مجله جهان کتاب ۲۷۲ – ۲۷۴

انتشارات کتاب : جهان کتاب

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۹۶

قطع کتاب : رحلی – سال چاپ کتاب : ۱۳۹۰ 

خلاصه ای از کتاب

سال دوازدهم : شماره ۱۰ تا ۱۲ در این شماره می خوانیم :

ایرج افشار و سیدحسن تقی زاده

نامه ای از پراگ : خیابان موتسارت

شکارچی داستان

صد و پنجاه سال تطهیر تاریخ طبری

اهمیت و جایگاه عرفان العاشقین

کتاب شناسی شریعتی

نواختن نت تک

و…

بخش ویژه : ادبیات کودک و نوجوان

تیشه به ریشه می زنیم! (گفت و گو با سیما شاهمرادی)

شهر بچه ها با کتاب زیبا می شود (گفت و گو با مدیر انتشارات چرخ فلک)

فقط بچه ها بخوانند

و…

مجله جهان کتاب ۲۷۰ – ۲۷۱

انتشارات کتاب : جهان کتاب

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۱۰۰

قطع کتاب : رحلی – سال چاپ کتاب : ۱۳۹۰ 

خلاصه ای از کتاب 

در این شماره می خوانیم : سیر حکمت در اروپا هشتاد ساله شد.

تپه آلبالوها

اندر اوصاف ناشر معتبر

از نهان خانه دل به آشکار کده جامعه

نفائس نفیسی

پیر منطق

آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است

و…

جهان کتاب ۲۶۰ – ۲۶۲

انتشارات کتاب : جهان کتاب

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۱۶۰

قطع کتاب : رحلی – سال چاپ کتاب : ۱۳۸۹ – نوبت چاپ کتاب : ۱ 

خلاصه ای از کتاب

سال پانزدهم / شماره ۱۰ و ۱۲ / دی و اسفند

بخش ویژه : ادیبات کودک و نوجوان

• سطل کاغذ باطله های نویسنده

• رویکردی جدید به رمان پلیسی

• تقابل با هم نشینی ذهنیت ها

• مرگ مشاهیر و حقوق اجتماعی آنان

• تاریخ معاصر فارس

• هزار و یک داستان

• تازه های بازار کتاب

• و…

جامعه نوین شماه نهم


نویسنده کتاب : کاظم ودیعی

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۱۶۲

قطع کتاب : خشتی – سال چاپ کتاب : ۱۳۵۵ 

کمیاب –  عالی

 

کاظم ودیعی در مهر ماه ۱۳۰۷ در شیراز به دنیا آمد. دوران ابتدایی و متوسطه را در محل تولد پشت‌سر گذاشت و تحصیلات دانشگاهی را در تهران و سوربن پاریس به پایان برد. ودیعی بنیانگذار دو کرسی دانشگاهی «روش تحقیق در جغرافیا» و «روستا‌شناسی ایران» است که در سالهای 1336 تا 1339 صورت گرفت. 

در سالهای ۱۳۴۰ به همت او مؤسسۀ آموزش و تحقیقات تعاونی تأسیس شد. دانشکدۀ محیط‌زیست نیز به همت ودیعی در سال 1351 بنیان گذاشته شد. کاظم ودیعی در دو سال آخر حیات حکومت پهلوی به‌عنوان وزیر کار و امور اجتماعی انجام وظیفه کرد. او در این دوره، قانون نوین کار را از مجلس شورای‌ملی گذراند.

جامعه نوین ۱۲


زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۱۴۴

قطع کتاب : خشتی – سال چاپ کتاب : ۱۳۵۶

کمیاب  – 

 

خلاصه ای از کتاب

 

تحلیل خطوط اصلی فرهنگ عصر حاضر در رابطه با فرهنگ تمدن بزرگ

بررسی مسائل نیرو در ایران

طرح اعتلای مقام زن

جامعه نوین شماره یازدهم

نویسنده کتاب : کاظم ودیعی

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۱۶۲

قطع کتاب : خشتی – سال چاپ کتاب : ۱۳۵۶ 

کمیاب – 

خلاصه ای از کتاب

مجله بهار ؛ سال اول

نویسنده کتاب : یوسف اعتصامی ؛ اعتصام الملک

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 513

قطع کتاب : وزیری جلد سخت – سال چاپ کتاب : 1321 – نوبت چاپ کتاب : 2

کمیاب –  عالی
 

خلاصه ای از کتاب 

مجله ادبی ، علمی ، سیاسی ، تاریخی و اجتماعی

یوسف اعتصامی (اعتصام الملک آشتیانی)، نویسنده، ناشر، و مترجم ایرانی، که در سال ۱۲۵۳ به دنیا آمد و در ۱۳۱۶ در گذشت، در اواخر دهه ۱۲۷۰، اولین چاپخانه حروفی تبریز را دائر کرد، در دورهٔ دوم (۳۰–۱۳۲۷) به وکالت مجلس شورای ملی انتخاب شد، و در سال ۱۲۸۹ مجلهٔ بهار را تأسیس کرد و مدیریت آن را به عهده داشت. وی در مقاطع مختلف، ریاست کتابخانهٔ سلطنتی، دارالتألیف وزارت معارف، و کتابخانهٔ مجلس ملی را نیز تقبل کرد.

در شمارهٔ اول مجلهٔ بهار، اهداف مجله بدین شرح آمده‌است :
مقصود از تأسیس مجموعهٔ بهار این است که مطالب سودمند علمی و ادبی، اخلاقی، تاریخی، اقتصادی، فنون متنوعه را که امروز دانستن آنها دارای اهمیت بیشمار است… با نظار ارباب دانش عرضه بدارد، و تعمیم معارف را… بر عهده گرفته افکار عمومی را با معلومات مفیده آشنا نماید.

اغلب مقالات مجلهٔ نوشته یا ترجمهٔ یوسف اعتصامی بود، و بخش وسیعی از آن به فرهنگ غرب اختصاص داشت. به روایت ادوارد براون (۱۹۲۸ م، ۴۸۹) مجلهٔ بهار ”لحنی بسیار معاصر و اروپائی“ داشت؛ و در دانشنامه ایرانیکا، حشمت موید از آزادی خواهی و انسان دوستی مدیر مجله می‌گوید.

