ساخت و ساز - پایگاه دانلود رایگان کتاب | دانلود کتاب

نمای هر ساختمان در شکل‌دهی به مجموعه شهری که در آن حضور دارد، موثر است. اگر به نمای یک ساختمان بدون در نظر گرفتن نمای دیگر ساختمان‌های شهر توجه شود، همگونی نمای شهری در مجموع از بین می‌رود.
به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهرسازی و معماری، بررسی آماری نشان دهنده این موضوع است که در هر سال ۵۰ میلیون نفر به جمعیت شهر نشین کشورهای در حال توسعه اضافه می‌شود. در ایران نیز شهر نشینی طی دهه‌های گذشته با شتاب فزاینده ای گسترش یافته و همچنان این روند ادامه دارد.

رشد سریع جمعیت و گرایش مردم به شهر نشینی، تقاضای فزاینده‌ای را برای تهیه مسکن به دنبال داشته که این موضوع در پی خود مشکلات عدیده ای در زمینه توسعه شهری بوجود آورده است. ناتوانی در پاسخگویی مطلوب و مناسب به این مساله، وضعیت نا مطلوبی را به صورت بی مسکنی، بد مسکنی و تنگ مسکنی برای بسیاری از اقشار جامعه به همراه آورده است.

مسکن به عنوان یکی از نیازهای نخستین بشر، ابتدایی ترین سوالی بوده که انسان سعی در یافتن پاسخی مناسب و معقول برای آن بوده است، اما همیشه در برنامه ریزی‌های ملی به مسکن نه به عنوان محلی برای آسایش ساکنان در ابعاد عینی و ذهنی، بلکه به عنوان یک مشکل اقتصادی و فقط از این بعد بر خورد شده است.

سازندگان و تولیدکنندگان مسکن آزاد به‌دلیل اینکه به‌دنبال فروش سریع و بازگشت سرمایه خود هستند، سعی در هر چه بیشتر مطرح کردن خود در محله مسکونی و نمایشی متمایز از بنای خود دارند و به همین دلیل یکی از دلایل عمده ناهماهنگی نمای ساختمان‌ها در سطح شهر هستند.

در رابطه با مسکن تعاونی شرایط بدتری وجود دارد. به دلیل وضعیت مالی ضعیف سازندگان و اینکه ساکنان و مالکان به‌دنبال فروش ساختمان نیستند، بدون انجام عملیات پایانی نظیر نماسازی مورد استفاده قرار می گیرند و یا با کمترین هزینه و بدون طراحی نما، حجم و کالبد ساختمان رها می‌شود. البته در سال‌های اخیر در شهر تهران هیچ ساختمانی بدون نماسازی نبوده است، لیکن این مساله در شهرستان‌ها همچنان انجام می‌شود.

چگونه به موضوع نما در معماری بیندیشیم؟

نما در لغت نامه دهخدا به معنای صورت ظاهری هر چیزی، آنچه که در معرض دید و برابر

چشم است، آنچه از بیرون سوی دیده می شود، منظره خارجی بنا و عمارت،‌ قسمت خارجی ساختمان و نماسازی، فن روسازی ساختمان و ساختن نمای عمارت است.

در سال‌های اخیر پس از مطرح شدن دوباره اهمیت فضاهای عمومی و ارزش زندگی شهری، نما اهمیت دوباره ای یافته است. نما در عمل درون ساختمان را از بیرون و فضای خصوصی را از فضای عمومی جدا می کند. نما حاکی از موقعیت فرهنگی سازندگان ساختمان است و نشانگر میزان نظم طرح ساختمان، امکانات و ذوق تزیین و خانه آرایی طراح و مالک است. یک نما به مثابه معرفی وضعیت ساکنان ساختمان در بین عموم است. نما در واقع صورت ساختمان و بهترین بیان حالتی است که فرد طراح یا مالک از خود در برابر بیرون دارد. نماهای داخل ساختمان بیشتر جنبه خصوصی دارند، لیکن نماهایی که به سمت کوچه و بافت شهر باز می‌شوند، جنبه عمومی تر دارند.

