده است . در عمل پیاده سازی اینچنین سیستم هائی غیر ممکن است.مثال فوق محدودیت نامگذاری بصورت مسطح را نشان می دهد.
سیستم نامگذاری بر اساس NetBIOS بصورت مسطح بوده و این بدان معنی است که هر کامپیوتر بر روی شبکه می بایست دارای یک نام متمایز از دیگران باشد. در صورتی که دو کامپیوتر موجود بر روی شبکه های مبتنی بر NetBIOS دارای اسامی یکسانی باشند پیامهای ارسالی از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر که دارای چندین نمونه ( نام تکراری ) در شبکه است، می تواند باعث بروز مشکلات در شبکه و عدم رسیدن پیام ارسال شده به مقصد درست خود باشد.
اینترفیس های NetBIOS و WinSock
DNS مسائل فوق را بسادگی برطرف نموده است . سیستم فوق از یک مدل سلسله مراتبی برای نامگذاری استفاده کرده است . قبل از پرداختن به نحوه عملکرد و جزئیات سیستم DNS لازم است در ابتدا با نحوه دستیابی برنامه ها به پروتکل های شبکه و خصوصا” نحوه ارتباط آنها با پروتکل TCP/IP آشنا شویم .
برنامه های با قابلیت اجراء بر روی شبکه هائی با سیستم های عامل مایکروسافت، با استفاده از دو روش متفاوت با پروتکل TCP/IP مرتبط می گردنند.
• اینترفیس سوکت های ویندوز (WinSock)
• اینترفیس NetBIOS
اینترفیس های فوق یکی از مسائل اساسی در نامگذاری و ترجمه اسامی در شبکه های مبتنی بر TCP/IP را به چالش می کشانند.برنامه های نوشته شده که از اینترفیس NetBIOS استفاده می نمایند از نام کامپیوتر مقصد بعنوان ” نقطه آخر” برای ارتباطات استفاده می نمایند در چنین مواردی برنامه های NetBIOS صرفا” مراقبت های لازم را در خصوص نام کامپیوتر مقصد به منظور ایجاد یک session انجام خواهند داد. در حالیکه پروتکل های TCP/IP )IP,TCP) هیچگونه آگاهی از اسامی کامپیوترهای NetBIOS نداشته و در تمامی موارد مراقبت های لازم را انجام نخواهند داد.
به منظور حل مشکل فوق( برنامه هائی که از NetBIOS بکمک اینترفیس NetBIOS با پروتکل TCP/IP مرتبط خواهند شد) از اینترفیس netBT و یا NetBIOS over TCP/IP استفاده می نمایند. زمانیکه درخواستی برای دستیابی به یک منبع در شبکه از طریق یک برنامه با اینترفیس NetBIOS ارائه می گردد و به لایه Application می رسد از طریق اینترفیس NetBT با آن مرتبط خواهد شد.در این مرحله نام NetBIOS ترجمه و به یک IP تبدیل خواهد شد. زمانیکه نام NetBIOS کامپیوتر به یک آدرس فیزیکی ترجمه می گردد درخواست مربوطه می تواند لایه های زیرین پروتکل TCP/IP را طی تا وظایف محوله دنبال گردد. شکل زیر نحوه انجام عملیات فوق را نشان می دهد.
اینترفیس Winsock
اغلب برنامه هائی که براساس پروتکل TCP/IP نوشته می گردنند، از اینترفیس Winsock استفاده می نمایند. این نوع برنامه ها نیازمند آگاهی از نام کامپیوتر مقصد برای ارتباط نبوده و با آگاهی از آدرس IP کامپیوتر مقصد قادر به ایجاد یک ارتباط خواهند بود.