برخی یوسف اعتصامی را نخستین کسی می‌دانند که توسط مقاله‌ای در همین مجلهٔ بهار، ایرانیان را با زبان فراساخته‌ی اسپرانتو آشنا کرد.

بامشاد ؛ مطبوعات عصر پهلوی

انتشارات کتاب : مرکز بررسی اسناد تاریخی
زبان کتاب : فارسی 

تعداد صفحه کتاب : 400

قطع کتاب : وزیری – سال چاپ کتاب : 1382 – نوبت چاپ کتاب : 1 

خلاصه ای از کتاب 

اندیشه های رستاخیز

زبان کتاب : فارسی
تعداد صفحه کتاب : ۴۸۰
قطع کتاب : پالتویی – سال چاپ کتاب : ۱۳۵۶ ~ ۱۳۵۵
شماره کتاب : ۱۰۲۵۷۸

 –  عالی

 

خلاصه ای از کتاب

جلد اول ، دوم ، ششم

حزب رستاخیز ملت ایران سرشناس به «حزب رستاخیز» به عنوان تنها حزب فراگیر، به دستور محمدرضاشاه پهلوی در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ خورشیدی تشکیل شد. پس از اعلام تشکیل حزب همه حزب‌ها و سندیکاهای مجاز ایران مانند حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب پان ایرانیست و حزب ایرانیان در آن ادغام شدند. نظام شاهنشاهی در قدم بعدی تمام کارمندان دولت را مجبور به عضویت در حزب نمود. حزب که هدف خود را افزایش کمیت اعضا قرار داده بود در سال ۱۳۵۴ دو میلیون و چهارصد هزار نفر و در سال ۱۳۵۵ پنج میلیون و چهارصد هزار نفر را به عضویت کانون‌های گوناگون خود پذیرفته بود. با این حال افرادی که عضو حزب بودند، تنها نام خود را در دفاتر حزب وارد کرده بودند و عملاً گامی در جهت اهداف واقعی حزب برنمی‌داشتند.ساختار و تشکیلات. حزب بر پایه سه اصل تشکیل شد : نظام شاهنشاهی، قانون اساسی و انقلاب شاه و ملت. صیانت از این اصول اصلی‌ترین و مبرم‌ترین وظیفه حزب قلمداد گردید.
دبیرکل حزب، که با نظر محمدرضا پهلوی انتخاب می‌شد، چند بار عوض شد. امیرعباس هویدا از آغاز تأسیس حزب تا کنگره دوم (۵ و ۶ آبان ۱۳۵۵)، جمشید آموزگار از همین تاریخ تا ۱۷ مرداد ۱۳۵۶، محمد معتضد باهری تا دی ۱۳۵۶، و جمشید آموزگار از این تاریخ تا ۶ شهریور ۱۳۵۷ دبیر کل حزب بودند و جواد سعید، آخرین دبیرکل، زمانی به این سمت رسید که حزب جز انحلال راه دیگری پیش‌رو نداشت. محمدرضا پهلوی در کتاب «پاسخ به تاریخ» از تشکیل این حزب بعنوان یک اشتباه یاد کرده است.

حزب رستاخیز از دو جناح تشکیل می‌شد : پیشرو (که با نام پیشرو و مترقی یا پیشرو و ترقی‌خواه هم از آن یاد شده است) به‌رهبری جمشید آموزگار و سازنده به‌رهبری هوشنگ انصاری. ظاهراً قرار بود که نمایندگان دو جناح دارای دو طرز فکر مختلف، اما وفادار به اصول سه‌گانه حزب و معتقد به اجرای اساسنامه و مرامنامه باشند و درواقع گرایشهای مختلف سیاسی حزبهای پیشین وفادار به نظام، در این دو جناح متمرکز شود. رهبران جناحها را خود شاه تعیین کرد. جناح لیبرال نیز در خرداد ۱۳۵۷، به رهبری هوشنگ نهاوندی، پدید آمد. این جناح از نقد عملکردهای حزب رستاخیز شکل گرفت و اعضای آن به بررسی مسائل ایران می‌پرداختند که به گفته نهاوندی به پیشنهاد خود شاه تشکیل شده بود و غالباً «اپوزسیون اعلیحضرت» خوانده می‌شد.

ارکان حزب عبارت بودند از : کنگره، کمیته ملی، شورای مرکزی و دبیرکل. بنابر مادّه دوم اساسنامه حزب، کنگره بالاترین رکن حزب بود و می‌بایست هر دو سال یک بار با شرکت نمایندگان شوراهای حزب، نمایندگان دو مجلس سنا و شورای ملی و کمیته ملی تشکیل می‌شد. کنگره حزب سه بار برگزار شد : ۱۰ و ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۴ (کنگره مؤسس)؛ ۵ و ۶ آبان ۱۳۵۵ (معروف به کنگره بزرگ)؛ ۱۴ دی ۱۳۵۶ (کنگره فوق‌العاده، به مناسبت آغاز خیزشهای سیاسی بر ضد حکومت). شتاب رویدادهای سیاسی اجازه نداد که برای انحلال حزب نیز کنگره تشکیل شود.

نشریات حزب رستاخیز عبارت بودند از : روزنامه رستاخیز، ترجمان اصلی حزب، به سردبیری مهدی سمسار، که از ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۴ تا اوایل آذر ۱۳۵۷ انتشار یافت؛ رستاخیز جوان؛ رستاخیز روستا؛ رستاخیز کارگران؛ رستاخیز هوایی (برای ایرانیان و فارسی‌زبانان خارج از کشور)؛ تلاش، که ابتدا زیرنظر هویدا منتشر می‌شد و در شهریور ۱۳۵۴ به جمع نشریه‌های رستاخیز پیوست؛ مبانی فلسفی رستاخیز، که ماهانه به‌چاپ می‌رسید؛ و اندیشه‌های رستاخیز، که نشریه نظری حزب بود و دفتر سیاسی حزب به آن توجه ویژه‌ای داشت، اما بیش از چند شماره منتشر نشد.