بنابراین وجوه پشت و جلوی ساختمان از یک طرف دارای نمود اجتماعی و از طرف دیگر نمود مشخص ساکنان خود است بنابراین نمای هر ساختمان باید هم با فضای عمومی همبستگی داشته باشد و هم بتواند حجم داخلی ساختمان را بیان نماید.

نمای هر ساختمان موثر در مجموعه شهری است که در آن حضور دارد و این تاثیر را در بدنه خیابان‌ها یا میدان‌ها که در آن قرار گرفته است می گذارد. اگر به نمای ساختمان واحدی، بدون در نظر گرفتن نمای دیگر ساختمانها فکر شود، همگونی نمای شهری در کلیت از بین می‌رود.

تناقض بین جنبه شهری و بیان فردی نما در صورتی می‌تواند از بین رود که ساختمان جزیی از شهر در نظر گرفته شود و ارتباطات آن با محیط اطراف چند جانبه باشد. نمای رو به کوچه و خیابان باید تابع عوامل همبستگی بین نماهای اطراف باشد. اما در عین حال بر اساس ترکیبی از اجزا مختلف بر حسب عملکرد، ابعاد و مصالحشان شخصیت خاص خود را دارد.

نما در واقع یک سطح صاف و تخت نیست بلکه آن سطح انتقالی بین فضای داخل و خارج است که با عقب نشستگی و پیش آمدگی، تراس و غیره با فضای داخل مسکن ارتباط پیدا می‌کند.

برای اینکه نمای ساختمان حریم خصوصی ساکنان خود را حفظ کند باید نسبت به خیابان بسته‌تر و محفوظتر باشد.

نمای ساختمان باید به‌دنبال خلق یک کلیت هماهنگ به‌وسیله تناسب خوب پنجره ها، بازشوهای در، سایبان و محدوده سقف‌ها،‌ سازه عمودی و افقی، مصالح، رنگ، عناصر تزیینی و… باشد. پنجره‌ها همواره با دیگر عناصر دیوار، ‌سطوح باز و بسته، تیره وروشن، صاف و ناهموار را بوجود می آورند. به علت تکرار دوره ای پنجره ها، در ساختمان‌های چند طبقه، نظم کاملی به چشم می‌خورد. اما گاه به‌علت افزایش نور در طبقات بالاتر کاهش داده می‌شود و این نظم آهنگ خود را از دست می‌دهد.

جداسازی عناصر افقی و عمودی تاثیر کلی در نما دارد. تناسبات عناصر ساختمان لازم است با کل ابعاد ساختمان مطابقت داشته باشد. برای مثال در ساختمان‌های کوتاه عریض، ابعاد عرضی غالب خواهد بود. در ساختمان‌های بلند عناصر باریک برتری خود رانشان می‌دهند. در و پنجره و نعل درگاه‌ها تاثیر خاصی در نما می‌گذارند. ناودان‌ها، سایه بانها، پیش آمدگی‌های سقف و بالکن‌ها ایجاد سایه های خاصی بر روی نما می‌کنند.

تفاوت سطح ها باید در نما مشخص باشد. برای مثال بین طبقه همکف، سایر طبقات و طبقه انتهایی باید یک تفاوت اساسی وجود داشته باشد. ترکیب کلی نما در واقع نظم در این تفاوت‌ها است.

عناصر اصلی نما مثل پنجره، در، سطوح و محدوده پایانی سقف و غیره در شکل، رنگ، و مصالحشان با یکدیگر اختلاف دارند. این عناصر معناهای متفاوتی دارند. مثلا نمی‌توان بالا و پایین پنجره و در را با هم هم‌ردیف کرد. اگر ارتفاع این بازشوها یکسان نباشد می توان از ضرایب مشترک و یا رنگهای یکسان استفاده نمود. نسبت‌های هندسی نقش تعیین کننده ای در هماهنگ سازی ظاهر نما دارند. می‌توان پنجره ها را در گروه‌های کوچکتر ترکیب شده که شکل مشخصی را ایجاد می‌کنند دسته بندی کرد. نماها می توانند از نظر مصالح نیز با یکدیگر متفاوت باشند.

