امپراتور وقت چین از دودمان «تانگ» ۱۴ ژوئن سال ۷۳۲ میلادی طی صدور فرمانی ترویج آیین مانوی را كه ایران زادگاه و گهواره آن بوده در قلمرو چین بلامانع اعلام داشت. پیروان این آیین در سال ۷۰۵ چنین درخواستی را داده بودند كه به سبب وقوع كودتا در چین و بركناری ملكه این كشور كار رسیدگی آن به تعویق افتاده بود. 
«مانی» در نیمه قرن سوم میلادی آیین خود را در ایران مطرح ساخت كه از ایران تا اروپا و آسیای میانه گسترش یافت و بعدا آیین رسمی قوم اویغور قرار گرفت و از این طریق تا چین بسط یافت.