نخستین شورای مرکزی حزب رستاخیز، سه‌شنبه، دوم خرداد ۱۳۵۷ با پیام شاه ایران و با سخنان جمشید آموزگار، نخست‌وزیر و دبیر کل حزب رستاخیز آغاز شد. در این شورا در نخستین مرحله ۵۵ نفر اعضای دائم هیئت اجرایی از میان ۱۹۰۰ نفر شرکت‌کنندگان در شورای مرکزی برگزیده می‌شوند. وظیفهٔ اصلی شورای مرکزی تصمیم‌گیری در مورد مسایلی بود که از سوی دبیرکل، که نخست وزیر ریاست آن را برعهده دارد، به شورا ارجاع می‌شود. این شورا به تأیید صلاحیت داوطلبان شرکت در انتخابات دو مجلس و انجمن‌های محلی نیز می‌پرداخت.

مجله اطاق بازرگانی

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 80

قطع کتاب : وزیری  – سال چاپ کتاب : 1342 – نوبت چاپ کتاب : 1 

 
خلاصه ای از کتاب  

 شامل مقالات اقتصادی ، معرفی صندوق بین المللی پول ، گزارشات تجاری ایران با سایر کشورها ، مقررات و قوانین تجارت ، صادرات و واردات و …

مجله ادبی باغ صائب


نویسنده کتاب : گروه نویسندگان

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 760

قطع کتاب : رقعی گالینگور – سال چاپ کتاب : 1354 

​کمیاب –  عالی

 

خلاصه ای از کتاب

سال هفدهم صحافی شده / نشریه انجمن ادبی صائب / به کوشش خلیل سامانی / شامل اشعار شاعران

نجمن‌های ادبی را می‌توان به مثابه‌ی استوانه‌هایی دانست که از آغاز تا به امروز، همواره شعر ایران را حفظ کرده‌اند. درست است که شاعری غیرقابل آموزش است، ولی انجمن‌های ادبی، همواره مکان‌هایی بوده‌اند برای کشف و پرورش استعدادها. انجمن‌های ادبی، نقدپذیری را به شاعران می‌آموزند. همیشه در این جمع‌ها، شاعرانی هستند که به لحاظ قوت شعری و تجربه، از مقبولیت بیشتری برخوردارند و حکم استاد دارند. در انجمن‌ها، شعر شاعران حسابی چکش می‌خورد و چه بسا نکاتی از طرف استادان به شاعران گوشزد شود که شعر شاعر را از زمین به آسمان برد. درست به همین دلیل است که معمولا شاعران ترجیح می‌دهند آثار تازه‌ی خود را ابتدا در انجمن‌ها بخوانند که گوش‌ها همگی برای نقد تیز شده است و بعد در مجامع عمومی.

اصفهان به عنوان یکی از پایگاه‌های مهم شعر کشور، از دیرباز دارای انجمن‌های مهم و تاثیرگذار بوده است. در این نوشته، تلاش شده به انجمن‌های ادبی اصفهان از منظر تاریخی نگریسته شود.

از زمان صفویه نمی‌توان به مستنداتی دست یافت که در اصفهان چیزی به نام انجمن ادبی وجود داشته است؛ یعنی دقیقا به همین مضمون، جایی که شاعران در زمان مشخصی در هفته یا ماه گردهم جمع شوند شعر بخوانند و احتمالا در مورد شعر یکدیگر صحبت کنند؛ ولی نصر‌آبادی در «تذکره»‌اش اشاره کرده روزهای جمعه در مسجد «لنبان» که مقرّ او بوده، به تعدادی از شعرا برخورده که برای یکدیگر شعر می‌خوانده‌اند. این جمع را می‌توان نخستین جمع شاعران اصفهان نامید. البته شاید نتوان به این جمع، «انجمن» اطلاق کرد. یا مثلا در منزل میرزا صائب، شاعران جمع می‌شده‌اند و شعر می‌خوانده‌اند که به این جمع هم شاید بتوان انجمن گفت. با توجه به این گونه مستندات، می‌توان گفت که در زمان صفویه، شاعران گرد هم جمع می‌شده‌اند، ولی چیزی به نام یک انجمن رسمی با مشخصاتی که لازمه‌ی این‌گونه تشکل‌هاست وجود نداشته است.

مشهورترین انجمن ادبی اصفهان که از سال ۱۳۴۳ به طور رسمی آغاز به کار کرده است، انجمن صائب است که همزمان با افتتاح مقبره و باغ صائب گشایش یافته است. حلقه‌ی اولیه‌ی انجمن صائب : صغیر،نواب صفا، متین، شکیب، بصیر و… بوده‌اند. در واقع از سال 1345 که محمد شیدا (بی‌ریای گیلانی) به اصفهان می‌آید، انجمن صائب را بدون وقفه تا سال 1355 اداره می‌کند. شهرت انجمن صائب، با حضور بی‌ریای گیلانی که خود از شعرا، فضلاء و ادبای مشهور زمان خود است، دروازه‌های اصفهان را در می‌نوردد و کل کشور را فرا می‌گیرد. انجمنی که هر هفته صبح‌های جمعه بر مزار صائب تبریزی پذیرای جمع کثیری از شاعران اصفهان، شخصیت‌های فرهنگی، دانشگاهیان و هنرمندان طراز اول است و شدیدا با شعر نو مخالف است؛ به گونه‌ای که خواندن شعر نو در آن ممنوع است! گویا یک بار هم که حمید مصدق قصد داشته در این انجمن شعر نو بخواند، با اعتراض مواجه شده و جلوی شعر‌خوانی او گرفته شده است.

انجمن صائب آرام آرام به شهرتی جهانی می‌رسد، به گونه‌ای که از شبه قاره هند، آلمان، سوئیس،روسیه، تاجیکستان و کشورهای دیگر، برنامه‌های حضور در این انجمن طراحی می‌شود و هر گروه از جهانگردان و شخصیت‌های علمی فرهنگی که به ایران سفر می‌کنند، حتما برنامه‌ای نیز جهت حضور در انجمن صائب دارند.