مصالح نما در رنگ، شکل، زبری و خشنی نما تاثیر می گذارد. مصالح بومی نشان می‌دهد که نما مربوط به چه منطقه ای است.

ترکیب پنجره ها، ایوان‌ها، درها و به‌طور کلی بازشوها، همچنین بافت و جنس نما و کمپوزسیون آن در هر عصر متفاوت است و در عین حال در یک تداوم شهری تغییر می‌کند. طراح می‌تواند نما را به عالیترین حد ترکیب معماری برساند و یا آنرا تا حد یک سطح بدون طراحی و فکر رها کند.

در اعصار مختلف بازشوها به شکل مشابهی در سطح نما قرار می‌گیرند و تنوع در قرار گیری آنها تابع عوامل داخلی چون بزرگی ساختمان، عریض بودن آن و یا عوامل اقلیمی چون جهت قرارگیری و محل قرارگیری است. در پهنای دیوار نما تعبیه پنجره دو جداره، آفتاب‌شکن، سایبان و … نقش تنظیم کننده شرایط آب و هوایی فضاهای داخلی را خواهد داشت.

در دیوارهای باریک معاصر این عمل با جلو و عقب آمدن ساختمان انجام می‌شود. یکی از عوامل ضروری درهویت نما تعیین محدوده نما است. نمایی می تواند در طرح خود موفق باشد که به این سوال‌ها پاسخ گوید. محدوده عمودی جانبی ساختمان کجاست؟ خط پایانی افقی ساختمانی چگونه است و مرز ساختمان در آسمان به چه شکل است؟ انتهای ساختمان چگونه به پایان می‌رسد؟ گوشه‌های ساختمان چه وضعی دارد؟ اگر ساختمان همسایه ای دارد ارتباط نمای ساختمان فعلی با نمای همسایه چگونه به پایان می رسد؟ گوشه های ساختمان چه وضعی دارد؟ اگر ساختمان همسایه دارد ارتباط نمای همسایه چگونه است و اگر در فضا قطع می شود این ارتباط چگونه است.

محدوده های افقی ساختمان عبارتند از نقطه اتصال به آسمان ( محدوده پایانی ساختمان) نقطه اتصال به زمین (محل نشستن ساختمان بر زمین) و پوشش ساختمان مثل بام و شیروانی. محدوده پایانی ساختمان باید معنای اتمام ساختمان را با خود داشته باشد و طبقه همکف ساختمان را با خود داشته باشد و طبقه همکف ساختمان باید مفهوم نشستن ساختمان بر زمین را برساند. طبقه همکف باید در محدوده قد افراد کشش لازم را بر عابر پیاده و بیننده ایجاد کند.

کنج یا گوشه نما در واقع محل برخورد دو نمای عمود بر هم است. کنج می‌تواند حالت عمود ۹۰ درجه، نیم دایره یا سه وجهی را داشته باشد و هر کدام می تواند تاثیرات متفاوتی را در نما بگذارد. در یک میدان یا چهارراه هماهنگی کنجهای ساختمان هایی که در چهار طرف آن قرار گرفته است می تواند در نمای شهری تاثیر زیبایی داشته باشد.

نمای ساختمان خالق نمای شهری است

نمای شهری از مجموعه نماهای مشرف به فضای عمومی به‌دست می آید. این نماها از جهتی همگن و از جهتی ناهمگن هستند. می‌توانند همگن باشند چون با استفاده از زبانی مشترک روی بدنه اجزا شهر اجرا می شوند و اما از آنجا که هر کدام از این فضاها به کمک این زبان، مقاصد و نیازهای خود را بیان می‌کند، ناهمگن هستند. در شهرهای ما زبان مشترکی بین نماها وجود ندارد. نه فرهنگ مشترکی برای بیان دارند، نه مصالح یکسانی به‌کار گرفته اند و نه سبک مشخصی را دنبال می‌کنند.