کامپیوترها جهت کار با اعداد ( خصوصا” IP ) دارای مسائل و مشکلات بسیار ناچیزی می باشند.در صورتی که انسان در این رابطه دارای مشکلات خاص خود است . قطعا” بخاطر سپردن اعداد بزرگ و طولانی برای هر شخص کار مشکلی خواهد بود. هر یک از ما طی روز به وب سایت های متعددی مراجعه و صرفا” با تایپ آدرس مربوطه که بصورت یک نام خاص است (www.test.com) از امکانات سایت مربوطه بهره مند می گردیم. آیا طی این نوع ملاقات ها ما نیازمند آگاهی از آدرس IP سایت مربوطه بوده ایم؟ بهرحال بخاطر سپردن اسامی کامپیوترها بمراتب راحت تر از بخاطر سپردن اعداد ( کد ) است . از آنجائیکه برنامه های Winsock نیازمند آگاهی از نام کامپیوتر و یا Host Name نمی باشند می توان با رعایت تمامی مسائل جانبی از روش فوق برای ترجمه اسامی استفاده کرد. فرآیند فوق را ترجمه اسامی (Host Name Resoulation) می گویند.
موارد اختلاف بین NetBIOS و WinSock
برنامه های مبتنی بر NetBIOS می بایست قبل از ایجاد ارتباط با یک کامپیوتر، نام NetBIOS را به یک IP ترجمه نمایند.( قبل از ایجاد ارتباط نام NetBIOS به IP تبدیل خواهد شد.) در برنامه های مبتنی بر WinSock می توان از نام کامپیوتر (Host name) در مقابل IP استفاده کرد.
نويسنده / مترجم : -
زبان کتاب : -
حجم کتاب : -
نوع فايل : -
تعداد صفحه : -
ادامه مطلب + دانلود...
ارسال کتاب برای انتشار در سایت
انتشار کتاب شما
درخواست حذف کتاب
درخواست حذف کتاب
- دانلود کتاب اشعار سهراب سپهری برای موبایل - 5,388,635 بازدید
- دانلود کتاب آموزش فتوشاپ بصورت تصویری - 4,797,327 بازدید
- دانلود کتاب آموزش گام به گام بورس - 2,729,011 بازدید
- دانلود کتاب آموزش تصویری پاورپوینت powerpoint 2007 - 1,461,771 بازدید
- دانلود کتاب آموزش مسائل زناشویی – جلد۳ - 1,394,307 بازدید
- دانلود کتاب آموزش ساخت کاردستی - 1,390,941 بازدید
- دانلود کتاب آموزش آشپزی – شیرینی کیک دسر - 1,368,808 بازدید
- دانلود کتاب آموزش روابط زناشویی توسط دکتر مجد - 1,352,332 بازدید
- دانلود کتاب آموزش گرامر زبان انگلیسی - 1,263,237 بازدید
- دانلود کتاب شناخت کامل داروها - 1,176,820 بازدید
- دانلود کتاب آموزش کامل ویندوز ۷ - 1,139,291 بازدید
- دانلود کتاب آموزش اکسل ۲۰۰۷ – Exel 2007 - 1,135,732 بازدید
- دانلود کتاب مفاتیح الجنان - 1,120,648 بازدید
- دانلود کتاب نقشه جهان بصورت کامل - 1,085,977 بازدید
- دانلود کتاب نقشه تهران - 1,044,132 بازدید
-
دانلود کتاب اندروید طعم مرگ
دانلود کتاب اندروید طعم مرگ ۳٫۸۲/۵ (۷۶٫۴۷%) ۱۷ امتیازs ♥ عناوین اصلی کتاب اندروید ” طعم مرگ ” شامل: ♥ فصل اول: حقیقت مرگ ♥ فصل دوم: اقسام مرگ ♥ فصل سوم: احتضار و خصوصیات آن ♥ فصل چهارم: سکرات مرگ ♥ فصل پنجم: ترس […]
-
دانلود کتاب اندروید مهر مهتاب _ کرامات حضرت فاطمه
دانلود کتاب اندروید مهر مهتاب _ کرامات حضرت فاطمه ۴٫۰۰/۵ (۸۰٫۰۰%) ۷ امتیازs سخن مولف : در این کتاب، ابتدا سى کرامت نقل کرده ام سپس در فصل دوم به چند بحث پرداخته ام: «آیا خواب حجّت است؟ چگونه مى شود به خواب اعتماد […]