ورود به انجمن صائب با کارت مخصوص بوده و عضویت در آن هم پروسه‌ای دشوار داشته است، به گونه‌ای که معمولا جوانان نمی‌توانسته‌اند به انجمن صائب راه پیدا کنند. اولین شاعر جوانی که در انجمن صائب پذیرفته می‌شود، خسرو احتشامی است که در حال حاضر یکی از غزل‌سرایان بنام روزگار ماست. انجمن صائب در کشف و پرورش ذوق شاعران کلاسیک، یکی از مهم‌ترین انجمن‌های کشور بوده است. پناه، فرهاد، شفیق و… از جوانان مطرح آن روزگار بوده‌اند که در این انجمن عضویت داشته‌اند. در انجمن صائب، رسم بر این بوده که هر هفته یک بیت یا مصرع به عنوان «طرح» مطرح شود و شاعران بنا به ذوق خود، آن بیت را ادامه دهند. معمولا مصراع یا بیت از صائب انتخاب می‌شده است. شروع جلسات انجمن هم، همواره با قرائت غزلی از صائب بوده است و شرح دشواری‌های آن که این رسم هنوز هم ادامه دارد.

بعد از بی‌ریای گیلانی، محمدعلی صاعد، انجمن صائب را تا به امروز اداره کرده است. البته با رفتن بی‌ریای گیلانی از اصفهان و درگذشت بسیاری از بزرگان آن روزگار، انجمن صائب شهرت و اعتبار آن روزگار خود را به تدریج از دست داده ‌است.

مجله ادبی باغ صائب


نویسنده کتاب : گروه نویسندگان

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 760

قطع کتاب : رقعی گالینگور – سال چاپ کتاب : 1355 

​کمیاب  –  عالی

 

خلاصه ای از کتاب

سال هجدهم صحافی شده / نشریه انجمن ادبی صائب / به کوشش خلیل سامانی / شامل اشعار شاعران

نجمن‌های ادبی را می‌توان به مثابه‌ی استوانه‌هایی دانست که از آغاز تا به امروز، همواره شعر ایران را حفظ کرده‌اند. درست است که شاعری غیرقابل آموزش است، ولی انجمن‌های ادبی، همواره مکان‌هایی بوده‌اند برای کشف و پرورش استعدادها. انجمن‌های ادبی، نقدپذیری را به شاعران می‌آموزند. همیشه در این جمع‌ها، شاعرانی هستند که به لحاظ قوت شعری و تجربه، از مقبولیت بیشتری برخوردارند و حکم استاد دارند. در انجمن‌ها، شعر شاعران حسابی چکش می‌خورد و چه بسا نکاتی از طرف استادان به شاعران گوشزد شود که شعر شاعر را از زمین به آسمان برد. درست به همین دلیل است که معمولا شاعران ترجیح می‌دهند آثار تازه‌ی خود را ابتدا در انجمن‌ها بخوانند که گوش‌ها همگی برای نقد تیز شده است و بعد در مجامع عمومی.

اصفهان به عنوان یکی از پایگاه‌های مهم شعر کشور، از دیرباز دارای انجمن‌های مهم و تاثیرگذار بوده است. در این نوشته، تلاش شده به انجمن‌های ادبی اصفهان از منظر تاریخی نگریسته شود.

از زمان صفویه نمی‌توان به مستنداتی دست یافت که در اصفهان چیزی به نام انجمن ادبی وجود داشته است؛ یعنی دقیقا به همین مضمون، جایی که شاعران در زمان مشخصی در هفته یا ماه گردهم جمع شوند شعر بخوانند و احتمالا در مورد شعر یکدیگر صحبت کنند؛ ولی نصر‌آبادی در «تذکره»‌اش اشاره کرده روزهای جمعه در مسجد «لنبان» که مقرّ او بوده، به تعدادی از شعرا برخورده که برای یکدیگر شعر می‌خوانده‌اند. این جمع را می‌توان نخستین جمع شاعران اصفهان نامید. البته شاید نتوان به این جمع، «انجمن» اطلاق کرد. یا مثلا در منزل میرزا صائب، شاعران جمع می‌شده‌اند و شعر می‌خوانده‌اند که به این جمع هم شاید بتوان انجمن گفت. با توجه به این گونه مستندات، می‌توان گفت که در زمان صفویه، شاعران گرد هم جمع می‌شده‌اند، ولی چیزی به نام یک انجمن رسمی با مشخصاتی که لازمه‌ی این‌گونه تشکل‌هاست وجود نداشته است.

مشهورترین انجمن ادبی اصفهان که از سال ۱۳۴۳ به طور رسمی آغاز به کار کرده است، انجمن صائب است که همزمان با افتتاح مقبره و باغ صائب گشایش یافته است. حلقه‌ی اولیه‌ی انجمن صائب : صغیر،نواب صفا، متین، شکیب، بصیر و… بوده‌اند. در واقع از سال 1345 که محمد شیدا (بی‌ریای گیلانی) به اصفهان می‌آید، انجمن صائب را بدون وقفه تا سال 1355 اداره می‌کند. شهرت انجمن صائب، با حضور بی‌ریای گیلانی که خود از شعرا، فضلاء و ادبای مشهور زمان خود است، دروازه‌های اصفهان را در می‌نوردد و کل کشور را فرا می‌گیرد. انجمنی که هر هفته صبح‌های جمعه بر مزار صائب تبریزی پذیرای جمع کثیری از شاعران اصفهان، شخصیت‌های فرهنگی، دانشگاهیان و هنرمندان طراز اول است و شدیدا با شعر نو مخالف است؛ به گونه‌ای که خواندن شعر نو در آن ممنوع است! گویا یک بار هم که حمید مصدق قصد داشته در این انجمن شعر نو بخواند، با اعتراض مواجه شده و جلوی شعر‌خوانی او گرفته شده است.