در واقع هر یک از نماها در شهر نشانه وضعیت اقتصادی و اجتماعی سازنده و نحوه تفکر و نگرش او به مسایل مختلف است.

نمای شهری در واقع ترکیبی از اجزا متفاوت است که بر اساس اتفاقاتی که در خیابان‌ها ومعابر می‌افتد شکل می گیرد.

این اجزا در صورت رعایت مسایلی که پیش از این نیز به آن پرداخته شد می‌توانند با یکدیگر نقاط اشتراک جالبی داشته باشند که نمی توان وجود آنها را نفی کرد.

انرژی تابشی
همه ما احساس مطبوع  گرما ی خورشید درلیک روز سرد  زمستانی را تجربه  کرده ایم .
وقتی که در معرض نورخورشید قرار می گیریم  دمای محیط  تغییر نمی کند  بلکه  این انرژی تابشی است  که باعث احساس گرما می شود .
تقریباً ۶۰% از گرمای حاصله در سیستم گرمایش کمی به صورت تابشی  است که به طور مستقیم  و به سرعت احساس می شود .
انتخاب صحصح یک سیستم گرمایشی نقش موثری در تامین آیسایش ساکنین ساختمان دارد .
سیستم گرمایش کف یک سیستم مدرن و امروزی است که مزایای غیر قابل انکاری نسبت به رادیاتور و سایر روش های  گرمایش دارد.
( محیط های مسکونی )
نحوه کار :
سیستم گرمایش کمی سوپر پایپ //// در نحوه گرم کردن  ساختمان  ها است . در این سیستم گردش آب گرم از درون شبکه ای  از لوله های سوپر پایپ  که در زیر کف نصب شده اند . حرارت  رابه ارامی توزیع  می کند .
از انجا  که شبکه ای  لوله تمام  کف را پوشش می دهد توزیع حرارت  کاملاً یکنواخت است .
حداکثر دمای کف در این سیستم ۲۹ درجه سانتیگراد است آب گرم  رورودی با دمای حدود ۵۰ درجه ی سانتیگراد از طریق موتورخانه  //// یا پانل های خورشیدی  تامین  و از طریق کلکترهای ویژه  توزیع  می شود .
سیستم گرمایش کفی برای کف های مختلف با پوشش های متفاوت از جمله  سنگ ،سرامیک ، پارکت ، و موکت مناسب است .
به غیر از محیط های مسکونی ،گرمایش کفی از جمله در مکانهای زیر قابل استفاده است .
–    گرمایش دور استخر
–    سالن های ورزشی
–    کتابخانه ها
–    بیمارستانها
–    مساجد
–    رستوران ها
–    سالن های اجتماعات
–     هتل ها
–    دفاتر اداری
–    فروشگاهها
–    موزه ها
–    زمین  های فوتبال
–    گل خانه ها و محیطهای صنعتی  مانند انبارها سالن های تولید
سیستم های حرارتی کف
گرمایش کفی یک سیستم  ساده  با پیچیدگی های بسیاری است بنابراین  از ابتدا باید طراحی آن بدرستی و با دقت  انجام شود . محاسبات و طراحی یک خورده مهم از سیستم  طراحی کفی است  که بر مبنای نقشه های معماری اماده می شود .
سیستم گرمایشی کفی با چرخش آب گرم  از میان شبکه ای  از لوله ای //// پنج لایه  سوپر پایپ که در کف نصب می شود  کاری کند با توجه به اینکه  سیستم گرمایش کفی از  کف توزیع کننده حرارتی و همچنین انبار حرارتی استفاده می کند  وبه منظور  موثر تر کردن  این سیستم  باید انتقال حرارت  به سمت پایین به حداقل برسد .
نگاهی  به برخی از مزایای سیستم گرمایشی کف :
برخی از مزایا
گرمای یکنواخت به منظور  تامین  بالاترین  شرایط آزمایش و راحتی
طراحی راحت فضا  و معماری داخلی
انعطاف پذیری در چیدمان اثاثیه
سیاه نشدن دیوارها و پردها
ایمنی بالا به دلیل  عدم  وججود لبه های تیز و داغ برخلاف رادیاتور
کاهش مصرف سوخت از ۳۰% تا ۵۰%
مزایای جانبی
عدم نیاز به تعمیر و نگهداری
قابلیت  کاربا انرژی خورشیدی
سلامتی و بهداشت  بخاطر حفظ رطوبت و هوا
حفاظت  از محیط زیست  به دلیل کاهش و رود آلاینده های سوخت به هوا
مزایا ی استفاده  از سیستم  های حرارتی کف
•    گرمای مطبوع و یکنواخت
•    معماری راحت تر
•    دیوارهای تمیز
•    فضاهای مفید بیشتر
•    ایمنی و بهداشت
•    صرفه جویی در مصرف انرژی
احساس مطبوعی راکوسیستم گرمایشی کف فراهم می کند که تنها با تجربه قابل  لمس است .
تغییرات  دمادر گرمایش با رادیاتور بخاطر توزیع نامناسب حرارت  بسیار زیاد است  اما در سیستم گرمایش کفی با موازنه چهار عامل اصلی  راحتی – معنی های محیط، گرمای تابشی ، جریان هوا و رطوبت نسبی – برای انسان  احساس مطبوعی  فراهم  می شود .
جانمایی رادیاتور ها به صورتی ککه ضمن استفاده از  حداکثر فضا ،به زیبایی طرح لطمه نخورد
از دغدغه  های معماران  در طراحی خانمه های مدرن است . درسیستم گرمایش کفی مسطح حرارتی زیر کف قرار دارد .
بدین ترتیب  ضمن استفاده  اقتصادی  از فضا ، امکان طراحی با جلوه ها و ایده های نو فراهم  می شود.
سیاه شدن دیوارها و پرده ها  از اثرات  نامطلوبی است که همه با آن  آشنا هستند در سیستم گرمایش کفی لزومی به رنگ  کردن یا تمیز  کردن دیوار و خود رادیاتور نیست پرده ها تمیز تر می مانند و به دلیل  حفظ رطوبت  هوا و گرد و غبار  کمتر //// و سایر  اثاثیه منزل نیز دیرتر کثیف می شوند نتیجه دردسر کمتر آسایش بیشتر است .
ارزش  فضای مفید  در یک خانه امروزی  بیشتر  از هر زمان  دیگری است ودرست  نیست  که این فضا با وسایلی مثل رادیاتورها اشغال شود  در سیستم گرمایش کفی امکان بهره برداری حداکثر از فضای موجود فراهم شده  و محدودیت  رایج در تعیین  محل اثاثیه  منزل هم دیگر وجود ندارد .

