اهمیت حیا در کلام امام علی علیه السلام

امام علی (ع):

«کَثرَهُ حَیاءِ اَلرَجُلِ دَلیلُ ایمانِهِ»

کثرت حیای آدمی دلیل ایمان اوست.

اماع علی (ع) :

«سَبَبُ الحَیاءِ العِفَّهُ»

ارمغان عفت و پاکدامنی شرم و حیاست.

امام علی (ع) :

«اَحسَنُ مَلابِسِ الدّینِ الحَیاءُ»

زیباترین لباسهای دین حیاست.

حضرت فرمودند:

لا تَغضَب قَظُّ فَاِنَّ فیهُ مُنازَعَهَ رَبِّکَ

هرگز خشمگین مشو که در آن منازعه با پروردگار است.

گفت: زِدَنی یا رَسولَ الله

بیشتر بفرمایید.

اِیّاکَ وَ ما تَعتَدِرُ مِنهُ فَاِنَّ فیهَا الشِّرکَ الخَفِّیِ

از آنچه باید برایش عذرآوری پرهیز کن که در آن شرکت خفی است.

گفت: زِدنی یا رَسولَ الله

بیشتر بفرمایید.

صَلِّ صَلاهَ مُودعٍ فَاِنَّ فیها الوُصلَهَ وَالقُربی

چون نماز می خوانی چنین بینگار که واپسین نماز توست که در آن قرب است.

گفت: زِدَنی یا رَسولَ الله

بیشتر بفرمایید.

اِستَحیِ مِنَ اللهِ استِحیاءَکَ مِن صالِحی جیرانِکَ فَاِنَّ فیها زیادَهَ الیَقینِ

از خداوند حیا داشته باشد چنان که از بهترین همسایه هیات حیا می کنی؛ زیرا که آن بر یقین می افزاید.

همان طور که انسان مراقب است که حرمتش در میان همسایگان شکسته نشود و هیچ نمی خواهد که آنها از او کاری را ببینند که موجب سرشکستی او بشود به فرمودۀ حضرت با حیا کردن از خداوند می توان به یقین بیشتر دست یافت و البته بالاترین درجۀ ایمان یقین است.

بنابراین همان گونه که از حضور دیگران شرم می شود و برخی از کارها انجام نمی گردد، باید ازمحضر الهی شرم کرد و از انجام معاصی پرهیز کرد. چطور می شود که در حضور پروردگار به گناه تن داد؟ اهل خدا در خلوت مراقبتهای جدی به خرج می دهند چون محضر پروردگار را کاملاً درک می کنند.