انجمن صائب آرام آرام به شهرتی جهانی می‌رسد، به گونه‌ای که از شبه قاره هند، آلمان، سوئیس،روسیه، تاجیکستان و کشورهای دیگر، برنامه‌های حضور در این انجمن طراحی می‌شود و هر گروه از جهانگردان و شخصیت‌های علمی فرهنگی که به ایران سفر می‌کنند، حتما برنامه‌ای نیز جهت حضور در انجمن صائب دارند.

ورود به انجمن صائب با کارت مخصوص بوده و عضویت در آن هم پروسه‌ای دشوار داشته است، به گونه‌ای که معمولا جوانان نمی‌توانسته‌اند به انجمن صائب راه پیدا کنند. اولین شاعر جوانی که در انجمن صائب پذیرفته می‌شود، خسرو احتشامی است که در حال حاضر یکی از غزل‌سرایان بنام روزگار ماست. انجمن صائب در کشف و پرورش ذوق شاعران کلاسیک، یکی از مهم‌ترین انجمن‌های کشور بوده است. پناه، فرهاد، شفیق و… از جوانان مطرح آن روزگار بوده‌اند که در این انجمن عضویت داشته‌اند. در انجمن صائب، رسم بر این بوده که هر هفته یک بیت یا مصرع به عنوان «طرح» مطرح شود و شاعران بنا به ذوق خود، آن بیت را ادامه دهند. معمولا مصراع یا بیت از صائب انتخاب می‌شده است. شروع جلسات انجمن هم، همواره با قرائت غزلی از صائب بوده است و شرح دشواری‌های آن که این رسم هنوز هم ادامه دارد.

بعد از بی‌ریای گیلانی، محمدعلی صاعد، انجمن صائب را تا به امروز اداره کرده است. البته با رفتن بی‌ریای گیلانی از اصفهان و درگذشت بسیاری از بزرگان آن روزگار، انجمن صائب شهرت و اعتبار آن روزگار خود را به تدریج از دست داده ‌است.

مجله ادبی باغ صائب


نویسنده کتاب : گروه نویسندگان

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 760

قطع کتاب : رقعی گالینگور – سال چاپ کتاب : 1356 

​کمیاب –  عالی

 

خلاصه ای از کتاب

سال نوزدهم صحافی شده / نشریه انجمن ادبی صائب / به کوشش خلیل سامانی / شامل اشعار شاعران

نجمن‌های ادبی را می‌توان به مثابه‌ی استوانه‌هایی دانست که از آغاز تا به امروز، همواره شعر ایران را حفظ کرده‌اند. درست است که شاعری غیرقابل آموزش است، ولی انجمن‌های ادبی، همواره مکان‌هایی بوده‌اند برای کشف و پرورش استعدادها. انجمن‌های ادبی، نقدپذیری را به شاعران می‌آموزند. همیشه در این جمع‌ها، شاعرانی هستند که به لحاظ قوت شعری و تجربه، از مقبولیت بیشتری برخوردارند و حکم استاد دارند. در انجمن‌ها، شعر شاعران حسابی چکش می‌خورد و چه بسا نکاتی از طرف استادان به شاعران گوشزد شود که شعر شاعر را از زمین به آسمان برد. درست به همین دلیل است که معمولا شاعران ترجیح می‌دهند آثار تازه‌ی خود را ابتدا در انجمن‌ها بخوانند که گوش‌ها همگی برای نقد تیز شده است و بعد در مجامع عمومی.

اصفهان به عنوان یکی از پایگاه‌های مهم شعر کشور، از دیرباز دارای انجمن‌های مهم و تاثیرگذار بوده است. در این نوشته، تلاش شده به انجمن‌های ادبی اصفهان از منظر تاریخی نگریسته شود.

از زمان صفویه نمی‌توان به مستنداتی دست یافت که در اصفهان چیزی به نام انجمن ادبی وجود داشته است؛ یعنی دقیقا به همین مضمون، جایی که شاعران در زمان مشخصی در هفته یا ماه گردهم جمع شوند شعر بخوانند و احتمالا در مورد شعر یکدیگر صحبت کنند؛ ولی نصر‌آبادی در «تذکره»‌اش اشاره کرده روزهای جمعه در مسجد «لنبان» که مقرّ او بوده، به تعدادی از شعرا برخورده که برای یکدیگر شعر می‌خوانده‌اند. این جمع را می‌توان نخستین جمع شاعران اصفهان نامید. البته شاید نتوان به این جمع، «انجمن» اطلاق کرد. یا مثلا در منزل میرزا صائب، شاعران جمع می‌شده‌اند و شعر می‌خوانده‌اند که به این جمع هم شاید بتوان انجمن گفت. با توجه به این گونه مستندات، می‌توان گفت که در زمان صفویه، شاعران گرد هم جمع می‌شده‌اند، ولی چیزی به نام یک انجمن رسمی با مشخصاتی که لازمه‌ی این‌گونه تشکل‌هاست وجود نداشته است.

مشهورترین انجمن ادبی اصفهان که از سال ۱۳۴۳ به طور رسمی آغاز به کار کرده است، انجمن صائب است که همزمان با افتتاح مقبره و باغ صائب گشایش یافته است. حلقه‌ی اولیه‌ی انجمن صائب : صغیر،نواب صفا، متین، شکیب، بصیر و… بوده‌اند. در واقع از سال 1345 که محمد شیدا (بی‌ریای گیلانی) به اصفهان می‌آید، انجمن صائب را بدون وقفه تا سال 1355 اداره می‌کند. شهرت انجمن صائب، با حضور بی‌ریای گیلانی که خود از شعرا، فضلاء و ادبای مشهور زمان خود است، دروازه‌های اصفهان را در می‌نوردد و کل کشور را فرا می‌گیرد. انجمنی که هر هفته صبح‌های جمعه بر مزار صائب تبریزی پذیرای جمع کثیری از شاعران اصفهان، شخصیت‌های فرهنگی، دانشگاهیان و هنرمندان طراز اول است و شدیدا با شعر نو مخالف است؛ به گونه‌ای که خواندن شعر نو در آن ممنوع است! گویا یک بار هم که حمید مصدق قصد داشته در این انجمن شعر نو بخواند، با اعتراض مواجه شده و جلوی شعر‌خوانی او گرفته شده است.