ضرورتهای محیطی خصوصی سازی
مقدمه
خصوصی سازی فرایندی اجرایی، مالی و حقوقی است که دولتها در بسیاری از کشورهای جهان برای انجام اصلاحات در اقتصاد و نظام اداری کشور به اجرا درمی آورند. واژه خصوصی سازی حاکی از تغییر در تعادل بین حکومت و بــازار و به نفع بازار است. خصوصی سازی وسیله ای برای افزایش کارایی (مالی و اجتماعی) عملیات یک موسسه اقتصادی است. زیرا چنین به نظر می رسد که مکانیسم عرضه و تقاضا و بازار در شرایط رقابتی باعث بکارگیری بیشتر عوامل تولید، افزایش کارایی عوامل و درنتیجه تولید بیشتر و متنوع تر کالاها و خدمات و کاهش قیمتها خواهد گردید. این پیش بینی به جهت مبانی تئوریک و علمی در سطح اقتصاد خرد و همچنین تجربه سایر کشورها امری پذیرفته شده است و در این صورت چرایی مسئله قابل پاسخ و اثبات است اما نکته غامض و پیچیده چگونگی انجام آن و در پیچیده ترین مسئله آن یعنی انتقال مالکیت و نیز شکل گیری بخش خصوصی در جامعه است. به طور خلاصه برای آنکه خصوصی سازی هرچه بهتر صورت پذیرد باید اقدامات زیر به طور «همزمان» به عمل آیند:
الف – تقویت حقوق مالکیت خصوصی، تغییر ساختار شرکتها، آزادسازی و مقررات زدایی، اصلاح مقررات، اصلاح ساختار مالی (بویژه بازار سرمایه) و بازار نیروی کار‍؛