-
دانلود کتاب اندروید گوهر هفتم : چهل سخن از امام کاظم
دانلود کتاب اندروید گوهر هفتم : چهل سخن از امام کاظم ۳٫۷۹/۵ (۷۵٫۷۱%) ۱۴ امتیازs سخن مولف : ما خود را پیرو اهل بیت علیهم السلام مى دانیم و محبّت آنان را در دل داریم، خدا به آنان مقام عصمت داده است و از […]
-
معرفی چند کتاب خوب و مفید
معرفی چند کتاب خوب و مفید یکی از مشکلاتی که اغلب علاقمندان به کتاب با آن روبرو می‌شوند، عدم شناخت کتابهایی است که ارزش مطالعه کردن را داشته باشند. این که ما چه کتابی بخوانیم که بتواند به مذاق ما خوش آمده و به […]
-
نقش شرکت حسابداری و خدمات مالیاتی در چالش های مالیاتی پزشکان
نقش شرکت حسابداری و خدمات مالیاتی در چالش های مالیاتی پزشکان// حرفه پزشکی، با وجود جایگاه رفیع و نقشی حیاتی در جامعه، همواره با چالش های متعددی در حوزه مالیات روبرو بوده و هست.
-
بهترین ترجمه جنین شناسی لانگمن کدام است + مقایسه
بهترین ترجمه جنین شناسی لانگمن کدام است + مقایسه ۴٫۰۰/۵ (۸۰٫۰۰%) ۸ امتیازs بهترین ترجمه جنین شناسی لانگمن کدام است + مقایسه جنین شناسی یکی از چالش برانگیز ترین دروس علوم پایه است که مطالعه آن خود چالش های خاص خود را دارد. […]
هو الکاتب
پایگاه اینترنتی دانلود رايگان كتاب تك بوك در ستاد ساماندهي سايتهاي ايراني به ثبت رسيده است و بر طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند و به هیچ ارگان یا سازمانی وابسته نیست و هر گونه فعالیت غیر اخلاقی و سیاسی در آن ممنوع میباشد.
این پایگاه اینترنتی هیچ مسئولیتی در قبال محتویات کتاب ها و مطالب موجود در سایت نمی پذیرد و محتویات آنها مستقیما به نویسنده آنها مربوط میشود.
در صورت مشاهده کتابی خارج از قوانین در اینجا اعلام کنید تا حذف شود(حتما نام کامل کتاب و دلیل حذف قید شود) ، درخواستهای سلیقه ای رسیدگی نخواهد شد.
در صورتیکه شما نویسنده یا ناشر یکی از کتاب هایی هستید که به اشتباه در این پایگاه اینترنتی قرار داده شده از اینجا تقاضای حذف کتاب کنید تا بسرعت حذف شود.
این پایگاه اینترنتی هیچ مسئولیتی در قبال محتویات کتاب ها و مطالب موجود در سایت نمی پذیرد و محتویات آنها مستقیما به نویسنده آنها مربوط میشود.
در صورت مشاهده کتابی خارج از قوانین در اینجا اعلام کنید تا حذف شود(حتما نام کامل کتاب و دلیل حذف قید شود) ، درخواستهای سلیقه ای رسیدگی نخواهد شد.
در صورتیکه شما نویسنده یا ناشر یکی از کتاب هایی هستید که به اشتباه در این پایگاه اینترنتی قرار داده شده از اینجا تقاضای حذف کتاب کنید تا بسرعت حذف شود.
برچسب ها :
کتاب گویا
کتاب صوتی
دانلود کتاب گویا
رایگان
دانلود کتاب صوتی
download
book
آموزش
کتاب رایگان
فارسي
ebook
pdf
کتاب الکترونیکی
کتاب pdf
دانلود رایگان کتاب
دانلود کتاب
دانلود
رايگان
کتاب
كتاب
تمامی حقوق و مطالب سایت برای تک بوک محفوظ است و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع می باشد.