انجمن صائب آرام آرام به شهرتی جهانی می‌رسد، به گونه‌ای که از شبه قاره هند، آلمان، سوئیس،روسیه، تاجیکستان و کشورهای دیگر، برنامه‌های حضور در این انجمن طراحی می‌شود و هر گروه از جهانگردان و شخصیت‌های علمی فرهنگی که به ایران سفر می‌کنند، حتما برنامه‌ای نیز جهت حضور در انجمن صائب دارند.

ورود به انجمن صائب با کارت مخصوص بوده و عضویت در آن هم پروسه‌ای دشوار داشته است، به گونه‌ای که معمولا جوانان نمی‌توانسته‌اند به انجمن صائب راه پیدا کنند. اولین شاعر جوانی که در انجمن صائب پذیرفته می‌شود، خسرو احتشامی است که در حال حاضر یکی از غزل‌سرایان بنام روزگار ماست. انجمن صائب در کشف و پرورش ذوق شاعران کلاسیک، یکی از مهم‌ترین انجمن‌های کشور بوده است. پناه، فرهاد، شفیق و… از جوانان مطرح آن روزگار بوده‌اند که در این انجمن عضویت داشته‌اند. در انجمن صائب، رسم بر این بوده که هر هفته یک بیت یا مصرع به عنوان «طرح» مطرح شود و شاعران بنا به ذوق خود، آن بیت را ادامه دهند. معمولا مصراع یا بیت از صائب انتخاب می‌شده است. شروع جلسات انجمن هم، همواره با قرائت غزلی از صائب بوده است و شرح دشواری‌های آن که این رسم هنوز هم ادامه دارد.

بعد از بی‌ریای گیلانی، محمدعلی صاعد، انجمن صائب را تا به امروز اداره کرده است. البته با رفتن بی‌ریای گیلانی از اصفهان و درگذشت بسیاری از بزرگان آن روزگار، انجمن صائب شهرت و اعتبار آن روزگار خود را به تدریج از دست داده ‌است.

مجله ادبی باغ صائب ؛ سال شانزدهم


نویسنده کتاب : گروه نویسندگان

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۷۶۰

قطع کتاب : رقعی گالینگور – سال چاپ کتاب : ۱۳۵۳

کمیاب –  عالی

 

خلاصه ای از کتاب

سال شانزدهم صحافی شده / نشریه انجمن ادبی صائب / به کوشش خلیل سامانی / شامل اشعار شاعران

نجمن‌های ادبی را می‌توان به مثابه‌ی استوانه‌هایی دانست که از آغاز تا به امروز، همواره شعر ایران را حفظ کرده‌اند. درست است که شاعری غیرقابل آموزش است، ولی انجمن‌های ادبی، همواره مکان‌هایی بوده‌اند برای کشف و پرورش استعدادها.

انجمن‌های ادبی، نقدپذیری را به شاعران می‌آموزند. همیشه در این جمع‌ها، شاعرانی هستند که به لحاظ قوت شعری و تجربه، از مقبولیت بیشتری برخوردارند و حکم استاد دارند. در انجمن‌ها، شعر شاعران حسابی چکش می‌خورد و چه بسا نکاتی از طرف استادان به شاعران گوشزد شود که شعر شاعر را از زمین به آسمان برد.

درست به همین دلیل است که معمولا شاعران ترجیح می‌دهند آثار تازه‌ی خود را ابتدا در انجمن‌ها بخوانند که گوش‌ها همگی برای نقد تیز شده است و بعد در مجامع عمومی.

اصفهان به عنوان یکی از پایگاه‌های مهم شعر کشور، از دیرباز دارای انجمن‌های مهم و تاثیرگذار بوده است. در این نوشته، تلاش شده به انجمن‌های ادبی اصفهان از منظر تاریخی نگریسته شود.

از زمان صفویه نمی‌توان به مستنداتی دست یافت که در اصفهان چیزی به نام انجمن ادبی وجود داشته است؛ یعنی دقیقا به همین مضمون، جایی که شاعران در زمان مشخصی در هفته یا ماه گردهم جمع شوند شعر بخوانند و احتمالا در مورد شعر یکدیگر صحبت کنند؛ ولی نصر‌آبادی در «تذکره»‌اش اشاره کرده روزهای جمعه در مسجد «لنبان» که مقرّ او بوده، به تعدادی از شعرا برخورده که برای یکدیگر شعر می‌خوانده‌اند.

این جمع را می‌توان نخستین جمع شاعران اصفهان نامید. البته شاید نتوان به این جمع، «انجمن» اطلاق کرد. یا مثلا در منزل میرزا صائب، شاعران جمع می‌شده‌اند و شعر می‌خوانده‌اند که به این جمع هم شاید بتوان انجمن گفت. با توجه به این گونه مستندات، می‌توان گفت که در زمان صفویه، شاعران گرد هم جمع می‌شده‌اند، ولی چیزی به نام یک انجمن رسمی با مشخصاتی که لازمه‌ی این‌گونه تشکل‌هاست وجود نداشته است.

مشهورترین انجمن ادبی اصفهان که از سال ۱۳۴۳ به طور رسمی آغاز به کار کرده است، انجمن صائب است که همزمان با افتتاح مقبره و باغ صائب گشایش یافته است. حلقه‌ی اولیه‌ی انجمن صائب : صغیر،نواب صفا، متین، شکیب، بصیر و… بوده‌اند. در واقع از سال 1345 که محمد شیدا (بی‌ریای گیلانی) به اصفهان می‌آید، انجمن صائب را بدون وقفه تا سال 1355 اداره می‌کند.