ب – تشویق و هدایت درجهت توسعه بخش خصوصی به منظور تحریک رقابت و ورود تولیدکنندگان به بازار؛
ج – واگذاری موسسات عمومی دولتی به بخش خصوصی (تغییر مالکیت).
نیازمندیهای «محیطی»
خصوصی سازی در سطح ملی باید با اتکا بر اهداف استراتژیک خاص آغاز شود چرا که بسیاری از طرحها به علت نبود اهداف استراتژیک مشخص، قابل پیگیری و قابل ارزیابی، یا از حرکت می ایستند و یا از مسیر اصلی خود خارج می شوند. اهداف تبیین شده می بایستی بدون تعارض، تداخل منفی و در کوششی هماهنگ و اولویت بندی شده تعریف گردنــد. اهداف استراتژیک خصوصی سازی می توانند درجهت توسعه اقتصادی،‌اجتماعی و فرهنگی منطقه و کشور، حذف انحصار و گسترش رقابت، اشتغالزایی، توسعه فعالیت، کاهش هزینه های جاری شرکتها، کوچک شدن اندازه دولت و… باشند. پس از تبیین اهداف باید به دو اصل مهم افزایش سودآوری و تقویت مالکیت خصوصی توجه گردد. مطالعه تاریخی فرایند خصوصی سازی در کشورهایی مانند آلمان، انگلیس، فرانسه و… و کشورهایی نظیر روسیه، کره جنوبی، لهستان،‌جمهوری چک، اسلواکی و… (که به لحاظ ساختار اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و رفتاری دارای تفاوتهای اساسی هستند) نشان می دهد در مرحله گذر از اقتصاد دولتی به اقتصاد بازار و شکل گیری نظام بازار به این دو اصل توجه شده است و به فراخور زمان، مکان و شرایط، زمینه های زیر را فراهم و به وجود آورده اند:
اول) اقدامات «درونی» بنگاه درجهت افزایش بهره وری و سودآوری – توسط مدیـــران بنگاه – : در این زمینه می توان به اقداماتی مانند تقویت فرهنگ عمومی کارکنان و مدیران بنگاه، توسعه منابع انسانی، مدیریت سرمایه و افزایش بهره وری سرمایه، تجدید ساختار و مهندسی مجدد به منظور کاهش سطوح مدیریتی و سلسله مراتب اداری و نیز ادغام فعالیتهای متجانس و حذف فعالیتهای موازی، توسعه امور بین الملل درجهت جذب سرمایه و فناوری، بازنگری در قراردادها به منظور شفاف سازی و همچنین تعریف و ارائه استانداردها و شرایط خصوصی پیمان و… اشاره کرد.
دوم) ایجاد شرایط و بستر «محیطی» به عنوان «موتور» خصوصی سازی – توسط دولت – : نوشته حاضر به عنوان یک حلقه و زیرمجموعه فراموش شده درخصوصی سازی کشور تاکید بر این موارد دارد. بررسی قوانین و برنامه های توسعه و اقدامات خصوصی سازی و مکمل آن در کشــور مؤید آن است که دولت فاقد مجموعه ای جامع، همــاهنگ و مکمل و جهت دار (بویژه مابین نهادها و سازمانها) با اهداف و استراتژی های کلان خصوصی سازی کشور است. به طور خلاصه درجهت بهبود شرایط و زمینه های تخصصی «محیطی» خصوصی سازی، حتی قبل از شروع اقدامات اجرایی در مرکز حکومت، ارائه دو بستر زیر ضروری می کند:
ارائه بستر مناسب قانونگذاری: نهادهای قانونگذار(تصمیم ساز و تصمیم گیر) با تعیین اولویتها باید از یک طرف قوانین و مقررات لازم را برای ایجاد یک اقتصاد کارآمد مبتنی بر بازار و کوچک شدن اندازه دولت تدوین کنند.
