تقوا و توحید

تقوا و توحید
کلمه تقوا ، کلمه ی توحید است بزرگترین چیزی که الله تبارک و تعالی ما را به ان امر نموده است ، همان توحید الله تعالی است ، همان لا اله ال الله است که الله تعالی آن را در کتابش کلمه ی تقوا نامیده است ، می فرماید : و الزمهم کلمه التقوی و کانوا احق بها و اهلها ( الفتح ۲۶) ( و بر آنان کلمه ی تقوا را لازم نمود و آنها سزاوارتر به آن هستند و اهل آن می باشند ) . آن همان کلمه ی اخلاص و کلمه ی تقواست و به آن اضافه شده است ، زیرا اهمیت آن زیاد است و به آن شدیدا تعلق دارد . تقوا برای مشرک وجود ندارد ، تقوا برای کسی که مرتکب بزرگترین گناه شده است ، وجود ندارد ، خداوند می فرماید : خدا این که به او شرک ورزیده شود را نمی آمرزد و پایین تر از آن را برای کسی که بخواهد می بخشد ) . کسی که از خدای تعالی نافرمانی کند و خودش را گرفتارموبقات و هلاک کننده ها قرار دهد ، تقوایی برای او وجود ندارد و باید از اهل توحید باشد ، چگونه از با تقوایان خواهد بود ، در حالی که در عبادت پروردگار جهانیان ف دچار شرک می شود ، همان پروردگاری که پرستش شونده ی برحقی جز او وجود ندارد ؟!
بزرگترین امری که با تقوا منافات دارد ، شرک به الله است ، سپس بدعت گذاشتن در دین الله تعالی . بعد از شرک نافرمانیی بزرگتر نسبت به الله تعالی ، از بدعت گذاشتن نمی باشد ، بدین صورت که الله تعالی را به گونه ای عبادت کند که او آن را نازل ننموده است و همچنین رسول الله بدین شکل او را عبادت نکرده است . در نتیجه لا اله الا الله همان کلمه ی تقواست ، همان گونه که پیشینیان آن را این گونه تفسیر نموده اند و اینجاست مه معلوم می شود که دین ما دین تقواست ، زیرا تمامی دین ما در گواهی دادن لا اله الا الله و محمد رسول الله خلاصه شده است . به اندازه ای که تقوا برای بنده وجود داشته باشد ، توحیدی برای او وجود دارد که همان راه نجات در دنیا و آخرت است ، همچنین الله تعالی در کتاب خود ، در اولین سوره بعد از سوره فاتحه ، می فرماید : آن کتابی است که شکی در آن وجود ندارد و هدایتی برای با تقوایان می باشد ) ، الله تعالی آن را هدایتی برای متقیان قرار داده است و این کتابی که الله تبارک و تعالی نازل نموده است ، نور ، هدایت ، دلیل و روشنایی برای متقیان است : هدی للمتقین ( هدایتی برای متقیان است ) .
تقوا از شبهه ها و شهوتها حفظ می نماید
به همین دلیل در هر رکعتی از نماز ، چه واجب باشد و چه نافله ، دعا می کنیم : ما را به راه مستقیم هدایت نما . راه کسانی که به آنها نعمت دادی ، غیر غضب شدگان و غیر گمراهان . علماء رحمهم الله درباره ی این دعا گفته اند : درست آن است که تکرار شود و تجدید شدن آن فقط برای رسیدن به حق نمی باشد و از آن فهمیده می شود که امر مطلوب همان ثابت قدم ماندن بر حق است و از الله تبارک و تعالی در خواست می شود تا بر امر بزرگی ثابت قدم نماید ، تکرار آن به انسان می شناساند که در هر وقت و در هر مکان نیاز به شناخت راه مستقیم وجود دارد و ما احتیاج داریم که الله ما را هدایت نماید و این که راه مستقیم را بشناسیم و در هر امری از امورمان ، بر آن قرار بگیریم . و  گر نه به شکر الله تعالی ، اسلام را می شناسیم و از الله در خواست می نماییم تا ما را بر آن ثابت قدم نماید .
از کتاب نتیجه های تقوا نوشته عبدالرحمان الحوالی