شهرت انجمن صائب، با حضور بی‌ریای گیلانی که خود از شعرا، فضلاء و ادبای مشهور زمان خود است، دروازه‌های اصفهان را در می‌نوردد و کل کشور را فرا می‌گیرد. انجمنی که هر هفته صبح‌های جمعه بر مزار صائب تبریزی پذیرای جمع کثیری از شاعران اصفهان، شخصیت‌های فرهنگی، دانشگاهیان و هنرمندان طراز اول است و شدیدا با شعر نو مخالف است؛ به گونه‌ای که خواندن شعر نو در آن ممنوع است! گویا یک بار هم که حمید مصدق قصد داشته در این انجمن شعر نو بخواند، با اعتراض مواجه شده و جلوی شعر‌خوانی او گرفته شده است.

انجمن صائب آرام آرام به شهرتی جهانی می‌رسد، به گونه‌ای که از شبه قاره هند، آلمان، سوئیس،روسیه، تاجیکستان و کشورهای دیگر، برنامه‌های حضور در این انجمن طراحی می‌شود و هر گروه از جهانگردان و شخصیت‌های علمی فرهنگی که به ایران سفر می‌کنند، حتما برنامه‌ای نیز جهت حضور در انجمن صائب دارند.

ورود به انجمن صائب با کارت مخصوص بوده و عضویت در آن هم پروسه‌ای دشوار داشته است، به گونه‌ای که معمولا جوانان نمی‌توانسته‌اند به انجمن صائب راه پیدا کنند. اولین شاعر جوانی که در انجمن صائب پذیرفته می‌شود، خسرو احتشامی است که در حال حاضر یکی از غزل‌سرایان بنام روزگار ماست. انجمن صائب در کشف و پرورش ذوق شاعران کلاسیک، یکی از مهم‌ترین انجمن‌های کشور بوده است.

پناه، فرهاد، شفیق و… از جوانان مطرح آن روزگار بوده‌اند که در این انجمن عضویت داشته‌اند. در انجمن صائب، رسم بر این بوده که هر هفته یک بیت یا مصرع به عنوان «طرح» مطرح شود و شاعران بنا به ذوق خود، آن بیت را ادامه دهند. معمولا مصراع یا بیت از صائب انتخاب می‌شده است. شروع جلسات انجمن هم، همواره با قرائت غزلی از صائب بوده است و شرح دشواری‌های آن که این رسم هنوز هم ادامه دارد.

بعد از بی‌ریای گیلانی، محمدعلی صاعد، انجمن صائب را تا به امروز اداره کرده است. البته با رفتن بی‌ریای گیلانی از اصفهان و درگذشت بسیاری از بزرگان آن روزگار، انجمن صائب شهرت و اعتبار آن روزگار خود را به تدریج از دست داده ‌است.

مجله ادبی باغ صائب


نویسنده کتاب : گروه نویسندگان

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 760

قطع کتاب : رقعی گالینگور – سال چاپ کتاب : 1354 

​کمیاب –  عالی

 

خلاصه ای از کتاب

سال هفدهم صحافی شده / نشریه انجمن ادبی صائب / به کوشش خلیل سامانی / شامل اشعار شاعران

نجمن‌های ادبی را می‌توان به مثابه‌ی استوانه‌هایی دانست که از آغاز تا به امروز، همواره شعر ایران را حفظ کرده‌اند. درست است که شاعری غیرقابل آموزش است، ولی انجمن‌های ادبی، همواره مکان‌هایی بوده‌اند برای کشف و پرورش استعدادها. انجمن‌های ادبی، نقدپذیری را به شاعران می‌آموزند. همیشه در این جمع‌ها، شاعرانی هستند که به لحاظ قوت شعری و تجربه، از مقبولیت بیشتری برخوردارند و حکم استاد دارند. در انجمن‌ها، شعر شاعران حسابی چکش می‌خورد و چه بسا نکاتی از طرف استادان به شاعران گوشزد شود که شعر شاعر را از زمین به آسمان برد. درست به همین دلیل است که معمولا شاعران ترجیح می‌دهند آثار تازه‌ی خود را ابتدا در انجمن‌ها بخوانند که گوش‌ها همگی برای نقد تیز شده است و بعد در مجامع عمومی.

اصفهان به عنوان یکی از پایگاه‌های مهم شعر کشور، از دیرباز دارای انجمن‌های مهم و تاثیرگذار بوده است. در این نوشته، تلاش شده به انجمن‌های ادبی اصفهان از منظر تاریخی نگریسته شود.

از زمان صفویه نمی‌توان به مستنداتی دست یافت که در اصفهان چیزی به نام انجمن ادبی وجود داشته است؛ یعنی دقیقا به همین مضمون، جایی که شاعران در زمان مشخصی در هفته یا ماه گردهم جمع شوند شعر بخوانند و احتمالا در مورد شعر یکدیگر صحبت کنند؛ ولی نصر‌آبادی در «تذکره»‌اش اشاره کرده روزهای جمعه در مسجد «لنبان» که مقرّ او بوده، به تعدادی از شعرا برخورده که برای یکدیگر شعر می‌خوانده‌اند. این جمع را می‌توان نخستین جمع شاعران اصفهان نامید. البته شاید نتوان به این جمع، «انجمن» اطلاق کرد. یا مثلا در منزل میرزا صائب، شاعران جمع می‌شده‌اند و شعر می‌خوانده‌اند که به این جمع هم شاید بتوان انجمن گفت. با توجه به این گونه مستندات، می‌توان گفت که در زمان صفویه، شاعران گرد هم جمع می‌شده‌اند، ولی چیزی به نام یک انجمن رسمی با مشخصاتی که لازمه‌ی این‌گونه تشکل‌هاست وجود نداشته است.