بازنگری قوانین، ارزیابی اثربخشی آنها در اجرا، تدوین و پیشنهاد قوانین جدید ازجمله وظایف این نهادها خواهدبود. در این مرحله مهمترین بحث چگونگی تغییر مالکیت و گذر از بنگاهها و شرکتهای دولتی به شرکتهایی با مالکیت مشترک و یا خصوصی و تقویت حقوق مالکیت خصوصی است. در این زمینه به تدوین قوانینی در موارد زیر اشاره می شود:
–    گسترش رقابت (قانون ضدانحصار)؛
–     قوانین روابط بین الملل و داخلی؛
–     نحوه بازگرداندن سود و چگونگی خارج کردن آن از کشور؛
–     مالکیت خارجی سرمایه و زمین؛
–     محدودیتهای تبدیل ارز؛
–     محدودیتهای درمورد استخدام و اخراج کارگران.
–    و ازطرف دیگر، قوانین و مقررات لازم را به منظور نظارت بر فعالیت بنگاه خصوصی – و نه بازار – با هدف امنیت و سلامت اقتصاد و جلوگیری از ایجاد شکاف طبقــــــاتی و رانت جویی و رانت طلبی تدوین کنند. قوانین و مقرراتی در زمینه های زیر در این راستا هستند:
–     محیط زیست؛
–     حمایت از حقوق شاغلان و کارگران؛
–     نظارت بر شرایط ایمنی کارگاههای تولیدی؛
–     نظارت بر آزادی های فردی و سازمانی؛
–     آزادی ورود و خروج از بازار؛
–     قوانین و مقررات کار و بیکاری (با تاکید بر جلـــــوگیری از انهدام اجتماعی کارکنانی که به واسطه کــوچک سازی اندازه دولت بیکار می گردنند)؛
– قراردادها و نحوه حل و فصل دعوی (با نگاه اقتصادی و حقوقی).
ارائه بستر مناسب حمایتی: تشکیل و یا اصلاح نهادها، سندیکاها، انجمن ها، مراکز و… که بتوانند طبق «برنامه» مساعدتهایی مالی و غیرمالی را به بخش خصوصی ارائه کنند. این حمایتها به دو صورت زیر طبقه بندی می شوند:
الف: حمــایتهای مادی «هدفمند و موقت» که می توانند به صورت بلاعوض، معافیت مالیاتی یا تخفیف مالیاتی، وامهای کم بهره و… باشد. در این راستا، باتوجه به ساخت مالی کشور که مبتنی بر سیستم بانکی است، همراه ساختن این سیستم با استراتژی خصوصی سازی و حمایت از افراد «کارآفرین» و بنگاههای خصوصی «کارآمد» امری بسیار ضروری است. نکته مهم در اینجا ارائه برنامه تجاری و توسعه از سوی بخش خصوصی و نظارت و کنترل در حمایتها طبق برنامه است.
ب: حمایتهای غیرمادی که با تشکیل و یا اصلاح و تقویت نهادها و مراکزی در ابعاد و زمینه های زیر امکان پذیر می شود:
اطلاع رسانی (داخلی و بین المللی)؛
تامین اجتماعی و بیمه بیکاری؛
آموزش حرفه ای و تخصصی؛
مشاوره و راهنمایی.
منابع و مأخذ:
–    رضا پاکدامن، جنبه های کاربردی خصوصی سازی به انضمام قوانین و مقررات ایران، مجمع علمی و فرهنگی مجد، اردیبهشت ۷۴
–     ماهنامه تدبیر، شماره ۱۳۶، مرداد ۸۲ ، تجربه ایتالیا در بنگاههای کوچک و متوسط، صص ۶۶ – ۵۸
–    ماهنامه تدبیر، شماره ۱۳۷، مهر ۸۲ ، جایگاه صنایع کوچک و هسته های صنعتی خوداشتغالی در اندونزی، صص ۷۱ – ۶۷
–     ماهنامه تدبیر، شماره ۱۳۸، آبان ۸۲، تجربه مالزی در بنگاههای کوچک و متوسط صص ۷۴-۷۸
–     ماهنامه تدبیر، شماره ۱۳۹، نقش بنگاههای کوچک و متوسط در اقتصاد تایوان، آذر ۸۲، صص۵۲-۵۷
http://www.imi.ir/tadbir/tadbir-145/sandr-145/4.asp