مشهورترین انجمن ادبی اصفهان که از سال ۱۳۴۳ به طور رسمی آغاز به کار کرده است، انجمن صائب است که همزمان با افتتاح مقبره و باغ صائب گشایش یافته است. حلقه‌ی اولیه‌ی انجمن صائب : صغیر،نواب صفا، متین، شکیب، بصیر و… بوده‌اند. در واقع از سال 1345 که محمد شیدا (بی‌ریای گیلانی) به اصفهان می‌آید، انجمن صائب را بدون وقفه تا سال 1355 اداره می‌کند. شهرت انجمن صائب، با حضور بی‌ریای گیلانی که خود از شعرا، فضلاء و ادبای مشهور زمان خود است، دروازه‌های اصفهان را در می‌نوردد و کل کشور را فرا می‌گیرد. انجمنی که هر هفته صبح‌های جمعه بر مزار صائب تبریزی پذیرای جمع کثیری از شاعران اصفهان، شخصیت‌های فرهنگی، دانشگاهیان و هنرمندان طراز اول است و شدیدا با شعر نو مخالف است؛ به گونه‌ای که خواندن شعر نو در آن ممنوع است! گویا یک بار هم که حمید مصدق قصد داشته در این انجمن شعر نو بخواند، با اعتراض مواجه شده و جلوی شعر‌خوانی او گرفته شده است.

انجمن صائب آرام آرام به شهرتی جهانی می‌رسد، به گونه‌ای که از شبه قاره هند، آلمان، سوئیس،روسیه، تاجیکستان و کشورهای دیگر، برنامه‌های حضور در این انجمن طراحی می‌شود و هر گروه از جهانگردان و شخصیت‌های علمی فرهنگی که به ایران سفر می‌کنند، حتما برنامه‌ای نیز جهت حضور در انجمن صائب دارند.

ورود به انجمن صائب با کارت مخصوص بوده و عضویت در آن هم پروسه‌ای دشوار داشته است، به گونه‌ای که معمولا جوانان نمی‌توانسته‌اند به انجمن صائب راه پیدا کنند. اولین شاعر جوانی که در انجمن صائب پذیرفته می‌شود، خسرو احتشامی است که در حال حاضر یکی از غزل‌سرایان بنام روزگار ماست. انجمن صائب در کشف و پرورش ذوق شاعران کلاسیک، یکی از مهم‌ترین انجمن‌های کشور بوده است. پناه، فرهاد، شفیق و… از جوانان مطرح آن روزگار بوده‌اند که در این انجمن عضویت داشته‌اند. در انجمن صائب، رسم بر این بوده که هر هفته یک بیت یا مصرع به عنوان «طرح» مطرح شود و شاعران بنا به ذوق خود، آن بیت را ادامه دهند. معمولا مصراع یا بیت از صائب انتخاب می‌شده است. شروع جلسات انجمن هم، همواره با قرائت غزلی از صائب بوده است و شرح دشواری‌های آن که این رسم هنوز هم ادامه دارد.

بعد از بی‌ریای گیلانی، محمدعلی صاعد، انجمن صائب را تا به امروز اداره کرده است. البته با رفتن بی‌ریای گیلانی از اصفهان و درگذشت بسیاری از بزرگان آن روزگار، انجمن صائب شهرت و اعتبار آن روزگار خود را به تدریج از دست داده ‌است.

مجله آرش

نویسنده کتاب : گروه نویسندگان

انتشارات کتاب : آرش

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۱۵۸

قطع کتاب : رقعی – سال چاپ کتاب : ۱۳۶۰

 

عالی

خلاصه ای از کتاب

درباره صمد بهرنگی

با همکاری :
آل احمد
به آذین
هزارخوانی
ساعدی
امینی
یعقوبشاهی
کاتبی
و…

FAMILY OF MAN

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 330

قطع کتاب : رحلی – سال چاپ کتاب : 1974 – نوبت چاپ کتاب : 1 

کمیاب  –  درحد نو
 

خلاصه ای از کتاب 

چاپ رنگی همراه با تصاویر و نقاشی  – ده شماره

دارای تصاویر و نقاشی های بسیار جالب از هنر و تنوع زندگی ملل مختلف جهان

The Family of Man was an ambitious photography exhibition curated by Edward Steichen, the director of the Museum of Modern Art’s (MoMA) Department of Photography. It was first shown in 1955 from January 24 to May 8 at the New York MoMA, then toured the world for eight years, making stops in thirty-seven countries on six continents as part of the Museum’s International Program. More than 9 million people viewed the exhibit.

According to Steichen, the exhibition represented the “culmination of his career.”

The physical collection is archived and displayed at Clervaux Castle in Luxembourg (Edward Steichen’s home country; he was born there in 1879 in Bivange). It was first presented there in 1994 after restoration of the prints.

 

 

مجلس ضربت زدن

نویسنده کتاب : بهرام بیضایى
انتشارات کتاب : روشنگران و مطالعات زنان
زبان کتاب : فارسی
تعداد صفحه کتاب : ۸۸
قطع کتاب : رقعی – سال چاپ کتاب : ۱۳۹۵ – نوبت چاپ کتاب : ۴

 

خلاصه ای از کتاب

مجلس ضربت زدن نمایشنامه‌ای درباره مطلق‌‌گرایی ، تئاتر و ضربت زدن است. در یک سو ضربت بر کسی فرود می‌آید که صفات نیکش را حتی دشمنانش بر زبان می‌رانند و در سوی دیگر حذف ، نبود شرایط یا محدودیت به شکل جاری نشدن ، نتوانستن و جایگزینی سیاهی به جای دانش و آگاهی را به همراه می‌آورد.

مجلس شورای ملی ؛ آئین گشایش


زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : ۶

قطع کتاب : رقعی – سال چاپ کتاب : ۱۳۳۱ – نوبت چاپ کتاب : ۱ 

کمیاب – 

خلاصه ای از کتاب

دوره هفدهم قانون گذاری

دستور العمل گشایش مجلس با حضور شاهنشاه آریامهر و وزار

همراه با نقشه قرارگیری نمایندگان ، وزرا و…

مجلس خبرگان رهبری

نویسنده کتاب : عباس پهلوانزاده

انتشارات کتاب : مرکز اسناد انقلاب اسلامی

زبان کتاب : فارسی

تعداد صفحه کتاب : 316

قطع کتاب : رقعی- سال چاپ کتاب : 1388 – نوبت چاپ کتاب : 1 

 
خلاصه ای از کتاب