خصوصی‌سازی در ایران مفهوم واقعی خود را از دست داده است
دبیراجرایی خانه کارگر تبریز گفت: خصوصی‌سازی در ایران مفهوم واقعی خود را از دست داده است.
کریم صادق زاده روزشنبه در کارگاه آموزشی آسیب شناسی خصوصی‌سازی و تجارت جهانی، افزود: امروزه خصوصی‌سازی در کشور به معنی رهاسازی و فرار از بار مسوولیت‌ها شده است.
وی با انتقاد از روند خصوصی‌سازی ، تصریح کرد: کارخانجات بزرگ صنعتی و تولیدی را به هر راه رسیده‌ای واگذار کرده و نام آنرا خصوصی‌سازی نهاده‌اند و کسانی که از تولید ذره‌ای اطلاعات ندارند تنها به کمک وام‌های بانکی صاحب کارخانه می‌شوند.
صادق زاده اضافه کرد: واگذاری این چنینی، دولت، تشکلات کارگری و کار فرمایی را دچار مشکلات عدیده کرده و کارگران را آواره و سرگردان نموده و حتی به تعطیلی کارخانه‌ها نیز می‌انجامد.
وی گفت: انحراف از اصول و سوء مدیریت حاصل از نتیجه روند خصوصی‌سازی جز افزایش تنگناها و مشکلات برای جامعه کارگری ثمری نداشته و به‌رغم بیان اعلام ضرورت اصلاح این روند، تاکنون اقدامی موثر و قاطع در این حوزه به انجام نرسیده است.
دبیر اجرایی خانه کارگر تبریز، پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی را مشروط به در نظر گرفتن همه مسایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، تجاری وفرهنگی دانست.
صادق زاده تصریح کرد: با برنامه‌ریزی‌های غلط، سیاست‌های اقتصادی نادرست و تولیدات موجود که نمی‌تواند در مقابل رقبای قدرتمند مقابله کند، نتیجه جهانی شدن جز فقر و بدبختی چیز دیگری نخواهد بود.
کارگاه آموزشی آسیب شناسی خصوصی‌سازی و تجارت جهانی با هدف بررسی مسائل فرا روی جامعه کارگری از امروز/ شنبه/ به مدت دو روز درهتل ائل گلی تبریز آغاز به کار کرد.
این کارگاه آموزشی با همکاری دفتر آسیائی سازمان بین‌المللی کار ‪ I.L.O‬و روابط بین‌الملل خانه کارگر ایران با حضور بیش از ‪ ۱۵۰‬نفر از نمایندگان کارگران اعضای هیان مدیره شوراهای اسلامی کار واحدهای تولیدی و انجمن های صنفی کارگری ترتیب یافته است.